«Καποδίστριας», ἡ ταινία τῆς χρονιᾶς ποὺ ἐνόχλησε.
Ἡ ταινία προβάλλεται σὲ περισσότερες ἀπὸ 90 αἴθουσες τῆς Ἑλλάδας καὶ σὲ πάνω ἀπο 300 αἴθουσες στὸ ἐξωτερικό. Ἐκεῖ ὅπου οἱ Ἕλληνες ἀνυπομονοῦν νὰ δοῦν καὶ νὰ μάθουν, ἀρκετὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸν πρῶτο κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας καὶ γιὰ τὸ πῶς καὶ τὸ γιατί δολοφονήθηκε.
Πρόκειται γιὰ ἱστορικὴ βιογραφία τοῦ πρώτου κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας, τοῦ ἀδέκαστου πολιτικοῦ ποὺ πλήρωσε μὲ τὴν ζωή του τὴν προσπάθειά του νὰ φτιάξει τὴν Ἑλλάδα ἀκριβῶς ὅπως τὴν εἶχε ὁραματιστεῖ, ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ φτιαχτεῖ, ὥστε νὰ γίνει χώρα- πρότυπο. Χέρι ἑλληνικὸ τὸν δολοφόνησε στὸ Ναύπλιο, μὲ τὶς «εὐλογίες» ξένων δυνάμεων, Ἄγγλων, Γάλλων καὶ τοῦ Αὐστριακοῦ Μέτερνιχ.
Ἡ ταινία περιγράφει μὲ λεπτομέρειες τὴν ἀδυναμία τῶν Ἑλλήνων νὰ καταλάβουν ὅτι οἱ καλύτεροι ἡγέτες δὲν φοβοῦνται νὰ χώσουν τὸ μαχαίρι ὡς τὸ κόκαλο, ἀδιαφορῶντας ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ζωή τους. Ἀπὸ τὶς θυσίες ποὺ ἀπαιτοῦν... νὰ γίνουν γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου τους, οἱ πραγματικοὶ ἡγέτες δὲν ἀποκλείουν τὸν ἑαυτό τους. Αὐτοθυσιάζονται. Ὁ σκηνοθέτης παρουσιάζει τον Καποδίστρια, τὴν στιγμὴ ποὺ σβήνει, νὰ ὁραματίζεται τὴν Παναγία καὶ νὰ ψελλίζει τὶς τελευταῖες του λέξεις: «Δῶσε μου τὴν πατρίδα ποὺ ποθῶ»!
Ὁ Γιάννης Σμαραγδὴς μιλῶντας στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ ΚΡΗΤΗΤV, ἀναφέρθηκε στὸν ἀνηλεῆ πόλεμο ποὺ δέχτηκε ἡ ταινία του. Ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ μὲ νόημα: «κάποιοι δὲν ἤθελαν νὰ γίνει ἡ ταινία. Διατύπωσαν κατηγορίες γιὰ χρονικὲς ἀκροβασίες καὶ ἱστορικὴ ἐκτροπή. Μιὰ «παραγκίτσα» ἦταν ἀντίθετη. Αὐτὴ πήγαινε στὰ κέντρα χρηματοδότησης καὶ ἀπέτρεπε νὰ δοθοῦν τὰ δέοντα χρήματα γιὰ τὴν ταινία. Εἶναι ἕνα θαῦμα το πὼς τελικὰ ὁλοκληρώθηκε ἡ ταινία. Μεσολάβησε τὸ γεγονὸς ὅτι ἔγινα ἀκαδημαϊκὸς στὴν Εὐρώπη, τὸ ὅτι ὑπῆρξε εὐρωπαϊκὴ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἀναγνώριση. Ὁ Εὐάγγελος Στασινόπουλος ἐθελοντικὰ χρηματοδότησε τὴν ταινία. Ὁ ‘‘Καποδίστριας’’ ἐνοχλεῖ, διότι αὐτὸ ποὺ ἐκπροσωπεῖ ἔχει χαθεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ ταινία δὲν κάνει καμιὰ παρασπονδία στὰ ἱστορικὰ περιστατικά. Ποιός ἄλλος λαὸς στὸν κόσμο ἔχει τρεῖς πολιτισμούς; Μινωικός, ἀρχαῖος Κλασσικὸς καὶ Βυζαντινός. Ὁ λαὸς μνημονεύει τον Καποδίστρια σὰν νὰ εἶναι ἅγιος τῆς ρωμιοσύνης. Τοῦ εἶχαν πεῖ, μὴν πᾶς στὴν Ἑλλάδα, γιατί θὰ σὲ σκοτώσουν. Ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν κάμφθηκε. Εἶχε σπουδάσει γιατρός, τὸ ἄσκησε ἀνιδιοτελῶς. Εἶχε σπουδὲς στὰ νομικά, στὴ φιλοσοφία, στὴν ἱστορία. Οἱ ξένες δυνάμεις ἔλεγαν ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα νέο κράτος, κόβοντας τὸ παρελθόν της, ἐνῷ ὁ Καποδίστριας εἶπε: ‘‘εἴμαστε ἕνα ἔθνος. Ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης’’».
Ὁ Σμαραγδὴς ἐπίσης παρατήρησε ὅτι « ὁ κινηματογράφος δημιουργεῖ ἔργα ὅπου ἡ ψυχὴ μέσα στὴ σκοτεινὴ αἴθουσα νιώθει τὴν στιγμιαία κατάλυση τοῦ χρόνου, βάζει τὴν ψυχὴ σὲ ἄλλες διαδικασίες. Στὸ φινάλε τῆς ταινίας δὲν μποροῦσα νὰ τελειώσω τὴν σκηνὴ ἀπὸ τὰ κλάματα».
Συγκλονιστικὰ τὰ λόγια του πρωταγωνιστῆ τῆς ταινίας: Ἂν δὲν μονοιάσουμε, θὰ χαθοῦμε ὅλοι...
Ἑλληνικὴ παραγωγὴ τοῦ 2025, σὲ σκηνοθεσία: Γιάννη Σμαραγδή. Πρωταγωνιστοῦν: Ἀντώνης Μυριαγκός, Ἠλέκτρα Φραγκιαδάκη, Δημήτρης Ἰατρόπουλος, Τάσος Χαλκιάς, Παῦλος Κοντογιαννίδης καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἀξιόλογοι ἠθοποιοί. Μουσική: Μίνως Μάτσας.
Θὰ ἀκολουθήσει ἄρθρο ποὺ θὰ ἀποκαλύψει τὰ πάντα...
Πρόκειται γιὰ ἱστορικὴ βιογραφία τοῦ πρώτου κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδας, τοῦ ἀδέκαστου πολιτικοῦ ποὺ πλήρωσε μὲ τὴν ζωή του τὴν προσπάθειά του νὰ φτιάξει τὴν Ἑλλάδα ἀκριβῶς ὅπως τὴν εἶχε ὁραματιστεῖ, ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ φτιαχτεῖ, ὥστε νὰ γίνει χώρα- πρότυπο. Χέρι ἑλληνικὸ τὸν δολοφόνησε στὸ Ναύπλιο, μὲ τὶς «εὐλογίες» ξένων δυνάμεων, Ἄγγλων, Γάλλων καὶ τοῦ Αὐστριακοῦ Μέτερνιχ.
Ἡ ταινία περιγράφει μὲ λεπτομέρειες τὴν ἀδυναμία τῶν Ἑλλήνων νὰ καταλάβουν ὅτι οἱ καλύτεροι ἡγέτες δὲν φοβοῦνται νὰ χώσουν τὸ μαχαίρι ὡς τὸ κόκαλο, ἀδιαφορῶντας ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ζωή τους. Ἀπὸ τὶς θυσίες ποὺ ἀπαιτοῦν... νὰ γίνουν γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου τους, οἱ πραγματικοὶ ἡγέτες δὲν ἀποκλείουν τὸν ἑαυτό τους. Αὐτοθυσιάζονται. Ὁ σκηνοθέτης παρουσιάζει τον Καποδίστρια, τὴν στιγμὴ ποὺ σβήνει, νὰ ὁραματίζεται τὴν Παναγία καὶ νὰ ψελλίζει τὶς τελευταῖες του λέξεις: «Δῶσε μου τὴν πατρίδα ποὺ ποθῶ»!
Ὁ Γιάννης Σμαραγδὴς μιλῶντας στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ ΚΡΗΤΗΤV, ἀναφέρθηκε στὸν ἀνηλεῆ πόλεμο ποὺ δέχτηκε ἡ ταινία του. Ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ μὲ νόημα: «κάποιοι δὲν ἤθελαν νὰ γίνει ἡ ταινία. Διατύπωσαν κατηγορίες γιὰ χρονικὲς ἀκροβασίες καὶ ἱστορικὴ ἐκτροπή. Μιὰ «παραγκίτσα» ἦταν ἀντίθετη. Αὐτὴ πήγαινε στὰ κέντρα χρηματοδότησης καὶ ἀπέτρεπε νὰ δοθοῦν τὰ δέοντα χρήματα γιὰ τὴν ταινία. Εἶναι ἕνα θαῦμα το πὼς τελικὰ ὁλοκληρώθηκε ἡ ταινία. Μεσολάβησε τὸ γεγονὸς ὅτι ἔγινα ἀκαδημαϊκὸς στὴν Εὐρώπη, τὸ ὅτι ὑπῆρξε εὐρωπαϊκὴ ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἀναγνώριση. Ὁ Εὐάγγελος Στασινόπουλος ἐθελοντικὰ χρηματοδότησε τὴν ταινία. Ὁ ‘‘Καποδίστριας’’ ἐνοχλεῖ, διότι αὐτὸ ποὺ ἐκπροσωπεῖ ἔχει χαθεῖ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ ταινία δὲν κάνει καμιὰ παρασπονδία στὰ ἱστορικὰ περιστατικά. Ποιός ἄλλος λαὸς στὸν κόσμο ἔχει τρεῖς πολιτισμούς; Μινωικός, ἀρχαῖος Κλασσικὸς καὶ Βυζαντινός. Ὁ λαὸς μνημονεύει τον Καποδίστρια σὰν νὰ εἶναι ἅγιος τῆς ρωμιοσύνης. Τοῦ εἶχαν πεῖ, μὴν πᾶς στὴν Ἑλλάδα, γιατί θὰ σὲ σκοτώσουν. Ἀλλὰ ἐκεῖνος δὲν κάμφθηκε. Εἶχε σπουδάσει γιατρός, τὸ ἄσκησε ἀνιδιοτελῶς. Εἶχε σπουδὲς στὰ νομικά, στὴ φιλοσοφία, στὴν ἱστορία. Οἱ ξένες δυνάμεις ἔλεγαν ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα νέο κράτος, κόβοντας τὸ παρελθόν της, ἐνῷ ὁ Καποδίστριας εἶπε: ‘‘εἴμαστε ἕνα ἔθνος. Ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης’’».
Ὁ Σμαραγδὴς ἐπίσης παρατήρησε ὅτι « ὁ κινηματογράφος δημιουργεῖ ἔργα ὅπου ἡ ψυχὴ μέσα στὴ σκοτεινὴ αἴθουσα νιώθει τὴν στιγμιαία κατάλυση τοῦ χρόνου, βάζει τὴν ψυχὴ σὲ ἄλλες διαδικασίες. Στὸ φινάλε τῆς ταινίας δὲν μποροῦσα νὰ τελειώσω τὴν σκηνὴ ἀπὸ τὰ κλάματα».
Συγκλονιστικὰ τὰ λόγια του πρωταγωνιστῆ τῆς ταινίας: Ἂν δὲν μονοιάσουμε, θὰ χαθοῦμε ὅλοι...
Ἑλληνικὴ παραγωγὴ τοῦ 2025, σὲ σκηνοθεσία: Γιάννη Σμαραγδή. Πρωταγωνιστοῦν: Ἀντώνης Μυριαγκός, Ἠλέκτρα Φραγκιαδάκη, Δημήτρης Ἰατρόπουλος, Τάσος Χαλκιάς, Παῦλος Κοντογιαννίδης καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἀξιόλογοι ἠθοποιοί. Μουσική: Μίνως Μάτσας.
Θὰ ἀκολουθήσει ἄρθρο ποὺ θὰ ἀποκαλύψει τὰ πάντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου