Μὲ τὸ νὰ εἴπη δὲ ἢ Παναγία Παρθένος, «Ἰδοὺ ἢ δούλη Κυρίου, ἂς γίνη εἰς ἔμε ὅπως εἶπες», ἔφανερωσε τοῦτο. Εἶμαι πίναξ, λέγει, ἐπάνω εἰς τὸν ὅποιον γράφεται ὅ,τι θέλει ὃ Κύριος του παντός. Ἀφοῦ δὲ ὃ ἄγγελος ἔλαβε τὴν διαβεβαίωσιν τῆς πίστεως τῆς Παρθένου ἀνεχώρησεν ἂπ’ αὐτῆς.
«Δοξάζει ἢ ψυχή μου τὸν Κύριον»…
«Διότι εἶδε μὲ εὐμένειαν τὴν ταπεινὴν δούλην του.Διότι ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὄλαι αἳ γενεαί», ‘Ἀλλὰ πόσο μεγάλο κατόρθωμα εἶναι ἢ παρθενία; Ὅταν κανεὶς θέλη νὰ ἄσκηση τὰς ἀλλᾶς ἄρετας καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸν νόμον, ἢ παρθενία ὅμως, ἐπειδὴ εἶναι ἀνωτέρα του νόμου καὶ ἔχει ὡς ὑψηλότερον σκοπὸν τὴν διαμόρφωσιν τῆς προσωπικῆς ζωῆς,εἶναι ἂφ’ ἑνὸς μὲν γνώρισμα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἂφ’ ἕτερου δὲ εἴκών της καθαρότητας τῶν ἀγγέλων.”Οταν δηλαδὴ ὃ Δεσπότης τοῦ παντὸς ὃ Θεὸς Λόγος,ἐπειδὴ ἤθελεν ὃ Πατὴρ νὰ ἀνεγείρη καὶ νὰ ἀνακαίνιση τὰ πάντα, ἐπέλεξε, διὰ νὰ γίνη μήτηρ τοῦ σώματος τὸ ὅποιον ἐπρόκειται νὰ φορέση, τὴν Παρθένον, ἢ ὁποία καὶ ἔγινε, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον ἦλθε μεταξὺ μαςὡς ἄνθρωπος ὃ Κύριος,ἔκαμε τὴν ἐπιλογὴν αὐτήν,ὥστε,ὅπως τὰ πάντα ἔγιναν δὶ’ ἀΰτου,ἔτσι καὶ ἢ παρθενία νὰ προέλθη ἐξ αὐτοῦ,καὶ νὰ δοθῆ πάλιν δὶ’αὐτοῦ τὸ χάρισμα τοῦτο εἰς τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ πολλαπλασιάζεται.
Πόσο μεγάλο θὰ ἔλεγε κανεὶς τὸ καύχημα τῆς ἁγίας Παρθένου καὶ θεοειδοῦς Μαρίας,ἐπειδὴ ὑπῆρξε καὶ εἶναι μήτηρ τοῦ Λόγου ὡς πρὸς τὴν γέννηοιν τοῦ Σώματος; Διότι τὸ θεῖον αὐτὸ γέννημα στρατιὰ μὲν ἀγγέλων ἔδοξολογηοε, κάποια γυναίκα δὲ ὕψωσε τὴν φωνὴν καὶ ἔλεγε: «Μακαριὰ ἢ κοιλία ποὺ σὲ ἔβαστασε καὶ οἱ μαστοὶ ποὺ ἐθήλασες».Καὶ ἢ ἴδια ἢ Μαρία ποῦ ἐγέννησε τὸν Κύριον καὶ ἢ ὁποία ἔμεινεν ἀειπάρθενος, ἐπειδὴ ἀντελήφθη αὐτὸ ποῦ συνέβη εἰς τὸν ἑαυτόν της, ἔλεγεν «Ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὄλαι αἳ γενεαί». Αὐτὸ ποῦ συνέβη εἰς τὴν Μαρίαν εἶναι καύχημα δὶ’ ὄλας τὰς παρθένους. “Ολαι δηλαδὴ αὖται κρέμονται ὡσὰν παρθενικὰ παρακλάδια ἂπ’ αὐτήν, ἢ ὁποῖα εἶναι ὡσὰν ρίζα δὶ’ αὐτᾶς.
«Καὶ ὅταν συνεπληρώθησαν αἳ ἥμεραί του καθαρισμοῦ, σύμφωνα πρὸς τὸν Μωσαϊκὸν νόμον, ἔφεραν αὐτὸν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, διὰ νὰ τὸν παρουσιάσουν εἰς τὸν Κύριον, ὅπως εἶναι γραμμένον εἰς τὸν νόμον τοῦ Κυρίου,ὅτι κάθε ἀρσενικὸν ποὺ ἀνοίγει μήτραν,πρέπει νὰ θεωρηθῆ ὡς ἀφιερωμένον εἰς τὸν Κύριον, καὶ διὰ νὰ προσφέρουν θυσίαν,σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποῦ λέγει ὃ νόμος τοῦ Κυρίου ἐν ζεῦγος τρυγόνια ἢ δύο μικρὰ περιστέρια». Οὗτος περιείιληθη τὴν σάρκα, Ὄχι διὰ νὰ ὕπαρχη καὶ νὰ ζῆ ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλ’ ἔγινεν ἄνθρωπος διὰ νὰ ἁγιάζη τὴν σάρκα. Ἐὰν δὲ νομίση κανεὶς ὅτι ἢ φράσις «διὰ νὰ παρουσιάσουν εἰς τὸν Κύριον» ἀναφέρεται εἰς τὸν ἴδιον τὸν Κύριον, ἔχει λάθος εἰς αὐτὴν τὴν σκέψιν. Διότι πότε ἀπεκρύβη ὃ Κύριος ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ Πατρὸς διὰ νὰ μὴ ἤμπορη ὃ Πατὴρ νὰ τὸν βλέπη; “Η ποῖος τόπος εὑρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ εὑρίσκεται ἐκεῖ καὶ νὰ μὴ εὑρίσκεται μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα, ἐὰν δὲν ἀνήρχετο εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ δὲν ἔπαρουσιαζετο εἰς τὸν ναόν; Καὶ πῶς προσέφερε τὰς τυπικᾶς θυσίας, ἀφοῦ ὃ ἴδιος εἶναι ἢ ἀλήθεια; Μήπως αὐτὰ δὲν ἐγράφησαν δὶ’ ἐκεῖνον, ἀλλὰ δὶ’ ἠμᾶς; “Οπως δηλαδή, ἐνῶ εἶναι Θεός,γίνεται κατὰ φυσικὸν τρόπον ἄνθρωπος χωρὶς νὰ ὑποστῆ μεταβολήν,καὶ ὑφίσταται τὴν περιτομὴν καὶ βαπτίζεται καὶ τὰ ἄλλα σχετικά, ὄχι διὰ τὸν ἑαυτόν του,ἀλλὰ δὶ’ ἠμᾶς,διὰ νὰ γίνωμεν ἠμεῖς διὰ τῆς χάριτος θεοί, ἐνῶ εἴμεθα ἄνθρωποι, καὶ διὰ νὰ ὑποστῶμεν πνευματικὴν περιτομὴν καὶ ὄχι νομικήν,καὶ διὰ νὰ καθαρισθῶμεν ἀπὸ τὸν ρύπον τῆς ἁμαρτίας διὰ τοῦ βαπτίσματος καὶ διὰ νὰ σταυρωθῶμεν διὰ τὸν κόσμον καὶ ἀναστηθῶμεν διὰ τὸν Θεὸν- ἢ ἀκακία καὶ ἢ σωφροσύνη[…]
Μεγάλου Ἀθανασίου, Ἑρμηνεία εἰς τὸ Κατὰ Λουκᾶν. “Εργα, 12, σέλ. 317-321.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου