Στὸν ἀπόηχο τῶν τελευταίων συναντήσεων κορυφῆς καὶ αὐτῶν ποὺ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσουν στὸ ἄμεσο μέλλον. Τελικὰ ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβώνας γιὰ τὴν τροποποίηση τῆς Συνθήκης γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ τῆς Συνθήκης περὶ ἱδρύσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας ποῦ ὑπογράφηκε στὴ Λισσαβώνα στὶς 13 Δεκεμβρίου 2007 εἶναι ἄραγε ἡ τελευταία; Γιατί πρὸς τὸ παρὸν δὲν φαίνεται νὰ κυοφορεῖται τίποτε ἄλλο, παρὰ μόνο ὅτι οἱ Λαοὶ τοῦ Νότου ἀρχίζουν νὰ κοιλοπονοῦνε. Ὅσο γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας ἐδῶ καὶ τρία χρόνια ἡ ἴδια βιώνει τὴν κατάσταση τοῦ ἐπώδυνου κωλικοῦ δίχως νὰ τῆς χορηγοῦν τὰ κατάλληλα ἀναλγητικά, ἀλλὰ ἄλλου εἴδους δόσεις.
13 Δεκεμβρίου 200, ἱστορικὴ ἡμερομηνία ποὺ καθόρισε τὶς ζωὲς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων. Ἐκείνη τὴν ἀποφράδα ἡμέρα φαίνεται ὅτι συνέκλιναν τὰ τρία ἰδεολογήματα- ἀποπαίδια τοῦ ἴδιου πατριοῦ, ὁ καπιταλισμός, ὁ σοσιαλισμὸς καὶ ὁ ἐν λήθη ὑποβόσκων κομμουνισμὸς στὶς συνειδησιακὲς καταβολὲς κάποιων ἡγετῶν. Κουράστηκαν ἀλλὰ κατάφεραν μετὰ ἀπὸ πολλὲς διασκέψεις νὰ ξεκινήσουν τὸ.... μεγαλύτερο κοινωνικὸ- οἰκονομικὸ πείραμα στὸν κόσμο δὴλ. νὰ "ἐνώσουν" λαοὺς μὲ τύπου χειροπέδες τραπεζο- οἰκονομικὰ ἐργαλεῖα καταδυνάστευσης.
Λοιπὸν πρὶν γεννηθοῦν οἱ σημερινὲς γενιὲς κάποιοι φρόντιζαν γιὰ το μέλλον τους. Ἐν συντομία ὁ κόπος τῶν Διακυβερνητικῶν Διασκέψεων.
Ἡ πρώτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Μάιος 1950 ἕως Ἀπρίλης 1951), γιὰ τὴ δημιουργία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας Ἄνθρακα καὶ Χάλυβα (ΕΚΑΧ), ὑπὸ ἑνιαία Ἐπιτροπή.
Ἡ δεύτερη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Ἀπρίλιος 1955 ἕως Μάρτιο 1957), γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς ΕURATOM (Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα Ἀτομικῆς Ἐνέργειας) καὶ τῆς ΕΟΚ (Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα).
Ἡ τρίτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Ἰούνιος 1985), μὲ τὴν ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Βρετανίας, τῆς Δανίας, τῆς Ἰρλανδίας, καὶ τῆς Ἑλλάδας (ἡ ὁποία εἶχε ἤδη ἐνταχθεῖ ἀπὸ τὸ 1981), κατέληξε στὴ Ἑνιαία Εὐρωπαϊκὴ Πράξη δηλ. στὸ σχέδιο ἐνοποίησης τῶν τριῶν αὐτόνομων κοινοτήτων (ΕΚΑΧ, EURATOM, ΕΟΚ) καθὼς ἐπίσης καὶ τῆς ἐσωτερικῆς ἀγορᾶς μέχρι τὸ Δεκέμβρη τοῦ 1992, ἐπιβάλλοντας τὴν «ἐλεύθερη» διακίνηση προσώπων, ἐμπορευμάτων, κεφαλαίων καὶ ὑπηρεσιῶν μέσα στὰ ὅρια τῆς Κοινότητας.
Ἡ τέταρτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Δεκέμβριος 1990 ἕως Δεκέμβριο 1991), μὲ ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Ἱσπανίας καὶ Πορτογαλίας, κατέληξε στὴν ἐσωτερικὴ διευθέτηση τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐπιμέρους συμφερόντων μὲ τὴ διαβόητη Συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ καὶ τὴν πορεία πρὸς τὴν ΟΝΕ, δίνοντας ἔμφαση στὴν αὐστηρὴ τήρηση τῶν τεσσάρων κριτηρίων (ἐπιτόκια, δημόσιο χρέος, πληθωρισμός, δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα).
Ἡ πέμπτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Μάρτιος 1996 ἕως Ἰούνιος 1997), μὲ τὴν ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Φινλανδίας, τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Σουηδίας, κατέληξε στὴ Συνθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ μὲ τὸ Σύμφωνο Σταθερότητας, τὴν ἐπικύρωση τῆς πορείας πρὸς τὴν ΟΝΕ καὶ τὴν ἐπέκτασή της πρὸς τὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης.
Ἡ ἕκτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Δεκέμβριος 2000) ποὺ κατέληξε στὴ Συνθήκη τῆς Νίκαιας, ἐπικύρωσε τόσο τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ κοινοῦ νομίσματος, ὅσο καὶ τὴν ἀπαρέγκλιτη τήρηση τῆς ΚΕΠΠΑ.
Τέλος ἡ ἕβδομη Διακυβερνητικὴ διάσκεψη γέννησε τὴν «Μεταρρυθμιστικὴ Συνθήκη» ἢ Συνθήκη τῆς Λισσαβώνας, τοῦ ὑποκατάστατου δηλαδὴ τοῦ ἀπορριπτόμενου στὶς συνειδήσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν «Εὐρωσυντάγματος» καὶ τὴν ὑπερψήφισή της μέσω τῶν εὐρωπαϊκῶν κοινοβουλίων (ἐφ’ ὅσον πλέον δὲν πρόκειται γιὰ Συνταγματικὴ Συνθήκη), παρακάμπτοντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὰ ἐπικίνδυνα δημοψηφίσματα
Κάπου ἐκεῖ κοντὰ καὶ ἀνάμεσα στὴν Τρίτη καὶ τὴν Τέταρτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη ἀκούσθηκε μία Φωνὴ ἀπὸ τὴν Ἔρημό του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
...Καὶ οἱ κομμουνιστὲς πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντὰ 75 χρόνια καὶ δὲν κράτησαν, κράτησαν οὔτε 70 χρόνια, 72... Οἱ Σιωνιστὲς δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; Καὶ 250. Αὐτοὶ οὔτε 7 χρόνια δὲν θὰ κρατήσουν... ..
...Θὰ τὰ στριμώξουν τὰ πράγματα... Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται νὰ κάνουν, μόνο ο διάβολος μπορεῖ νὰ τὴν εἶχε σκεφτεῖ. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικὰ θὰ φάει μία σφαλιάρα ἢ θὰ πάει στὴν ἄκρη... Θὰ πάει περίπατο...
(Γέροντος Παισίου ἀπομαγνητοφώνηση καὶ ἔκδοση : Ἵερομ. Ἰσαὰκ καὶ συνοδεία Καλύβη Ἀναστάσεως Καψάλα Καρυὲς)
Τὸ πήγαιναν-τὸ πήγαιναν τὸ πράγμα, τὸ ἔφεραν στὸ τέλος σὲ ἀδιέξοδο καὶ φυσικὰ κάνοντας ἀρχὴ ἀπὸ τὶς ἐνεργειακὲς ἀποθήκες στὴν Μεσόγειο, δὴλ ἀπὸ τὴν "ἐνοχλητικὴ καὶ οἰκονομικὰ παρακμιακή" Ἑλλάδα.
Μποροῦσε νὰ φαντασθεῖ ἡ κοινωνικὴ μαλθακότητα τῶν χρόνων τῆς Μεταπολίτευσης ὅτι θὰ ἔφτανε ἡ Ἑλληνικὴ καθημερινότητα σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα; Φυσικὰ ὄχι... Γιατί ζοῦσε στὸ ὄνειρο τῆς τρυφῆς γιὰ νὰ ξυπνήσει ἀπότομα μὲ ΕΦΙΑΛΤΗ.
Ἦταν λοιπὸν ἢ δὲν ἦταν ὁ Γέροντας Παΐσιος ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ τὴν ὥρα πού πέφτανε τὰ ἐπιδοτούμενα πακέτα δίκην ἀεροπτεριστῶν; Ποιὸς Κλῆρος καὶ ποιὸς Λαὸς ἐντρύφησε στὰ λεγόμενα τοῦ Πνευματοκίνητου αὐτοῦ Γέροντα; Δὲν ἤξεραν ὅτι τὸ βάζο μὲ τὸ μέλι πού βουτοῦσαν τὴν κουτάλα τους δὲν ἦταν θυμαρίσιο ἀλλὰ κατσικίσιο; Ὅμως ὁ Γέροντας δὲν μίλησε ἀποκλειστικὰ μόνο γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ τὰ λεγόμενα τοῦ συμπεριλαμβάνουν ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία .
Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ συγκλονιστικό, ὅταν θὰ ἔρχονται τὰ Ἔθνη στὴν Ἔρημό του Ἁγίου Ὅρους καὶ θὰ ἀναζητοῦν Αὐτὸν ποὺ προεῖδε αὐτὰ ποὺ πρόκειται κατὰ τὰ λεγόμενα τοῦ Γέροντα νὰ ζήσουν.
- Ναί. Ἐδῶ βλέπεις, σὲ ἕναν ἀδικημένο ποὺ ἔχει καλὴ διάθεση, ἐπειδὴ δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλὲς φορὲς οἱ Ἅγιοι, ἡ Παναγία, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ τὸν σώσουν πόσο μᾶλλον τώρα ποὺ θὰ βρίσκεται σὲ τόσο δύσκολη κατάσταση ὁ καημένος ὁ κόσμος....
- Θὰ ἀφήσει τὸ πλάσμα τοῦ ὁ Χριστός; Θὰ παρουσιασθεῖ στὸ ἀδιέξοδο τῶν ἀνθρώπων...
Νὰ λοιπὸν τὰ ἀδιέξοδα ποὺ ἤδη ἐμεῖς σὰν Ἕλληνες τὰ βιώνουμε. Νὰ λοιπὸν καὶ ΠΟΙΟΣ καὶ τινὶ τρόπω θὰ παρουσιασθεῖ ἐν μέσω αὐτῶν. Καὶ συνεχίζει ὁ Ἁγιορείτης τῆς καρδιᾶς μᾶς Γέροντας Παΐσιος:
"Τώρα μία μπόρα θὰ εἶναι, μία μικρὴ κατοχὴ τοῦ ἀντίχριστου σατανᾶ. Θὰ φάει μετὰ μία σφαλιάρα ἀπὸ τὸν Χριστό, θὰ συγκλονισθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ ἔρθει ἡ γαλήνη στὸν κόσμο γιὰ πολλὰ χρόνια". (Ἐκδόσεις Σουρωτή)
Τελειώνοντας θεωρῶ χρήσιμο νὰ ἐκμυστηρευθῶ στὸ ἀναγνωστικὸ κοινὸ τὰ παρακάτω.
Ἦταν ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '90 καὶ σὲ μία συνάντησή μου μὲ τὸν ἀείμνηστο σήμερα Νικόλαο Μάρτη γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς πλαστογράφησης τῆς Ὀνομασίας τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μοῦ μετέφερε τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ τοὺς λόγους τοῦ ἐν ζωὴ τότε Πατρὸς Παισίου ποὺ ἀφοροῦσαν τὸν ἴδιον τὸν πρώην ὑπουργὸ ἀλλὰ καὶ ἦταν συμβουλὲς πρὸς ὅλους ἐμᾶς.
"Νίκο ὅταν θὰ βρεθεῖς στὴν ἄλλη ζωὴ τίποτε περισσότερο δὲν θὰ σὲ βοηθήσει, οὔτε οἱ δόξες καὶ οἱ τιμὲς ποὺ ἀπήλαυσες, ἀλλὰ μόνο αὐτὸς ὁ ταπεινὸς ἀγώνας ποὺ κάνεις γιὰ τὴν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας τώρα στὰ γεράματά σου... Πὲς καὶ στοὺς γνωστούς σου καὶ σὲ ὅσους μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι στὶς ἡμέρες μας καὶ στὶς ἑπόμενες δύσκολες ποὺ θὰ ἔρθουν νὰ μιλοῦν γιὰ ΧΡΙΣΤΟ καὶ ΕΛΛΑΔΑ καὶ ὁ ΘΕΟΣ δὲν πρόκειται νὰ τοὺς ξεχάσει οὔτε ἐδῶ, οὔτε ἐκεῖ.... Παιδί μου ἐμεῖς τὶς καλὲς ἡμέρες γιὰ τὴν πατρίδα θὰ τὶς βλέπουμε ἀπὸ ψηλά".
Ὁ ἀείμνηστος ὑπουργὸς ποὺ εἶχε μετανοιώσει γιὰ ἐπιλογὲς τοῦ βλέποντας τοὺς πολιτικούς "φιλους" νὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα στὸ προηγούμενο μεῖζον θέμα τῆς Μακεδονίας τελείωσε τὰ λόγια του συγκινημένος καὶ λέγοντάς μου.
"Κώστα αὐτὸς ὁ Γέροντας εἶναι ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ γιὰ τὸν κόσμο ὅλο".
13 Δεκεμβρίου 200, ἱστορικὴ ἡμερομηνία ποὺ καθόρισε τὶς ζωὲς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων. Ἐκείνη τὴν ἀποφράδα ἡμέρα φαίνεται ὅτι συνέκλιναν τὰ τρία ἰδεολογήματα- ἀποπαίδια τοῦ ἴδιου πατριοῦ, ὁ καπιταλισμός, ὁ σοσιαλισμὸς καὶ ὁ ἐν λήθη ὑποβόσκων κομμουνισμὸς στὶς συνειδησιακὲς καταβολὲς κάποιων ἡγετῶν. Κουράστηκαν ἀλλὰ κατάφεραν μετὰ ἀπὸ πολλὲς διασκέψεις νὰ ξεκινήσουν τὸ.... μεγαλύτερο κοινωνικὸ- οἰκονομικὸ πείραμα στὸν κόσμο δὴλ. νὰ "ἐνώσουν" λαοὺς μὲ τύπου χειροπέδες τραπεζο- οἰκονομικὰ ἐργαλεῖα καταδυνάστευσης.
Λοιπὸν πρὶν γεννηθοῦν οἱ σημερινὲς γενιὲς κάποιοι φρόντιζαν γιὰ το μέλλον τους. Ἐν συντομία ὁ κόπος τῶν Διακυβερνητικῶν Διασκέψεων.
Ἡ πρώτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Μάιος 1950 ἕως Ἀπρίλης 1951), γιὰ τὴ δημιουργία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας Ἄνθρακα καὶ Χάλυβα (ΕΚΑΧ), ὑπὸ ἑνιαία Ἐπιτροπή.
Ἡ δεύτερη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Ἀπρίλιος 1955 ἕως Μάρτιο 1957), γιὰ τὴν ἵδρυση τῆς ΕURATOM (Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα Ἀτομικῆς Ἐνέργειας) καὶ τῆς ΕΟΚ (Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα).
Ἡ τρίτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Ἰούνιος 1985), μὲ τὴν ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Βρετανίας, τῆς Δανίας, τῆς Ἰρλανδίας, καὶ τῆς Ἑλλάδας (ἡ ὁποία εἶχε ἤδη ἐνταχθεῖ ἀπὸ τὸ 1981), κατέληξε στὴ Ἑνιαία Εὐρωπαϊκὴ Πράξη δηλ. στὸ σχέδιο ἐνοποίησης τῶν τριῶν αὐτόνομων κοινοτήτων (ΕΚΑΧ, EURATOM, ΕΟΚ) καθὼς ἐπίσης καὶ τῆς ἐσωτερικῆς ἀγορᾶς μέχρι τὸ Δεκέμβρη τοῦ 1992, ἐπιβάλλοντας τὴν «ἐλεύθερη» διακίνηση προσώπων, ἐμπορευμάτων, κεφαλαίων καὶ ὑπηρεσιῶν μέσα στὰ ὅρια τῆς Κοινότητας.
Ἡ τέταρτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Δεκέμβριος 1990 ἕως Δεκέμβριο 1991), μὲ ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Ἱσπανίας καὶ Πορτογαλίας, κατέληξε στὴν ἐσωτερικὴ διευθέτηση τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐπιμέρους συμφερόντων μὲ τὴ διαβόητη Συνθήκη τοῦ Μάαστριχτ καὶ τὴν πορεία πρὸς τὴν ΟΝΕ, δίνοντας ἔμφαση στὴν αὐστηρὴ τήρηση τῶν τεσσάρων κριτηρίων (ἐπιτόκια, δημόσιο χρέος, πληθωρισμός, δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα).
Ἡ πέμπτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Μάρτιος 1996 ἕως Ἰούνιος 1997), μὲ τὴν ἐπιπλέον συμμετοχὴ τῆς Φινλανδίας, τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Σουηδίας, κατέληξε στὴ Συνθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ μὲ τὸ Σύμφωνο Σταθερότητας, τὴν ἐπικύρωση τῆς πορείας πρὸς τὴν ΟΝΕ καὶ τὴν ἐπέκτασή της πρὸς τὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης.
Ἡ ἕκτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη (Δεκέμβριος 2000) ποὺ κατέληξε στὴ Συνθήκη τῆς Νίκαιας, ἐπικύρωσε τόσο τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ κοινοῦ νομίσματος, ὅσο καὶ τὴν ἀπαρέγκλιτη τήρηση τῆς ΚΕΠΠΑ.
Τέλος ἡ ἕβδομη Διακυβερνητικὴ διάσκεψη γέννησε τὴν «Μεταρρυθμιστικὴ Συνθήκη» ἢ Συνθήκη τῆς Λισσαβώνας, τοῦ ὑποκατάστατου δηλαδὴ τοῦ ἀπορριπτόμενου στὶς συνειδήσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν «Εὐρωσυντάγματος» καὶ τὴν ὑπερψήφισή της μέσω τῶν εὐρωπαϊκῶν κοινοβουλίων (ἐφ’ ὅσον πλέον δὲν πρόκειται γιὰ Συνταγματικὴ Συνθήκη), παρακάμπτοντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὰ ἐπικίνδυνα δημοψηφίσματα
Κάπου ἐκεῖ κοντὰ καὶ ἀνάμεσα στὴν Τρίτη καὶ τὴν Τέταρτη Διακυβερνητικὴ Διάσκεψη ἀκούσθηκε μία Φωνὴ ἀπὸ τὴν Ἔρημό του ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
...Καὶ οἱ κομμουνιστὲς πόσα χρόνια δηλαδή. Δούλεψαν κοντὰ 75 χρόνια καὶ δὲν κράτησαν, κράτησαν οὔτε 70 χρόνια, 72... Οἱ Σιωνιστὲς δουλεύουν τώρα, ξέρεις πόσα χρόνια; Καὶ 250. Αὐτοὶ οὔτε 7 χρόνια δὲν θὰ κρατήσουν... ..
...Θὰ τὰ στριμώξουν τὰ πράγματα... Τέτοια δικτατορία πού σκέφτονται νὰ κάνουν, μόνο ο διάβολος μπορεῖ νὰ τὴν εἶχε σκεφτεῖ. Κατάλαβες τί γίνεται; Τελικὰ θὰ φάει μία σφαλιάρα ἢ θὰ πάει στὴν ἄκρη... Θὰ πάει περίπατο...
(Γέροντος Παισίου ἀπομαγνητοφώνηση καὶ ἔκδοση : Ἵερομ. Ἰσαὰκ καὶ συνοδεία Καλύβη Ἀναστάσεως Καψάλα Καρυὲς)
Τὸ πήγαιναν-τὸ πήγαιναν τὸ πράγμα, τὸ ἔφεραν στὸ τέλος σὲ ἀδιέξοδο καὶ φυσικὰ κάνοντας ἀρχὴ ἀπὸ τὶς ἐνεργειακὲς ἀποθήκες στὴν Μεσόγειο, δὴλ ἀπὸ τὴν "ἐνοχλητικὴ καὶ οἰκονομικὰ παρακμιακή" Ἑλλάδα.
Μποροῦσε νὰ φαντασθεῖ ἡ κοινωνικὴ μαλθακότητα τῶν χρόνων τῆς Μεταπολίτευσης ὅτι θὰ ἔφτανε ἡ Ἑλληνικὴ καθημερινότητα σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα; Φυσικὰ ὄχι... Γιατί ζοῦσε στὸ ὄνειρο τῆς τρυφῆς γιὰ νὰ ξυπνήσει ἀπότομα μὲ ΕΦΙΑΛΤΗ.
Ἦταν λοιπὸν ἢ δὲν ἦταν ὁ Γέροντας Παΐσιος ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ τὴν ὥρα πού πέφτανε τὰ ἐπιδοτούμενα πακέτα δίκην ἀεροπτεριστῶν; Ποιὸς Κλῆρος καὶ ποιὸς Λαὸς ἐντρύφησε στὰ λεγόμενα τοῦ Πνευματοκίνητου αὐτοῦ Γέροντα; Δὲν ἤξεραν ὅτι τὸ βάζο μὲ τὸ μέλι πού βουτοῦσαν τὴν κουτάλα τους δὲν ἦταν θυμαρίσιο ἀλλὰ κατσικίσιο; Ὅμως ὁ Γέροντας δὲν μίλησε ἀποκλειστικὰ μόνο γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ τὰ λεγόμενα τοῦ συμπεριλαμβάνουν ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία .
Τὸ ἀποτέλεσμα θὰ εἶναι μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ συγκλονιστικό, ὅταν θὰ ἔρχονται τὰ Ἔθνη στὴν Ἔρημό του Ἁγίου Ὅρους καὶ θὰ ἀναζητοῦν Αὐτὸν ποὺ προεῖδε αὐτὰ ποὺ πρόκειται κατὰ τὰ λεγόμενα τοῦ Γέροντα νὰ ζήσουν.
- Ναί. Ἐδῶ βλέπεις, σὲ ἕναν ἀδικημένο ποὺ ἔχει καλὴ διάθεση, ἐπειδὴ δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλὲς φορὲς οἱ Ἅγιοι, ἡ Παναγία, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ τὸν σώσουν πόσο μᾶλλον τώρα ποὺ θὰ βρίσκεται σὲ τόσο δύσκολη κατάσταση ὁ καημένος ὁ κόσμος....
- Θὰ ἀφήσει τὸ πλάσμα τοῦ ὁ Χριστός; Θὰ παρουσιασθεῖ στὸ ἀδιέξοδο τῶν ἀνθρώπων...
Νὰ λοιπὸν τὰ ἀδιέξοδα ποὺ ἤδη ἐμεῖς σὰν Ἕλληνες τὰ βιώνουμε. Νὰ λοιπὸν καὶ ΠΟΙΟΣ καὶ τινὶ τρόπω θὰ παρουσιασθεῖ ἐν μέσω αὐτῶν. Καὶ συνεχίζει ὁ Ἁγιορείτης τῆς καρδιᾶς μᾶς Γέροντας Παΐσιος:
"Τώρα μία μπόρα θὰ εἶναι, μία μικρὴ κατοχὴ τοῦ ἀντίχριστου σατανᾶ. Θὰ φάει μετὰ μία σφαλιάρα ἀπὸ τὸν Χριστό, θὰ συγκλονισθοῦν ὅλα τὰ ἔθνη καὶ θὰ ἔρθει ἡ γαλήνη στὸν κόσμο γιὰ πολλὰ χρόνια". (Ἐκδόσεις Σουρωτή)
Τελειώνοντας θεωρῶ χρήσιμο νὰ ἐκμυστηρευθῶ στὸ ἀναγνωστικὸ κοινὸ τὰ παρακάτω.
Ἦταν ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ '90 καὶ σὲ μία συνάντησή μου μὲ τὸν ἀείμνηστο σήμερα Νικόλαο Μάρτη γιὰ τὴν ὑπόθεση τῆς πλαστογράφησης τῆς Ὀνομασίας τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μοῦ μετέφερε τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ τοὺς λόγους τοῦ ἐν ζωὴ τότε Πατρὸς Παισίου ποὺ ἀφοροῦσαν τὸν ἴδιον τὸν πρώην ὑπουργὸ ἀλλὰ καὶ ἦταν συμβουλὲς πρὸς ὅλους ἐμᾶς.
"Νίκο ὅταν θὰ βρεθεῖς στὴν ἄλλη ζωὴ τίποτε περισσότερο δὲν θὰ σὲ βοηθήσει, οὔτε οἱ δόξες καὶ οἱ τιμὲς ποὺ ἀπήλαυσες, ἀλλὰ μόνο αὐτὸς ὁ ταπεινὸς ἀγώνας ποὺ κάνεις γιὰ τὴν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας τώρα στὰ γεράματά σου... Πὲς καὶ στοὺς γνωστούς σου καὶ σὲ ὅσους μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι στὶς ἡμέρες μας καὶ στὶς ἑπόμενες δύσκολες ποὺ θὰ ἔρθουν νὰ μιλοῦν γιὰ ΧΡΙΣΤΟ καὶ ΕΛΛΑΔΑ καὶ ὁ ΘΕΟΣ δὲν πρόκειται νὰ τοὺς ξεχάσει οὔτε ἐδῶ, οὔτε ἐκεῖ.... Παιδί μου ἐμεῖς τὶς καλὲς ἡμέρες γιὰ τὴν πατρίδα θὰ τὶς βλέπουμε ἀπὸ ψηλά".
Ὁ ἀείμνηστος ὑπουργὸς ποὺ εἶχε μετανοιώσει γιὰ ἐπιλογὲς τοῦ βλέποντας τοὺς πολιτικούς "φιλους" νὰ σφυρίζουν ἀδιάφορα στὸ προηγούμενο μεῖζον θέμα τῆς Μακεδονίας τελείωσε τὰ λόγια του συγκινημένος καὶ λέγοντάς μου.
"Κώστα αὐτὸς ὁ Γέροντας εἶναι ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ὄχι μόνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ γιὰ τὸν κόσμο ὅλο".
κ. Βαρδάκα σας ευχαριστούμε για τα γεμάτα ρωμαίικου πνεύματος κείμενά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός Βοηθός!