Κάθε φορὰ ποὺ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς πιάνει στὰ χέρια του «χαρτὶ καὶ καλαμάρι» γιὰ νὰ γράψει, καὶ πολὺ περισσότερο νὰ ὑμνήσει χορταστικὰ τὴν Ὑπερύμνητο Θεοτόκο, ἰδιαίτερα μάλιστα τὴν ἡμέρα τῆς πανένδοξης Κοίμησής της, τὸ πρῶτο καὶ κύριο ἔργο του νὰ «λύσει τὸν ἱμάντα» τῶν ἐμπαθῶν καὶ ἀκαθάρτων λογισμῶν, ὑψώνοντας συγχρόνως «νοῦν ψυχὴν καὶ καρδίαν» στὸ ὑπερ σεραφειμικῆς καθαρότητας Πρόσωπό της. Καὶ ἔτσι εἶναι πρεπούμενο νὰ προχωρήσει. Γιατί ὁ τόπος εἶναι πανίερος, καὶ ὁ τρόπος ἀπαιτεῖ σεβασμό, καὶ ἱεροπρέπεια ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ ἐδῶ ἐπιστρατεύονται καὶ προτρέπονται στοχασμοὶ καὶ ἔννοιες ποὺ ταπεινὰ ἐναποτίθενται στὴ ζωηφόρο κλίνη της ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα ἀγάπης καὶ «λατρείας» στὸ ὡραιότερο ἀλλὰ καὶ ἁγιότερο ἀνθρώπινο Πρόσωπο τῆς προσωπικῆς ζωῆς ἀλλὰ καὶ τῆς ἱστορίας μας.
Ἡ Χάρη της εἶναι ποὺ ἁπλώνεται αὐτὲς τὶς μοναδικὲς ἡμέρες τοῦ Αὐγούστου καὶ σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου καὶ τὸν κάνει νὰ φαίνεται... φωτεινότερος ἀνθρωπινότερος. Αὐτὴ ἡ Πανύμνητη Θεοτόκος μᾶς καθοδηγεῖ στὸ μονοπάτι τῆς ἐλπίδας καὶ γίνεται τὸ στήριγμα γιὰ τὸ διάβα μας στὶς κακοτοπιὲς τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς μας. Ἡ γλυκύτητα τῆς Χάρης της εὐωδιάζει ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη στὴ γαλανὴ πατρίδα μας καὶ σκεπάζει τὶς δυσοσμίες τῆς ἀνθρώπινης μικρότητας. Κι ἐμεῖς τὰ ἄτακτα πολλὲς φορὲς παιδιά της, ποτὲ δὲν θὰ σωπάσουμε νὰ τὴ φωνάζουμε Μάνα, νὰ διατρανώσουμε τὸ θαυμαστό της ἔργο στὸ λαό της, νὰ ἐπικαλούμαστε τὴ Μεσιτεία της στὸν Υἱό της γι’ αὐτὸ τὸ γένος τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικό. Καὶ ἂν σωπάσουμε, νά ‘ναι ἡ σιωπή μας μυστικὴ προσευχὴ στὴ γλυκύτατη καταφυγή της. Μὰ τὰ καλύτερα καὶ εὐωδέστερα ἄνθη γιὰ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ ποὺ δοξάστηκε μὲ τὴν ἀθάνατη Κοίμησή της δὲν τὰ κόψαμε. Αὐτὰ φυτρώνουν μέσα στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν!
Ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια πῶς ὁ λαός μας βιώνει διαρκῶς αὐτή του τὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν «αἰώνια μάνα». Μὲ τ’ ὄνομά της κάθε στιγμὴ στὰ χείλη του-Παναγιά μου- μὲ τὴν προσκύνησή της, μὲ τὸ ἄγγιγμά της μεταγγίζει μὲ τὴ μυστικὴ χάρη της στὴ φθαρτὴ ὕπαρξή του ἀπὸ τὴ ἄφθαρτη χάρη τοῦ Υἱοῦ Της.
Ἡ μορφή της ἀγαπήθηκε πολὺ ἀπὸ τὸν εὐσεβῆ λαό μας, ποὺ νιώθει τὴν Παναγία ὡς μητέρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὡς μεσίτρια, ὡς συμπαραστάτισσα σὲ κάθε δύσκολη στιγμὴ τῆς ἐπίγειας ζωῆς.
Ὁ Θεσσαλονικιός, χριστιανὸς λογοτέχνης Νῖκος Πεντζίκης θεοτοκόφιλα στοχάζεται: «Γονατίζω στὰ πόδια τῆς παντοτινῆς Τοῦ μητέρας, κόρης , Παρθένου. Δέξου τὶς παρακλήσεις ἀναξίων σου ἱκετῶν, κορυφὴ δυσανάβατη στοὺς λογισμούς, βάθος δυσθεώρητο στὰ ἄτια, καθέδρα βασιλικὴ ποὺ βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα. Ἄστρο ποὺ φανερώνει τὸν ἥλιο. Ἀγρὲ ποὺ βλασταίνεις τὴν εὐφορία τῆς συμπόνοιας. Τραπέζι στρωμένο μὲ χορταστικὴ ἀφθονία. Λιβάδι ποὺ ξανανθίζει τὴ δύναμη αὐτὴ τοῦ πασχαλιάτικου ἀμνοῦ. Λιμάνι ὅσων κινδυνεύουν, πρεσβεία, μεσιτεία, ἐξίλασμα τοῦ κόσμου, λύτρωση οὐρανὸς ὅλων τῶν ἡμερῶν».
Οἱ «Παρακλήσεις», μικρὲς ἢ μεγάλες, στὰ δειλινὰ ἢ καὶ ἀπόβραδα τοῦ Αὐγούστου, μὲ τὰ σταυροκοπήματα καὶ τὶς «μετάνοιες» τῶν λάτρεων τῆς Παναγίας, εἶναι τὸ καταστάλαγμα τῆς ἀγάπης μιᾶς ὀρθόδοξης καρδιᾶς, ποὺ πολλὲς φορές, μυστικὰ ἢ καὶ φανερά, ξεσπᾶ στὴν ἀγάπη Της ποὺ καὶ αὐτὴ μὲ τὴ σειρά της τὰ μεταφέρει στὰ κράσπεδα τοῦ Υἱοῦ της. Ἐδῶ δὲν ξεχωρίζεις ἂν εἶναι δάκρυα πόνου, ἱκεσίας, λυτρωτικὰ ἢ εὐγνωμοσύνης. Φτάνει πὼς ξέρεις ὅτι φτάσαν στὸν προορισμό τους καὶ περιμένεις τὴν ἀμετάκλητη ἀπάντηση τοῦ οὐρανοῦ!
Ὅμως, γιατί πολλὲς φορὲς ἀτενίζοντας τὴν πάνσεπτη μορφή της αἰσθανόμαστε ἔνοχοι καὶ ἀπαρρησίαστοι στὶς ἀναρίθμητες εὐεργεσίες της; Εἶναι ἡ ἄτακτη ζωή μας; οἱ ἁμαρτωλὲς συνήθειές μας, ὁ μεγάλος πόνος καὶ τὸ ἔντονο παράπονό της πὼς οἱ βλασφημίες, οἱ ἐκτρώσεις καὶ οἱ ὁμοφυλοφιλίες ἐξοργίζουν τὸν Υἱό της; Ἢ μήπως τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα ποὺ ἔγινε ἀπὸ νομιζόμενους ὀρθόδοξους βουλευτὲς τὴν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς 15ης Φεβρουαρίου ποὺ ἐψήφισαν τὸν σοδομικὸ νόμο καὶ μάλιστα ὅλοι αὐτοὶ ἀνερυθρίαστα θὰ τολμήσουν νὰ φτάσουν στὰ ἱερὰ προσκυνήματα καὶ νὰ τὴν προσκυνήσουν μὲ τὰ βέβηλα καὶ προδοτικά τους χείλη; Εἶναι νὰ μὴν εἶναι τόσο βαθύτατα πληγωμένη ἡ Μάνα μας ἡ Παναγία;
Ὅσοι Ὀρθόδοξοι πρόσχωμεν! «τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες» ταπεινὰ δεηθῶμεν: «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς».
Αὔγουστος, Μῆνας τῆς Παναγιᾶς
Παῦλος Σαββίδης, θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου