24 Οκτ 2020

Ἡ δολοφονία τῆς πίστης τῶν μαθητῶν

Παναγιώτη Τσαγκάρη, 
Καθηγητή Θεολόγου, Ὑπ. Δρ. Θεολογίας,
Γενικοῦ Γραμματέα τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων
Ἡ Ὑπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως ἔβαλε ἐγγράμματους, ἐπιστήμονες τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης (!) καί συνέταξαν καινούργια Προγράμματα Σπουδῶν καί βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τά ὁποία ἀντικατέστησαν τά κατηργημένα ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας Προγράμματα καί βιβλία τῶν προηγούμενων Ὑπουργῶν Παιδείας Φίλη καί Γαβρόγλου τῆς κυβέρνησης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.
Πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι, πού κοιτάζοντας μέ μία πρώτη γρήγορη καί ἐπιφανειακή ματιά τά νέα βιβλία εἶπαν, ὅτι, ἐφόσον ἀφαιρέθηκαν ἀπό αὐτά τουλάχιστον τά θρησκειολογικά στοιχεῖα, ἔχουν τρόπον τινά καταστεῖ ὀρθόδοξα. Σέ αὐτή τήν συμβιβαστική θέση, σέ σχέση καί μέ τήν τόσο σημαντική ὑπόθεση τῆς χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν, θά ἀπαντήσουμε, χρησιμοποιώντας μία φράση τοῦ θυμόσοφου λαοῦ μας, λέγοντας ὅτι αὐτό πού ἔγινε μέ τά νέα βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι σάν νά «ἔβγαλε τά ροῦχα τοῦ ὁ Μανωλιός καί... τά ἔβαλε ἀλλιῶς»!

Σέ ἐκείνους πού καλοπροαίρετα θά ἀντιτείνουν, «μά γιατί τόση εἰρωνεία καί ἄρνηση ἀπέναντι στά νέα βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν;» θά ἀπαντήσουμε μέ εὐθύτητα, λέγοντας ὄτι δέν μποροῦμε νά σωπαίνουμε ἄλλο πλέον, ἀπέναντι στή συντελούμενη ἐδῶ καί χρόνια, προσπάθεια δολοφονίας τῆς πίστης τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν.
 
Μήπως ὅμως, πάλι, γινόμαστε ἀνυπόφορα ὑπερβολικοί, μιλώντας γιά «δολοφονία τῆς πίστης τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν»; Καθόλου, διότι καί τά νέα βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τά συνταγμένα ἀπό γραμματιζούμενους καί σπουδαγμένους στήν ἱερή Ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας καθηγητές(!) καί τά ὁποία συνεχίζουν ὅπως καί τά προηγούμενα ἐπί ΣΥΡΙΖΑ,  νά στηρίζονται κατά κύριο λόγο ἐπάνω στό ἰδεολογικό καί ἐπιστημονικό πλαίσιο τοῦ θρησκευτικοῦ ἐγγραμματισμοῦ καί γενικά σέ ἔντονα ἀμφιλεγόμενες καί μή κοινά ἀποδεκτές παιδαγωγικές καί θεολογικές θεωρήσεις, ἐν τοῖς πράγμασι δείχνουν ὅτι δέν ἐκπληρώνουν τίς προϋποθέσεις πού εἶναι ἀνάγκη νά ἔχει ἕνα μάθημα Θρησκευτικῶν γιά νά εἶναι πραγματικά ὀρθόδοξο καί νά ἀναπτύσσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση τῶν μαθητῶν. Καί αὐτο αφορά τόσο στό διανοητικό καί μορφωτικό ἐπίπεδο τῶν μαθητῶν στούς ὁποίους ἀπευθύνεται ὅσο καί στίς πραγματικές θρησκευτικές ἀλλά καί παιδαγωγικές ἀνάγκες τῶν μαθητῶν.
 
Πιό ἁπλά θά λέγαμε, ὄτι  ἂλλο πράγμα εἶναι κάποιος νά διαβάζει ἀπό λογοτεχνικό ἐνδιαφέρον τά νέα βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί νά θεωρεῖ ὅτι περιέχουν ἐνδιαφέροντα λογοτεχνικά καί ὀρθόδοξα θεολογικά κείμενα καί ἄλλο πράγμα εἶναι αὐτά τά κείμενα νά διδάσκονται σέ παιδιά-μαθητές ὡς διδακτέα ὕλη. Θεωρούμε λοιπόν, ὅτι ἡ ὕλη τῶν νέων βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικών ἀλλά καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο προσφέρεται, χωρίς νά ὑπάρχει δηλαδή, ἡ λογική καί ἱστορική συνέχεια καί συνάφειά της, εἶναι παιδαγωγικά παντελῶς ἀκατάλληλη γιά νά ἐμπνεύσει στούς μαθητές τά μηνύματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί νά τούς πείσει, ὥστε νά ἀγαπήσουν αὐτό πού καλοῦνται νά μελετήσουν, νά μάθουν καί νά βιώσουν.
 
Ἄς μήν σχολιάσουμε καν τό γεγονός ὅτι πολλοί γονεῖς, ὅπως οἱ ἴδιοι μᾶς γνωστοποιοῦν, ἀδυνατοῦν κι ἐκεῖνοι νά κατανοήσουν πολλά ἀπό τά κείμενα πού παρατίθενται ὡς «πλίνθοι καί κέραμοι ἀτάκτως ἐρριμμένοι» μέσα στά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν!
 
Ὅσο λοιπόν καί ἄν καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες ὁ κάθε Θεολόγος καθηγητής νά παρουσιάσει ἑλκυστικό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὅταν δέν ὑποστηρίζεται ἡ ἐκπαιδευτική διαδικασία καί ἀπό ἕνα ἀξιόπιστο, εὔχρηστο καί λειτουργικό ἐκπαιδευτικό ἐγχειρίδιο, τό ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ μαθητές νά ἀπογοητεύονται ἀπό τό σχολικό βιβλίο, ὅπως δηλαδή συμβαίνει τώρα καί μέ τά νέα βιβλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν πού καλοῦνται νά μελετήσουν καί ἔτσι, σιγά-σιγά ἀλλά σταθερά, μέρα μέ τή μέρα, νά γκρεμίζεται μέσα στόν πνευματικό τους κόσμο κάθε καλή εἰκόνα γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη τους.
 
Γιά νά γίνει ὅμως, πλήρως ἀντιληπτός ὁ ρόλος τοῦ βιβλίου στήν πνευματική συγκρότηση τῶν παιδιῶν-μαθητῶν ἀρκεῖ νά παραθέσουμε ἕνα συγκλονιστικό κείμενο-ὁμολογία μέ τίτλο «ΕΝΑΣ ΦΡΙΚΤΟΣ ΦΟΝΟΣ» πού ἀναφέρει στό βιβλίο του «Μηνύματα ἀπό τή “ΛΥΧΝΙΑ”» ὁ π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος:
 
«Ὁ λογοτέχνης Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης (τιμημένος μέ Ἀριστεῖο Γραμμάτων τῆς  Ἀκαδημίας  Ἀθηνῶν) σέ ἕνα αὐτοβιογραφικό βιβλίο του («Διάλογοι μέ τόν ἑαυτό μου») μιλάει γιά τήν καταστροφική ἐπίδραση πού εἶχε στήν ψυχή του ἡ μελέτη ἑνός βιβλίου, πού τό διάβασε στά ἐφηβικά του χρόνια. Ἐπρόκειτο γιά τό βιβλίο ἑνός ἄθεου ὑλιστῆ γερμανοῦ φιλοσόφου, τοῦ Μπύχνερ. Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, ὁ Πετσάλης: “Τό βιβλίο τοῦ γερμανοῦ ὑλιστή φιλοσόφου ἀνατάραξε τόν ἐσωτερικό μου κόσμο ὡς τά μύχια. Καί ἒσκαψε μέσα μου ἕνα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΕΝΟ, ὅπου θάφτηκαν ὅλα ὅσα πίστευα ὡς τότε. Θάφτηκαν ἀνεπανόρθωτα, ἄν μπορῶ νά ἐκφραστῶ ἔτσι. Εἶχε γίνει ἐντός μου Ο ΦΡΙΚΤΟΣ ΦΟΝΟΣ. Ὁ Θεός τῶν παιδικῶν μου χρόνων ἦταν νεκρός!
 
Ἔπρεπε νά περάσουν πολλά χρόνια, νά περάσω ἀπό ἄλλες ἀνησυχίες καί ἀγωνίες, νά γευθῶ τήν πικρή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων γιά νά γυρίσω ἀπό αὐτή τήν ΤΕΘΛΑΣΜΕΝΗ στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί σήμερα, μετά ἀπό ὅλα αὐτά, ἔρχονται στιγμές, πού θά ἤθελα νά μποροῦσα νά γονατίσω, νά κάνω τήν προσευχή μου, νά κάνω τόν σταυρό μου σάν τό μικρό παιδί.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ — ζύγισα καλά τήν λέξη καί ξαναλέω: Δυστυχῶς — ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ... “
 
Εἶναι ὄντως συγκλονιστική ἡ ὁμολογία τοῦ διαπρεποῦς λογοτέχνη. Μιλάει γιά τόν φρικτό φόνο τοῦ Θεοῦ μέσα στήν καρδιά του, ὅταν ἦταν παιδί. Ἕνα φόνο, τοῦ ὁποίου τίς συνέπειες τίς «πλήρωνε» μέχρι τά γεράματά του. Παρ’ ὅλη τήν μεταστροφή του, εἴχε ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ (ὅπως λέει ὁ ἴδιος) σακατευθεῖ ἡ δυνατότητα γνήσιας ἐπικοινωνίας του μέ τόν Θεό. Ἡ δυνατότητα τῆς σωστῆς προσευχῆς».
 
Καί τό ἐρώτημα εἶναι: Ἄν ἕνα θεωρητικό βιβλίο ἀθεΐας καί ὑλισμοῦ διαπράττει ἕνα τόσο φρικτό φόνο τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης στήν καρδιά ἑνός παιδιοῦ, πόσο πιό φρικτό καί πιό «ἀποτελεσματικό» φόνο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ, ἄραγε, νά διαπράξει στίς παιδικές (καί ὄχι μόνο) ψυχές ἡ διδασκαλία τῶν μεταβατικῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν τῆς κ. Κεραμέως, πού περιέχουν μία τέτοια ἰδεολογική καί οὐδετερόθρησκη «ὀρθοδοξία», ἡ ὁποία καταφέρνει πραγματικά μέ ἔμμεσο ἀλλά μαεστρικό τρόπο νά ἀπομακρύνει τούς μαθητές ἀπό τήν ἀληθινή καί ἔμπρακτη πίστη καί ἀγάπη πρός τόν Τριαδικό Θεό;
Ἀπό τήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος»
θρησκευτικά

4 σχόλια:

  1. Δυστυχώς, αυτός ο "φόνος"

    ενεργούνταν ύ π ο υ λ α και συγκεκαλυμένα στα μεταπολεμικά χρόνια,
    -συνεργούντων πλήθους...
    "Θρησκευτικών" ανθρώπων-

    κι επ'εσχάτων, που ο λαός
    έχει πλέον διαβρωθεί-καθ' άπασαν την επικράτειαν-

    φανερά και καμαρώνοντας,
    μας οδηγούν στην
    "εκσυγχρονισμένη"...
    χλιαρή θρησκευτικότητα

    που ώς ιστός αράχνης,
    αγγαλιάζει όλους τους
    λαούς τής γης...
    τούς ήδη...
    εμπιστευόμενους απόλυτα
    και
    προσκυνούντας ως υπέρτατα αγαθά

    το... χ ρ ή μ α
    την...υγεία (πάνω απ'ολα)
    τα...τεχνολογικά γκάτζετ
    τον...εαυτούλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. https://www.pentapostagma.gr/arheio/4642897_emeis-eimaste-masonoi-eipan-tessera-meli-toy-paidagogikoy-institoytoy-ston-p-georgio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταπληκτικό αδερφέ μου!

      με τέτοια ύπουλα τεχνάσματα μας έφεραν στό σημείο

      να παρακαλάμε γιά επιστροφή στα ήδη απαράδεκτα προηγουμενα
      βιβλία των θρησκευτικών

      γιά να γλυτώσουμε από τους

      απόλυτα χυδαίους "φακελους"

      που μας τους ξανασερβίρισαν ώς νέα
      δηθεν διορθωμένα με
      ενα επιφανειακό
      "ξεσκόνισμα"!

      Οτι θέλουν κάνουνε, αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα
      και θάρθει και η
      σειρά τους...!

      Διαγραφή
    2. ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

      Διαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.