θεολόγου- συγγραφέως
Ι. Μ. Κυθήρων καὶ Ἀντικυθήρων
Ἐν Κυθήροις τῇ 17ῃ Ἀπριλίου 2025
Ὅπως εἶναι γνωστὸν τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Τετάρτης ψάλλεται, (συνήθως στὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις), ἡ ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Σύμφωνα μὲ τὸ Συναξάριο, τὴν ἡμέρα αὐτὴ καθώρισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας καὶ παρέδωσαν σὲ μᾶς νὰ ἑορτάζουμε τέσσερα γεγονότα: Τὸν ἱερὸ νιπτῆρα, δηλαδὴ πλύση τῶν ποδῶν τῶν μαθητῶν πρὸ τοῦ δείπνου ἀπὸ τὸν Κύριο, τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, δηλαδὴ τὴν παράδοση τῶν φρικτῶν μυστηρίων, τὴν ὑπερφυὰ προσευχὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πατέρα του καὶ τὴν προδοσίαν τοῦ ἀπὸ τὸν Ἰούδα.
Ὅπως μᾶς πληροφοροῦν οἱ ἱεροὶ εὐαγγελιστές, ὁ Ἰησοῦς κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ τελευταίου πασχαλίου δείπνου, τὸ... ὁποῖο συνέφαγε μὲ τοὺς μαθητές του κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ὀλίγο πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του, καὶ ἀφοῦ ἔπλυνε προηγουμένως τὰ πόδια τῶν μαθητῶν του, «λαβῶν τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε, λάβετε φάγετε τοῦτο ἐστὶ τὸ σῶμα μου». Πῆρε δηλαδὴ στὰ ἄχραντα χέρια τοῦ ἄρτον καὶ εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα του. Προτοῦ παραδώσει τὸ μυστήριο εὐχαριστεῖ, γιὰ νὰ διδάξει καὶ σὲ μᾶς τὸ χρέος τῆς ἀδιάλειπτης εὐχαριστίας μας πρὸς τὸν Θεόν, ἀφοῦ αὐτὸ καθ’ ἑαυτό το μυστήριο ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ὑψίστης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Ἀπὸ τὴν πράξη δὲ αὐτὴ τῆς εὐχαριστίας ἔλαβε στὴ συνέχεια τὸ μυστήριο τὴν ὀνομασία Θεία Εὐχαριστία. Κατόπιν, ἀφοῦ ἐτεμάχισε τὸν ἄρτο, τὸν διεμοίρασε στοὺς μαθητές του καὶ τοὺς προέτρεψε νὰ φάγουν ὅλοι ἀπὸ αὐτὸν μὲ τὴν βεβαιότητα, ὅτι δὲν τρώγουν πλέον κοινὸ ψωμί, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα του. Στὴ συνέχεια κατὰ παρόμοιο τρόπο ἔλαβε ποτήριον πλῆρες οἴνου καὶ ἀφοῦ καὶ πάλι εὐχαρίστησε τὸν Πατέρα του, ἔδωσε νὰ πιοῦν ὅλοι ἀπὸ αὐτὸ καὶ εἶπε «τοῦτο ἐστὶ τὸ αἷμα μου τὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης...». Τοὺς βεβαιώνει δηλαδή, ὅτι αὐτὸ ποὺ πίνουν τώρα δὲν εἶναι πλέον κρασί, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ αἷμα του. Εἶναι τὸ αἷμα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον πρόκειται σὲ λίγο νὰ χυθεῖ ἐπάνω στὸ σταυρὸ καὶ νὰ ποτίσει την γῆ τοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ της τοῦ κόσμου ζωῆς καὶ σωτηρίας. Εἶναι τὸ αἷμα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ ὁποῖον ἐπικυρώνει καὶ ἐπισφραγίζει τὴ Νέα Διαθήκη, ποὺ πραγματοποιεῖ ὁ Θεὸς μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως ἀκριβῶς τὸ αἷμα τοῦ ἀμνοῦ, τὸν ὁποῖον ἐθυσίαζαν οἱ Ἑβραῖοι στὴν ἑορτὴ τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα, ἐπεσφράγιζε καὶ ἐπεκύρωνε τὸ παλαιὸ Πάσχα. Ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος «ὦσπερ ἡ Παλαιὰ πρόβατα καὶ μόσχους εἶχεν, οὕτω καὶ αὕτη τὸ αἷμα τὸ Δεσποτικόν». Στὸ σημεῖο αὐτὸ πολὺ εὔστοχα παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Δεικτικῶς εἶπε τοῦτο μοῦ ἐστὶ τὸ σῶμα, τοῦτο μοῦ ἐστὶ τὸ αἷμα, ἵνα μὴ νομίσης τύπον εἶναι τὰ φαινόμενα, ἀλλὰ διὰ τινὸς ἀρρήτου, τοῦ πάντα ἰσχύοντος Θεοῦ μεταποιεῖσθαι εἰς σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ». Δηλαδὴ δείχνοντας αὐτὰ (τὸν ἄρτον καὶ τὸν οἶνον) εἶπε τοῦτο εἶναι τὸ σῶμα καὶ τοῦτο εἶναι τὸ αἷμα μου, γιὰ νὰ μὴ νομίσης ὅτι εἶναι τύπος τὰ φαινόμενα, ἀλλ’ ὅτι πραγματικὰ μεταβάλλονται σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ μὲ τὴν ἄρρητη παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο τὸ Πάσχα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν του ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος, μᾶς προτρέπει σ’ ἕνα τροπάριο τοῦ ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς: «Μὴ ὡς Ἰουδαῖοι ἑορτάσωμεν. Καὶ γὰρ τὸ Πάσχα ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός». Δηλαδὴ ἂς μὴν ἑορτάσωμε τὸ ἰδικό μας Πάσχα ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, τυπικὰ καὶ ἐξωτερικά, ἀλλὰ ἀληθινὰ καὶ πνευματικά. Διότι τὸ Πάσχα ἡμῶν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐθυσιάσθη γιὰ χάρη μας. Τὴν ἴδια αὐτὴ προτροπὴ ἀπευθύνει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κορινθίους. Τοὺς προτρέπει νὰ ἑορτάσουν «μὴ ἐν ζύμῃ παλαιά, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας» (Α΄Κορ.5,7-8). Δηλαδὴ ὄχι μὲ τὸ παλαιὸ προζύμι τῶν ἰουδαϊκῶν τύπων καὶ συνηθειῶν, οὔτε μὲ τὸ προζύμι τῆς κακίας καὶ τῆς πονηρίας, ἀλλὰ μὲ ἄζυμα βίου καθαροῦ ἀπὸ κάθε πάθος καὶ μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας.
Στὸ τριετὲς διάστημα τῆς δημοσίας του δράσεως ὁ Κύριος εἶχε συνεορτάσει μὲ τοὺς μαθητές του τρία πασχάλια δεῖπνα. Τὰ δύο πρῶτα ἦταν τὸ νομικὸ Πάσχα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τὸ τρίτο καὶ τελευταῖο, ποὺ ἀντικατέστησε τὸ νομικό, ἦταν τὸ Πάσχα τῆς Καινῆς. Ἦταν ἕνα Πάσχα, ποὺ μὲ πολλὴ λαχτάρα περίμενε νὰ συνεορτάσει, καθὼς τοῦτο φαίνεται ἀπὸ ὅσα σημειώνει ὁ Λουκᾶς: «ἐπιθυμία ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ Πάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν προτοῦ μὲ παθεῖν». Καὶ εἶχε αὐτὴ τὴν λαχτάρα ὁ Κύριος, διότι κατ’ αὐτὸ ἐπρόκειτο νὰ ἐγκαινιάσει τὸ Πάσχα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καταργῶντας τὸ Παλαιό. Θὰ τοὺς παρέδιδε δηλαδὴ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο. Γιὰ νὰ τοὺς ἀναγγείλει τὸ Πάσχα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, τὸ ὁποῖο θὰ ἀποτελέσει τὴν συνέχεια αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ἑορτάζει τώρα μαζί τους. Οἱ μαθητές, διὰ τῆς μεθέξεώς των στὸ ζωοποιὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἑνώθηκαν μυστικὰ σ’ ἕνα σῶμα μαζί του. Ἡ μυστικὴ ἐμπειρία αὐτῆς τῆς ἑνώσεως εἶναι ἡ ἐμπειρία τοῦ Καινοῦ Πάσχα, εἶναι ἡ ἀπαρχή, ὁ ἀρραβῶνας τῆς πλήρους καὶ τελείας ἑνώσεως καὶ ἐν ταυτῷ τῆς πλήρους καὶ τελείας εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως, τὴν ὁποία πρόκειται νὰ ἀπολαύσουν ὄχι μόνον οἱ μαθητές, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Ἕναν τέτοιο πνευματικὸ ἑορτασμὸ εὔχομαι ἀπὸ καρδίας, ἀγαπητὲ φίλε ἀναγνῶστα, νὰ ἑορτάσωμε ὅλοι μας τὸ φετινὸ Πάσχα. Νὰ ἑορτάσωμε Πάσχα μὲ τὸν Χριστό. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου