Ἡ αἱρετικὴ δοξασία τῆς «οἰκονομίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

ΟΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὰ ἀνεπίτρεπτα «ἀνοίγματα» στὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ συγκρητισμό, ἐφεῦραν καὶ προωθοῦν τὴν νεοφανῆ δοξασία «Οἰκονομία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Σύμφωνα μὲ αὐτή, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σῴζει καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, καὶ στὶς αἱρέσεις καὶ θρησκεῖες τοῦ κόσμου! Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔγραψε τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν καινοφανῆ αὐτὴ αἵρεση: «Στὸν Οἰκουμενισμό, ὅλες οἱ ἀδυναμίες, οἱ ἀποκλίσεις, τὰ λάθη, προέρχονται ἀπὸ τὴν κατάχρηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὴν περίπτωση... αὐτὴ ἀπαιτοῦνται οἱ αὐστηρότατοι περιορισμοὶ καὶ ἡ διορατικότητα τῶν Πατέρων: τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίδεται μονάχα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεανθρώπου, ὡς ἀνταμοιβὴ τῆς πίστεως στὸν Θεάνθρωπο. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι ἡ Πεντηκοστή. Δὲν δίδεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς Θεανθρώπου. Ὅλες οἱ ἀποκλίσεις δὲν εἶναι παρὰ ἀνθρωπιστικὲς πλάνες. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολικὴ παράδοση καὶ κληρονομιά. Ἐξάλλου, ἔτσι δικαιολογοῦνται ὅλες οἱ δυτικὲς «ἐκκλησίες» καὶ αἱρέσεις, τὰ φορτώνουν ὅλα στὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Πορεύονται «κατ’ ἄνθρωπον» μὲ τὸν ἀκόλουθο τρόπο: ἀντὶ τῆς μεθόδου τοῦ Σωτῆρος -τῆς ἀναγεννήσεως τοῦ ἔσω ἀνθρώπου- ὁδεύουν τὴν ὁδὸ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ οὑμανισμοῦ πασχίζοντας νὰ μεταμορφώσουν τὸ πρόσωπο, διὰ τῆς κοινωνίας καὶ ὄχι διὰ τῆς ὁδοῦ τοῦ Σωτῆρος ἢ ὁποία συνίσταται στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, διὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι διὰ τῆς κοινωνίας»! Ἡ πνευματικὴ ἀποστασία σὲ ὅλο τὸ βάθος καὶ τὸ εὖρος της!