ALICE COOPER-Ἕνας «χεβιμεταλὰς» ποὺ πίστεψε στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ

Ὁ Κοῦπερ γνώρισε τὸ ἀλκοὸλ ὅταν ἄρχισε τὴν μουσικὴ τοῦ καριέρα, καὶ ἔπινε πολὺ γιὰ τὰ ἑπόμενα 15 χρόνια. Ο Lonn παρέθεσε τὰ λόγια του ἴδιου του Κοῦπερ:

«Ἤμουν ἕνας ἀπόλυτα λειτουργικὸς ἀλκοολικὸς – πιθανότατα ὁ πιὸ λειτουργικὸς ποὺ ἔχει ὑπάρξει ποτέ. Δὲν ἔχανα παράσταση. Ποτὲ δὲν σκόνταψα. Ποτὲ δὲν μπέρδεψα τὶς λέξεις. Δηλαδή, ἤμουν ὁ Ντὴν Μάρτιν τοῦ ρὸκ-ἒντ-ρὸλ» εἶπε στὴν συνέντευξή του στὸ knac.com. Ὁ Κοῦπερ δήλωσε πὼς αὐτὸ ποὺ τοῦ ἔκοψε τὴν συνήθεια τοῦ ποτοῦ ἦταν ἡ θεία ἐπέμβαση στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’80.

«Πίστεψα εἰλικρινὰ πὼς θεραπεύθηκα, ἁπλὰ καὶ ὁριστικὰ» εἶπε. «Φαντάζομαι πὼς θὰ μπορούσατε νὰ τὸ ὀνομάσετε θαῦμα. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος ποὺ μπορῶ νὰ τὸ ἐξηγήσω. Ἐξαλείφθηκε ἀπόλυτα ἀπὸ τὴν ζωή μου.»

Ὁ Κοῦπερ ἔχει συχνὰ κατονομασθεῖ ὡς πρότυπο τῶν σημερινῶν σοκαριστικῶν ροκάδων, ὅπως ὁ Μέριλιν Μάνσον. Ἂν καὶ δὲν κριτικάρει τὸν Μάνσον γιὰ τοὺς θεατρινισμοὺς τοῦ ἐπὶ σκηνῆς, ὁ Κοῦπερ ἐνοχλεῖται μὲ τὴν ἀντιχριστιανικὴ στάση τοῦ Μάνσον.

«Τὸ δηλώνει ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια, φωναχτὰ» εἶπε ὁ Κοῦπερ στὴν knac.com. «Πιστεύω πὼς τὸ ἄλμπουμ [τοῦ Μανσὸν] «Ἀντίχριστος Σοῦπερ Στὰρ» ἦταν μία ἀπευθείας βολὴ πρὸς τὸ πρόσωπό μου. Δὲν ξεκίνησα ἐγὼ τὶς βολὲς σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ πράγμα – στὴν ἀντιχριστιανική του στάση… ἐγὼ εἶχα τὸ στύλ: ‘Ἐ! Ἐγὼ εἶμαι Χριστιανός, καὶ δὲν θὰ ἀποκηρύξω αὐτὸ ποὺ πιστεύω.’ Μπορῶ νὰ εἶμαι ἀστέρας τοῦ ρὸκ-ἒντ-ρόλ, Χριστιανὸς καὶ Ἄλις Κοῦπερ.»

Συνέχισε ὁ Κοῦπερ: «Ἔχω τὴν ἐντύπωση πὼς ὁ Μέριλιν εἶχε μία πολὺ ἄσχημη Χριστιανικὴ ἐμπειρία ὅταν ἦταν πιὸ νέος. Ὑποψιάζομαι πὼς εἶχε μπλέξει μὲ κάποιους ὄχι-τόσο-Χριστιανοὺς Χριστιανοὺς καὶ πὼς αὐτὸ μᾶλλον σίγουρα –συγχωρῆστε μου τὴν ἔκφραση- τοῦ τὴν κάρφωσε γιὰ τὰ καλά. Ξέρετε, εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐπιδέξιους στὸ νὰ....

 «βρίσκουν τὰ κουμπιά σου» ποὺ ἔχω γνωρίσει ποτέ. Καὶ τὸ παιχνίδι αὐτὸ τὸ γνωρίζω καλά, ἐπειδὴ ἐγὼ τὸ ἀνακάλυψα τὸ παιχνίδι. Ὁ Μάνσον … βρῆκε μία ἐντελῶς νέα σειρὰ κουμπιῶν νὰ πατήσει…. Μέχρι καὶ τὰ δικά μου κουμπιὰ πατοῦσε – κάτι πολὺ ἐντυπωσιακό, ἂν σκεφθεῖς πὼς ἐγὼ πατούσα κουμπιὰ πρὶν καν γεννηθεῖ αὐτός.»

Τὸ ἀγκάλιασμα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὸν Κοῦπερ ἐπρόκειτο περισσότερο γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν πίστη παρὰ ἡ ἀνεύρεσή της.

«Ἤμουν ἀρκετὰ πεπεισμένος ὅλη μου τὴ ζωή, πὼς μόνο ἕνας Θεὸς ὑπάρχει, καὶ πὼς ὑπῆρχε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὑπῆρχε καὶ ὁ Διάβολος», εἶπε στὸ KNAC.com. «Δὲν μποροῦσες νὰ πιστεύεις στὸν Θεὸ χωρὶς νὰ πιστεύεις στὸν Διάβολο. Πάντα λέω στὰ συγκροτήματα πὼς τὸ πιὸ ἐπικίνδυνο πράγμα ποὺ μπορεῖς νὰ κάνεις, εἶναι νὰ πιστεύεις ἁπλῶς στὴν ἔννοια «Διάβολος» ἢ τὴν ἔννοια «Θεός», διότι ἔτσι δὲν τοὺς δίνεις τὴν πρέπουσα βαρύτητα. Ὅταν πιστεύεις στὸν Θεό, πρέπει νὰ πιστεύεις στὸν παντοδύναμο Θεό. Δὲν εἶναι ἁπλῶς ὁ Θεὸς – εἶναι ὁ παντοδύναμος Θεὸς καὶ ἔχει πλήρη ἔλεγχο πάνω στὶς ζωὲς ὅλων. Ὁ Διάβολος ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι μία μάρκα ἕνα πραγματικὸ πρόσωπο ποὺ προσπαθεῖ ἐπίμονα νὰ καταστρέψει τὴν ζωή σου. Ἂν πιστεύεις πὼς αὐτὸ εἶναι μυθολογία, τότε εἶσαι ἕνας τέλειος στόχος, διότι πρέπει νὰ ξέρεις πὼς αὐτὸ ἀκριβῶς θέλει ὁ Σατανᾶς: νὰ εἶναι ἕνας μύθος. Ὅμως δὲν εἶναι μύθος – γι’ αὐτὸ εἶμαι ἀπόλυτα πεπεισμένος. Περισσότερο ἀπὸ κάθε τί στὸν κόσμο, εἶμαι πεπεισμένος γι’ αὐτό.»

Δήλωσε ὁ Κοῦπερ:

«Πρέπει νὰ ἐπιλέξουμε. Καὶ ὅλοι, σὲ κάποιο σημεῖο τῆς ζωῆς τοὺς πρέπει νὰ κάνουν μία ἐπιλογή. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι λένε ‘Πῶς τὸ πιστεύεις αὐτό; Γιατί τὸ πιστεύεις αὐτό;’, ἐγὼ ἁπλῶς τοὺς λέω πὼς τίποτε ἄλλο δὲν μιλάει στὴν καρδιά μου. Δὲν μιλάει στὴν διανόησή μου, δὲν μιλάει στὴν λογική μου – μιλάει κατ’ εὐθείαν στὴν καρδιά μου καὶ κατ’ εὐθείαν στὴν ψυχή μου, βαθύτερα ἀπ’ ὅτι ἔχω ποτὲ φανταστεῖ. Καὶ τὸ πιστεύω ἀπόλυτα. Μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτά, δὲν εἶμαι ἕνας πολὺ καλὸς Χριστιανός. Δηλαδή, κανεὶς δὲν εἶναι ποτὲ ‘καλὸς’ Χριστιανός. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ θέμα. Ὅταν εἶσαι Χριστιανός, δὲν σημαίνει πὼς θὰ γίνεις καλὸς – σημαίνει πὼς ἔχεις ἕνα πιὸ ζόρικο δρόμο νὰ τραβήξεις.»

Ἂν καὶ ὁρισμένοι ἔχουν ἀμφισβητήσει τὸν συνδυασμὸ τῆς πίστης του στὸν Θεὸ μὲ τὸ ρὸκ-ἒντ-ρὸλ ὑπόβαθρό του, ὁ Κοῦπερ δὲν βλέπει κάποια σύγκρουση.

«Εἶμαι ὁ πρῶτος ποὺ θὰ ροκάρει ὅσο πιὸ δυνατὰ μπορεῖ, ἀλλὰ ὅταν πρόκειται γιὰ αὐτὸ ποὺ πιστεύω, εἶμαι καὶ ὁ πρῶτος ποὺ θὰ τὸ ὑπερασπιστεῖ» εἶπε. «Μὲ ἔχει βάλει καὶ σὲ μπελάδες, μὲ τοὺς αὐστηροὺς Χριστιανοὺς ποὺ πιστεύουν πὼς γιὰ νὰ εἶσαι Χριστιανός, πρέπει νὰ εἶσαι γονατιστὸς 24 ὧρες τὴν ἡμέρα, κλεισμένος μέσα σὲ ἕνα ντουλάπι κάπου. Ε, ἴσως κάποιοι ἄνθρωποι μποροῦν νὰ ζοῦν ἔτσι, ἀλλὰ δὲν νομίζω πὼς αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος ποὺ περιμένει ὁ Θεὸς νὰ ζοῦμε. Ὅταν ἦρθε ὁ Χριστός, εἶχε συναναστροφὲς μὲ τὶς πόρνες, τοὺς μπεκρῆδες καὶ τοὺς ἄπιστους, ἐπειδὴ ἦταν ἄνθρωποι ποὺ Τὸν χρειάζονταν. Ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν περνοῦσε τὸν χρόνο του μὲ τοὺς Φαρισαίους.»

Ὅμως, ἐνῶ ὁ Κοῦπερ μπορεῖ νὰ ταυτίζεται μὲ ὁρισμένα ἀπὸ τὰ παλιά του θέματα, σήμερα ἔχει ἕνα νέο μήνυμα.

«Κάποτε ἐξυμνοῦσα τὴν ἠθικὴ ἀποσύνθεση, τὴν ὅλη παρακμὴ τῆς» παραδέχθηκε στὴν συνέντευξή του στὸ KNAC.com. «Μπορῶ καὶ κοιτάζω πίσω σὲ ὅσα ἔκανα τότε καὶ τί κάνω τώρα, καὶ εἶναι δύο διαφορετικὰ πράγματα. Ὅμως τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἤμουν τὸ παιδὶ-ἀφίσα γιὰ τὴν ἠθικὴ ἀποσύνθεση, ξέρετε. Ὅποτε, ναί, ἔχω πολλὰ ποὺ χρήζουν συγχώρησης…λόγω ἄγνοιας… τότε νόμιζα πὼς ἔκανα τὸ σωστό. Ἤμουν ἀπόλυτα σύμφωνος πὼς κάθε ἀγόρι μποροῦσε νὰ κοιμᾶται μὲ τὸ κάθε κορίτσι καὶ νὰ πίνει ὅσο μπορεῖ. Αὐτὸ δὲν τὸ πιστεύω τώρα. Δὲν τὸ πιστεύω, διότι βλέπω πόσο καταστροφικὸ εἶναι.»

Ὁ Κοῦπερ πιστεύει πὼς σὲ ὅλο τὸν κόσμο παρατηρεῖται σήμερα μία πνευματικὴ ἀφύπνιση.

«Εἶναι προφανὲς πὼς ἡ ἀνθρωπότητα διψάει γιὰ ἀπαντήσεις ποὺ νὰ προκύπτουν ἀπευθείας ἀπὸ τὴν συνεδητοποίηση» εἶπε. «Πρόκειται γιὰ τὸ πιὸ ὑγιὲς πράγμα ποὺ ἔχω δεῖ, ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό, διότι ὑπάρχει κάτι καλύτερο, καὶ πρέπει ὁ καθένας νὰ τὸ βρεῖ μὲ τὸν τρόπο του. Οἱ ἄνθρωποι δὲν νοιώθουν ὁλοκληρωμένοι μὲ τὸ πόσα αὐτοκίνητά τους ἀνήκουν, ἢ πόσο μεγάλο εἶναι τὸ χρηματιστηριακὸ χαρτοφυλάκιό τους. Μέχρι καὶ οἱ ἐξαρτημένοι λένε ‘Ὅσα ναρκωτικὰ καὶ ἂν παίρνω, δὲν νοιώθω ὁλοκληρωμένος’. Ὑπάρχει γύρω μας μία πνευματικὴ πείνα. Ὅλοι τὸ αἰσθάνονται. Ἂν δὲν τὸ αἰσθάνεστε τώρα, θὰ τὸ αἰσθανθεῖτε κάποια στιγμή. Πιστέψτε μέ. Θὰ τὸ αἰσθανθεῖτε.»

2. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ τοῦ στὸ BBC Radio-2, Σεπτ. 2007

http://www.youtube.com/watch?v=34dnJVdmCzU

Ἔρ. Λοιπόν, ξαναβρῆκες τὴν σύνδεσή σου μὲ τὴν πνευματικὴ πλευρὰ τῶν πραγμάτων – ἢ μήπως χρησιμοποίησες τὸν ὄρο «ἀνωτέρα δύναμη» - μέσα ἀπὸ τὴν βοήθεια ποῦ ἔλαβες;

Ἄπ. …καὶ στὸ νὰ γίνω Χριστιανός; Σίγουρα δὲν πρόκειται νὰ τὸ ἀρνηθῶ αὐτό. Μπορεῖ νὰ εἶμαι ἕνας… καὶ δὲν εἶμαι αὐτὸ ποὺ λένε σαρκικὸς Χριστιανός… δηλαδή, πιστεύω ἐντελῶς τὴν κάθε λέξη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀλλὰ ἔτσι ὅπως τὴν ξέρω ἐγώ, δὲν σημαίνει πὼς πρέπει νὰ ζῶ μέσα σὲ ἕνα καβούκι κάπου… Νομίζω πὼς αὐτὸ σημαίνει πὼς ὁ τρόπος ζωῆς μου εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο αὐτὸ ποὺ πιστεύω – δηλαδή, ξέρεις, δὲν πάω στὰ στριπτιζάδικα. Ζῶ μὲ τὴν σύζυγό μου, τὸ λεξιλόγιό μου μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀστέρες τοῦ ρόκ, ἀλλὰ αὐτὸ σίγουρα δὲν ἔχει ἀλλάξει τὴν αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ ποὺ ἔχω – δὲν ἔχει ἀλλάξει τὴν ἀπόδοσή μου στὸ ρόκ… ἔχει ἀλλάξει τὴν ἄποψή μου, τὴν ἄποψή μου στὸ ἐπίπεδο πῶς θεωρῶ τὸν κόσμο ὅτι δὲν εἶναι ἐντελῶς σπίτι μου πιὰ - ξέρεις, γιὰ νὰ τὸν παρατηρῶ περισσότερο καὶ νὰ τὸν σατιρίζω περισσότερο… Ξέρεις, ὅλα τὰ τραγούδια μου εἶναι ἢ κυνικά, ἢ σατιρικὰ ἢ κάτι ἄλλο, πάντως μέσα τοὺς πάντα ὑπάρχει ἕνα μήνυμα, καὶ δὲν κρίνω τοὺς ἀνθρώπους. Κοιτάω τοὺς ἀνθρώπους, καὶ σκέφτομαι «ἅ, γιὰ φαντάσου»…. Ἂν μὲ ρωτήσουν, τοὺς λέω «κοιτάξτε, μπορῶ νὰ δώσω μία βοήθεια ἐδῶ, ἀλλὰ δὲν πρόκειται νὰ πηδήξω μέσα στὴ ζωή σας καὶ νὰ ἐπιδιώξω νὰ σᾶς βαράω στὸ κεφάλι μὲ τὴν Ἁγία Γραφή.» Ἂν μὲ ρωτήσετε, θὰ σᾶς πῶ τί πιστεύω… καταλαβαίνετε… ὅποτε, εἶμαι σὰν ἕνα ἔργο ποὺ βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη… ἀλλὰ δὲν νομίζω πώς… δὲν εἶναι γραμμένο πουθενὰ μέσα στὴν Γραφὴ ὅτι δὲν μπορῶ νὰ παίξω τὸν Μάκβεθ… δὲν λέει πουθενὰ στὴν Γραφὴ ὅτι δὲν μπορῶ νὰ παίζω ρὸκ-ἒντ-ρόλ…

Ἔρ. …καὶ δὲν νοιώθεις ντροπὴ μιλώντας γιὰ αὐτά…

Ἄπ. Ὄχι.. ὄχι… ἔχουν ὑπάρξει φορὲς ὅπου οἱ ἄνθρωποι σκέφτονται «ναί, ἴσως νὰ τὸ πιστεύω, ἀλλὰ δὲν πρόκειται νὰ πῶ στὸν κόσμο ὅτι τὸ πιστεύω, ἐπειδὴ – ξέρεις – θὰ χαλάσει τὸ ἴμάτζ μου. Ὑπ’ ὄψιν, πὼς ἂν ἔρχεσαι νὰ δεῖς τὴν παράσταση, καὶ αὐτὸ ποὺ κάνω χαλάει τὸ ἴματζ… Ἐγὼ πάντα πίστευα πὼς τὸ καλύτερο στοιχεῖο τοῦ Ἄλις εἶναι ἡ ἐξυπνάδα του. Ὁ Ἄλις ποτὲ δὲν χρειάστηκε νὰ χρησιμοποιήσει τὴν λέξη «γάμ…», ποτὲ δὲν ὑπῆρχε ὑβρεολόγιο στὴν δική μου παράσταση – ποτέ! Ὁ Ἄλις ποτὲ δὲν χρειάστηκε νὰ χρησιμοποιήσει τὴν γύμνια, ὁ Ἀλις δὲν χρειάστηκε ποτὲ νὰ γίνει «μπλὲ» (σήμ:. ἀπὸ τὸ κρύο, λόγω γύμνιας). Ἡ παράστασή μου ἦταν πάντα μία θεατρικὴ παράσταση βαριετέ. Ἦταν ἀνέκαθεν μία πολὺ σκοτεινὴ καὶ κωμικὴ βαριετέ.

Ἔρ. Δὲν σοὺ ἔχει λείψει ποτὲ τὸ ἀλκοόλ; [Σήμ. ΟΟΔΕ: ἦταν Ἀλκοολικὸς] Ξέρεις, τὸ νὰ βγαίνεις ἔξω καὶ νὰ περάσεις μία βραδιὰ πίνοντας;

Ἄπ. Δὲν περνάει καθόλου ἀπὸ τὸ μυαλό μου… Εἶναι παράξενο, ἀλλὰ ὅταν βγῆκα ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο, τὸ πρῶτο πράγμα πού μου εἶπαν ἦταν «ἐδῶ εἶναι ἡ ὁμάδα Ἀνώνυμων Ἀλκοολικῶν, ὁ ψυχαναλυτής σου ἐπίσης… ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν φύγει. Πίστεψε μέ, μπορεῖ νὰ νοιώθεις καλὰ τώρα, ἀλλὰ – ἔχε μου ἐμπιστοσύνη – οἱ ἐπιθυμίες σου θὰ ἐπανέλθουν.»

Καὶ ὅμως, ποτὲ δὲν ἐπανῆλθαν. Ποτέ. Ἡ ἐπιθυμία (τοῦ ἀλκοὸλ) ποτὲ δὲν ἐπανῆλθε. Μέχρι καὶ οἱ γιατροί μου τηλεφώνησαν μετὰ ἀπὸ 6 μῆνες, ρωτώντας «Πόσες φορὲς ὑποτροπίασες;»

«Καμμία»

«Καμμία;» μὲ ρώτησε

«Καμία» τοῦ εἶπα. «Τὸ ἀλκοὸλ ἔφυγε»

Καὶ δὲν ἔγινε μὲ θεραπεία. Ἔγινε ἐπούλωση. Εἰλικρινὰ πιστεύω πὼς ἦταν θαῦμα, διότι, ἕνας γιατρὸς θὰ σοὺ πεῖ πὼς – ἂν εἶσαι ἀλκοολικὸς - εἶναι σὰν νὰ ἔχεις φυματίωση: βγάζεις μία ἀκτινογραφία, καὶ νὰ τό, μπροστὰ στὰ μάτια σου. Δὲν φεύγει τὴν ἑπόμενη μέρα. Βγῆκα ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Τώρα μου βάζεις πενήντα ποτὰ μπροστά μου, κάτω ἀπὸ συνθῆκες ὑψηλῆς ἔντασης, καὶ εἰλικρινὰ δὲν πρόκειται νὰ πιῶ οὔτε γουλιὰ ἀπὸ αὐτά. Τώρα, ἂν μὲ γνωρίζεις καλά, θὰ γνωρίζεις πὼς δὲν ἔχω καθόλου θέληση… ποτὲ δὲν κατάφερνα νὰ κάνω δίαιτα. Ἂν κάπνιζα, θὰ κάπνιζα ὀκτὼ πακέτα τὴν ἡμέρα. Μοῦ ἀρέσει ἡ τηλεόραση, ἔχω 27 τηλεοράσεις μέσα στὸ σπίτι. Πίνω 20 Κόκα-Κόλα λάϊτ τὴν ἡμέρα… Εἶμαι ἐντελῶς ἐθισμένο ἄτομο. Ὅποτε, δὲν ἔχει τίποτε νὰ κάνει μὲ τὸ νὰ ἔχω ἀποφασίσει – ἔτσι ξαφνικὰ – «ἅ, δὲν πρόκειται ἐγὼ νὰ ξαναπιῶ ποτέ». Ἔγινε θαῦμα. Μέχρι καὶ οἱ γιατροὶ εἶπαν «δὲν ξέρω καν πῶς νὰ τὸ ἐξηγήσω αὐτὸ τὸ φαινόμενο»… ἀλλὰ ἐγὼ πιστεύω πὼς ἁπλῶς μου ἀφαιρέθηκε (ὁ ἀλκοολισμός)…. Ἦταν ἕνα θαῦμα…. Καὶ δὲν ἤμουν Χριστιανὸς ὅταν ἔφυγε τὸ ἀλκοόλ. Ἦταν ἕνα δῶρο. Διότι, πίστεψε μέ, θὰ εἶχα ξανακυλήσει εἴκοσι φορές…

Ἔρ. Λοιπόν, ποιὸν ἔχεις νὰ εὐχαριστεῖς γιὰ τὸ θαῦμα ποῦ λές; Ὁ Θεὸς ἦταν;

Ἄπ. Τὸν Θεὸ εὐχαριστῶ, χωρὶς ἀμφιβολία! Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἀφοῦ μπόρεσε νὰ χωρίσει τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα καὶ νὰ δημιουργήσει τὸ Σύμπαν, ἐννοεῖται πὼς μπορεῖ νὰ ἀφαιρέσει τὸν ἀλκοολισμὸ ἀπὸ κάποιον! Αὐτὸ εἶναι μικρὸ πράγμα, ἐλάχιστο…

Μετάφραση: Κ. Ν.

πηγὴ-http://www.oodegr.com/oode/diafora/alice_cooper_1.htm