Ἕνα ποίημα πού περιγράφει τή ζωή τοῦ μακαρίου Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Βατοπαιδινου ἔγραψαν Πατέρες τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου σέ 15σύλλαβους στίχους. Μερικοί στίχοι μελοποιήθηκαν ἀπό τόν μοναχό Θεοφάνη Βατοπαιδινό καί παρουσιάστηκαν τήν Κυριακή μετά τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο στό Συνοδικό της Μονῆς.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
Ὁ Γέροντάς μας Ἰωσήφ, —Βατοπαιδίου κλέος—,
ὑπῆρξε γόνος ἐκλεκτός, ἡσυχαστή σπουδαῖος.
Ἡ Κύπρος τόν ἐγέννησε, ἡ νῆσος τῶν ἁγίων,
στό Σταυροβούνι νεαρός νά ζήσει «θεῖον βίον»,
προσέρχεται ὡς ζηλωτής τῶν νοητῶν ἀστέρων
νά γίνει μιμητής καλός τῶν βίων τῶν πατέρων.
Πατέρες εὐλαβεῖς πολλούς καί ἀρετῆς ταμεῖα,
γεμάτη ἦταν ἡ μονή, τί θεία εὐωδία!
Ἡ θεία Πρόνοια σοφά στοῦ Ἀθωνα τά μέρη
τόν πάει γιά νά καταστεῖ, τῆς νηπτικῆς ἀστέρι,
παρά τούς πόδας μέγιστου καί ἔμπειρου ἁγίου,
ποῦ καρδιακά τήν προσευχή τήν εἶχε διά βίου.
Μέ βία καί ἀσκήσεις καί ἀγῶνες νικηφόρους,
τά πάθη κατετρόπωσε, μά καί ἐχθρούς πυρφόρους.
Ἡ Παναγιά τοῦ ἔστειλε γιά τίς συκοφαντίες,
ποῦ θά ’ρχονταν ἀμέτρητες, ἀπ’ τίς ἀντιζηλίες,
εἰκόνα χαριτόβρυτη, πού θά ’χε γιά ἐλπίδα·
Παντάνασσα τήν κάλεσε, παρηγοριᾶς ἀχτίδα.
Τριγύρω του μαζεύτηκαν ἐλάφια πού διψοῦσαν
καί κεῖνος τά ἐπότιζε μέ νέκταρ, πού μποροῦσαν,
τά ἄμαθα τά χείλη τους, μέ πόθο νά ρουφήξουν
καί στῶν Πατέρων τήν γραμμή νά μποῦν καί νά τραβήξουν.
Στό Βατοπαίδι τελικά, ἡ Παναγιά τόν φέρνει
γιά νά στηρίξει τήν μονή, πού ὡς ἡγέτης παίρνει.
Οἱ δυσκολίες καί ἐδῶ, δέν παύουν ἀπ’ τόν φθόνο,
ποῦ ὁδηγεῖ τούς ἀτελεῖς καί φέρνει τόσο πόνο.
Ἡμέρες ἔζησε πολλές καί φώτισε τά πλήθη,
μέ λόγους παραινετικούς, τούς ὕψωσε τά ἤθη.
Πατέρα μᾶς ἀξέχαστε, πού ὅλους συγχωροῦσες,
μή μᾶς ξεχνᾶς τά τέκνα σου, πού τόσο ἀγαποῦσες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου