Micro ἐξομολόγηση

Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης, Ναύπλιον

Δύο λουτρὰ μᾶς ἀναγεννοῦν καὶ μᾶς ἀνοίγουν τὴν πόρτα τοῦ Παραδείσου. Τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τῆς Μετανοίας (ἐξομολόγηση). Κάποιοι προστρέχουν στὶς Εἰκόνες γιὰ νὰ ἐξομολογηθοῦν τὰ ἁμαρτήματά τους , ὅμως χωρὶς τὸ πετραχείλι τοῦ Ἱερέως ὡς συνεχιστοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει καθαρισμὸς  καὶ ζωοποίηση ψυχῆς. Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη μικρὴ (micro) ἐξομολόγηση ποὺ μποροῦμε νὰ τὴν κάνουμε καθημερινὰ καὶ νὰ λαμβάνουμε οὐκ ὀλίγη χάρη.

Εἶναι ἡ ἐξομολόγηση τοῦ «Συγνώμη» ποὺ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ τὴν κάνει ἀνὰ πάσα στιγμὴ καὶ ὅπου καὶ ἐὰν βρίσκεται. Δὲν κοστίζει τίποτε, 3 συλλαβὲς εἶναι μόνο. Πόσοι καὶ πόσοι ἄνθρωποι μὲ ἕνα συγνώμη ποὺ κατάφεραν νὰ ποῦνε ἀνακουφίσθηκαν ἀπὸ τόνους ἰσόβιου ψυχικοῦ βάρους ἀλλὰ νὰ εἰρηνεύσουν καὶ μὲ τοὺς γύρω τους; 

Ἀναφέρονται γιὰ τὸν μακαριστὸ Γέροντα  π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο τὰ ἑξῆς:

«ΜΙΑ  ΚΥΡΙΑΚΗ, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, βρισκόταν στὸ γραφεῖο του καὶ συζητοῦσε. Κάποια στιγμὴ προστέθηκε στὴ συντροφιὰ κι ἕνα πνευματικοπαίδι του μὲ τὴν τετράχρονη κόρη του. Ὁ Γέροντας διέκρινε ἀμέσως ὅτι ἡ μικρὴ ἦταν θυμωμένη καὶ ζήτησε νὰ μάθει τὴν αἰτία. Ἐπειδὴ ἐκείνη δὲν ἀπαντοῦσε, ἀνέλαβε ὁ πατέρας της νὰ ἐξηγήσει ὅτι....

πρὶν ἀπὸ λίγο εἶχε χαστουκίσει τὸν θεῖο της, καθὼς ἐκεῖνος ἀστειευόταν μαζί της. Παρὰ τὶς συστάσες ὅμως ποὺ τῆς ἔγιναν καὶ τὴ συγγγνώμη τοῦ θείου της, αὐτὴ δὲν ζητοῦσε συγγνώμη. Τότε ὁ Γέροντας τοὺς ἀφήνει ὅλους στὸ γραφεῖο, τὴν παίρνει ἀπὸ τὸ χέρι καὶ πηγαίνει στὸ ἄλλο δωμάτιο. Ἀπὸ ΄κεῖ τηλεφωνεῖ τὸν θεῖο της, τοῦ ἐξηγεῖ τὴν αἰτία τοῦ τηλεφωνήματος καὶ λέει στὴν μικρή:

- Ἔλα, καλό μου παιδάκι, ζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν θεῖο σου.

Ἡ μικρὴ κρατάει τὸ στόμα κλειστό.

- Μιὰ λεξούλα εἶναι, πὲς τὴν καλό μου παιδάκι. Νά! Ἐγὼ αὔριο θὰ σοῦ πάρω καὶ ἕνα δῶρο.Πὲς τὴν αὐτὴ τὴν μικρὴ λέξη!

Ἡ μικρὴ ἀνθίστατο μὲ πεισματικὴ σιωπή. Καὶ ὁ Γέροντας μονολογεῖ: Κοίταξε πῶς φοβᾶται ὁ διάβολος αὐτὴ τὴν λέξη, ἀκόμα καὶ ὅταν τὴν λέει ἕνα μικρὸ παιδί! Δὲς πόσο τὸ ἔχει δέσει καὶ δὲν τὸ ἀφήνει!

Ἡ προσπάθεια συνεχίζεται ἄνω τοῦ ἡμιώρου. Στὸ τέλος ὁ Γέροντας μὲ ἐπιτιμιτικὸ ὕφος λέει στὴν μικρή:

- Ἄκουσε, παιδί μου, ἂν δὲν ζητήσεις συγγνώμη δὲν θὰ ἔχεις τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀρρωστήσεις. Ἄκουσες; Θὰ ἀρρωστήσεις!

Ἡ μικρὴ ἄρχισε νὰ ψελλίζει ἀνάμεσα στὰ δόντια τῆς τὸ “συγγνώμη”. Ὁ Γέροντας ἐπιμένει:

- Πιὸ δυνατά, παιδάκι μου, πιὸ δυνατὰ νὰ ἀκούσει ὁ διάβολος καὶ νὰ φύγει μακριά!

Ἡ μικρή τό ξαναλέει λίγο δυνατότερα. Ὁ Γέροντας τότε τὴν ἀσπάζεται, τῆς δίνει χρήματα καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὸ γραφεῖο, ὅπου εἶχε ἀφήσει τοὺς ἐπισκέπτες νὰ περιμένουν.

- Δῶστε ὅλοι ἀπὸ ἕνα κατοστάρικο στὴ Χ., διότι σήμερα πάλεψε μὲ τὸν διάβολο καὶ τὸν νίκησε!» 

(Ὑποθῆκες ζωῆς γ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἔκδοση Ι.Η.Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, σ. 174-175)

Γιὰ ὅσους ὅμως δυσκολεύονται νὰ ἐκφέρουν αὐτὲς τὶς 3 συλλαβές, καὶ γιὰ νὰ εὐθυμήσουμε ,θὰ προτείνουμε ἕνα πονηρὸ κόλπο:

Κάποτε καὶ ἔπειτα ἀπὸ ἔντονη παρότρυνση τοῦ Ἱερέα τοῦ χωριοῦ πρὸς τὸν ψάλτη,  προκειμένου νὰ ζητήσει συγνώμη ἀπὸ τὸν Ἐπίτροπο ,ποὺ τὴν πίκρανε σὲ κάτι. Τί σκέφτηκε ὁ ἀρβανίτης;

-Ἐντάξει Πάπουλή μου θὰ τοῦ τὸ ζητήσω, ἀφοῦ μου τὸ λές.

Καὶ τότε κατευθύνεται στὸ παγκάρι, πλησιάζει τὸν ἐπίτροπο τὸν κυρ-Βαγγέλη  καὶ τοῦ λέει μὲ ἄνεση:

-Συγνώμη κὺρ-Βαγγέλη μου, νὰ περάσω!

Καὶ ἔτσι κατάφερε νὰ πεῖ  τὸ «συγγνώμη» κι ὁ ἀρβανίτης.