28 Δεκ 2014

Λεωνίδας Παππᾶς: «Μὲ ἐνδιαφέρει μία "Ὁμόνοια" ποὺ θὰ κάνει σημαία τὰ ζητήματα τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ»

Ἡ ὁμιλία τοῦ Λεωνίδα Παππᾶ στὴν 9η Συνδιάσκεψη τῆς "ΟΜΟΝΟΙΑΣ"
Φίλες καὶ φίλοι, συγχωρέστε με ποὺ θὰ παραλείψω τὶς προσφωνήσεις τῶν ἐπισήμων. Ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἀποφύγω τὶς παρεξηγήσεις ἀπὸ τυχὸν παραλήψεις ἀλλὰ καὶ γιατί σὲ αὐτὴ τὴν αἴθουσα σήμερα δὲν θὰ ἤθελα νὰ δῶ ἐπίσημους καὶ ἀνεπίσημους ἀλλὰ συναγωνιστὲς μίας ὡραίας καὶ ἱερῆς ἰδέας.
Μίας ἰδέας ποὺ γεννήθηκε πρὶν ἀπὸ ἀκριβῶς 24 χρόνια. Τὴν ἰδέα τῆς Ὁμόνοιας. Πού γεννήθηκε ὡς μία ἀνάγκη, ποὺ ἔπρεπε νὰ στεγάσει...
τὰ προβλήματα, τὶς ἀγωνίες καὶ τὶς ἐλπίδες του. Ἦταν τότε ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁ ἑλληνισμὸς αὐτοῦ τοῦ τόπου μποροῦσε νὰ χαράξει ἕνα δικό της κοινωνικό, πολιτικὸ καὶ ἐθνικὸ δρόμο.
Ἐπιτρέψτε μου νὰ ἀναφέρω τὸ δικὸ μου πρῶτο περιστατικὸ σὲ σχέση μὲ τὴν Ὁμόνοια τὸ 1991, ὅταν ἦρθαν οἱ ἀπεσταλμένοι γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς τοπικῆς ὀργάνωσης τοῦ Ἀλύκου. Ἦταν ἀπόγευμα καὶ μία ὁμάδα παιδιῶν παίζαμε στὸ κέντρο τοῦ χωριοῦ ὥσπου μᾶς διέκοψαν 3-4 ἄγνωστοι ἐπισκέπτες γιὰ νὰ μᾶς ποῦν ὅτι πρέπει νὰ ἐνημερώσουμε τὸν τελάλη τοῦ χωριοῦ ἢ τὸ χωνὶ ὅπως τὸ λέμε ἐμεῖς, νὰ φωνάξει τοὺς συγχωριανοὺς γιὰ τὴ συγκέντρωση τῆς Ὁμόνοιας. Ὁ μπάρμπα Ἠλίας ἔβαλε τὸ χωνὶ καὶ σὲ λίγα λεπτὰ ὅλο τὸ χωριὸ ἦταν ἐκεῖ. Ἔτσι ἁπλά, ἔγινε ἡ τοπικὴ ὀργάνωση τῆς Ὁμόνοιας στὸ Ἀλύκο. Δὲν θέλαμε τίποτα, δὲν εἴχαμε καμία ἀπαίτηση, μᾶς ἀρκοῦσε ποὺ ὅλο τὸ χωριὸ συμμετεῖχε σὲ μία συγκέντρωση ποὺ γινόταν στὰ ἑλληνικά. Δὲν θυμᾶμαι καὶ τί εἰπώθηκε. Δὲν ξέρω ἂν θυμᾶται ὁ Βαγγέλης ὁ Ζαφειράτης ποὺ εἶναι στὴν αἴθουσα καὶ ἦταν παρόν, αὐτὸν καὶ τὸν Πέτρο Μπερέτη θυμᾶμαι ἀπὸ ἐκείνη τὴ συγκέντρωση.
Πέρασαν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε καὶ ἄλλαξαν πολλά. Μεγαλώσαμε. Οἱ συνθῆκες καὶ οἱ ἀνάγκες δὲν εἶναι ἴδιες. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἄλλαξε εἶναι ἡ ἀνάγκη τῆς Ὁμόνοιας – ἐντὸς καὶ ἐκτὸς εἰσαγωγικῶν. Ἡ ἀνάγκη ὥστε ὁ βορειοηπειρωτικὸς ἑλληνισμὸς νὰ ἔχει τὴ θέση ποὺ τοῦ ἀξίζει.
Φίλες καὶ φίλοι, ἡ πραγματικότητα εἶναι ἁπλή, τόσο ἁπλὴ ὅσο ἐκείνου τοῦ ἀπογεύματος τοῦ ΄91 στὸ Ἀλύκο. Πολλὲς φορὲς ἐγκλωβιζόμαστε καὶ ἐνῶ βλέπουμε μπροστὰ μας τὸ λύκο, συζητᾶμε γιὰ τὶς πατημασιὲς καὶ τὰ ἴχνη του.
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ἁπλή, δὲ σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ αὐτονόητη.
Ἀπὸ τὸ 1991 μέχρι σήμερα, ἡ Ὁμόνοια δέχτηκε ἐπιθέσεις, φυλακίσεις, ἔμμεσες καὶ ἄμεσες διώξεις, ὑπέστη διχασμούς, βρέθηκε μπροστὰ σὲ μεγάλα διλήμματα. Εἶναι ὅμως ἀκόμα ἐδῶ, πληγωμένη βεβαίως ἀπὸ ἐξωτερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς παράγοντες ἀλλὰ εἶναι ἐδῶ. Εἶναι ἐδῶ ἂν θέλετε ὄχι μόνο χάρη στὴ δική μας ἱκανότητα ἀλλὰ ὡς μία ἀνάγκη. Ἡ ἀνάγκη ὅπως προεῖπα ποὺ ἔχει ὁ βορειοηπειρωτικὸς ἑλληνισμὸς γιὰ νὰ στεγάσει τίς κοινὲς ἀγωνίες καὶ τὴν ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον.
Ἡ Ὁμόνοια εἶναι λοιπὸν ἕνα σπίτι, εἶναι ὅμως καὶ μαγαζί. Εἶναι μαγαζὶ γιατί διαχειρίζεται ἐξουσία. Ὁ διχασμός μας δὲν προῆλθε ποτὲ ἀπὸ τὶς διαφωνίες μας γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ ἔχουμε καλύτερη παιδεία γιὰ τὰ παιδιά μας ἢ γιὰ τὸ πῶς θὰ προστατεύσουμε καλύτερα τὶς περιουσίες μας ἢ γιὰ τὶς διαφωνίες μας στὸν τρόπο ἀνάπτυξης. Τὸν μεγάλο διχασμὸ δὲν μᾶς τὸν ἔφερε τὸ σπίτι ἀλλὰ τὸ μαγαζί. Ἀκούω κάποιους νὰ λένε πὼς τὸ μαγαζὶ εἶναι ἀναγκαῖο κακό. Ὄχι, τὸ μαγαζὶ εἶναι ἀναγκαῖο ἀλλὰ δὲν εἶναι κακό. Μεταξὺ τῶν ὑποχρεώσεων τὶς Ὁμόνοιας εἶναι νὰ κυβερνήσει αὐτὸ τὸν τόπο.

Ἡ Ὁμόνοια τοῦ φολκλὸρ καὶ τῶν πανηγυριῶν προσωπικὰ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει.
Μὲ ἐνδιαφέρει μία Ὁμόνοια ἀφέντρα τοῦ τόπου
Μία Ὁμόνοια ποὺ θὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ ἐθνικὸ κέντρο καὶ θὰ εἶναι παροῦσα στὸν οἰκουμενικὸ ἑλληνισμὸ
Μία Ὁμόνοια ποὺ δὲν θὰ ζητιανεύει λίγη ἐξουσία ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε ἀλβανικὴ κυβέρνηση ἀλλὰ θὰ ἔχει προτάσεις καὶ δὲν θὰ κάνει καμία ἔκπτωση στὰ δίκαια τοῦ ἑλληνισμοῦ.
Μία Ὁμόνοια ποὺ δὲν θὰ ἀγνοεῖται ἀπὸ διεθνῆ παράγοντα ἀλλὰ θὰ λαμβάνεται σοβαρὰ ὑπόψη ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἀλβανίας πρὸς τὶς δομὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ ἀλλοῦ.
Πάνω ἀπ΄ ὅλα ὅμως μὲ ἐνδιαφέρει μία Ὁμόνοια ποὺ θὰ κάνει σημαία τὰ ζητήματα τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ ἑλληνισμοῦ.

Ἀγαπητοὶ φίλοι,
Ἡ ἀπόφασή μου γιὰ νὰ θέσω ὑποψηφιότητα γιὰ τὴ θέση τοῦ Γενικοῦ Προέδρου τῆς Ὁμόνοιας δὲν ἦταν καθόλου εὔκολη! Οἱ φίλοι καὶ συναγωνιστὲς ποὺ μὲ παρότρυναν τὸ ξέρουν πολὺ καλά. Σὲ σημεῖο μάλιστα νὰ χαρακτηρίζομαι δειλὸς καὶ ἀναποφάσιστος. Δὲν εἶναι αὐτό, οἱ παλαιότεροι γνωρίζουν τὴν τρέλα καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά μου. Δὲν θὰ περιγράψω περιστατικὰ τοῦ παρελθόντος γιὰ νὰ μὴν κατηγορηθῶ ὅτι τὸ μετέτρεψα σὲ μελό. Θὰ ἀναφέρω στιγμές: Χιμάρα 2000 καὶ 2003, κάπου ἔπιασε τὸ μάτι μου τὸ Βασίλη τὸν Καλυβὰ ἐδῶ, Βασίλη αὐτὸ ποὺ ζήσαμε στὴ διαδρομὴ Κούδεσι – Κύπαρο ἴσως πρέπει νὰ ἀποτυπωθοῦν κάπου. Ἀργυροκάστρο 2001 βουλευτικὲς ἐκλογὲς Μιρέλα θυμᾶσαι. Στιγμὲς ποὺ ὁ θάνατος παραμόνευε, στιγμὲς ποὺ ψήνουν χαρακτῆρες, στιγμὲς ποὺ δὲν τὶς ἀλλάζεις μὲ κανένα χρίσμα καὶ καμία πολιτικάντικη νίκη. Ὄχι γιατί μᾶς ἀρέσει ἢ ἐπιδιώκουμε τὴν ἔνταση ἀλλὰ γιατί ὡς ἕλληνες κρατήσαμε τὸ κεφάλι ψηλὰ μὴν ὑπολογίζοντας τίποτα ἢ ὅπως ἀπαντήσαμε μὲ τὸ σύνθημά μας ἔξω ἀπὸ τὰ γραφεῖα τῆς Κάτω Δρόπολης τὸ 2001 «Τὰ ὄπλα σας θὰ σκουριάσουν, ἐμεῖς καὶ ὁ πολιτισμός μας θὰ ὑπάρχουμε».

Ἐπιστρέφω στὴν τάξη - γιατί μὲ παρασύρουν πολὺ αὐτὲς οἱ ἀναμνήσεις - γιὰ νὰ πῶ ὅτι γιὰ τὴν ἀπόφασή μου εἶχα κάποιες σοβαρὲς ἀναστολὲς καὶ μὲ ἀπόλυτη εἰλικρίνεια τὶς ἀναφέρω.
Γιατί, αὐτὸ ποὺ χρειάζεται ἡ Ὁμόνοια αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι νὰ συσπειρώσει γύρο της τὸν ἑλληνισμό. Καὶ δὲν εἶμαι βέβαιος ἂν ἐγὼ ἔχω τὶς βέλτιστες προϋποθέσεις γιὰ κάτι τέτοιο.
Θὰ ἤθελα ἡ σημερινὴ συνδιάσκεψη νὰ εἶναι προϊὸν περισσότερων καὶ παραγωγικῶν ζυμώσεων. Σὲ μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες συνεδριάσεις τοῦ Γενικοῦ Συμβουλίου εἴχαμε ἐκλέξει μία πενταμελῆ ἐπιτροπὴ γιὰ νὰ κάνει προτάσεις γιὰ τὴν ἀναδιοργάνωση τῆς ὁμόνοιας στὴν ὁποία ἤμουν καὶ ἐγώ. Μεταξὺ ἄλλων προτείναμε ὅτι πρὶν ἀπὸ τὴ γενικὴ συνδιάσκεψη θὰ προηγηθεῖ μία ἐκστρατεία ἑνότητας, μὲ ἀνοιχτὲς συναντήσεις ἀλλὰ καὶ μὲ ἔκδοση ἔντυπου ὑλικοῦ ποὺ θὰ ὑπενθυμίζαμε τὰ ἐπιτεύγματα τῆς Ὁμόνοιας ἀλλὰ καὶ τοὺς στόχους ποὺ ἔχουμε. Ἐφόσον ἦταν κοινὰ ἀποδεκτὸ ὅτι ἡ κατάσταση εἶναι νοσηρή, τί μᾶς ἐμπόδισε καὶ δὲν τὸ κάναμε;

Γνώριζα πὼς σὲ αὐτὸν τὸν ἀγώνα θὰ ἔπαιζα ἐκτὸς ἕδρας καὶ ὁ νοῶν νοείτω.
Χωρὶς νὰ ἔχω καμία διάθεση τοπικισμοῦ θὰ ἐκτιμοῦσα πάρα πολὺ ἂν οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀργυροκάστρου προέρχονταν ἀπὸ τὸ 1/7 τῶν δικῶν μας ποὺ ψήφισαν ἑλληνικά. Καὶ σὰ νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, τὸ Πωγώνι ποὺ δίνει πάντα ἀξιοπρεπῆ ποσοστὰ στὴν Ὁμόνοια ἀπέχει ἀπὸ τὴ σημερινὴ διαδικασία ἀλλὰ ἐμᾶς δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ λόγος ποὺ ἀπέχει ἀλλὰ κάποιοι φρόντισαν χθὲς νὰ συμπληρώσουμε μὲ ἄλλα ὀνόματα τὴ λίστα μὴν ἔχουμε καὶ ἀπώλειες.
Γνώριζα ὅτι σὲ αὐτὸν τὸν ἀγώνα δὲν θὰ ἀναμετριόνταν οἱ προσωπικότητες καὶ οἱ ἰδέες ἀλλὰ οἱ ὁμάδες καὶ τὰ πρόσωπα ποὺ λιγουρεύονται τοὺς νέους δήμους. Αὐτὸς ἦταν καὶ ἕνας λόγος ποὺ ἐπέμενα οἱ ἐκλογὲς τὶς Ὁμόνοιας νὰ γίνουν μετὰ τὶς τοπικὲς ἐκλογές.
Εἶχα ἀναστολὲς γιατί μὲ τρόμαζε τὸ φορτίο τῆς Ὁμόνοιας, γιατί τὴ θέση τοῦ Γενικοῦ Προέδρου δὲν τὴν εἶδα ποτὲ ὡς θρόνο ἀλλὰ ὡς ἕνα σαμάρι ποὺ πρέπει νὰ κουβαλήσω. Μὲ τρόμαζε καὶ ἡ ἰδέα τῆς διαδοχῆς τοῦ Βασίλη Μπολάνου γιατί ὁ Βασίλης δὲν εἶναι μόνο ἕνα σύμβολο γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀλλὰ ἔχει καὶ ἕνα ἐξαιρετικὸ πολιτικὸ ἦθος ποὺ μόνο ἐμεῖς ποὺ τὸν ζήσαμε ἀπὸ κοντὰ γνωρίζουμε καλά.

Πρὶν ἀπὸ κάποιες μέρες μοῦ ἔκανε ἐντύπωση γιατί δέχτηκα τὶς ἴδιες κολακεῖες ἀπὸ διαφορετικοὺς ἀνθρώπους. Ὅτι δηλαδὴ ὁ Λεωνίδας ὡρίμασε καὶ δὲν εἶναι ὅπως παλιά. Φαντάζομαι μὲ τὸ παλιὰ θὰ ἐννοοῦν τὶς θορυβώδεις συμπεριφορές μου στὶς προηγούμενες συνδιασκέψεις ἢ καὶ στὸ Γ. Σ. Βέβαια αὐτοὶ πού μοῦ ἀντιτίθονταν τότε δὲν εἶναι σήμερα ἐδῶ γιατί βρίσκονται σὲ ἄλλους πολιτικοὺς χώρους. Πρὶν ἀπὸ κάνα χρόνο, σὲ κάποιο Γενικὸ Συμβούλιο εἶχα πεῖ πὼς ἂν συνεχίσουμε νὰ λειτουργοῦμε σὰ μαγαζάκι, τότε ὁ κόσμος μας θὰ προτιμήσει νὰ πάει στὰ σουπερμάρκετ. Αὐτὸς ποὺ ἀντέδρασε ἔντονα στὰ λεγόμενά μου τότε ἦταν ὁ κ. Γιάννης Γιάννης ποὺ λείπει βέβαια καὶ αὐτὸς γιατί ἀνέλαβε τὴν «σπουδαία» ἀποστολὴ γιὰ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν Ἀλβανία στὴν Ἑλλάδα. Καὶ σὲ ἀνώτερα!!!
Δὲν ξέρω ἂν σᾶς ἀρέσει ἡ δικὴ μου ὡριμότητα ἢ τοῦ κ. Γιάννη, πάντως ἂν οἱ ἀλήθειες γιὰ κάποιους εἶναι ἀνωριμότητα τοὺς προειδοποιῶ πὼς ὁ Λεωνίδας δὲ θὰ ὡριμάσει ποτέ.

Ἀγαπητοὶ φίλοι
Παρ’ ὅλες τὶς ἀναστολὲς ποὺ προανέφερα, κατέθεσα τὴν ὑποψηφιότητά μου. Γιατί οἱ ἀποφάσεις μας ποὺ ἀφοροῦν τὰ κοινά, δὲν πρέπει νὰ λαμβάνονται μόνο ἀπὸ τὸ θέλω μας ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ πρέπει τῶν φίλων καὶ συναγωνιστῶν.
Ἔβαλα ὑποψηφιότητα γιατί πιστεύω σὲ μία πραγματικὴ Ὁμόνοια ποὺ μᾶς χρειάζεται καὶ τὴ χρειαζόμαστε.
Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση.
Γνωρίζω βέβαια ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἐσᾶς ἤρθατε ἐδῶ γιατί κάποιος σᾶς ἔγραψαν σὲ μία λίστα. Ἐγὼ δὲ θὰ σταθῶ σὲ αὐτό, εἶστε ὅλοι πατριῶτες καὶ γνωρίζω ὅτι ὅλοι ἀγαπᾶμε αὐτὸν τὸν τόπο. Μὴν ἀνησυχεῖτε γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ τὸ μαγαζί, ἂν τὸ μαγαζὶ τῆς Ὁμόνοιας κλείσει νὰ εἶστε βέβαιοι πὼς αὐτοὶ θὰ βροῦν ἄλλο.
Στὴν κάλπη νὰ πάτε μόνοι σας καὶ κάντε ὅτι λέει ἡ καρδιά σας
Ψηφίστε ὥστε οἱ ἀγωνίες καὶ ἐλπίδες ποὺ ἔχουμε γιὰ αὐτὸν τὸν τόπο νὰ ἀποκτήσουν σπίτι
Ψηφίστε γιὰ τὴν Ὁμόνοια ποὺ μᾶς χρειάζεται καὶ χρειαζόμαστε
Εὐχαριστῶ!

1 σχόλιο:

  1. Από τα πιο μεστα και ουσιαστικά κείμενα που έχουν γραφεί για τα προβλήματα της Ομόνοιας και την ανάγκη επίλυσής τους. Μακάρι οι εκλέκτορες το Γενάρη να επιδείξουν την ιδια ωριμότητα. Συγχαρητήρια κ. Παππά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.