Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Σὲ ἕναν καιρὸ παλαβωμένο, ποὺ ἐρήμωσαν οἱ γιορτὲς ἀπὸ νοήματα καὶ ἀδειάσαν ἀπὸ οὐσιώδη μηνύματα, ὅσοι μένουμε γαντζωμένοι στὶς εὐαγγελικὲς ἀλήθειες ὄχι μόνο δὲν χάνουμε τὸν δρόμο μας, ἀλλὰ περπατῶντας τον, ἀνακαλύπτουμε ὅλο καὶ νέους θησαυροὺς νοημάτων.
Κάθε χρόνο ποὺ μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ γιορτάσουμε Χριστούγεννα, μποροῦμε νὰ ἀνακαλύψουμε πολύτιμα μαργαριτάρια μὲ κάθε ἐσωτερικὴ ἐνατένιση σὲ ἐκεῖνο τὸ εὐλογημένο σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ ποὺ ἄλλαξε τὸν κόσμο.
Πολὺς λόγος γίνεται στὶς μέρες μας περὶ ἀγάπης. Ἡ διαστρεβλωμένη ἀγάπη ἔχει φτάσει νὰ γίνει τὸ μεγαλύτερο ἄλλοθι γιὰ τὸ μῖσος, τὴν ἐγωμανία καὶ τὴν ὑπηρέτηση τῶν παθῶν.
Ὅμως ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι μιὰ ἀφηρημένη ἔννοια, δὲν εἶναι μιὰ ὀρφανῆ... λέξη ποὺ ἀλλάζει θετοὺς γονεῖς κατὰ πῶς τοὺς βολεύει νὰ τὴν υἱοθετοῦν κάθε φορὰ. Ἡ ἀγάπη βρίσκει ὅλη της τὴν πλήρωση καὶ τὸ εὗρος της, μέσα σὲ ἕνα καὶ μόνο πρόσωπο. Τὸ πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου. Καὶ ἂν ψάχνεις νὰ βρεῖς τὴ ρίζα καὶ τὸν ὁρισμὸ τῆς ἀγάπης, θὰ ὁδηγηθεὶς σὲ αὐτὴν τὴν ταπεινὴ Φάτνη ποὺ ἁγιογραφεῖται στὶς ἐκκλησιὲς καὶ ἀπεικονίζει ὅλη τὴ θεολογία τῆς σαρκωμένης Ἀγάπης.
Ἀπὸ ἐκεῖ ξεκίνησαν ὅλα καὶ ἐκεῖ καταλήγουν ὅλα. Σὲ αὐτὴν τὴ Φάτνη βρῆκαν τὴν πηγὴ τῆς ἀγάπης ὅσοι τὴν ἀναζήτησαν πρὸ Χριστοῦ καὶ χάθηκαν σὲ περίπλοκα φιλοσοφικὰ σχήματα καὶ ἀνθρωποκεντρικὲς λατρεῖες. Σὲ αὐτὴν τὴ Φάτνη ἀπαντήθηκαν ὅλα τὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτήματα, ἐκεῖ ὅπου ὁ ἄκτιστος θεὸς κενώθηκε καὶ πτώχευσε γιὰ νὰ προσλάβει τὸ κτιστὸ τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἐκεῖ θὰ βρίσκουν πάντα τὴν ἀγάπη καὶ ὅσοι τὴν ἀναζητοῦν μετὰ Χριστόν. Ὄχι σὲ χίλιους δύο περισπασμοὺς τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἐκεῖ ὅπου ὅρισε ἡ ὑπέρλογη λογικὴ ἑνὸς πανάγαθου Θεοῦ, σὲ ἕνα φτωχικὸ παχνὶ ποὺ δὲν θὰ καταδεχόταν κανένας βασιλιᾶς, καταδέχτηκε νὰ γεννηθεῖ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων.
Ἐκεῖ γεννήθηκε ἡ ἀγάπη. Συνταιριασμένη μὲ τὴ δικαιοσύνη, σαρκώθηκε στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἔγινε ἡ χαραυγὴ τῆς σωτηρίας γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Μὲ μιὰ νοερή μας ματιά, βλέπουμε ὅτι ἐκείνη τὴν Ἅγια Νύχτα, ὁλάκερη ἡ κτίση πανηγυρίζει, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα. Τὰ γήινα καὶ τὰ ὑπερκόσμια.
Ὁ πνευματικὸς οὐρανὸς πάλλεται χαρμόσυνα ἀπὸ τὸ ὡσαννὰ τῶν Ἀγγέλων. Ὁ ὑλικὸς οὐρανὸς φορᾶ κι ἐκεῖνος τὰ γιορτινά του μὲ τὸ λαμπρὸ Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ. Ἡ γῆ κι ἐκείνη σκιρτᾶ ἀπὸ χαρὰ καὶ προσφέρει τὰ σπλάχνα της γιὰ νὰ ἀγκαλιάσει τὸν Πλάστη της μέσα σὲ ἕνα ταπεινὸ σπήλαιο, μιὰ ὀπὴ τῆς γῆς ποὺ γνώρισε μεγαλύτερη δόξα καὶ ἀπὸ τὸ πιὸ μνημειῶδες παλάτι ποὺ πέρασε ἀπ' τὴν ἱστορία.
Γιορτὴ ἄφατη καὶ γιὰ τὰ μακάρια μάτια τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀξιώθηκαν τέτοιας εὐλογίας, ἐκείνων τῶν Μάγων καὶ τῶν Βοσκῶν ποὺ προσκύνησαν τὸν νέο Ἀδὰμ ποὺ ἦρθε γιὰ νὰ ἀναστήσει τὸν μεταπτωτικὸ ἄνθρωπο. Ἀλλὰ καὶ τὰ ἄλογα ζῶα ἔγιναν μιὰ ζεστὴ ἀγκαλιὰ γιὰ τὸν Δημιουργό τους. Ναὶ κι ὅμως, τὰ ἄλογα ζῶα συμπεριφέρονται πολὺ πιὸ λογικὰ ἀπὸ πολλοὺς παράλογους ἀνθρώπους ποὺ βλασφημοῦν ποικιλοτρόπως τὸν Θεό.
Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα ἄφατο καὶ αἰώνιο θαῦμα. Ἀλλὰ καὶ κάθε γέννηση ἀνθρώπου εἶναι ἕνα θαῦμα ποὺ ὑμνολογεῖ ἐκείνη τὴ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, τοῦ Ἄρτου τῆς Ζωῆς. Κάθε βρέφος γεννιέται ὡς καλεσμένος στὸ τραπέζι τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, καὶ αὐτὸ ἀπὸ μόνο του εἶναι ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς ποὺ ἀνοίγει τοὺς Οὐρανούς. Ὁ Χριστὸς ὄχι μόνο εὐλογεῖ ὑπερθετικὰ τὴ γέννηση, ἀλλὰ τὴν τίμησε καὶ τὴ δόξασε μὲ τὸ νὰ γεννηθεῖ ὁ ἴδιος ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία, τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο μας.
Καὶ πολλοὶ σήμερα ἔχουν φτάσει νὰ θεωροῦν τὴ γέννα ὡς... σκλαβιὰ καὶ ὡς συμφορὰ γιατί μισοῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεάνθρωπο. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας βασικὸς λόγος ποὺ θέλουν νὰ σβήσουν τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο.
Ὁ Χριστὸς ἔλαβε σάρκα γιὰ νὰ λυτρώσει ὅλες τὶς ψυχὲς τῶν αἰώνων ποὺ περιβλήθηκαν μὲ σάρκα. Σὲ ἕνα καταφύγιο γιὰ ποιμένες, κατέφυγε ἡ Παναγία γιὰ νὰ γεννήσει τὸν Ἀρχιποιμένα Χριστὸ ποὺ ποιμαίνει ὁλάκερη τὴν οἰκουμένη. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἕνας ὠκεανὸς ἀπὸ ἀνεξάντλητα νοήματα ποὺ τέρπουν τὴν ψυχὴ γιὰ ὅποιον τὰ ἀναζητᾶ. Αὐτὴ ἡ Φάτνη δὲν σταματᾶ νὰ γεννᾶ ἀγάπη καὶ συγχώρεση.
Καλὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Χρόνια καλά και ευλογημένα.Ευχομαι να ορθοτομηται τον ΛΟΓΟ της αληθείας πάντοτε.
ΑπάντησηΔιαγραφή