Φυλακίσαμε τὴν Ἀνάσταση καὶ φόβῳ θανάτου θάνατον ἐσκορπίσαμεν

Γράφει ὁ Ἐμμανουὴλ Ρ. Γαβαλάς

Διδάκτωρ Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., Γαστρεντερολόγος- Ηπατολόγος

Τελευταία ὅλοι μας γίναμε ἀποδέκτες γεγονότων ποὺ μόνο προβληματισμὸ καὶ θλίψη θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιφέρουν στὶς καρδιές μας. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, ἡ στοχοποίηση ἱερέα ποὺ ἐπιτέλεσε μὲ ὑπευθυνότητα τὴν ἱερατική του διακονία προσφέροντας σὲ δύο μικρὰ παιδιὰ τὸ μυστήριο τῆς Ζωῆς, τηρώντας συγχρόνως ὅλα τὰ ἀπαραίτητα ἀπὸ τὴν πολιτεία μέτρα. 

Σὲ πρόσφατη διαδικτυακὴ ἀνάρτησή μου περὶ τῆς νομιμότητας φωτογράφισης συμπολιτῶν μας καὶ δημοσιοποίησης τῶν κρυφίως ἐκμαιευομένων ἀρχείων αὐτῶν, διημείφθη μὲ ἀρκετοὺς συνομιλητές, συμπεριλαμβανομένων καὶ ἀξιολογότατων ἐπιστημόνων, ἕνας χειμαρρώδης διάλογος μὲ ἀπύθμενο ἐνδιαφέρον. Προσωπικά, σκέφτομαι νὰ φωτογραφίζουν τὸ παιδί μου καὶ νὰ τὸ παραδίδουν στὴν βορβορώδη «ἀρένα» τῶν ΜΜΕ, στὸ ὄνομα τῆς "δικτατορίας τοῦ ἀνθρωπισμοῦ" καὶ φρίττω! Πλειάδες ἀπόψεων δικηγόρων μὲ τοὺς ὁποίους ἐπικοινώνησα, θεωρώντας τὸν ἑαυτό μου ἀδαῆ περὶ συνταγματικῶν δικαιωμάτων, ἐπιβεβαίωσαν τὸ ὑπόβαθρο τῆς φρίκης μου. Εἶχα τὴν ἀμυδρὴ ἐλπίδα ὅτι τὸ σημεῖο τῆς ἐπίθεσης καὶ ἀγανάκτησης τοῦ διαδικτυακοῦ μᾶς συγχρωτισμοῦ, θὰ ἦταν ἡ ἄκρως παράνομη καὶ ἀντισυνταγματικὴ πράξη τοῦ "φωτογράφου". Τελικὰ ὅμως, πόσο ἀδαὴς ἤμουν καὶ χαίρομαι γι' αὐτό! Χαίρομαι γιατί ὅπως ὄφειλα νὰ...
ἀναμένω, τὰ φῶτα δὲν πέσαν στὴν, ὅλο μαεστρία, μίμηση τοῦ Ἰούδα...ἀλλὰ σὲ Ἐκεῖνον, στὸν Ἕνα καὶ Μοναδικό, σὲ Αὐτὸν ποὺ χώρισε βαθιὰ τὴν Ἱστορία στὰ δύο καὶ ἀπὸ τὸ Αἷμα Τοῦ χάραξε τὸν βαθὺ καὶ δύσβατο δρόμο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν Ὄντως Ζωή!! Πόσο ἀδαὴς ἤμουν!!! Καὶ πόσο ὑποτίμησα τὸ κλασσικό: 

«ΟΥΤΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΕΙΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΤΩΣΙΝ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ!» 

Ὁ Μέγας Ἀντιλεγόμενος ποὺ χωρίζει τὰ μέσα μας σὲ προσπάθεια ἐπιβίωσης ἀέναης μὲ θάνατο πολὺ καὶ σὲ προσπάθεια θανάτου τοῦ ἐγώ μας ἀπὸ μίμηση τοῦ Ἔρωτά του καὶ αὐτοπαράδοσης στὴν Ὄντως Ζωή!! Ὢ Σημεῖον Μέγα Ἀντιλεγόμενο, ἀκόμα ὅλοι μας πίσω ἀπὸ καθετί, Ἐσένα ψάχνουμε τελικὰ μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπον… Ἔτσι κι ἀλλιῶς καὶ φέτος τὸ Πάσχα θὰ ἔχει Ἱερατεῖο ποὺ Σὲ παρέδωσε στυγνά, Ἰοῦδες ποὺ Σὲ πρόδωσαν στεγνὰ καὶ Πόντιους Πιλάτους μὲ καλὸ προσωπεῖο καὶ προφὶλ ἠθικοῦ ἀνθρωπάκου ποὺ θὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα....(ἐννοῶ κυρίως καὶ ἴσως ἀποκλειστικὰ ἐμένα!). 

Στὸ ἐπίκεντρο ὅμως θὰ εἶναι Ἐκεῖνος καὶ μόνο Ἐκεῖνος, κατάμονος ἐπιδεικτικὰ στὸ Ζωηφόρο Σταυρό Του, κατάμονος στὴν συντριπτική Του Ἀνάσταση... Ὁ Ἅδης Τὸν προσκύνησε καὶ ἐμεῖς, καθεὶς μὲ τὸν τρόπο του, Τὸν ἔχουμε πάντα καὶ τώρα στὸ ἐπίκεντρο, ὅπως 2020 χρόνια ἡ Ἀνθρωπότητα... Ἄλλος Τὸν ζεῖ, ἄλλος φοβᾶται, ἄλλος Τὸν ἀρνεῖται γιὰ νὰ μὴν πληγωθεῖ, ὅλοι ὅμως Ἐκεῖνον ψάχνουμε, ὅλοι γιὰ Ἐκεῖνον μιλᾶμε ὅπως τὰ πληγωμένα παιδιὰ ποὺ ψηλαφᾶνε τὸν Ἔρωτα. Ὅπως θὰ ἔλεγε κι ὁ Ἐλύτης "ἀπὸ τὸν Θεὸ τραβιέται ὃ ἄνθρωπος, ὅπως ὁ καρχαρίας ἀπὸ τὸ αἷμα". Καὶ ὅπως θὰ ἔλεγα κι ἐγὼ μὲ τὴν μηδαμινή μου ποιητικότητα καὶ ἀνύπαρκτη γνώση Θεοῦ, ζωὴ χωρὶς παρουσία, μυρωδιά, γεύση, ἄγγιγμα Χριστοῦ εἶναι ζωὴ σὲ διασωλήνωση, χωρὶς ἐλπίδα ἀνάνηψης κι ἂς εἶναι καὶ ἡ ἀπολύτως διασφαλισμένη αἰώνια χρονικὰ ἐπιβίωση. Φυσικά, κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπερασπιστεῖ Ἐκεῖνον, οὔτε μᾶς ἔχει ἀνάγκη. 

Ὑπεράσπισή Του καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι ὁ παρ' ὀλίγον νεκρωμένος κόσμος, ὁ κόσμος ποὺ διαρκῶς ἀκροβατεῖ στὸ χεῖλος τοῦ θανάτου καὶ μὲ τὴν μανικὴ καὶ Ἄπειρη Ἀγάπη τῶν Ἄκτιστων Ἐνεργειῶν Του, κατακλύζεται ἀπὸ ζωὴ Ὑπερλογη, Ζωὴ Ἄφατη, Ζωὴ ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ὑποσημειώσεις, Ζωὴ ὅπως ἡ κάθε μᾶς ἀναπνοή, ποὺ κανένας σοβαρὸς ἐπιστήμονας δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει τὴν ἀκάματη καὶ ἀκριβῆ ἐπαναληψιμότητά της. 

Ὑπεράσπισή Του καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι οἱ Ἀτελεύτητοι Μάρτυρες καὶ Ἅγιοί Του, γιὰ ὅποιον ἔχει «ὦτα ἀκούειν…». 

Ὑπεράσπισή Του καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι οἱ διῶκτες Του, ποὺ ἐπιβεβαιώνουν κάθε χρόνο τὸ πόσο ἐνοχλεῖ ἕναν κόσμο παραδομένο στὴν φθορὰ καὶ στὸ θάνατο, τὸ ἐπαναλαμβανόμενο γιὰ ὅλους κάθε χρόνο σὲ real καὶ ὄχι συμβολικὸ time: 

«Ἐσκύλευσε τὸν ἄδην ὁ κατελθῶν εἰς τὸν ἄδην. Ἐπικρανεν αὐτόν, γευσάμενον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ. Καὶ τοῦτο προλαβῶν Ἠσαΐας ἐβόησεν? ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη, συναντήσας σοὶ κάτω». 

«Ἐπικράνθη? καὶ γὰρ κατηργήθη. Ἐπικράνθη? καὶ γὰρ ἐνεπαίχθη. 

Ἐπικράνθη? καὶ γὰρ ἐνεκρώθη. Ἐπικράνθη? καὶ γὰρ καθηρέθη. 

Ἐπικράνθη? καὶ γὰρ ἐδεσμεύθη». 

Ὑπεράσπισή Του καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι ἡ «Η σταγόνα τό αίμα κάθε Ἀπρίλιο δωρεὰν καὶ γιά ολους», ὅπως εἶχε πεῖ πάλι ὁ μέγιστος Ἐλύτης. Ὑπεράσπιση καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι «ἐκεῖνα τὰ γραΐδια μὲ τὸ κερὶ στὸ χέρι ποὺ κρατᾶνε στὴ χούφτα τοὺς ὅλοι τὴν Ἑλληνικὴ ἱστορία», ὅπως εἶχε πεῖ ὁ ἄλλος μέγιστος, ὁ Κόντογλου. 

Ὑπεράσπισή Του καὶ αἰώνια Μαρτυρία Του, εἶναι ἡ Ἀνάληψή Του, ἡ λεβεντιὰ καὶ τὸ κιμπαριλίκι τοῦ Θεανθρώπου ποὺ ἀφοῦ «ἐσκύλευσε τὸν Ἅδη», ἔφυγε διακριτικὰ γιὰ νὰ μὴν παραβιάσει τὴν ἐλευθερία μας, ἐνῶ θὰ μποροῦσε, ὑπακούοντας στὸν μεγάλο ἱεροεξεταστὴ τοῦ Ντοστογιέφσκι νὰ μᾶς στερήσει πλήρως κάθε ἀμφισβήτηση τῆς Θεότητάς του, γυρνώντας ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα 2000 χρόνια καὶ κάνοντας μαγικά! Γιὰ τὴν ἀπόλυτη καὶ ἄφατη Ἀγάπη Τοῦ ὅμως, μόνο ἐλεύθερα μπορεῖ νὰ τὸν ἐρωτευτεῖ μανικῶς ὁ ἄνθρωπος, ζητώντας τὸ διακριτικὸ καὶ ἀνείπωτο βίωμα τῆς ἐν Μυστηρίω Παρουσίας του, ἢ νὰ τὸν ἀμφισβητήσει καὶ νὰ τὸν ἀποστραφεῖ. Ἄμετε τώρα νὰ βρεῖτε ἴχνος ἀπὸ τέτοια λεβεντιὰ στὶς ρομαντσάδες καὶ τὸν ἠθικισμὸ (ἢ τὴν ἄλλη ὄψη του, τὸν ἐκχυδαϊσμὸ) ποὺ μᾶς πλασάρουν γιὰ εἰκόνα τοῦ ἔρωτα. 

Ὑπεράσπισή Του ἴσως νὰ εἶναι οἱ τελευταῖες στιγμὲς τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, οἱ Βασιλιάδες ποὺ ζοῦσαν πουλώντας αὐγὰ ὅπως ὁ Ἰωάννης Βατάτζης, ἕνας ξεχασμένος Κολοκοτρώνης καὶ ἕνας ρακένδυτος Μακρυγιάννης… 

Ὑπεράσπισή Του εἶναι κάθε φωλιὰ Οὐρανοῦ καὶ Ἁγιότητας ποὺ κρατάει ζωντανὸ τὸν κόσμο μὲ τὶς προσευχές του, δηλαδὴ κάθε ὀρθόδοξο μοναστήρι ποὺ μέσα σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἡ Κιβωτὸς τοῦ Γένους μας, χωρὶς τὰ ὁποία θὰ μιλούσαμε ἤδη esperado. «Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σὲ λένε Πίνδο καὶ σὲ λένε Ἄθω» ὅπως ἀποφαίνεται τὸ ἔργο - ἐπιτομὴ τοῦ Γένους μας, « Ἄξιον Ἐστίν». 

Ὑπεράσπισή Του εἶναι οἱ χιλιάδες ἐρευνητὲς στὴ Δύση, οἱ ὁποῖοι ἀποστεωμένοι καὶ συντετριμμένοι ἀπὸ τὴν ἀνυδρία τῆς παντοκρατορίας τῆς Ἀκινάτειας καὶ Βαρλαάμιας λογικοφάνειας καὶ τῆς ἀλληλουχίας τῶν συνεχιστῶν τους στὸν Διαφωτισμὸ (ὅπως ὁ Κάντ, ὁ Νεύτωνας, ὁ Ἔγγελς κλπ.) ψάχνουν μὲ μανία τὴν παγκόσμια κορύφωση τοῦ ἀνθρώπινου στοχασμοῦ, δηλαδὴ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος… Σημειωτέον, ὅτι ἡ Ἀκινάτεια καὶ Βαρλαάμια μεταφυσική, κινούμενη ἐντελῶς ἀναπόδεικτα μετὰ τὴν αἵρεση τῶν Καθολικῶν, ὅρισε τὴν κοινὴ λογικὴ καὶ τὰ χωλά της παράγωγα ὡς ἀπόλυτα ἀφέντη τοῦ καταραμένου καὶ χωρὶς Ἐνεργὸ Θεὸ κτιστοῦ κόσμου, ὑποβιβάζοντας τὴν ὕλη - ποὺ γιὰ τὸν αὐθεντικὸ Χριστιανισμὸ εἶναι ἱερὴ καὶ ἀναστημένη μέσω τῶν διαρκῶν Ἀκτίστων Ἐνεργειῶν - σὲ εὐτελές, καὶ γνωσιακὰ εὐκόλως ἐλεγχόμενο πεδίο, γεννώντας κατακόμβες θυμάτων, κατάθλιψη καὶ ἀπελπισία… 

Πόσο ἀνέλπιστα τυχεροὶ εἴμαστε ποὺ ἡ σύγχρονη φυσική, βιολογία καὶ ἰατρικὴ ἀπεκδύθηκαν αὐτῆς τῆς καταδυναστείας καὶ καλπάζουν ἐλεύθερες ἀπὸ ἐγωισμοὺς καὶ «κοινὲς ἐπαγωγικὲς λογικὲς» στὴ συγκεκριμένη, ἀκριβῆ καὶ μὲ ἀπόλυτα αὐστηρὰ συμπεράσματα ἔρευνα, σὲ σημεῖο ποὺ κορυφαῖοι ἐρευνητὲς νὰ μιλᾶνε γιὰ διαρκῆ ἔκπληξη ἑνὸς ζωντανοῦ καὶ πάλλοντος κόσμου, ὁ ὁποῖος καθημερινὰ συνδιαλέγεται μὲ τὸν ἄνθρωπο, γεννιέται καὶ αἰφνιδιάζει μὲ τὴν ὀμορφιά του καὶ τὴν ἐλευθερία του. 

Σὲ αὐτὴ τὴν ἀλληλουχία, προφανῶς κανεὶς καὶ εἰδικὰ ἐγώ, δὲν προτίθεμαι νὰ κουνήσω κανένα δάκτυλο πρὸς συμμόρφωση ἀντιφρονούντων. Οὔτε νὰ κομπάσω γιὰ κανένα ἀλάθητο ποὺ ἀπεύχομαι, οὕτως ἢ ἄλλως νὰ ἔχω. Τὰ πιστεύω καὶ ἡ γνώμη τοῦ καθενὸς εἶναι σεβαστὰ καὶ ἱερά. Ἡ διολίσθηση ξεκινάει ὅταν ἡ γνώμη γίνεται μὲ ἐπιστημονικὸ μανδύα "ἀπόλυτη ἀλήθεια". Ἀκόμα χειρότερα, ὅταν μὲ ἐπιστημονικὸ μανδύα, χωρὶς καμία ἀπολύτως ἀπόδειξη καὶ συγκεκριμένη ἔρευνα, ἀφορίζονται ἱερὰ καὶ ὅσια στὸ ὄνομα τῆς ἐπιστήμης. Ἀκόμα χειρότερα, ὅταν ἡ θολούρα μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς ἐπιστήμης ὡς μαγικὸ πνεῦμα γίνεται νόμος τοῦ κράτους, χωρὶς ἐπικύρωση ψηφοφορίας καὶ μὲ μόνιμο ἐπιμύθιο τὸ «ὅποιος δὲ δέχεται τὴν ἀλήθεια μᾶς εἶναι δολοφόνος». 

Πόσο ὅμως ταιριαστὰ μὲ τὸ θρησκευτικὸ - ἀτεκμηρίωτο ἐμπειρικὸ- μεταφυσικὸ ἀλάθητό του Πάπα, τὸ ὁποῖο προέκυψε στὴν προαναφερθεῖσα μήτρα τῆς Ἀκινάτειας λογικῆς καὶ εὐτυχῶς, ἐπιστημονικὰ πάντα μιλώντας, θεωρεῖται παρωχημένο. 

Σὲ αὐτὴν τὴν παραφροσύνη τοῦ νεοφανοὺς διωγμοῦ ἐκ τῶν ἔξω καὶ ἐκ τῶν ἔσω τῆς Ἐκκλησίας: 

1) Οἱ καμπάνες μεταδίδουν ἰούς. 

2) Τὰ μέτρα ἀσφαλείας (ποὺ μὲ εὐλάβεια ὀφείλουμε νὰ τηροῦμε) μποροῦν νὰ παραβιάζονται πολλάκις καὶ μπροστὰ στὰ μάτια ὅλων, ὅταν συνωστιζόμαστε σὲ οὐρὲς ἔξω ἀπὸ τράπεζες ἢ δημόσιους ὀργανισμοὺς καθὼς καὶ ἀπὸ δημοσιογράφους ποὺ σπρώχνονται γιὰ μία θέση στὸ πλάνο, ἀλλὰ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τηρηθοῦν μὲ πλήρη εὐθύνη στὸ προαύλιο τῆς ἐκκλησίας. 

3) Ἐπιτρέπεται νὰ περιφέρουμε, χτυπώντας ὁ ἕνας πάνω στὸν ἄλλον, τὶς ἀναπνοές μας στὰ super-markets, ἀλλὰ ὄχι νὰ περιφέρουμε μὲ ἀπόλυτη καὶ ἐλεγχόμενη ἀσφάλεια Τὸν σκυλεύσαντα τὸν Ἅδη. Ἐπιτρέπεται νὰ περιφέρουμε ἕνα ψυγεῖο ἀπὸ τὴν μία οἰκοδομὴ στὴν ἄλλη, ἀλλὰ ὄχι τὸν Πυρπολητὴ τῆς παγωμάρας μας. 

4) Ἐπιτρέπεται νὰ τρῶμε προϊόντα ποὺ δὲν εἶναι ἐλεγμένα γιὰ ὕπαρξη COVID, ἀλλὰ πρὶν καν ἀρχίσει ἡ καραντίνα νὰ ἀκοῦμε, ὅτι «ἂν κοινωνήσει ἔστω κι ἕνας, θὰ πεθάνουμε ὅλοι». 

5) Ξεχάσαμε ὅτι ἡ μέγιστη συγκέντρωση κόσμου γίνεται στὰ ἐργοστάσια καὶ στὶς μεγάλες ἐπιχειρήσεις, ἀλλὰ μὴν βλέποντας ποτὲ οὔτε μία εἰκόνα ἀπὸ τέτοιους χώρους (παρόλο ὅτι ἀρκετοὶ εἰδικοὶ ὑποθέτουν, ὅτι στὴ Βόρεια Ἰταλία ἡ διασπορὰ ἔγινε λόγω ἔλλειψης μέτρων προστασίας στὴν βαριὰ βιομηχανική της ζώνη) δεχτήκαμε σὰν κοινωνία, ὅτι ἡ μέγιστη διασπορὰ γίνεται μέσα στοὺς Ναούς, ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι 1 πιστὸς/10τ.μ. 

6) Μάθαμε νὰ χαρακτηρίζουμε δολοφόνο τὸν ἱερέα ποὺ συνεχίζει τὴν παράδοση 2000 ἐτῶν καὶ προσφέρει Αὐτὸν ποὺ δολοφονεῖ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο τὸν Θάνατο, ἀλλὰ δὲν βλέπουμε τὸν δολοφόνο τῆς ἀπληστίας πίσω ἀπὸ τὰ μηδενικὰ μέτρα γιὰ ἔκτακτο προσωπικὸ σὲ super-markets, τράπεζες κ.λ.π. Ἐπιχειρήσεις μὲ ἑκατομμύρια τζίρο ἀντὶ νὰ μειώσουν τὰ κέρδη τοὺς προσλαμβάνοντας security, κάνοντας δωρεὰν διανομὴ κατ’ οἶκον, προσλαμβάνοντας ἔκτακτο προσωπικὸ ἢ νοικιάζοντας ἐπιπλέον χώρους λειτουργίας τους, ἀνενόχλητες συνεχίζουν τὴν πιθανὴ διασπορὰ τοῦ ἰοῦ χωρὶς κανέναν ἔλεγχο. Δολοφόνος ὅμως εἶναι ὁ παπάς!!! 

Ἡ ψευδοεπιστήμη μὲ συνοδεία τὸν συρφετὸ τῶν κλακαδόρων καὶ προπαγανδιστῶν βρῆκε τὸν ἔνοχο πρὶν καν ἀρχίσει τὸ πρόβλημα. Καὶ καταπίνει τὴν κάμηλο ξεχνώντας τὸν ἀνθρωπισμὸ ποὺ διαρκῶς ἐπικαλεῖται. Ἀπὸ τὸ πολὺ καὶ στοχευμένο κυνήγι αὐτοῦ του φαντασιακοῦ δολοφόνου ποὺ λέγεται συνωστισμένη - μολυσμένη καὶ ἰοφόρα Ἐκκλησία κινδυνεύουμε νὰ καταπιοῦμε τὸν θάνατο ὁλόκληρο ἀπὸ ὅλους τους ἄλλους. Καὶ νὰ ἦταν μόνο αὐτό….! Καταπίνουμε σὰν κοινωνία τὶς πηγὲς μόλυνσης ἀμάσητες καὶ ξερνᾶμε ὡς αὐτόχειρες τὴν ὅποια ἐλπίδα Ἀνάστασης. 

Τί μᾶς διασφαλίζει, στὴν ἑπόμενη ἰογενῆ κρίση (δίπλα στὰ πολὺ σωστὰ μέτρα περιορισμοῦ τῶν συναναστροφῶν ποὺ αὐτονοήτως ἔχουν τὴν πλήρη ὑποστήριξη τοῦ γράφοντα), ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ συρφετὸς τῶν ὅποιων προπαγανδιστῶν, δὲν θὰ σπείρει τὴ φήμη, ποὺ θὰ γίνει ὑποψία, ποὺ θὰ γίνει λογικοφάνεια, ποὺ θὰ γίνει φόβος, ποὺ θὰ γίνει νόμος πὼς «ὁ ἰὸς πεθαίνει ἂν δέρνουμε τὶς γυναῖκες μας»? Πάντα μὲ λογικοφανεῖς ἐπαγωγές του τύπου «ταιριάζει μὲ μία ἄλλη μελέτη ποὺ ἔγινε σὲ ἄλλο ὑλικὸ συνθῆκες, φύλο, φυλὴ ἀλλὰ δὲ βαριέσαι βρὲ ἀδερφέ, πληροφοριακὸς ἀχταρμὰς νὰ γίνεται», χωρὶς καμία ἐπιστημονικῶς ὀρθοστατοῦσα ἀπόδειξη καὶ πάντα μὲ τὸν Γκεμπελισμὸ τοῦ «λέγε, λέγε κάτι θὰ μείνει» καὶ πάντα γιὰ τὸ καλό του συνανθρώπου μας, ὑποβάλλοντάς μας ὡς κοινωνίες σὲ ἄκρατο ἀποπτωτικὸ εὐτελισμό? 

Κι ἂν φαίνεται ἀκραῖο τὸ παράδειγμα, ποιὰ ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ποδοπατᾶμε τὸ «οὐκ ἐπ’ ἄρτω μόνο ζήσεται»? Πὼς μποροῦμε νὰ στεροῦμε τὴν Τροφὴ σὲ ἀνθρώπους ποὺ αὐτὸ τὸ βιώνουν? Προσωπικά, ὡς ἐλάχιστος καὶ ὀλίγιστος Χριστιανός, μέσα στὴν καθημερινὴ βορβορώδη μου φθορά, ἀρκοῦμαι στὰ προϊόντα του super- market καὶ στὸ delivery. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ὅμως, ποὺ τὴ φυσιολογικὴ ἀνθρώπινη κατάσταση, τὴ διαρκῆ- ἱεροϋλικὴ- ἀέναη-ἀδιάλειπτη ἕνωση μὲ τὸν Χριστό, τὴν ἔχουν Ἀναπνοή, Ὕδωρ καὶ Φάρμακο, ἐπιβεβαιώνοντας τὸν στίχο τοῦ τρισμέγιστου Ἐλύτη «Λάμπει μέσα μου ‘κεῖνο ποὺ ἀγνοῶ, μὰ ὡστόσο Λάμπει». 

Πῶς τολμᾶμε, ἐπιστημονικῶς δῆθεν, νὰ στεροῦμε τὴν τροφὴ καὶ τὴν ἀναπνοή, τὸ Φάρμακο τῶν φαρμάκων σὲ συνανθρώπους ποὺ βιώνουν τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὶς Ἄκτιστες Ἐνέργειες ὄχι ὡς φυσικὴ ζωὴ ἀλλὰ ὡς θανατοβριθῆ καὶ ἀναίτια ἐπιβίωση! Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν συνάνθρωπο ποὺ ἐν χορῶ κορυβαντιοῦμε τόσο καιρό? Ἐπιστημονικότατη καὶ ἀκράδαντη ἀπόδειξη τοῦ Ὄντως Ζωηφόρου καὶ ἀπείρως πιὸ ὁλοκληρωμένου (καὶ ὄχι συμβολικοῦ) αὐτοῦ τρόπου Βρώσης καὶ Πόσης εἶναι τὰ σκηνώματα τῶν Ἁγίων μας, ἐκτὸς ἂν τὰ ἀμφισβητοῦμε ὡς κοινωνία καὶ κράτος κι αὐτά. 

Κι ὅλα αὐτὰ στὸ ὄνομα τῆς ἐπιστήμης. Τί εἶναι ὅμως ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα? Δικαιοῦται ὁποιοσδήποτε ἐπειδὴ διάβασε κάτι νὰ τὸ ἀναπαράγει καὶ νὰ κάνει ὑποδείξεις καὶ νὰ ἐξάγει συμπεράσματα ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας? Ἡ ἐρευνητικὴ ἐπάρκεια πιστοποιεῖται μόνο μὲ ἀντικειμενικοὺς δεῖκτες, ὅπως οἱ ἀναφορὲς σὲ διεθνῆ περιοδικὰ μὲ impact factor, οἱ δημοσιευμένες κατόπιν κρίσης καὶ ὄχι ἐπὶ πληρωμῆς, μελέτες καὶ τὸ H-index τοῦ ἐρευνητῆ. Συνεπῶς ὁ κάθε λιλιπούτειος δημοσιογραφίσκος ποὺ προπαγανδίζοντας ἀλλοιώνει τὴν ἐπιστημονικὴ ἀλήθεια, πρέπει ἁπλὰ νὰ προσπερνᾶται ὡς ἄκρως ἀναρμόδιος. Ἀντιστοίχως, ἡ ἐρευνητικὴ μεθοδολογία δὲν διδάσκεται στὰ Πανεπιστήμια καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς γιατρούς. Δυστυχῶς, τὸ ὅτι κάποιος ἔχει γεμάτο ψυγεῖο δὲν τὸν κάνει αὐτομάτως καὶ chef. Ὅλοι μας περιμένουμε τὴν ἑξαγώμενη γνώση μόνο ἀπὸ ἔγκριτα περιοδικὰ καὶ κυρίως ἀπὸ τὶς λεγόμενες διεθνεῖς ὁδηγίες (guidelines), οἱ ὁποῖες χρήζουν γιὰ νὰ ἐξαχθοῦν ἢ νὰ ἀλλάξουν, δεκαετίες τεραστίων καὶ εὐστοχότατων συγκεκριμένων μελετῶν, διαδικασία τὴν ὁποία δυστυχῶς δὲν ἔχουμε ἐκπαιδευτεῖ νὰ παρακολουθοῦμε εἰς βάθος. 

Εἶμαι δὲ σίγουρος καὶ περήφανος γιὰ ὅλους τους νέους συναδέλφους μου πὼς κανεὶς ἐξ΄ἠμῶν δὲ θὰ ἔκανε ἰατρικὴ πράξη μὲ βάση τὴ λογικὴ «ἀφοῦ τὸ φάρμακο βοήθησε σὲ μελέτη μὲ γυναῖκες ἂς τὸ χρησιμοποιήσω καὶ σὲ ἄνδρες» ἢ «ἀφοῦ ἡ ἀντιβίωση πιάνει τὴν οὐρήθρα θὰ πιάνει καὶ τὸν λαιμό, ἔτσι κι ἀλλιῶς καὶ τὰ δύο ὑγρὰ περιέχουν» ἢ «ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ὑλικὸ εἶναι καλὸ γιὰ τὸ ἰσχίο ἂς τὸ βάλω καὶ στὸν ὦμο, δὲ βαριέσαι καὶ τὰ δύο ὀστᾶ εἶναι» ἢ μὲ βάση τὴ λογικὴ «ἡ λογικὴ λέει πὼς θὰ πιάσει, ἂς τὸ δοκιμάσω». 

Ἔχοντας δέ, ὡς ἰσχνὸς συνοδοιπόρος, 15ετή ἐμπειρία στὴν ἄκρως δημιουργικὴ ὁμάδα τοῦ μεγάλου μου δάσκαλου, Καθηγητῆ Κοῦ Κουντουρᾶ, ὁ ὁποῖος ἐπὶ δεκαετίες προβαίνει σὲ παγκοσμίου πρωτοτυπίας ἀνακαλύψεις, συνειδητοποιῶ ἔστω καὶ μὲ τὴν πολὺ μικρὴ ἀρτιότητά μου, τὸν «Γολγοθὰ» ἀπὸ τὸν ὁποῖο περνάει ὁ ἐρευνητὴς ὥστε νὰ τολμήσει νὰ ψελλίσει ἔστω καὶ μισῆ πρόταση σὲ ἕνα καταξιωμένο περιοδικό, μὲ προαπαιτούμενα τὴν ἀκρίβεια τῆς ἔρευνας, τὴν ἀψόγως μεθοδολογικὴ διατύπωση τῶν ἐρωτημάτων καὶ τὴν χωρὶς καμία ἀπολύτως ὑποκειμενικὴ παρέμβαση στὴν ἐξαγωγὴ συμπερασμάτων. Ἡ δὲ ἐπαγωγικὴ λογικὴ χωρὶς ἀποδείξεις, τὰ διανοητικὰ ἅλματα στὸ κενὸ στηριγμένα στὴν κοινὴ λογικὴ ἢ τὰ αὐθαίρετα συμπεράσματα, ὄχι μόνο κατακρημνίζουν μία πρὸς δημοσίευση μελέτη ἀλλὰ εἶναι ἀρκετὰ νὰ ξεσηκώσουν χλεύη ἀπὸ τοὺς κριτὲς καὶ νὰ στιγματίσουν ἀρνητικῶς τὸν ἐρευνητὴ στοὺς διεθνεῖς κύκλους. Οἱ δὲ λέξεις «ἐνδεχομένως», «ἴσως», «πρὸς διαπίστωση στὸ μέλλον» εἶναι ἀπὸ τὶς πλέον ἀγαπημένες στοὺς κορυφαίους τῶν κριτῶν ὡς καθρέφτης τῆς ταπεινότητας καὶ τοῦ σεβασμοῦ στὴν πολυπλοκότητα τοῦ σώματος, μὲ τὴν ὁποία πορεύεται ἡ σύγχρονη Ἰατρική. 

Ἡ δὲ ἐξαγωγὴ γνώσεων ἡ ὁποία μετὰ ἀπὸ πολὺ κόπο μπορεῖ νὰ υἱοθετηθεῖ καὶ ἀπὸ τὸ κράτος γίνεται μέσω κλινικῶν μελετῶν διπλῶν - τυφλῶν, ἁπλὰ συγκριτικῶν μὴ τυφλῶν, ἀναδρομικῶν, μετὰ-ἀναλύσεων καὶ ἀνασκοπήσεων. Πόσες τέτοιες μελέτες δημοσιευμένες σὲ ἔγκριτα περιοδικὰ καὶ μὲ τί πληθυσμὸ ἢ ἔστω ἕνα letter to the editor μᾶς παρουσίασαν τόσο καιρὸ περὶ τῆς ἰοφορίας τῆς Θείας Κοινωνίας? ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΗΔΕΝ. Ἂν ὑπάρχει καὶ τὸ ἀγνοῶ παρακαλῶ νὰ μὲ διαφωτίσετε. 

Γιατί τὰ ἐπιστημονικὰ ἐπιτελεῖα τῆς στόχευσης τῆς Θείας Κοινωνίας δὲν τολμοῦν νὰ ἀποστείλουν τὴ γνώμη τους σὲ ἕνα διεθνὲς περιοδικὸ κύρους πρὶν κάνουν νόμους, πρὶν προβοῦν σὲ συλλήψεις? Γιατί ὅπως ἐξήγησα, ἐκεῖ δὲν χωρᾶνε οἱ μεταφυσικὲς λογικὲς τύπου «πιστεύω ὅτι ἔτσι εἶναι ἐπειδὴ σήμερα τὸ μυαλό μου ἦταν γεμάτο ἰδέες καὶ μοῦ ἀκούγεται λογικὸ νὰ πῶ τὴν γνώμη μου». 

Εἰδικὰ ὅταν τὰ ἔγκριτα περιοδικὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι τὸ ἐπιστημονικοφανὲς συμπέρασμα πλήττει, προσβάλλει, κηλιδώνει καὶ περιορίζει ἐλευθερίες, ἔθιμα, πνευματικὲς ἐμπειρίες ἑνὸς λαοῦ εἶναι ὑπερβολικὰ φειδωλὰ ὥστε νὰ μὴν τεθεῖ ζήτημα ἀβάσιμης προσβολῆς τῶν ἠθῶν κάποιας ὁμάδας καὶ καλοῦν σὲ προσεχτικὰ σχεδιασμένη μελέτη μὲ βάση αὐστηρῶς συγκεκριμένο ἀντικείμενο. 

Συνεπῶς τὰ δεδομένα μᾶς εἶναι στὸ ΜΗΔΕΝ? Ὄχι ἀκριβῶς... Ὅταν δὲν ὑφίσταται ἀπολύτως οὐδεμία ἔρευνα ποὺ νὰ περιέχει ἔστω μισὸ στοιχεῖο πρὸς στατιστικὴ ἀνάλυση, τότε πολὺ μεγάλο ρόλο παίζουν οἱ ἀναδρομικὲς μελέτες καὶ τὰ real- life datas. Τὰ τελευταία δέ, εἶναι καὶ τὸ ζητούμενο πλέον διεθνῶς, ὡς ἀποκρυστάλλωμα ἀληθινῆς ζωῆς καὶ ρεαλιστικῶν δεδομένων. Ἔχει κανεὶς real-life datas γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία στὴν Ἑλλάδα? Φυσικὰ καὶ ναί!!! Real- life datas 2000 ἐτῶν πολύτιμα καὶ κραυγάζοντα πολλὲς ἀλήθειες. Τί δείχνουν αὐτά? 

1) Οἱ ἱερεῖς ποὺ καταλύουν (δηλαδὴ πίνουν ὅση ἀπέμεινε ἀπὸ) τὴν Θεία Κοινωνία, τουλάχιστον 60 φορὲς ἀνὰ ἔτος, δὲν νοσοῦν πιὸ πολὺ ἀπὸ λοιμώδη νοσήματα, δὲν εἶναι συνεχῶς ὑπὸ νοσηλεία ἢ ἀντιβίωση, δὲν νοσοῦν πιὸ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὑπολοίπους ἀπὸ ἰογενῆ καὶ μικροβιογενὴ νεοπλάσματα (ἥπατος, Hodgkin, στομάχου, κλπ). 

Β) Οἱ ἱερεῖς τῶν Νοσοκομείων ποὺ κοινωνοῦν ἀδιακρίτως ὅποιον πάσχοντα ἢ ἑτοιμοθάνατο μὲ AIDS, ἡπατίτιδες, ἐνδονοσοκομειακὲς λοιμώξεις καὶ πολλὲς ἄλλες δυνητικὰ μεταδιδόμενες λοιμώξεις ἢ ἰώσεις καὶ ἐπίσης καταλύουν, ἐπίσης δὲν νοσοῦν πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν μέσο πολίτη. 

Γ) Οἱ Ἱεραπόστολοι μὲ τὸ θυσιαστικὸ τοὺς διακόνημα ζωῆς ποὺ περιστοιχίζονται ἐπὶ ἔτη ἀπὸ λοιμώξεις ὅπως Ἐλονοσία, Ἔμπολα, Φυματίωση, Τύφο καὶ πλεῖστες ἄλλες, δὲν νοσοῦν πιὸ πολὺ ἀπὸ λοιμώδη νοσήματα, ἐπίσης δὲν νοσοῦν συνεχῶς. 

Δ) Ὑφίσταται πρόσφατη ἐπιδημιολογικὴ μελέτη ποὺ πραγματοποιήθηκε στο Ἠπατολογικὸ Ἰατρεῖο της Β’ Παθολογικῆς Κλινικῆς του Ἱπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, ὅσο καὶ ἀντιστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικῆς Κλινικῆς του Α.Π.Θ. Ἐπιδημιολογικὴ μελέτη ποὺ τὰ δεδομένα τῆς ἀντιτίθενται στοὺς ἰσχυρισμοὺς περὶ «λογικοφανοὺς ἰοφορίας». 

Πανθομολογούμενη κοινὴ ἐμπειρία, ἡ ὁποία μόνο μὲ ἔντονη προπαγάνδα καὶ φοβικὴ παράλυση μπορεῖ νὰ σβηστεῖ. Ἐκτὸς ἂν ὅλοι βλέπουμε τοὺς Ἱερεῖς νὰ νοσηλεύονται διαρκῶς καὶ νὰ διαβιοῦν ἐλάχιστα ἔτη (ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ ζούσανε ἂν μοιράζονταν μὲ χιλιάδες συνανθρώπους τοὺς κάθε ἔτος κοινὸ κρασὶ καὶ κοινὸ ψωμί). Ὁμοιάζουμε τελικὰ ὡς λαὸς μὲ συζύγους ποὺ ἐνῶ ἡ ἐμπειρία τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἀγάπης στὸ γάμο τοὺς εἶναι βίωμά τους, μόλις τοὺς βάλει κάποιος ἐπιτήδειος λόγια, χάνουν κάθε ἴχνος ἐτῶν ἐμπιστοσύνης. 

Ἀλλὰ ἔστω κι ἔτσι, γιατί τὸ ἑλληνικὸ κράτος δὲν ἔκανε μία ἄμεση ἀναδρομικὴ καταγραφὴ πατώντας ἐλάχιστες λέξεις κλειδιὰ ὅπως «ἱερέας», «ἱερέας νοσοκομείου», «ἡμέρες νοσηλείας», «νοσηλεῖες», «αἰτία θανάτου» καὶ «ἡλικία θανάτου» μὲ βάση τὰ ἠλεκτρονικά του ἀρχεῖα, πρὶν ἀποφανθεῖ περὶ ποινικῆς ἐγκληματικότητας τῆς Θείας Κοινωνίας? Ἢ γιατί δὲν ὀργάνωσε τὴν πρώτη μέρα τῆς καραντίνας μία ἐπιστημονικὴ μελέτη μὲ δύο μεγάλες ὁμάδες ἀσθενῶν κοινωνούντων καὶ μάλιστα ποὺ κοινώνησαν τελευταῖοι, ὥστε νὰ αὐξηθεῖ ἡ ὑποτιθέμενη μεταδοτικότητα, καὶ μὴ κοινωνούντων ὥστε νὰ δοῦμε τὶς στατιστικὲς διαφορὲς ἐπίπτωσης τοῦ ἰοῦ στὶς δύο ὁμάδες μέσα σὲ 14-21 ἡμέρες? 

Ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ἂν τὰ διαγράψουμε ὡς δεδομένα, γιατί στοχοποιήθηκε καὶ ἀπαξιώθηκε ἡ γνώμη τῆς πιὸ ἔγκριτης καὶ μυθικῆς σὲ ὅλους μας μορφὴ τῆς συγχρόνου ἑλληνικῆς λοιμωξιολογίας, τῆς ἀπολύτου Expert κᾶς Γιαμαρέλλου μὲ τὶς 453 δημοσιεύσεις σὲ ἔγκριτα διεθνῆ περιοδικά, ὅταν μὲ παρρησία δήλωσε ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία δὲν μεταφέρει μικρόβια καὶ ἰούς? Παρασύρθηκε ἀπὸ ἀνωριμότητα καὶ ἀντιεπιστημονικὸ οἶστρο τὸν ὁποῖον δὲν διαπίστωσαν ποτὲ ὅσοι ἐνέκριναν τὶς δημοσιεύσεις της, ἀλλὰ εἶχε τὴν διαύγεια νὰ τὴν διακρίνουν ὅσοι τὴν διαπόμπευσαν σὲ ἀνώνυμα ἄρθρα καὶ ἐμπαθῆ ἀστήριχτα δημοσιεύματα? Γιατί δὲν προβληματιζόμαστε μὲ μία ἀπείρως πιὸ εἰδικὴ ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἔχει ματώσει δεκαετίες γιὰ τὴν ἐπιστημονικὴ γνώση καὶ τὴν λοιμωξιολογικὴ προστασία τῶν Ἑλλήνων? 

Παρομοίως, πλῆθος ἀληθινὰ εἰδικῶν καὶ κορυφαίων διεθνῶς Ἑλλήνων Ἰατρῶν καὶ Καθηγητῶν Ἰατρικῆς ὅπως ὁ κὸς Ἰωάννης Κουντουρᾶς μὲ 431 μελέτες στὸ pubmed τοῦ ὁποίου καὶ ἄρθρο ἐπισυνάπτω http://aktines.blogspot.com/2020/03/conflict-abnormal-condition.html τοποθετήθηκαν ἐνάντια στὸ παραλήρημα στοχοποίησης κάποιων, παντελῶς ἀγνώστων ἐπιστημονικά, συνδικαλιστῶν, ἀνώνυμων ἀρθρογράφων ἄσχετων μὲ τὴν ἰατρικὴ καὶ συναφῶν πρώην καρικατούρων. 

Αὐτὰ πρὸς ὑπεράσπιση τῆς Ἐπιστήμης καὶ μόνο. Μπορεῖ ἕνα κοινωνικὸ συμβὰν ποὺ ἐξελίσσεται πλέον δίκην διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας νὰ εἶναι ἀναμενόμενο, ἀλλὰ ἂς μὴν κακοποιεῖται καὶ ἐμπλέκεται ἕνα μέγιστο θεῖο δῶρο, ἡ Ἐπιστήμη, καὶ δὴ ἡ Ἰατρική. Οὐδεὶς ἔχει τὴν πρόθεση νὰ προβεῖ στὴν ἀπόλυτη ὕβρη, τοῦ νὰ ὑπερασπίστει τὴν Θεία Κοινωνία μὲ ὅρους ἐπιστήμης, ὅταν ὅμως πλεῖστα δεδομένα κραυγάζουν γύρω μας, τότε ἡ ἐπιστημονικοφανὴς καταδίκη της, χωρὶς κανένα δεδομένο, ἐπισύρει παρέμβαση ἀκόμα καὶ τύπου Ἐλσίνκι καὶ «ὁ νοῶν νοείτω». 

Ἄλλωστε, ὅπως ἀκριβῶς, μὲ τὸν ἀληθινὸ ἔρωτα ὁ ὁποῖος δὲν ἀποδεικνύεται οὔτε ἐξηγεῖται στοὺς μὴ ἐρωτευμένους, ἀλλὰ ἂν μὴ τί ἄλλο, καμία ψευδοεπιστήμη δὲν δικαιούταν νὰ κατοχυρώσει τὴν ἀστεία θεωρία τῶν φερορμονῶν, ἡ ὁποία πλέον ἀνήκει στὸν σκουπιδότοπο τῆς ἱστορίας. 

Ἡ Θεία Κοινωνία ἄλλωστε δὲν χρειάζεται ὑπερασπιστὲς καὶ Δὸν Κιχῶτες. Ἐμεῖς χρειαζόμαστε ὡς, σὲ κάθε ἀναπνοή μας, παρ’ ὀλίγον ἢ συντριπτικῶς νεκροὶ κατ’ οὐσίαν, τὴν Ζωηφόρο καὶ Ὑπεράφατη Χάρη Της, ἡ ὁποία σὲ καταστάσεις διωγμῶν θριαμβεύει συντριπτικὰ ὑπὸ τὸ crescendo τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου: 

Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, τὸ νίκος; 

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ σὺ καταβέβλησαι! Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες. 

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι! Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται! 

Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος.! 

Καλὴ Ἀνάσταση σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως, ἐν ὁμονοία καὶ εἰρήνη στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνάει ἡ Πατρίδα μας, μὲ Ἀγάπη ἀληθινὴ στὸ κάθε μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο ἀνθρώπινο πρόσωπο ποὺ εἶναι δυνητικὰ μονάκριβη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ!! 

Ἐμμανουὴλ Ρ. Γαβαλᾶς 

Διδάκτωρ Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. 

Γαστρεντερολόγος- Ἠπατολόγος 

Μεγάλη Πέμπτη 2020, Λιτόχωρο Πιερίας