Ὅσο μελετᾶ κανείς τά θέματα αὐτά, δηλαδή τήν παγκόσμια προσδοκία τοῦ Λυτρωτοῦ στά ἔθνη, τήν προσδοκία πού ταυτίζεται καί μέ τή γλυκιά ἀνάμνηση τοῦ ἀπωλεσθέντος παραδείσου, τόσο καί περισσότερο ἐκπλήσσεται ἀπό αὐτό τό ἴδιο τό γεγονός. Παρά τίς ὅποιες μικρές ἤ μεγάλες διαφορές τῶν λαῶν, μία κοινή ρίζα καί μία κοινή προσδοκία, ὅπως εἴδαμε, τούς ἐνώνει καί οὐσιαστικά ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο στά ὑψηλά ἐπίπεδα πού θά πρέπει νά βρίσκεται, λόγω τῆς...καταγωγῆς του.
Ναί, τό τελειότερο αὐτό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ὁ ξεπεσμένος Βασιλεύς, ὁ ὁποῖος ἐλπίζει καί πάλι στήν ἀποκατάστασή του! Τά δέ οὐσιαστικότερα καί ἀρχαιότερα στοιχεῖα τῆς πολιτισμικῆς κουλτούρας καί τοῦ βαθυτέρου πιστεύω τοῦ κάθε λαοῦ, αὐτήν ἀκριβῶς τήν πραγματικότητα ἀναδεικνύουν καί ὁλοένα καί περισσότερο ἐπαυξάνουν. Ἀρκεῖ κανείς νά διαπιστώσει τό δράμα αὐτό τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τήν ἐλπίδα τῆς ἀποκαταστάσεως.
Ἤδη διαπιστώσαμε τήν μεγάλη αὐτή ἀλήθεια, τόσο στούς προγόνους μᾶς Ἕλληνες, ὅσο καί στούς λαούς πού κατοικοῦσαν στήν περιοχή τῆς Ἀμερικῆς.
Ἄς περάσουμε τώρα νά δοῦμε τί γίνεται μέ τήν Ἄπω Ἀνατολή.
Οἱ Ἰάπωνες μιλοῦσαν γιά ἕνα χονδρό δένδρο πού τό τύλιγε ἕνα φίδι τρομερό. Ἦταν ὁ ὄφις πού τά ἔβαλε μέ τόν δημιουργό!
Ἐνῶ οἱ Κινέζοι κάνουν λόγο γιά ἕναν «μαῦρο δράκοντα» πού ἔχει σῶμα ἑρπετοῦ καί πρόσωπο ἀνθρώπου, καί πού εἶναι ὁ δράκοντας αὐτός «ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ κακοῦ». Τό ὄνομά του δέ εἶναι «Κούγγ – Κούγγ». Σέ ἄλλη μάλιστα παράδοσή τους οἱ Κινέζοι λένε πώς ἡ ἀρχή τοῦ κακοῦ εἶναι ὁ «Τσί – Ἱεροῦ», ὁ ὑπερήφανος δράκος, ὁ ὁποῖος ὑπό μορφήν ὄφεως ἐπαναστάτησε κατά τοῦ Θεοῦ.
Ἐκπληκτικά ἐπίσης εἶναι τά ὅσα γράφουν τά ἱερά βιβλία τῶν Κίγγων – Κίνα, ὅτι «στήν πρώτη κατάσταση τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἄνθρωπος ἐσωτερικά ἦταν ἑνωμένος μέ τόν κυριαρχικό λόγο, ἐνῶ ἐξωτερικά ἀσκοῦσε ὅλα τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης. Ἡ καρδιά τοῦ εὐφραινόταν μέ τήν ἀλήθεια καί δέν ἔβρισκες κανένα ψεῦδος ἐπάνω του. Οἱ ἐποχές ἐναλλάσσονταν κανονικά καί τίποτε δέν ἔβλαπτε τόν ἄνθρωπο, ἀλλ’ οὔτε καί ὁ ἄνθρωπος ἔβλαπτε τίποτα. Σέ ὅλη δέ τήν φύση βασίλευε ἡ ἁρμονία...
Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἐπαναστάτησε, οἱ στύλοι τοῦ οὐρανοῦ συνετρίβησαν καί ἡ γῆ σαλεύτηκε συθέμελα καί σείστηκαν τά σύμπαντα καί ταράχτηκε ἡ ἁρμονία καί γέμισαν τό πρόσωπο τῆς γής δεινά καί κακουργήματα».
Καί ἐνῶ αὐτά τά ἐκπληκτικά περιέχουν οἱ παραδόσεις τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιά τό «ἀρχαῖον κάλλος», καί τήν τραγική κατάσταση μετά τήν παράβαση καί τήν πτώση, συγκλονιστικά εἶναι τά ὅσα ἀναφέρουν οἱ ἴδιες παραδόσεις γιά τήν προσδοκία τοῦ Λυτρωτοῦ.
Καί πάλι στήν Κίνα ὁ Κομφούκιος ἀνέμενε τόν «Ἅγιον», τόν «Θεάνθρωπον», ὁ ὁποῖος θά εἶχε τήν γνώση πού λυτρώνει καί θά ἔσωζε καί θά κυβερνοῦσε τόν κόσμο.
Γενικῶς ὅλες οἱ κινεζικές παραδόσεις ἀναμένουν τόν «Κιοῦν – Τσαού» (= «ποιμένα» καί «ἄρχοντα»), ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ἁγιότατος, παγκόσμιος διδάσκαλος καί κυρίαρχος ἀλήθεια.
«Ὁ Ἅγιος αὐτός ὑπῆρχε πρό τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γής. Εἶναι ὁ ποιητής, δημιουργός καί συντηρητής τῶν πάντων. Ὅσο μέγας κι ἄν εἶναι, ἔχει καί ἀνθρώπινη φύση. Αὐτός καί μόνο εἶναι ἄξιος νά θυσιαστεῖ στόν ὑπέρτατο δεσπότη καί ἄρχοντα τοῦ κόσμου. Αὐτός θά συνδιαλλάξει τόν οὐρανό μέ τή γῆ. Ὁ προσδοκώμενος Ἅγιος εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Οὐρανό (= Ὑψίστου Θεοῦ). Γι’ αὐτό καλεῖται «Οὐρανάνθρωπος» (= Θεάνθρωπος). Θά εἶναι αὐτός στόν κόσμο καί ὅμως ὁ κόσμος δέ θά γνωρίσει αὐτόν. Θά πληγεῖ, θά μαστιγωθεῖ, καί ἀντ’ αὐτοῦ θά ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι κακοποιοί. Παρά ταῦτα δέν θά χάσει τίποτε ἀπό τίς ἰδιότητές του. Ἡ ἀσφάλεια καί ἡ κοινή εἰρήνη θά ἐπανακάμψουν... Ὅλοι θά προσκυνήσουν αὐτόν... Δέν θά ὑπάρξει χώρα, οὔτε ἀκτή, οὔτε τόπος ὁ ὁποῖος νά μήν εὐλογεῖ καί τιμᾶ τό ὄνομά του. Οἱ λαοί προσδοκοῦν αὐτόν ὅπως τά μαραμένα φυτά τήν πρωινή δροσιά»!
Θά κλείσουμε μέ ἕνα βασικότατο ἐρώτημα πού ἀπευθύνεται σέ ὅσους ἐμφανίζονται ὡς θιασῶτες καί θαυμαστές τῶν Ἀνατολικῶν δοξασιῶν καί τῆς ἀνατολικῆς ἐν γένει κουλτούρας.
Ἄραγε, «γινώσκουν ἅ ἀναγινώσκουν»; (Πράξ. Ἄπ. Η΄, 30). Γνωρίζουν ἐπί τῆς οὐσίας τί εἶναι αὐτά ποῦ μελετοῦν; Ἤ ἐντελῶς ἐπιφανειακά ρίχνουν τό βλέμμα τους, μέ ἀποτέλεσμα, ἐντελῶς ἐπιπόλαια νά ἀπεμπολοῦν τόν πολύτιμο θησαυρό τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς μας Πίστεως;
Εὐχή καί προσευχή μᾶς εἶναι, τά «ἀνήσυχα» πνεύματα, πού ἰσχυρίζονται ὅτι δέν ἱκανοποιοῦνται καί τόσο εὔκολα, νά διαθέτουν τό γνήσιο ἐρευνητικό πνεῦμα καί τήν διάκριση, μαζί βεβαίως μέ τήν ἀγαθή προαίρεση, οὕτως ὥστε, μέσω αὐτῶν ἀκριβῶς τῶν παραδόσεων πού φαίνεται νά ἀποζητοῦν, τελικῶς νά βροῦν αὐτό πού ζητᾶ ἡ διψασμένη τους ψυχή, καί πού τελικῶς βρίσκεται μέσα στό σπίτι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου