Δεῖξε μου τοὺς ἐχθρούς σου νὰ σοῦ πῶ ποιός εἶσαι

Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης

ΠΟΙΕΣ ΑΡΑΓΕ εἶναι πιὸ οὐσιαστικὲς καὶ ἀληθινὲς σχέσεις; Οἱ φιλικὲς ἢ οἱ ἐχθρικές;

Πολλὲς φορὲς ἱδρύουμε φιλικὲς σχέσεις ὅμως δίχως περιεχόμενο,εἶναι κατὰ συνθήκη καὶ κατ’ἐπίφασιν φιλίες. Ὁμολογοῦμε ἄλλωστε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πὼς  λ.χ.τυπικὰ εἶμαι φίλος μὲ τὸν τάδε. Δὲν λέμε ποτὲ ὅμως πὼς τυπικὰ εἶμαι ἐχθρὸς μὲ αὐτὸν ἢ κατὰ συνθήκη (μονάχα ἂν εἶσαι πολιτικὸς).

Ἄρα οἱ ἐχθροὶ εἶναι πάντα ἀληθινοί,ἐνῶ οἱ φίλοι ἴσως καὶ ψεύτικοι.

Ἂν καὶ ὁ ὅρος «ἐχθρὸς» δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει στὸ λεξιλόγιο τοῦ Χριστιανοῦ διότι ὁ  «ἐχθρὸς» προϋποθέτει ἀπόρριψη καὶ ἡ ἀπόρριψη ἔλλειψη ἀγάπης ὅμως ἔλα ποὺ....

οἱ ἐχθροί μας διαλέγουνε καὶ δὲν τοὺς διαλέγουμε ἐμεῖς!

Πιὸ ἀντικειμενικὴ λοιπὸν πραγματικότητα οἱ «ἐχθροὶ» γι' αυτὸ καὶ μέσα ἀπὸ αὐτοὺς ὁρίζεται καὶ ἀποδεικνύεται  πιὸ ἀντικειμενικὰ καὶ ὁ καθένας ποὺ τοὺς ἔχει.

Ἐσὺ ἄραγε τί ἐχθροὺς ἔχεις καὶ ἀναλόγως τί ἄνθρωπος εἶσαι;