24 Οκτ 2014

Ἔχω ἕνα Ὅραμα

Τὶς προάλλες ἔκατσα μέχρι ἀργὰ στὸ διαδίκτυο παρακολουθώντας ποικίλες εἰδήσεις ἐγχώριες καὶ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό. Αἰσθάνθηκα μιὰ πίκρα, ἕναν ἐγκλωβισμὸ καὶ μιὰ ἴσως ἀπόγνωση, ὅτι τὰ πράγματα δὲν πρόκειται ν’ ἀλλάξουν ποτέ! Μόλις κατάλαβα ὅτι ἡ ζοφώδης αὐτὴ κατάσταση πήγαινε νὰ μὲ πνίξει, προσπάθησα νὰ βρῶ τὸ ἀντίδοτό μου στὸ δηλητήριο αὐτὸ ποὺ εἶχε παραλύσει τὴν ψυχή μου. Προσπάθησα νὰ σκεφτῶ κάποια λύση, κάτι διαφορετικό, ἀλλὰ εἰς μάτην, εἶχα μόνιμα μέσα μου μιὰ ἀντίδραση καὶ ἐμμονὴ “τίποτα δὲν γίνεται κατάλαβέ το, εἶσαι πολὺ μικρὸς καὶ εἶναι μεγάλοι καὶ πολλοί, εἶναι δυνατοὶ καὶ βρίσκονται παντού”. Ἔσκυψα τὸ κεφάλι καὶ δάκρυσα, τὸ δηλητήριο εἶχε καταστρέψει κάθε ἰκμάδα τῆς ψυχῆς μου, κάθε σκέψη γιὰ ἀντίδραση ἦταν πλέον μάταιη. Σήκωσα τὸ κεφάλι καὶ κοίταξα τὸν ἔναστρο οὐρανό, καὶ τότε εἶδα ἀπὸ ‘κεῖ νὰ μοῦ χαμογελοῦν Λεωνίδες καὶ Μιλτιάδηδες, Καραϊσκάκηδες καὶ Κολοκοτρώνηδες, χαμένοι τότε κι αὐτοὶ στὸν καιρό τους, μικροὶ καὶ λίγοι. Μοῦ ἔγνεφαν μὲ χαμόγελο σὰν κάτι νὰ ἤθελαν νὰ μοῦ ποῦν: “ὀνειρέψου, ὀραματίσου”!
Ἕσφιξα τὰ χέρια, ἔκλεισα τὰ μάτια καὶ μὲ τὴν καρδιὰ μπροστὰ προχώρησα θαρρετὰ ἐγὼ κι ὅλη ἡ πατρίδα μαζί μου καὶ εἶδα, εἶδα τὴ νέα πατρίδα μὲ πόλεις ἀραιοκατοικημένες καὶ καθαρές, μὲ ἐλεύθερους χώρους καὶ πάρκα γιὰ ἄθληση καὶ ψυχαγωγία, μὲ ἀναγεννημένη τὴ γειτονιὰ ὅπου οἱ πολίτες ἀπαλλαγμένοι ἀπὸ....
τὴν προπαγάνδα τοῦ χαζοκουτιοῦ ἔβγαιναν καὶ κοινωνοῦσαν, μιλώντας, προσφέροντας χαμόγελο, ἀγάπη καὶ θέρμη, ἀναβιώνοντας τὴ χαμένη ἀπὸ χρόνια ἀγορά.
Εἶδα τὰ σχολειά μας, μεγάλα καὶ μικρά, καθαρά, ὀργανωμένα, γεμάτα ἀπὸ νιάτα καὶ ζωή, ἐκεῖ ὅπου ἡ γνώση θὰ ‘χεῖ γίνει ψυχαγωγία καὶ τὸ ἀντίστροφο, ὅπου θὰ καλλιεργοῦνται πρῶτα ἐνάρετοι ἄνθρωποι καὶ μετὰ ἐξειδικευμένοι ἐπιστήμονες προχωρημένοι πολὺ στὶς νέες τεχνολογικὲς ἐξελίξεις. Εἶδα τὴν ἐπαρχία μᾶς ἀνανεωμένη μὲ μεγάλα σύγχρονα χωριὰ ποὺ θὰ σφύζουν ἀπὸ ζωή, μὲ ἐγκαταστάσεις καὶ ὑποδομὲς σύγχρονες καὶ ἕναν τρόπο ζωῆς γεμάτο ἐνδιαφέροντα ποὺ θὰ καλοῦν τοὺς νέους νὰ παραμείνουν σ’ αὐτὰ καὶ νὰ μεγαλουργήσουν.
Εἶδα τὸ κράτος ν’ ἀξιοποιεῖ ὅλα τα συγκριτικὰ πλεονεκτήματα τῆς πατρίδας, μὲ ἐκτεταμένη, συστηματικὴ καὶ ὀργανωμένη γεωργία ἀπὸ τὴν ὁποία ὅλα τὰ  προϊόντα το εὐλογημένου αὐτοῦ τόπου -λάδι, κρασί, ἐλιές, ἑσπεριδοειδῆ- νὰ γεμίζουν τὶς ἀγορὲς τοῦ κόσμου. Εἶδα τὴν ἀξιοποίηση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου καὶ τῶν ἐναλλακτικῶν πηγῶν ἐνέργειας νὰ ὠφελοῦν τὸν ἁπλὸ λαὸ καὶ νὰ μεγεθύνουν τὸ εἰσόδημά του, εἶδα ἕνα σωρὸ νέες ἐπιχειρήσεις ἀπὸ νέους Ἕλληνες μὲ ἱκανότητες καὶ γνώσεις, μηδενικὴ ἀνεργία καὶ συνθῆκες ἐργασιακῆς ἀγορᾶς ποὺ θὰ ἀγαποῦν, θὰ σέβονται καὶ θὰ προστατεύουν τὸν ἐλεύθερο χρόνο ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ.
Εἶδα ἕνα λαὸ ποὺ τιμοῦσε τὴν ἱστορία του, ἀναγεννημένο μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ στὶς παραδοσιακές του ἀξίες, μέσα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τὴν ὁποία ὅλοι μαζὶ –λαός, κράτος, ἐπιστήμονες–  θὰ ἐνισχύουν ὥστε νὰ βγοῦν ἀπ’ αὐτὴν ἄνθρωποι ἠθικοί, συγκροτημένοι, ἰσορροπημένοι, καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα Ἄνθρωποι. Κορωνίδα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ το φιλότιμο, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ φιλοπατρία.
Εἶδα μιὰ πατρίδα μεγάλη ὡς συνισταμένη ὅλων αὐτῶν, μιὰ πατρίδα ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλαμπε τὸ φῶς τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς Ρωμιοσύνης, ὡς παγκόσμιο παράδειγμα καὶ ὡς ἐναλλακτικὴ διέξοδος στὴ ζοφερὴ τραπεζοκρατικὴ παγκόσμια δικτατορία. Τότε, λέει, ὅλοι οἱ λαοί, ὅλες οἱ χῶρες τοῦ κόσμου, τὰ ἔθνη καὶ οἱ πατρίδες ἔστησαν ἕναν κυκλικὸ χορὸ γύρω ἀπ’ αὐτὴν τὴ νέα Ἑλλάδα καὶ ζήτησαν κι αὐτὲς νὰ κοινωνήσουν στὴ χαρά της, θέλησαν κι αὐτὲς νὰ ζήσουν στὸ νέο κόσμο τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, ἀντίβαρο στὸ σκοταδιστικὸ ὑλισμὸ ποὺ ἀντιμάχεται χρόνια, ἀλλὰ περισσότερο σήμερα, τὸ πνεῦμα.
Καὶ ἡ ἑλληνικὴ πατρίδα σεμνή, χαρούμενη καὶ σώφρων, μαθημένη ἀπ’  τὰ ἀρχαῖα της τὰ χρόνια νὰ τιμᾶ καὶ νὰ σέβεται τὸν ξένο κι ἀπ’ τὰ κατοπινὰ νὰ ἀγαπᾶ ἀκόμη καὶ τὸν ἐχθρό, ἅπλωσε τὰ χέρια κι ἀγκάλιασε ὅλους τους λαοὺς καὶ πρόσφερε αὐτὸ ποὺ εἶχε μέχρι τέλους, ὅπως ὁ φτωχὸς Ἕλληνας χωρικὸς ποὺ ἔδινε τὸ φαΐ τῆς μέρας γιὰ νὰ μὴ φύγει ὁ ξένος ἀπεριποίητος.
Τώρα πάλι δάκρυα ἔτρεχαν ἀπὸ τὰ μάτια μου, ἀλλὰ δάκρυα διαφορετικά, δάκρυα ἐλπίδας κι ἀνακούφισης. Ναί! μπορῶ νὰ ὀνειρεύομαι, δόξα τῷ Θεῶ εἶμαι ἀκόμη Ἕλληνας, εἶμαι ἀκόμη ἄνθρωπος!

1 σχόλιο:

  1. Το δικό μου όνειρο είναι μια Ελλάδα Μεγάλη, με λευτερωμένες τις Σκλάβες Πατρίδες.

    Μια Ελλάδα που θα απλώνεται από την Χειμάρρα ως την Τραπεζούντα και από το Μοναστήρι ως την Κυρήνεια.

    Μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τα εκατομμύρια των ισλαμιστών λαθροεισβολέων, όπου τα Ελληνόπουλα θα παίζουν ήσυχα και ασφαλή στις γειτονιές τους.

    Μια Ελλάδα απαλλαγμένη από την δουλεία των Σιωνιστών τοκογλύφων, με παραγωγική αυτάρκεια και πραγματική Εθνική ανεξαρτησία.

    Μια Ελλάδα με ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, σεβαστή στους φίλους της και φοβερή στους εχθρούς της.

    Μια Ελλάδα με έναν λαό υπερήφανο, όπου το τρίπτυχο Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια θα αποτελεί βίωμα και όχι ιδεολόγημα ή "αναχρονισμό".

    Ονειρεύομαι έναν Μεγάλο Ελληνισμό που θα επιτελεί τον ιστορικό του ρόλο ως αναμορφωτής της καθ'ημάς Ανατολής - αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης.

    Όλα αυτά σήμερα φαντάζουν αδύνατα....

    Αλλά τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.