Καθηγητὴς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ
Τὰ «ὀρθόδοξα» Θρησκευτικά, ποὺ δὲν ἀναπτύσσουν τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση, σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ Θρησκευτικὰ τῶν Ἑλλήνων Ἰσραληλιτοπαίδων καὶ Μουσουλμάνων
Στὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο (ΔΙΣ) τοῦ Σεπτεμβρίου, οἱ σεβαστοί μας Ἀρχιερεῖς, σύμφωνα μὲ τὸ Δελτίο Τύπου τῆς ΔΙΣ, ἐμπιστεύθηκαν τὸν Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων καὶ ἐξέφρασαν, συνοδικῶς, τὴν Ἱκανοποίησή τους, γιὰ τὰ νέα Βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, ἐπειδή, κατὰ τὴ γνώμη τους, «συμμορφώθηκαν ἀπολύτως μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ».
Σεβόμαστε τὸν Μακαριώτατο Πρόεδρο καὶ τοὺς σεβαστοὺς Ἱεράρχες, μέλη τῆς ΔΙΣ. Ὅμως, κατὰ τὴν ταπεινή μας... γνώμη, ἡ ΔΙΣ θὰ μποροῦσε νὰ ὁρίσει μία μεικτὴ εἰδικὴ ἐπιτροπὴ (μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ μάχιμων Θεολόγων), ἡ ὁποία νὰ ἐλέγξει ἐπακριβῶς τὰ Θρησκευτικά της κ. Κεραμέως καί, μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα, νὰ ἀποφανθεῖ ἐπ’ αὐτῶν καὶ νὰ δημοσιεύσει ἕνα ἔγκυρο καὶ ἐμπεριστατωμένο πόρισμα, μὲ ἐπιχειρήματα, τὸ ὁποῖο νὰ τεκμηριώνει τὴν ἀπόφασή της.
Τότε, θὰ μποροῦσε ἡ ἱκανοποίηση τῆς ΔΙΣ νὰ ἱκανοποιεῖ καὶ τοὺς/τὶς διδάσκοντες/οὖσες Θεολόγους καὶ δασκάλους/ἒς τοῦ ΜτΘ, τοὺς/τὶς μαθητὲς/τριες, τοὺς γονεῖς καὶ τὸν πιστὸ στὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἑλληνικὸ λαὸ καὶ νὰ πείθει ὅλους ὅτι, ὄντως, τὰ Βιβλία συμμορφώθηκαν μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ.
Δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν ἔγινε. Οἱ σεβαστοὶ Ἱεράρχες τῆς ΔΙΣ στὴν πρώτη τους Συνεδρίαση, ὡς μέλη τῆς παρούσας ΔΙΣ, κλήθηκαν νὰ ἐγκρίνουν τὰ Βιβλία καὶ τὴν ἀξιολόγηση ποὺ τοὺς ἔκανε ὁ Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων.
Ἡ συγγραφὴ τῶν νέων μεταβατικῶν Βιβλίων, ὅμως, ὅπως τὰ ἴδια στὸν πρόλογό τους ἀναφέρουν, ἔγινε μὲ βάση τὸ ἴδιο περιεχόμενο καὶ τὴν ἴδια μεθοδολογία καὶ δομὴ τῶν ἀκυρωμένων ἀπὸ τὸ ΣτῈ Βιβλίων. Τὰ μέλη τῆς ἑπταμελοῦς Ἐπιτροπῆς τῆς κ. Κεραμέως, ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψη καὶ τὴν εὐθύνη τοῦ Γέν. Γραμματέα Θρησκευμάτων, ἔκοψαν καὶ ἕραψαν τὰ μεταβατικὰ θρησκευτικά, ὅπως οἱ ἴδιοι ἀναφέρουν σὲ ὅλους τους Προλόγους τῶν Βιβλίων, μὲ βάση τοὺς ἀκυρωμένους ἀπὸ τὸ ΣτῈ φακέλους!
Δηλαδή, τελικά, οἱ μαθητὲς/τριες, συνεχίζουν νὰ διδάσκονται, ἀνακατεμένη καὶ μετακινημένη, τὴν ἴδια ὕλη τῶν Θρησκευτικῶν Διαμαντοπούλου – Φίλη- Γαβρόγλου, μὲ τὴν ἴδια δομή, τὸ ἴδιο πνεῦμα καὶ τὴν ἴδια ἀποδομητικὴ γιὰ τὰ ὀρθόδοξα δόγματα, τὸ ὀρθόδοξο ἦθος καὶ τὶς ὀρθόδοξες παραδόσεις στόχευση.
Λέξη πρὸς λέξη, στὸ μεγαλύτερο μέρος τους, μὲ λίγες ἐξαιρέσεις, τὰ μεταβατικὰ Βιβλία τῆς κ. Κεραμέως, πού, δὲν γνωρίζουμε τοὺς λόγους ποὺ τὰ ἐνέκρινε ἡ ΔΙΣ, διατηροῦν ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ τὴν ἀκυρωθεῖσα ἀπὸ τὸ ΣτΈ, ὡς ἀκατάλληλη γιὰ παιδιά, διδακτέα ὕλη. Ἔτσι ὅπως εἶναι διατυπωμένο τὸ Δελτίο Τύπου τῆς ΔΙΣ, φαίνεται ὅτι οἱ Ἱεράρχες ἐνέκριναν τὰ Βιβλία, μὲ βάση τὴν τὸ εἰσηγητικὸ ἔγγραφο ποὺ τοὺς παρέδωσε ὁ Γέν. Γραμματέας Θρησκευμάτων -γιὰ μᾶς ἀκατάλληλο πρόσωπο γιὰ νὰ ἐποπτεύει ἕνα ἄγνωστο γὶ αὐτὸν ἔργο, ὅπως εἶναι ἡ συγγραφὴ διδακτικῶν Βιβλίων γιὰ τὸ ΜτΘ, ὡς μὴ Θεολόγος καὶ ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους καὶ ἐμπνευστὲς τῆς συγγραφῆς καὶ ἔγκρισης τῶν ἀκυρωμένων ἀπὸ τὸ ΣτῈ Προγραμμάτων καὶ Βιβλίων.
Οἱ μόνες ἀλλαγὲς ποὺ ἔχουν γίνει στὰ Βιβλία εἶναι ἡ μετακίνηση τῆς ὕλης τῶν Θρησκειῶν ἀπὸ κάποιες Ἑνότητες σὲ κάποιες ἄλλες, ἡ θεραπεία δηλαδὴ τῆς μείξεως τῶν χριστιανικῶν στοιχείων μὲ τὰ στοιχεῖα τῶν θρησκειῶν. Ἡ ὕλη ὅμως αὐτὴ συνεχίζει νὰ διδάσκεται ξανά, ἐνέχοντας τὰ ἴδια θεολογικὰ καὶ παιδαγωγικὰ προβλήματα.
Ἡ ὑπόλοιπη ὕλη τῶν βιβλίων αὐτῶν παρέμεινε ἀνέπαφη, στὸ μεγαλύτερο μέρος της, δηλαδή, κατὰ τὸ ΣτΈ, ἀκατάλληλη γιὰ νὰ ἀναπτύσσει τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, μὲ βάση τὰ Δόγματα, τὸ ἦθος καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Μετὰ ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς ἐγκρίσεως τῶν Μεταβατικῶν Βιβλίων ἀπὸ τὴν ΔΙΣ, εὔλογα ἐπικρατεῖ ἀπορία, ἀνησυχία καὶ ἀγανάκτηση στὴν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ) γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ ἡ ΠΕΘ ἦταν ἐκείνη, πού, μεταξὺ ἄλλων φορέων καὶ προσώπων, προσέφυγε στὸ ΣτῈ καὶ προκάλεσε τὶς θεραπευτικὲς γιὰ τὸ ΜτΘ ἀκυρωτικὲς ἀποφάσεις του, ποὺ ἔπρεπε νὰ λειτουργήσουν ὡς βάση γιὰ ἄμεση ἀκύρωση καὶ ἐξαφάνιση αὐτῶν τῶν Προγραμμάτων καὶ τῶν Φακέλων (Διαμαντοπούλου - Φίλη – Γαβρόγλου), τὰ Βιβλία αὐτὰ ἐπανέρχονται, ἐλαφρῶς τροποποιημένα καὶ ξαναμπαίνουν, ὡς ὕλη θρησκευτικῶν, στὰ σχολεῖα καὶ μάλιστα, αὐτὴ τὴ φορά, μὲ τὶς εὐλογίες τῆς ΔΙΣ.
Αὐτὴ ἡ στάση τῆς ΔΙΣ, ἔναντί της ὀρθόδοξης νεότητας, δημιουργεῖ ἔντονα ἐρωτήματα, ὡς πρὸς τὴν ποιότητα καὶ τὸν χαρακτήρα τῶν θρησκευτικῶν ποὺ θέλει ἡ ΔΙΣ στὰ σχολεῖα. Θέλει, τὰ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ θρησκευτικά, ποὺ εἶναι σύμφωνα μὲ τὰ δόγματα, τὸ ἦθος καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὅρισε καὶ ὑπέδειξε τὸ ΣτῈ ἢ αὐτά, ποὺ μαγειρεύει ὁ Γ. Γραμματέας Θρησκευμάτων, μὲ τὴν ὁμάδα τῶν συγγραφέων τῶν ἀκυρωθέντων ἀπὸ τὸ ΣτῈ Βιβλίων καὶ τὰ προτείνει στὴ ΔΙΣ ὡς δῆθεν συμμορφωμένα μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ;
Γιατί ἄραγε, ἐφόσον ἀναγνωρίζει ἡ ΔΙΣ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ, δὲν ζήτησε ἀπὸ τὴν ΠΕΘ, ποὺ ἡ δική της προσφυγὴ συνέβαλε στὴν ἔκδοσή τους, νὰ συμβάλει, ἐπίσης, στὴ ἔρευνα καὶ ἀξιολόγηση τῶν Βιβλίων καὶ στὴν ἔγκυρη καὶ ἐπιστημονικὰ ἄρτια διαπίστωση, ἄν, ὄντως, εἶναι συμμορφωμένα μὲ αὐτὲς τὶς ἀποφάσεις;
Στὸ σημεῖο αὐτό, ὡστόσο, ἀξίζει νὰ δοῦμε πόσο καὶ πῶς ἐνδιαφέρονται οἱ ἄλλες θρησκευτικὲς κοινότητες τῆς χώρας μας, γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τὰ χαρακτηριστικά της θρησκευτικῆς ἀγωγῆς τῶν δικῶν τοὺς παιδιῶν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ποιοτικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν θρησκευτικῶν γιὰ τοὺς ὀρθόδοξους μαθητές, ὅπου ἡ ΔΙΣ φαίνεται νὰ ἐνεργεῖ τελείως συμβιβαστικὰ καὶ ὑποχωρητικὰ πρὸς τὶς ἀποφάσεις τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.
Στὸν πρόλογό του, γιὰ παράδειγμα, τὸ σχολικὸ Βιβλίο, μὲ τίτλο «Βασικὲς ἀρχὲς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ», τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο τῆς Ἑλλάδος (ΚΙΣ) ἀναφέρει:
«Τὸ ΚΙΣ, στὴν προσπάθειά του νὰ συμβάλει στὴ διατήρηση τῆς διάδοσης τῆς ἑβραϊκῆς παιδείας, κυκλοφορεῖ τὸ βιβλίο αὐτό, μὲ τὴ βεβαιότητα πὼς στὶς σελίδες του θὰ βρεῖ ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος ἕναν καταστατικὸ ὁδηγὸ γιὰ ὅ, τί ἀφορᾶ τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία, τὴν ἑβραϊκὴ ἱστορία καὶ τὶς βασικὲς ἠθικὲς καὶ κοινωνικὲς ἀρχὲς ποὺ διέπουν τὸν Ἑβραϊσμό… Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νὰ ἀναζητήσει τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀποτελοῦν τὴν οὐσία τῆς θρησκείας καὶ τοῦ τυπικοῦ του Ἰουδαϊσμοῦ. Γι’ αὐτὸ ἀπευθύνεται περισσότερο στὴ νέα γενιά, γιὰ νὰ μεταλαμπαδεύσει, μέσα ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς θρησκείας μας, τὴν παράδοση καὶ τὰ ἔθιμα τῆς μακραίωνης Ἑβραϊκῆς κληρονομιᾶς».
Στὸν πρόλογό του, ἐπίσης, ὁ ὑπεύθυνός της ἔκδοσης Ραβίνος δρ. Isidore Epstein, Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ἀναφέρει, μεταξὺ ἄλλων, γιὰ τοὺς συγγραφεῖς:
«Τὶς σωστὲς ταλμουδικὲς ἀρχὲς υἱοθέτησαν οἱ σοφολογιώτατοι δύο διδάσκαλοι τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, συντάσσοντας αὐτὸ τὸ βιβλίο. Σκοπὸς τοὺς ἦταν νὰ δώσουν στὸν ἀναγνώστη τὶς βασικὲς ἀρχὲς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, μὲ τὸν ἁπλούστερο δυνατὸ τρόπο, ἔτσι ποὺ τὸ βιβλίο τους νὰ διαβάζεται εὔκολα καὶ νὰ εἶναι εὔληπτο. Οἱ πληροφορίες ποὺ περιέχονται σ’ αὐτὸν τὸν μικρὸ τόμο εἶναι συνοπτικὲς ἀκριβεῖς καὶ ἐλεγμένες».
Ἄλλο βιβλίο διδασκαλίας τῶν Ἰσραληλιτοπαίδων τῆς Ἑλλάδας, μὲ τὸν τίτλο: «Μεγάλες Μορφὲς τοῦ Ἰσραὴλ (Ἃ΄ Τόμος), ἀναφέρει στὸν πρόλογό του: «Ὕστερα ἀπὸ μίαν ἐντατικὴ προσπάθεια, μελέτη καὶ ἐργασία, τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο παραδίδει τὸν πρῶτο τόμο τοῦ βιβλίου: “Μεγάλες μορφὲς τοῦ Ἰσραλήλ”. Ἔχει σκοπὸ τὴ γνωριμία τῆς ἱστορίας τῶν βιβλικῶν χρόνων τοῦ Ἑβραϊκοῦ Λαοῦ στὰ παιδιά μας… Τὸ κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο πιστεύει ὅτι μὲ τὴν ἐργασία αὐτὴ συνέβαλε θετικὰ στὴν ἀνύψωση τοῦ ἐπιπέδου της ἑβραϊκῆς ἐκπαιδεύσεως στὴ χώρα μας».
Οἱ Μουσουλμάνοι μαθητές, ἐπίσης, μὲ παρεμβατικὲς ἐνέργειες τῆς ἡγεσίας τῆς Μουσουλμανικῆς Κοινότητας, διδάσκονται, ὡς κύριο διδακτικὸ βιβλίο τῆς πίστεώς τους, τὸ Κοράνιο, Στὴ σ. 10 τὸ Κοράνιο ἀναφέρει:
«Ἐσένα μόνο λατρεύουμε καὶ ἐσένα μόνο ἱκετεύουμε γιὰ νὰ μᾶς παρέχεις τὴ βοήθειά Σου… Καθοδήγησέ μας στὸν ὀρθὸ δρόμο… Πεῖτε: Ἡ Θρησκεία μας (τὸ Ἰσλὰμ) εἶναι τὸ Βάπτισμα τοῦ ΑΛΛΑΧ. Ποιὸς ἄλλος μπορεῖ νὰ δώσει μία λατρεία καλύτερη ἀπ’ τὸν ΑΛΛΑΧ; Καὶ ἐμεῖς Αὐτὸν λατρεύουμε».
Στὶς τελευταῖες παραγγελίες τοῦ Κορανίου, ἐπίσης, ἀναφέρεται: «Καὶ δὲν εἶχαν διαταχθεῖ (στὴ Βίβλο) παρὰ μόνο: Νὰ λατρεύουν τὸν ΑΛΛΑΧ μ’ εἰλικρινῆ πίστη, νὰ τηροῦν τὴν Προσευχή, νὰ δίνουν τακτικὰ Ἐλεημοσύνη. Καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ Θρησκεία τῆς Ἀλήθειας… Λέγε: Ἐπιδιώκω γιὰ καταφύγιό μου τὸν Κύριο, τὴν Ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων, τὸν Κυρίαρχο τῶν ἀνθρώπων, τὸν Θεὸ τῶν ἀνθρώπων».
Μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Βίβλου καὶ τοῦ Κορανίου, οἱ Ἕλληνες Ἑβραῖοι καὶ Μουσουλμάνοι Μαθητὲς ἀναπτύσσουν τὴ θρησκευτική τους συνείδηση πάνω στὶς ἀρχὲς καὶ τῶν Ἱερῶν τους Βιβλίων. Ἡ σχέση τους μὲ τὸν Θεὸ δὲν ἀποτελεῖ μία διανοητική, ἀλλὰ μία ἔμπρακτη καὶ βιωματικὴ διδασκαλία, ποὺ στοχεύει νὰ γίνει πράξη καὶ τρόπος ζωῆς. Μαθαίνουν, ὄχι ἁπλῶς γιὰ τὶς ἀρχὲς τῆς πίστεώς τους, ἀλλὰ πῶς νὰ τὶς ἐφαρμόζουν σωστὰ καὶ ἀληθινὰ στὴ ζωή τους, τί νὰ κάνουν ὡς πιστοὶ καὶ πῶς νὰ ἐνισχύουν, καθημερινά, τὴν πίστη τους στὸν δικό τους Θεό, μέσω τῆς Λατρείας, τῆς Νηστείας, τῆς Προσευχῆς καὶ τῆς Ἐλεημοσύνης.
Ἀντίθετα, στὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς διδασκαλίας τῶν νέων Θρησκευτικῶν (του 2020) γιὰ τοὺς Ἕλληνες Ὀρθόδοξους μαθητὲς/τριες, δὲν γίνεται, ὅπως συνέβαινε καὶ μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Προγραμμάτων καὶ τῶν Βιβλίων τοῦ 2018 καὶ 2019, καμιὰ προσπάθεια νὰ συνδεθεῖ ἡ ζωή τους μὲ τὴν πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό, στὸ πλαίσιο τῆς ζωντανῆς σχέσης τους μὲ τὴν Ἐκκλησία τους καὶ τὰ τελούμενα σ΄ αὐτήν.
Ὅλες οἱ διδασκαλίες, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, διδάσκονται θρησκειολογικά, ὡς μουσειακὲς πληροφορίες, ποὺ τὶς μαθαίνουν τὰ παιδιὰ διανοητικά, θεωρητικὰ καὶ πληροφοριακά.
Οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, θεωρούμενοι ξένοι καὶ ὄχι μέλη, στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τους καὶ ὡς μὴ ἔχοντες σχέση μὲ τὴν πίστη τους, διδάσκονται θέματα, ποὺ ἔχουν μὲν σχέση μὲ τὸν Χριστιανισμό, ἀλλὰ ὄχι μὲ αὐτοὺς/ἒς ὡς μαθητευόμενοι/ἔς. Οἱ θεματικὲς ἑνότητες ἔχουν τοποθετηθεῖ, ἀτάκτως ἐρριμμένες, ἄστοχα, μὲ θρησκειολογικὸ καὶ οὐδέτερο τρόπο, στὸ πλαίσιο μίας ὀφθαλμοφανῶς διακρινόμενης μεθόδευσης διατήρησης τῶν διδασκομένων στὴν οὐδετερότητα καὶ τὴν οὐδετεροθρησκεία, καθὼς ἐκλαμβάνονται ὡς θεατὲς ποὺ ξεναγοῦνται γιὰ τὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ λατρείας καὶ ὄχι ὡς ἐνεργὰ καὶ ζωντανὰ μέλη της.
Αὐτὸ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης, ὅπως προβλέπουν οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτῈ καὶ δὲν καταλαβαίνει κανείς, πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ ΔΙΣ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας νὰ ἔχει ἐγκρίνει ὅτι αὐτὰ τὰ Βιβλία εἶναι ἐναρμονισμένα μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ;
Φαίνεται ὅτι δὲν διάβασαν, αὐτὸ ποὺ ἀναφέρεται ἐντὸς τῶν νέων Προγραμμάτων, ὅτι ἀποφεύγεται ἡ ὁποιαδήποτε προσπάθεια περαιτέρω συνειδητῆς σύνδεσης τῶν μαθητῶν/τριῶν μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, διότι αὐτὸ θεωρεῖται «κατήχηση» ἡ ὁποία «κατήχηση», ὅπως ἀναφέρουν τὰ νέα Προγράμματα ἀπαγορεύεται δῆθεν ἀπὸ τὸ ΣτΈ. Πουθενὰ ὅμως τὸ ΣτῈ δὲν ἀναφέρει κάτι σχετικὸ μὲ «κατήχηση», ποὺ ἀπαγορεύεται!
Οὐσιαστικά, τὰ δόγματα, τὸ ἦθος καὶ οἱ παραδόσεις τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ ἀναπτύσσουν τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν/τριῶν, αὐτό, δηλαδή, ποὺ ὁρίζει ὡς διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν τὸ ΣτΈ, δὲν τὸ προσφέρουν τὰ Θρησκευτικά της κ. Κεραμέως, διότι τὸ θεωροῦν «κατήχηση» καὶ ἡ κατήχηση ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τοῦ Σχολείου. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἡ ΔΙΣ τὰ θεωρεῖ ἐναρμόνιση μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ!
Ὡστόσο, κατὰ παράδοξο τρόπο, δὲν θεωρεῖται «κατήχηση», ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ διδάσκεται ἀκολύτως, ἡ θρησκευτικὴ διδασκαλία ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς Ἕλληνες Ἑβραίους καὶ Μουσουλμάνους μαθητὲς/τριες, ποὺ διδάσκονται ὡς ὕλη, ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον, τὰ ἱερά τους Βιβλία, μαθαίνοντας, μὲ θρησκευτικὴ ἀκρίβεια καὶ εὐλάβεια, πῶς μποροῦν, νὰ ζοῦν ὡς συνειδητοὶ πιστοὶ στὴ θρησκευτική τους κοινότητα, στὸ πλαίσιο τῆς δικῆς τους θεολογικῆς θεωρίας καὶ λατρευτικῆς πράξεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου