Menu

26 Νοε 2021

Λίγο πρίν ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης...

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος -Κιλκίς
Ἔχουμε πλούσια καί ὡραία ἱστορία. Εἶναι παιδαγωγός τά παθήματα τοῦ λαοῦ μας. Καί τά μεγαλεῖα καί οἱ ἀθλιότητες. Τό ἱστορικό ὑφαντό μας ἔχει καί τά τσαλακώματα καί τούς λεκέδες του «ἕως ἄν ἡ αὐτή φύσις ἀνθρώπων εἰ», γιατί δέν ἀλλάζει ἡ φύση τῶν ἀνθρώπων κατά τόν Θουκυδίδη. Μία περίοδος πού ἐνδιαφέρει τήν τωρινή ἐποχή εἶναι ἡ ἅλωση τῆς Πόλης. Γιατί φτάσαμε σ' αὐτήν; Γιατί δέν ἀπετράπη; Ποιοί παράγοντες συνετέλεσαν ὥστε νά ἁπλωθοῦν πάνω ἀπό τό Γένος τά σκοτάδια τοῦ Ἰσλάμ; Ὑπάρχουν ὁμοιότητες μέ τό σήμερα; Ἀπαριθμῶ:
Πρῶτον: Ἡ φυγή τῶν γραμματισμένων, τῶν λογίων... στήν Δύση. Ὁ πρῶτος πατριάρχης μετά τήν ἅλωση, Γεννάδιος Σχολάριος, θά γράψει: «Κινδυνεύομεν μή μόνον σοφίας στερηθῆναι καί μαθημάτων, ἀλλά καί τήν φωνήν αὐτήν», δηλαδή τήν γλῶσσα. « Εἰς τέτοιαν κακήν τύχην κατάντησε τό πάλαι μακαριστόν γένος τῶν Γραικῶν ὅτι μόλις εὑρίσκεται τώρα διδάσκαλος ὁπού,ὁποῦ νάναι ἱκανός νά διδάσκει τούς νέους» γράφει περί τό 1500 ὁ Νικ. Σοφιανός. Μήπως καί στά χρόνια μας δέν ἔχουμε ἐκπατρισμό τῆς λόγιας νεολαίας μας, μιά ἀπροκάλυπτη «λεηλασία ἐγκεφάλων» ἀπό τήν Δύση;

Δεύτερον: Οἱ ἐξισλαμισμοί καί τό φοβερό παιδομάζωμα. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν διαδώσει τό πονήρευμα ὅτι ὁ Θεός ἐγκατέλειψε τούς χριστιανούς, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους καί βοηθᾶ τό Ἰσλάμ. Χιλιάδες ἀλλαξοπιστοῦν εἴτε ἑκουσίως εἴτε ἀκουσίως. Φρικτά τά μαρτύρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατά τήν Τουρκοκρατία, περίοδο πού κάποιοι ἐθνομηδενιστές τῆς σήμερον τήν παρουσιάζουν ὡς περίπου εὐλογία. Δύο μόνον γεγονότα καί μαρτυρίες. Ὁ Κομνηνός Ὑψηλάντης, στό βιβλίο του «Τα μετά τήν ἅλωσιν» γράφει ὅτι τό 1517, ὅταν κατελήφθη ἡ Αἴγυπτος ἀπό τόν σουλτᾶνο Σελίμ τόν 'Α, τόν ἐπιλεγόμενο Γιαβούζ(=σκληρό), «300.000 γλῶσσες ἀπετμήθησαν ἡμέρα μιά, διά τό μόνον ἑλληνιστί λαλῆσαι».

Στίς 24 Μαρτίου τοῦ 1967, ὁ σπουδαῖος ἀκαδημαϊκός Σπ. Μαρινᾶτος, ἐκφωνεῖ στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας. Μεταξύ ἄλλων παρέθεσε καί «μετάφρασιν ἀδείας ταφῆς χριστιανοῦ, τήν ὁποία ἔδιδον οἱ Τοῦρκοι». Τό κείμενο ἀποστομώνει τούς τουρκοτζουτζέδες τῆς σήμερον. «Σύ ὁ παπᾶς, τοῦ ὁποίου το μέν ἔνδυμα εἶναι μαῦρον ὡς πίσσα, τό δέ πρόσωπον ὡς τοῦ σατανᾶ, σύ ὁ ἱερεύς τῶν μιαρῶν, σύ ὁ ἕλκων τήν καταγωγήν ἀπό τόν ἄπιστον Ἰησοῦν, διατάσσεσαι: Τον εἰς τό ἔθνος σου ἀνήκοντα Γρηγόριον, ὁ ὁποῖος ἐψόφησε σήμερον, ἄν καί την μέν ψυχήν του παρέδωκεν εἰς τόν σατανᾶν, τό δέ βρωμερόν του πτῶμα δέν τό δέχεται τό χῶμα, ἔξω καί μακράν τῆς πόλεως ἀνοίξατε λάκκον καί διά λακτισμάτων ρίψατε αὐτόν ἐντός του». («Τό Εἰκοσιένα», «Πανηγυρικοί Λόγοι Ἀκαδημαϊκῶν», σελ. 774). Δέν ἔχουμε ἐξισλαμισμούς τῷ καιρῷ ἐτούτω, ὅμως συμβαίνει ἴσως κάτι χειρότερο. Ἔχουμε θρησκευτική ἀδιαφορία, ἐκκοσμίκευση καί ἐκκλησιομαχία ἀπό τήν γνωστή συνιστῶσα πού τό μόνο, ἀπό τήν σταλινική κτηνωδία, εὐλαβικά τηρεῖ καί ἀκολουθεῖ, εἶναι τό μῖσος κατά τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Καί βέβαια μέ τήν λαθρομετανάστευση ξαναήρθαν, γιατί ἀνοίξαμε τίς Κερκόπορτες μόνοι μας, τά στίφη τοῦ Μεχμέτ τοῦ Β' τοῦ ἐγκληματία καί ὄχι πορθητῆ.

Τρίτον: ἡ προπαγάνδα κατά τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τούς δυτικούς μισιονάριους, τούς φράγκους ἰησουῖτες ψευδοϊεραπόστολους, οἱ ὁποῖοι ἐπέπεσαν πάνω στό αἱματοβαμμένο κορμί τοῦ Γένους, γιά νά μαγαρίσουν τήν ψυχή του, τήν Ὀρθοδοξία.

Ὁ ἐρευνητής Δήμ Πασχάλης στά «Ἀνδριακά Χρονικά», ἔτους 1948, μεταφέρει ἐγκύκλιο τοῦ πάπα Παύλου του 'Ε, 1605-1621, στούς Ἑνετούς διοικητές τῆς Πελοποννήσου. «Δέν πρέπει νά λησμονῶμεν, γράφει, ὅτι οἱ Ἕλληνες δέν ἔχουσι πίστη... ὅθεν δέον νά μεταχειριζόμεθα αὐτούς ὡς ἄγρια θηρία, νά τούς ἀποσπῶμεν τούς ὀδόντας καί τούς ὄνυχας, νά μήν παύσωμεν ταπεινοῦντες αὐτούς καί ἰδίως νά τούς ἐμποδίζωμεν τήν περί τῶν ὅπλων ἄσκησιν. Οὐδέν ἄλλο νά παρέχωμεν εἰς αὐτούς ἤ ξύλον καί ἄρτον...».... Στίς Κυκλάδες πού πέτυχε κάπως ἡ ἀνόσια προπαγάνδα τους, τήν περίοδο τοῦ ἀγῶνα, οἱ λατινοφρονοῦντες, ἔστελναν γράμματα στόν πάπα νά συνδράμει τούς Τούρκους. Γράφει ὁ ἱστορικός Φιλήμων «τήν στιγμήν κατά τήν ὁποίαν τό ἑλληνικόν ἔθνος ἅπαν κατά τήν Εὐρώπην καί τήν Ἀσίαν ἠγωνίζετο προσφερόμενον θυσίαν ὑπέρ τῆς κοινῆς πατρίδος, ἡ διαγωγή τῶν ἐν νήσοις Ἑλλήνων τοῦ δυτικοῦ δόγματος, παρουσιάζει ἐπονείδιστον καί ἀποτρόπαιον στίγμα». «Πολύ ὀλίγοι ἐφάνησαν Ἕλληνες», συμπληρώνει καί ὁ ἱστορικός Σπυρίδων Τρικούπης.

Ἡ περίοδος τῆς Τουρκοκρατίας θεωρεῖται περίοδος σκότους καί ἀμάθειας. Λάθος. Τότε ἔλαμψε τό Γένος καί λαμπροτέρα ἐφάνη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μαρτυρικός πατριάρχης Κ. Λούκαρις, πού ἐθηριομάχησε κυριολεκτικά, πολεμῶντας, μέ καθημερινό κίνδυνο τῆς ζωῆς του, τίς καταχθόνιες μεθόδους πού μετήρχοντο οἱ Λατῖνοι γιά νά ἐπιβάλλουν τό ἐκκλησιαστικό τέρας τῆς Οὐνίας, ἀπαντοῦσε στίς ἀλεπουδοευγένειές τους καί στίς μομφές ὅτι μείναμε ἀγράμματοι.

«Ἄς λογιάσουν ὅτι ἄν δέν ἔχωμεν σοφίαν ἐξωτερικήν, ἔχομεν, χάριτι Χριστοῦ, σοφίαν ἀνωτέραν καί πνευματικήν, ἡ ὁποία στολίζει τήν Ὀρθόδοξόν μας Πίστιν, καί εἰς τοῦτο εἴμεθα ἀνώτεροι ἀπό τούς Λατίνους εἰς τούς κόπους, εἰς τάς σκληραγωγίας, καί νά σηκώνωμεν τόν σταυρόν μας, καί νά χύνωμεν τό αἷμα μᾶς διά τήν πίστιν καί τήν ἀγάπην την πρός τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἄν εἶχε βασιλεύσει ὁ Τοῦρκος εἰς τήν Φραγκιάν δέκα χρόνους, Χριστιανούς ἐκεῖ δέν εὕρισκες. Καί εἰς τήν Ἑλλάδα τώρα διακόσιους χρόνους εὑρίσκεται καί κακοπαθοῦσιν οἱ ἄνθρωποι καί βασανίζονται διό νά στέκουν εἰς τήν πίστιν τους, καί λάμπει ἡ Πίστις τοῦ Χριστοῦ καί τό μυστήριον τῆς εὐσέβειας, καί σείς μου λέγετε ὅτι δέν ἔχομεν σοφίαν; Τήν σοφίαν σας δέν ἐθέλω ἐμπρός εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ. Κάλλιον ἦτο νά ἔχη τινάς καί τά δύο, δέν τό ἀρνοῦμαι, πλήν ἀπό τά δύο, τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ προτιμῶ». (Καί σέ τί ἀποσκοποῦν οἱ προσκλήσεις γιά ἐπίσκεψή το προσεχές διάστημα; Ἐνοχλεῖται πού δέχεται πιέσεις ἀπό τούς πανταχοῦ ἀνεπιθύμητους λαθρομετανάστες ἡ πνευματική του δικαιοδοσία, ἡ Πολωνία καί θέλει νά τούς ὑπενθυμίσει ποιά εἶναι ἡ ὁδός πού τούς ἐπιτρέπεται, δηλαδή ἡ πατρίδα μας; ).

Ναί, μισιονάριοι δέν περιτρέχουν στίς μέρες μας τήν πατρίδα γιά νά προπαγανδίσουν ὑπέρ τοῦ παπισμοῦ. Τόν ρόλο τοῦ μισιονάριου ἀνέλαβε ἡ τηλοψία. Φραγκέψαμε!! Ὑπάρχουν πολλοί ἑλληνώνυμοι πού ὄχι μόνο δέν βρίσκουν καί δέν ξέρουν τί μᾶς χωρίζει ἀπό τούς δυτικούς, ἀλλά θεωροῦν πολύ συμπαθέστερη τήν θρησκεία τῆς Εὐρώπης. Μιά θρησκεία χωρίς Χριστό καί χωρίς μυστήρια, ἕνα ἀτομικό γεγονός, μιά ἐθιμική ἐκδήλωση. (Ἕνα χειροφίλημα στό δαχτυλίδι τοῦ Πάπα θεωρεῖται «ἐμπειρία ζωῆς, ἀνώτερη καί ἀπό τό δῆθεν βάπτισμά τους. Κάτι παρόμοιο μέ τό προσκύνημα στήν Μέκκα τῶν μωαμεθανῶν. Γιά μετάνοια καί κάθαρση τῶν παθῶν οὔτε λόγος. Σέ τί διαφέρουν ἐξάλλου οἱ σταυροφορίες ἀπό τόν «ἱερό πόλεμο»;). Μιά θρησκεία - παχνί πού θρέφει τά πάθη τους. Μιά ὕπουλη ἀθεϊα. Ὁ τωρινός ἄθεος δέν πιστεύει σέ τίποτε, μόνο στόν ἑαυτό του.

Ἡ μόνη τεράστια διαφορά μέ τήν ἐποχή τῆς Ἅλωσης εἶναι ὅτι τότε, ὅσοι ἀπόμειναν Ρωμιοί, ἔψαλλαν «σώπασε κυρά Δέσποινα καί μήν πολυδακρύζεις, πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά σου θάναι». Πίστευαν στό θαῦμα...

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος -Κιλκίς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου