Menu

26 Φεβ 2014

Ὁ Μπρεζίνσκι, ὁ Πούτιν καὶ τὸ «σκάκι» τῆς Οὐκρανίας

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Ὁ γνωστὸς Ἀμερικανὸς διπλωμάτης καὶ ἰνστρούχτορας τῆς Νέας Τάξης, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, εἶχε πεῖ πρὶν ἀπὸ χρόνια ὅτι τὸ μεγάλο γεωστρατηγικὸ παιχνίδι τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, ποὺ τὸ εἶχε παρομοιάσει σὰν μιὰ πατρίδα σκάκι, θὰ παιχτεῖ στὴν περιοχὴ τῆς Εὐρασίας. Ὅποιος ἐλέγχει τὴν περιοχὴ αὐτή, θὰ ἐλέγξει καὶ τὶς παγκόσμιες ἐξελίξεις. Τὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία ὁ Μπρεζίνσκυ θεωροῦσε σὰν περιοχὴ κλειδὶ γιὰ τὴν Εὐρασία, τὴν εἶχε ἀποκαλέσει χαρακτηριστικὰ «τσάκρα», δηλαδὴ κομβικὸ σημεῖο γιὰ τὸν ἔλεγχο τῆς Εὐρασίας. Ὅπως ἀντιλαμβάνεται κανείς, οἱ ἐπίγονοι καὶ θιασῶτες τῆς θεωρίας τοῦ Μπρεζίνσκι, ἀκολουθώντας τὶς προτροπὲς τοῦ μεγάλου πατέρα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἔκαναν τὴν ἀπόπειρα νὰ ὑποτάξουν τὴν χώρα αὐτή, μιὰ στὴν οὐσία τεχνητὴ χώρα καθὼς ποτὲ δὲν ἦταν ἀνεξάρτητη οὔτε ἔχει μιὰ ἐθνικὴ ἱστορικὴ διαδρομὴ ποὺ θὰ τὴν καταξίωνε σὰν ἀνεξάρτητη ἐθνικὴ ὀντότητα. Στὴν πραγματικότητα ἦταν μιὰ ρώσικη ἐπαρχία καὶ μάλιστα ἱστορικὰ θεωρεῖται σὰν ἡ μήτρα τῆς ρωσικῆς ὀρθοδοξίας καὶ στὸ παρελθὸν ἀποτέλεσε ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ κομμάτια τοῦ ρωσικοῦ ἐθνικισμοῦ.
Ὁ Μπρεζίνσκι καὶ οἱ συνοδοιπόροι του τῆς Νέας Τάξης, πλάσαραν ἕνα  ἀμερικανικὸ μοντέλο ποὺ....
εἶχε σὰν σύμβολα τὸ Matrix, χρῆμα, Λᾶς Βέγκας μὲ ἀστραφτερὰ φῶτα, Μαϊάμι καὶ γυμνὰ καλλίγραμμα κορμιὰ καὶ Χόλυγουντ μὲ τὴν κινηματογραφικὴ τηλεοπτικὴ «θύελλα» τῶν  προτύπων τς Νέας Ἐποχῆς. Τὰ δέλεαρ αὐτὰ παρέσυραν λαϊκὲς μάζες καὶ ἦταν οἱ ρωγμὲς ποὺ διέλυσαν τὸ πρώην ἀνατολικὸ Μπλόκ. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ τεῖχος τοῦ Βερολίνου δὲν ἔπεσε ἀπὸ ἰδεολογικοὺς λόγους, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ καταναλωτικὰ προϊόντα των δυτικῶν ὑπερφορτωμένων σοῦπερ μάρκετ. Ὅλα αὐτὰ ὅμως εἶχαν καὶ κάποιο τέλος καὶ αὐτὸ τὸ κατάλαβαν γρήγορα στὶς χῶρες τοῦ πρώην «παραπετάσματος». Ἡ ἀρχικὴ εὐδαιμονία τῆς «ἀπελευθέρωσης» τοὺς ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ ἕνα καθεστὼς ἀβεβαιότητας, διάλυσης τῆς κοινωνικῆς πρόνοιας, ἐπιχειρηματοποίηση τῆς παιδείας ποὺ ἔγινε ἀκριβὸ ἀγαθὸ μόνο γιὰ τοὺς νεόπλουτους, κυριαρχία μιᾶς ἐγκληματικῆς μαφίας ποὺ εἰδικὰ στὴν Οὐκρανία ἦταν τὸ ἴδιο το πολιτικό της σύστημα, εἴτε τοῦ Γιανούκοβιτς, εἴτε τῆς ὑπερφίαλης Τιμοσένκο. Ἡ ἐγκληματικότητα καὶ ἡ νόθευση τῆς  πληθυσμιακῆς  δομῆς μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, κυριάρχησαν στὴν καθημερινή τους, σκληρὴ πλέον πραγματικότητα.
Παράλληλα μὲ τὴν ἐπιβολή, συχνὰ μὲ ὁλοκληρωτικὲς μεθόδους τοῦ ἀμερικανικοῦ μοντέλου, ἦρθε καὶ ἡ ἀνοιχτὴ στρατιωτικὴ ἐπέμβαση γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν «ἀξιῶν» τῆς Νέας Τάξης, σὲ μιὰ σειρὰ χῶρες. Τὸ σχέδιο αὐτὸ τῆς στρατιωτικῆς περικύκλωσης τῆς Εὐρασίας, εἶχε εἰσέλθει στὴν τελική του φάση μὲ τὴν «Ἀραβικὴ Ἄνοιξη». Τυνήσια, Λιβύη, Αἰγύπτιος, Συρία, καὶ ἕπονταν συνέχεια μὲ τὴν διαφορὰ ὅμως ὅτι στὴν Ρωσία εἶχε ἀρχίσει νὰ ἀνατέλλει ἕνα νέο «ἄστρο», ὁ Βλαδιμὴρ Πούτιν. Ὁ Πούτιν στὴν ἀρχὴ παρακολούθησε ὑπομονετικὰ ὅλη αὐτὴ τὴν νεοταξικὴ ἐπέλαση γιατί δὲν εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἀντιδράσει. Σταδιακὰ ὅμως ἀνασυντάχτηκε, ἐκμεταλλεύτηκε τὰ λάθη τῶν Ἀμερικανὸ-εὐρωπαίων νεοταξικῶν, εἰδικὰ στὸ ζήτημα τοῦ ἐνεργειακοῦ πολέμου καὶ κατάφερε νὰ ἀνορθώσει τὴν παραπαίουσα ρωσικὴ οἰκονομία μετὰ τὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ. Ἔτσι ἄρχισε νὰ ἀντιστέκεται στὴν ἐπέλαση τῆς Νέας Τάξης, ἐνῶ καὶ στὸν στρατιωτικὸ τομέα ἄρχισε νὰ κινεῖται ὅλο καὶ μὲ πιὸ ἔντονη ἀποφασιστικότητα. Ὁ δεύτερος πόλεμος στὴν Τσετσενία καὶ ὁ πόλεμος στὴν Γεωργία τὸ 2008, ἦταν τὰ πρῶτα δείγματα τῆς νέας ρώσικης δύναμης, μιὰ ἀρκούδα ποὺ ξαναβρῆκε τὴν δύναμη νὰ βρυχᾶται. Σὲ αὐτὸ συνέβαλλε καὶ ἡ κατάρρευση τῆς ἀμερικανικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τοὺς δαπανηρούς, χωρὶς κανένα οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα, πόλεμους στὸ Ἀφγανιστᾶν καὶ στὸ Ἰράκ. Σὰν ἀντίδραση ὅμως ἀπὸ τοὺς θεωρητικούς τς Νέας Τάξης κατασκευαστῆκαν καινούργια ἰδεολογικὰ ὅπλα κατὰ τῆς Ρωσίας τοῦ Πούτιν. Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς σὲ πολλὲς  δυτικὲς χῶρες, ὅπως στὴν Γαλλία,  ἀλλὰ καὶ στὶς ἀμερικανικὲς προτεσταντικὲς σέχτες, ὁ Πούτιν παρουσιάζεται ἀπὸ τὰ κανάλια τους οὔτε λίγο οὔτε πολὺ σὰν ὁ… ἀντίχριστος ποὺ θέλει νὰ καταστρέψει τὸν «πολιτισμένο κόσμο».
Ὅλα αὐτὰ δείχνουν μιὰ καινούργια καὶ πιὸ ξεκάθαρη εἰκόνα γιὰ νὰ κατανοήσουμε ὅτι ἔγινε καὶ στὴν χώρα μᾶς τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἡ Ἑλλάδα, ὅπως καὶ ἡ Κύπρος, ἀποτελοῦσαν πάντα στρατηγικὰ «πιόνια» τῆς παρτίδας σκάκι γιὰ τὴν περικύκλωση τῆς Εὐρασίας. Παράλληλά τα ἐνεργειακὰ κοιτάσματα τοῦ ἑλληνισμοῦ ἦταν τὸ μεγάλο δέλεαρ γιὰ τὴ Νέα Τάξη νὰ ἐπιβάλει ὁλοκληρωτικὰ κατοχικὰ καθεστῶτα σὲ ὅλο το ἑλληνισμό, μὲ παράπλευρο στόχο νὰ ἐξοντώσουν καὶ τὸ ὀρθόδοξο θρησκευτικὸ συναίσθημα ποὺ συνδέει τὸν ἑλληνισμὸ μὲ τὴν Ρωσία τοῦ Πούτιν. Σὲ αὐτὸ συνέβαλλε τὰ μέγιστα ἡ προδοτικὴ κλίκα ποὺ κυβέρνησε τὴν χώρα τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ ποὺ συμπεριφέρθηκε σὰν ἐντεταλμένα ὄργανα τῆς ἀνθελληνικῆς  καὶ ἀντορθόδοξης Νέας Τάξης.
Τὸ μεγάλο «παιχνίδι» ὅμως τῆς Εὐρασίας, ἢ καλύτερα ἡ παρτίδα σκάκι, ὅπως τὴν χαρακτήρισε ὁ «πολὺς» ΖμπίγκνιουΜπρεζινσκι, ὄχι μόνο δὲν τέλειωσε ἀλλὰ τώρα ἀρχίζει πραγματικά. Σὲ ἐμᾶς ἐναπόκειται ἂν θέλουμε νὰ «παίξουμε» γιὰ νὰ σωθοῦμε, ἢ ὄχι. Προϋπόθεση ὅμως πάντα εἶναι νὰ ἀπαλλαχτεῖ ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ «μίασμα» τῆς μνημονιακῆς κατοχῆς. Εἰδεμή, θὰ δοῦμε πολὺ πιὸ χειρότερες μέρες ἀπὸ αὐτὲς τῆς προδοσίας ποὺ ζοῦμε σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου