«Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ μεγάλη Τοῦ ἀγάπη καὶ μὲ τὴν μεγάλη Τοῦ ἀγαλλίαση ποὺ σκορπάει στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ ὅλες τὶς ἅγιες γιορτὲς Του, μᾶς ἀνασταίνει ἀληθινὰ ἀφοῦ μᾶς ἀνεβάζει ψηλὰ πνευματικά. Ἀρκεῖ νὰ συμμετέχουμε καὶ νὰ ἔχουμε ὄρεξη πνευματικὴ νὰ τὶς πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τὶς γλεντᾶμε πνευματικὰ καὶ μεθᾶμε πνευματικὰ ἀπὸ τὸ παραδεισένιο κρασὶ ποὺ μᾶς φέρνουν οἱ Ἅγιοι καὶ μᾶς κερνοῦν.
Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες.
Νὰ σκεφτόμαστε τὰ γεγονότα της κάθε ἁγίας ἡμέρας καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογῶντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.
Ἔπειτα στὶς Ἀκολουθίες ὁ νοῦς νὰ εἶναι στὰ γεγονότα ποὺ γιορτάζουμε καὶ μὲ εὐλάβεια νὰ παρακολουθοῦμε τὰ τροπάρια ποὺ ψέλνονται. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι στὰ θεῖα νοήματα, ζεῖ τὰ γεγονότα ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἔτσι ἀλλοιώνεται.
-Γέροντα, μετὰ τὴν Ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων δὲν κοιμόμαστε;
-Χριστούγεννα καὶ νὰ κοιμηθοῦμε! Ἡ μητέρα μου ἔλεγε: «Ἀπόψε μόνον οἱ Ἑβραῖοι κοιμοῦνται».Βλέπεις, τὴν νύχτα ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστὸς οἱ ἄρχοντες κοιμόνταν βαθιά, καὶ οἱ ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τὰ πρόβατα τὴν νύχτα παίζοντας τὴν φλογέρα. Κατάλαβες; Οἱ ποιμένες ποῦ ἀγρυπνοῦσαν εἶδαν τὸν Χριστό.
-Πῶς ἦταν Γέροντα, τὸ σπήλαιο;
-Ἦταν μία σπηλιὰ μέσα σὲ ἕναν βράχο καὶ εἶχε μία φάτνη, τίποτε ἄλλο δὲν εἶχε. Ἐκεῖ πήγαινε κανένας φτωχὸς καὶ ἄφηνε τὰ ζῶα του. Ἡ Παναγία μὲ τὸν Ἰωσήφ, ἐπειδὴ ὅλα τὰ χάνια ἦταν γεμᾶτα καὶ δὲν εἶχαν ποῦ νὰ μείνουν, κατέληξαν σὲ αὐτὸ τὸ σπήλαιο. Ἐκεῖ ἦταν τὸ γαϊδουράκι καὶ τὸ βοϊδάκι, ποὺ μὲ τὰ χνῶτα τους ζέσταναν τὸν Χριστό! «Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ», δὲν λέει ὁ Προφήτης Ησαΐας;
-Σὲ ἕνα τροπάριο, Γέροντα, λέει ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος βλέποντας τὸν νεογέννητο Χριστό, «χαίρουσα ὁμοῦ καὶ δακρύουσα» ἀναρωτιόταν:... «Ἐπιδώσω σοὶ μαζόν, τῷ τὰ σύμπαντα τρέφοντι, ἢ ὑμνήσω σε, ὡς Υἱὸν καὶ Θεόν μου; ποίαν εὕρω ἐπὶ σοί προσηγορίαν;»
-Αὐτὰ εἶναι τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἡ πολὺ μεγάλη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία δὲν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ συλλάβουμε!
-Γέροντα, πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως, ὅτι δηλαδὴ ὁ Χριστὸς «Σήμερον γεννᾷται,γεννᾶται ἐκ Παρθένου»;
-Γιὰ νὰ ζήσουμε αὐτὰ τὰ θεῖα γεγονότα, πρέπει ὁ νοῦς νὰ εἶναι στὰ θεῖα νοήματα. Τότε ἀλλοιώνεται ὁ ἄνθρωπος. «Μέγα καὶ παράδοξον θαῦμα τετέλεσται σήμερον», ψάλλουμε. Ἅμα ὁ νοῦς μας εἶναι ἐκεῖ, στὸ «παράδοξον», τότε θὰ ζήσουμε καὶ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἐγὼ θὰ εὔχομαι ἡ καρδιά σας νὰ γίνη Ἁγία Φάτνη καὶ τὸ Πανάγιο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ νὰ σᾶς δώση ὅλες τὶς εὐλογίες Τοῦ.
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, «Περὶ προσευχῆς», Λόγοι ΣΤ' , εκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σσ. 195-196.
thriskeftika
thriskeftika
Πολύ ωφέλιμα τα λόγια του νέου αγίου του Αγίου Ορους!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή