Παλιγγενεσία

 Παλιγγενεσία εἶναι ὁ ὅρος ποὺ χρησιμοποιοῦμε ἢ χρησιμοποιούσαμε μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες γιὰ νὰ δηλώσουμε τὴν μετὰ ἀπὸ αἰῶνες ἀνασύσταση ἑλληνικοῦ κράτους, γιὰ τὴν ὁποία χύθηκαν ποταμοὶ αἱμάτων. Ὁ ὅρος αὐτὸς τείνει νὰ ἐξοβελιστεῖ ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τοῦ Νεοέλληνα σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ὄρο Ἀναγέννηση, ποὺ ὑποδηλώνει τὴν κίνηση τῶν λαῶν τῆς Δύσης πρὸς ἀνατροπὴ τῆς φεουδαρχίας. Εἶναι τόσο καταθλιπτικὴ ἡ ὑποταγή μας στὸ πνεῦμα τῆς Δύσης, ὥστε νὰ συμπεριφερόμαστε ὅπως ὁ ὀργανισμὸς ποὺ πάσχει ἀπὸ αὐτοάνοσο νόσημα: Στρέφεται ἐναντίον τοῦ ἐαυτοῦ του, καὶ ὄχι κατὰ τῶν ἐπικινδύνων εἰσβολέων, αὐτοκαταστρεφόμενος.

 Ἡ ἐπέτειος τῆς Παλιγγενεσίας τιμᾶται κατὰ τὴν 25η Μαρτίου. Οἱ ἀναθεωρητὲς τῆς ἱστορίας μας, ἐθνομηδενιστὲς ὄντες καὶ τρέφοντες ἀπύθμενο πάθος κατὰ τῆς πίστης τοῦ λαοῦ μᾶς διέδωσαν κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἐλήφθη ἀπὸ τοὺς Βαυαροὺς τοῦ Ὄθωνα, προκειμένου νὰ ἐξυψωθεῖ τὸ κύρος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατ’ αὐτούς, δὲν προσέφερε κάτι τὸ οὐσιῶδες στὸν ἀγώνα! Ὑπὸ τὸ πνεῦμα αὐτὸ Πολιτεία, πανεπιστημιακοὶ καὶ διανόηση ἀπαξιώνουν τὸν πρώτιστο ἑορτασμὸ τῆς ἡμέρας, τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Ἐμφορούμενοι ἀπὸ τὸ ὑλιστικὸ ἢ ἰδεαλιστικὸ «πνεῦμα» τῆς Δύσης ὄχι μόνο ἀπορρίπτουν τὴν πίστη τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ....

λυσσομανοῦν ἐναντίον αὐτῆς ἐπιχειρώντας, ἀπὸ τὴν Παλιγγενεσία νὰ τὴν ξεριζώσουν ἀπὸ τὴν καρδιά του. Μέχρι προτινὸς ἐμφανίζονταν ὡς λάτρεις τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, τὸν ὁποῖο ὅμως γνώρισαν οἱ πλεῖστοι μέσω τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο, ὑποτίθεται ὅτι, τὸν κατενόησαν οἱ δυτικοί. Γι’ αὐτὸ καὶ θρηνοῦσαν γιὰ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ ὑπὸ τὰ «ἄγρια πλήγματα» τῆς νέας πίστης, ἡ ὁποία ἐπεβλήθη στοὺς προγόνους μας! Γι’ αὐτὸ καὶ ἔκδηλό το μίσος τοὺς κατὰ τῆς Ρωμηοσύνης, τὴν ὁποία ἀποκαλοῦν περιφρονητικά, ὅπως καὶ οἱ δυτικοί, Βυζάντιο! 

 Οἱ πρόγονοί μας εἶχαν ὑποταγεῖ στοὺς Ρωμαίους κατακτητὲς χωρὶς νὰ προβάλλουν ἰσχυρὴ ἀντίσταση λόγω τῆς βαθειᾶς τους παρακμῆς. Δὲν ἐπιχείρησαν οὐδεμία ἐξέγερση! Ὁ ἀρχαῖος κόσμος εἶχε καταρρεύσει κατὰ τὸ τέλος τῆς Ρωμαιοκρατίας, ἀφοῦ οὔτε ἕνας φιλόσοφος βρῆκε λόγο συμπάθειας γιὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν μαρτύρων τῆς νέας πίστεως. Οἱ πρόγονοί μας δὲν ἀποδέχθηκαν τὴ νέα πίστη μὲ τὴ βία, ἀλλὰ ἐν ἐλευθερία ἱκανοὶ ὄντες νὰ διακρίνουν τὴν ἀνωτερότητά της ὄχι ἔναντί τῆς θλιβερῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων, ἀλλὰ καὶ ἔναντί τοῦ θαυμαστοῦ στοχασμοῦ τῶν φιλοσόφων μας. Ἡ Δύση ἔχει λόγους νὰ μισεῖ τὴ Ρωμανία (Βυζάντιο), ἀφοῦ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Καρλομάγνου (τέλος 8ου αἰώνα μ.Χ.) ἐποφθαλμιοῦσε τὰ σκῆπτρα τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἔχανε τὴν εὐκαιρία νὰ μαχαιρώνει πισώπλατα τὴ Ρωμηοσύνη, ἐνῶ αὐτὴ ἀμυνόταν κατὰ τῶν βαρβαρικῶν ἐξ Ἀνατολῆς ὀρδῶν! 

 Δὲν ὑποστηρίζουμε ὅτι ὅλα ὑπῆρξαν λαμπρὰ στὴν αὐτοκρατορία μας. Σὲ κάθε περίπτωση ὑπάρχει ἀκμὴ καὶ παρακμή. Ἡ ἀκμὴ σηματοδοτεῖται μὲ τὸν λόγο καὶ τὰ ἔργα τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας πρωτίστως, καρπὸς τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν τὰ ἔργα εὐποιΐας καὶ κοινωνικῆς πρόνοιας ἑνὸς λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχοντας θέσει ὡς ἐπίκεντρό τοῦ βίου του τὴν χριστιανικὴ πίστη εἶχε ἀναπτύξει τὸ κοινοτικὸ πνεῦμα, παρὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὶς πτώσεις του. Ἡ παρακμὴ σηματοδοτεῖται μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν πίστη αὐτὴ καὶ τὴν υἱοθέτηση τρόπου βίου προκλητικὰ ἀντιεκκλησιαστικοῦ. Τὸ μαρτυροῦν αὐτὸ οἱ πρώιμοι ἐξισλαμισμοὶ στὴν ἔκταση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κυρίως τῶν εὐκαταστάτων, οἱ ὁποῖοι ἐξόμωσαν, γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὶς περιουσίες τους! Δὲν ὑπάρχει πιὸ καυστικὴ γλώσσα ἀπὸ ἐκείνη ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, ποὺ καυτηριάζουν τὴν κατάντια ἀρχόντων καὶ λαοῦ κατὰ τὸ λυκόφως τῆς Ρωμηοσύνης. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προέλαση τῶν Τούρκων ὑπῆρξε ραγδαία, ἀφοῦ προηγουμένως οἱ δυτικοὶ εἶχαν καταφέρει καίριο πλῆγμα κατὰ τὴν 4η «σταυροφορία»! 

 Ὑπάρχουν ἀρκετοὶ δυτικοὶ περιηγητές, οἱ ὁποῖοι, ἂν καὶ ἐκφράζονται μὲ ἀκραία περιφρόνηση γιὰ τὴν, κατ’ αὐτούς, κατάντια τῶν ἀπογόνων λαμπρῶν προγόνων, ὁμολογοῦν ὅτι οἱ λαοὶ τῆς Δύσης θὰ εἶχαν πλήρως ἐξισλαμισθεῖ ὑπὸ τὸ καθεστὼς δουλείας τῶν Ρωμηῶν σὲ μερικὲς μόνο δεκαετίες! Καὶ οἱ Ρωμηοὶ ἄντεξαν καὶ 300 καὶ 400 καὶ 500 καὶ 800 ἀκόμη ἔτη! Ἡ ἀντοχὴ αὐτὴ κουρελιάζει τὸ ὑλιστικὸ ἰδεολόγημα περὶ τοῦ οἰκονομικοῦ κινήτρου ὡς τοῦ πρωτίστου στὶς ἀνθρώπινες ἐνέργειες. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀπαξίωση καὶ τῆς ἐλάχιστης, ἔστω, ἀναφορᾶς ἀπὸ μέρους τῶν ὑλιστῶν στοὺς νεομάρτυρες, ὅπως ἀκριβῶς καὶ πρὸς τοὺς μάρτυρες τῶν τριῶν πρώτων μ.Χ. αἰώνων. Γιὰ ἐκείνους ποὺ ἐξισλαμίζονταν οἱ πρόγονοί μας ἔλεγαν ὅτι τούρκεψαν. Χρησιμοποιοῦσαν δηλαδὴ ἐθνικὸ καὶ ὄχι θρησκευτικὸ ὄρο γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο: Οἱ Ρωμηοί, ὅρος σὲ χρήση ἀπὸ τοὺς ἀγράμματους, ἢ Γραικοὶ ἢ Ἕλληνες, ὄροι σὲ χρήση ἀπὸ τοὺς λίγους ἐγγράμματους, ἐξυπακούετο ὅτι ἤσαν χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι. Ἀκόμη καὶ οἱ μεταστραφέντες στὸν καθολικισμὸ νησιῶτες ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὸν ἐθνικὸ κορμό, ὅπως ἔδειξε ἡ στάση τοὺς κατὰ τὴν ἐπανάσταση. Ἐπιδιώκοντας μὲ λύσσα νὰ διαχωρίσουν τὴ θρησκευτικὴ πίστη ἀπὸ τὴν ἐθνικὴ συνείδηση οἱ ὑλιστὲς ἐθνομηδενιστὲς καὶ ἀδυνατώντας νὰ τὸ ἐπιτύχουν ἀποφαίνονται ὅτι οἱ ὑπόδουλοι πρόγονοί μας εἶχαν μόνο θρησκευτικὴ συνείδηση! Ἐθνικὴ καλλιέργησαν σ’ αὐτοὺς οἱ «προστάτες» μας καὶ οἱ δυτικοσπουδασμένοι ὁμογενεῖς μας μετὰ τὴν παλιγγενεσία! 

 Τὸ «μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» θέτει ὁ Ὑψηλάντης ὡς προμετωπίδα στὴν προκήρυξη τῆς ἐπανάστασης στὴ Μολδοβλαχία. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ἐθνικὴ συνείδηση, δὲν ἔχει καὶ πατρίδα, ὅπως συμβαίνει μ’ αὐτοὺς ποὺ ἐκποιοῦν σήμερα τὴν πατρίδα μας στὶς ἀγορὲς τῆς Δύσης «διὰ μιὰν δολερᾶν καλημέραν τῶν πρέσβεγων τῶν ἀνθρωποφάγων»! Ὁ Ὑψηλάντης καὶ ὅλοι οἱ ὁπλαρχηγοί, καθαρμένοι μὲ τὰ βάσανα τῆς σκλαβιᾶς, ἤσαν κληρονόμοι ἑνὸς τρόπου βίου, ὁ ὁποῖος ἔθετε ὡς ἐπίκεντρο τὴν πίστη στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅρισαν ἡ ἐπανάσταση νὰ ἀρχίσει τὴν 25η Μαρτίου, ἡμέρα μεγάλης γιορτῆς τῆς Παναγίας, τὴν ὁποία ὁ λαὸς μᾶς ἔχει τιμήσει μὲ ἑκατοντάδες ἐπίθετα! Τί λοιπὸν κι ἂν ἡ ἐπανάσταση ξέσπασε τελικὰ στὴν Πελοπόννησο δυὸ τρεῖς ἡμέρες ἐνωρίτερα; Μήπως ἦταν ἀποῦσα ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν ξεσηκωμό; Ποῦ οἱ ἐπαναστάτες σήκωσαν τὰ ὅπλα χωρὶς νὰ λάβουν τὴν εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου ἢ τοῦ ἱερέα; Ποιὰ σημαία δὲν ἔφερε ἐπάνω της τὸν σταυρό; Καὶ πρέπει νὰ παρασύρεται ὁ λαὸς ἀπὸ τοὺς διαστρεβλωτὲς τῆς ἱστορίας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν ὄρο Ἐκκλησία ἐννοοῦν τὸν ἀνώτερο κλῆρο καὶ μόνο; Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι, κλῆρος καὶ λαός, οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. 

 Ἡ χώρα μᾶς δοκιμάζεται σήμερα. Θὰ δοκιμάζεται γιὰ πολὺ ἀκόμη, ὅσο υἱοθετοῦμε τὶς δυτικὲς «ἀξίες» καὶ ἕναν τρόπο βίου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔχουμε ἐκτοπίσει βίαια τὸν Θεό. Δὲν χαρήκαμε τὴν παλιγγενεσία ἔχοντας ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σκλαβωθεῖ σὲ κακορίζικους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβαν τὸν ἄχαρο ρόλο τῆς διεκπεραίωσης τῶν συμφερόντων τῶν ξένων! Βιώνουμε τὴν τρίτη μεγάλη παρακμή. Θὰ εἶναι ἡ τελευταία ἢ κάποτε θὰ συνέλθουμε καὶ θὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ κατάντημά μας στὴν προσπάθεια νὰ φτάσουμε τοὺς «πολιτισμένους», οἱ ὁποῖοι καταρρέουν πλέον χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνονται!

       «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»