Menu

17 Σεπ 2020

Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ τρώει ὅσο θέλει, ὅπως θέλει καὶ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ ὑπάρχει ἐγκράτεια, σωφροσύνη καὶ παρθενία...

Ἱεροκήρυκος Δημητρίου Παναγόπουλου (1916 - 1982)
Μὴ ζητᾶς νὰ καταστείλεις τὸ θέμα τῶν σαρκικῶν πειρασμῶν, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ δὲν φροντίζεις νὰ τακτοποιήσεις τὸ θέμα τῆς διατροφῆς σου. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ θέλει νὰ νικήσει τοὺς σαρκικοὺς πειρασμούς, χωρὶς νὰ ἔχει ἐγκράτεια στὸ φαγητό, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποὺ προσπαθεῖ νὰ σβήσει τὴ φωτιὰ μὲ λάδι. Ἡ τροφὴ εἶναι αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖ κακὲς προϋποθέσεις καὶ κάνει μετὰ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ μὴ μποροῦν νὰ ἐπιβληθοῦν στὴ σάρκα τους. 
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ καὶ ρύζι νὰ τρώει καὶ νὰ πειράζεται σαρκικῶς, ἀλλὰ τότε δὲν θὰ εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὸν πειρασμό. Θὰ εἶναι πειρασμός, ποὺ...
ἐπιτρέπει ὁ Κύριος γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν θὰ εἶναι πειρασμός, ποὺ τὸν φτιάχνει μόνος του...

Ἡ νηστεία εἶναι ἕνα μεγάλο ὅπλο κατὰ τοῦ σαρκικοῦ πειρασμοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ νηστεύει, μειώνει τὶς αἰτίες τοῦ πειρασμοῦ, ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν νηστεύει, αὐξάνει τὶς αἰτίες τῶν πειρασμῶν του καὶ θὰ πέσει γρηγορότερα. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ τρώει ὅσο θέλει, ὅπως θέλει καὶ ὅ,τι θέλει καὶ νὰ ὑπάρχει ἐγκράτεια, σωφροσύνη καὶ παρθενία; Δὲν εἶναι δυνατόν... Ἐὰν ὅμως ὑπάρχει ἡ νηστεία, εἶναι εὔκολο ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀγωνιστεῖ. Νηστέψτε ὅλοι 3 μέρες, χωρὶς φαγητὸ καὶ νερὸ καὶ θὰ σᾶς πῶ, ποὺ θὰ πᾶνε τὰ παράνομα κρεβάτια. Θὰ σβήσουν ὅλα! Γιατί ὅλες οἱ διασκεδάσεις καὶ οἱ διαφθορὲς στὸν κόσμο, οἱ μοιχεῖες καὶ οἱ πορνεῖες, συντηροῦνται καὶ τρέφονται ἀπὸ τὸ φαγοπότι τῆς σαρκός... 

Ὁ Ἰὼβ λέει, ὅτι ἡ σάρκα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνας βόρβορος, μία λάσπη, ποὺ ὅσο τὴν τρέφεις, τόσο περισσότερο μαλακὴ γίνεται καὶ κυλιέται ἐκεῖ τὸ γουρουνάκι. Ὅταν ὅμως ξηρανθεῖ ὁ βόρβορος, ὁ χοῖρος δὲν ἀναπαύεται καὶ δὲν μπαίνει μέσα. Ἔτσι ἀκριβῶς συμπεριφέρεται καὶ ὁ σατανᾶς, ἀπέναντι στὴ σάρκα τοῦ ἀνθρώπου... 

Ἕνας νεαρὸς ναύτης ταξίδευε σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ εἶχε ἀλληλογραφία μὲ τὸν πνευματικό του καὶ τοῦ ἔγραφε τοὺς πειρασμούς του καὶ τοὺς ἐξομολογοῦνταν. Τοῦ ἔγραφε τὶς παγίδες ποὺ ὑπῆρχαν στὰ διάφορα λιμάνια ποὺ ἔβγαιναν καὶ οἱ περισσότεροί τοῦ πληρώματος, τὸ ἔριχναν στὴν σαρκικὴ ἁμαρτία. 

- Γέροντα τί νὰ κάνω; 

Καὶ τοῦ ἔγραψε ὁ γέροντάς του: 

- Θὰ ρωτᾶς πάντοτε τὸν καπετάνιο, πότε πρόκειται νὰ φτάσετε στὸ λιμάνι καὶ ἐσὺ 3 ἡμέρες πρὶν φτάσετε στὸ λιμάνι, θὰ ἀρχίζεις νὰ νηστεύεις. Καὶ νὰ μοῦ γράψεις τὰ ἀποτελέσματα... 

Καὶ ποιὰ ἦταν τὰ ἀποτελέσματα; Ὅτι ὄχι μόνο δὲν εἶχε διάθεση νὰ βγεῖ ἔξω ἀπὸ τὸ πλοῖο καὶ νὰ ἁμαρτήσει, ἀλλὰ κοιτοῦσε τὴν ὥρα πότε θὰ φύγουν ἀπὸ τὸ λιμάνι γιὰ νὰ φάει, γιατί εἶχε ἐξαντληθεῖ ἀπὸ τὴν νηστεία.

2 σχόλια:

  1. Όσο δυναμώνει η σάρκα, τόσο πιο αδύναμη γίνεται η ψυχή.
    Και όσο λιώνει η σάρκα, τόσο δυναμώνει η ψυχή.

    Αυτά τα δύο είναι αντιστρόφως ανάλογα.

    Ο Μακαριστός πατέρας Αθανάσιος Μυτιληναίος σε μία ομιλία του είπε:
    Ακόμα και αυτοί που είναι προχωρημένης ηλικίας να ενθιμούνται ότι,
    οι γέρικες καμινάδες παίρνουν πιο εύκολα φωτιά!

    Θα σας ευχαριστήσω και εγώ για αυτά τα εξαίσια άρθρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή