Ἡ προ-προηγούμενη γενιά, ἡ γενιὰ τῶν παππούδων μας, ζοῦσε στὴν ὕπαιθρο. Ἀσχολοῦνταν μὲ γεωργικὲς καὶ κτηνοτροφικὲς δουλειὲς ὅπως ζοῦσε ὁ κόσμος γιὰ χιλιάδες χρόνια, σὰν δωριεῖς. Ἡ ζωὴ τους ἦταν δίχως καβάντζες καὶ προσανατολισμένη στὴν ἁπλὴ ἐπιβίωση. Ζοῦσαν μὲ πολὺ κόπο κι ἱδρώτα ἀλλὰ χωρὶς ἄγχος. Τὸ τραγούδι καὶ τὸ χαμόγελο ἦταν στὰ χείλη ὅλων. Τὴν Κυριακὴ κανεὶς δὲν δούλευε καὶ πήγαιναν στὴν Ἐκκλησία.
Σὲ μία συζήτηση ποὺ βρέθηκα μὲ ἀνθρώπους τῆς γενιᾶς τῶν γονέων μας, τὴν γενιὰ τῆς μεγάλης ἀλλαγῆς δηλ. ἀνθρώπους ποὺ ἐγκατέλειψαν τὴν ὕπαιθρο καὶ τὴν παραπάνω ζωή, γιὰ ἕνα καλύτερο αὔριο, δηλαδὴ ἀνθρώπους ποὺ ἦρθαν στὶς πόλεις καὶ οἱ ὁποῖοι ἦταν σκληροὶ μὲ τὴν σημερινὴ γενιά, προσπάθησα νὰ τοὺς ἐξηγήσω ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι καταστρέψανε τὴν Ἑλλάδα καὶ καλὸ εἶναι νὰ εἶναι πιὸ ἐπιεικεῖς ἀπέναντι στὴν γενιὰ τῶν παιδιῶν τους στὴν ὁποία παρέδωσαν καμένη γῆ. Μάταια ὅμως...
Κι ὅμως! Ὁ παλιὸς τρόπος ζωῆς στὴν ὕπαιθρο εἶχε μία σταθερὰ : ἀπαιτοῦσε σὲ κάθε τί, νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἀποδώσει καρποὺς κάθε ἐνέργειά σου. Ἔσπερνες τὸν σπόρο ὅμως ἔπρεπε νὰ κάνει καλὸ καιρὸ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ πάρεις καρπό. Εἶχες τὰ ζωντανά σου ὅμως ἔπρεπε νὰ φυλάξει ὁ Θεὸς νὰ....
μὴν κολλήσουν καμιὰ ἀρρώστεια καὶ ἀποδεκατιστοῦν. Ἔριχνες τὰ δίχτυά σου κι ἔπρεπε πάλι ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι Του νὰ ἔχεις καλὴ ψαριά. Σὲ κάθε τί ἡ ἀνάγκη νὰ βάλει ὁ Θεὸς τὸ χέρι Τοῦ ἦταν ἐπιτακτική...
Ἐρχόμενοι ὅλοι αὐτοὶ στὶς πόλεις καὶ ἀλλάζοντας ἡ οἰκονομία τῆς χώρας μας, ἄριχσε ὁ καθένας νὰ βγάζει χρήματα εἴτε ἀπὸ τὸ ἐμπόριο, εἴτε ἀπὸ ἄλλες δουλειὲς ποὺ δὲν εἶχαν καμία σχέση μὲ τὴν προηγούμενη ζωή τους. Τὸ φαγητὸ ὑπῆρχε στὸν μπακάλη κι ἀργότερα στὰ σοῦπερ-μάρκετς κι ἔτσι χάνοντας τὴν ἄμεση ἀνάγκη γιὰ καλὴ σοδειὰ ἢ γιὰ προστασία τῶν κοπαδιῶν τους, ὑπὸ τὴν θεϊκὴ εὔννοια, ὅλοι αὐτοὶ Τὸν λησμόνησαν... Ἔφυγε ἡ συστολὴ τῆς γνώσης τῆς ἀδυναμίας τους κι ἄρχισε νὰ θεριεύει τὸ ἐγώ.
Ὁ χωρικὸς μὲ τὸν γαίδαρο πλέον κυκλοφοροῦσε μὲ αὐτοκίνητο καὶ καθιστὸς ταξίδευε ὅπου ἤθελε. Ἦρθε τὸ ρεῦμα καὶ ἡ τεχνολογία καὶ ὅλοι πιστέψαν ὅτι γίνανε μικροὶ θεοί.
Φαντάζεστε τὴν ἔκπληξη τῆς παρέας ὅταν ὑποστήριξα ὅτι μία - ἔστω ἀναγκαστικὴ - ἐπιστροφὴ στὴν ὕπαιθρο θὰ ἀναγεννήσει τὴν Ἑλλάδα... «Μὰ πῶς θὰ ζήσουμε χωρὶς φάρμακα, ὑγεία, χωρὶς παιδεία γιὰ τὰ παιδιά!» ἀντέτεινε κάποια ἡλικιωμένη κυρία ποὺ - νὰ εἶναι καλά! - χαίρει ἀκόμη ἄκρας ὑγείας. «Γιατί ἔχετε μήπως τώρα φάρμακα, ὑγεία καὶ παιδεία;» τὴν ρώτησα. Δὲν ἀπάντησε... «Ἴσα - ἴσα ποὺ θὰ ἔχετε λιγότερες ἀφορμὲς γιὰ νὰ ἀρρωστήσετε, σὲ ἕνα φυσικὸ περιβάλλον...» συμπλήρωσα.
Ὁπωσδήποτε ἡ ἐπιστροφὴ στὴν ὕπαιθρο δὲν εἶναι αὐτοσκοπὸς γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν πίστη τῶν παπούδων μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀπόλυτης δυνατότητας ποὺ αὐτὴ παρέχει στὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ ὅταν ὁ περισσότερος πληθυσμὸς ζεῖ πλέον σὲ ἀσυνείδητη κατάσταση διαστροφῆς κι αὐτοκαταστροφῆς αὐτὸ ἴσως εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἐπανέλθει εἰς ἑαυτόν, ἐπανερχόμενος στὴν θεϊκὴ ἀγκαλιὰ καὶ νὰ σωθεῖ...
Κι ὅμως! Ὁ παλιὸς τρόπος ζωῆς στὴν ὕπαιθρο εἶχε μία σταθερὰ : ἀπαιτοῦσε σὲ κάθε τί, νὰ βάλει τὸ χέρι τοῦ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἀποδώσει καρποὺς κάθε ἐνέργειά σου. Ἔσπερνες τὸν σπόρο ὅμως ἔπρεπε νὰ κάνει καλὸ καιρὸ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ πάρεις καρπό. Εἶχες τὰ ζωντανά σου ὅμως ἔπρεπε νὰ φυλάξει ὁ Θεὸς νὰ....
μὴν κολλήσουν καμιὰ ἀρρώστεια καὶ ἀποδεκατιστοῦν. Ἔριχνες τὰ δίχτυά σου κι ἔπρεπε πάλι ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι Του νὰ ἔχεις καλὴ ψαριά. Σὲ κάθε τί ἡ ἀνάγκη νὰ βάλει ὁ Θεὸς τὸ χέρι Τοῦ ἦταν ἐπιτακτική...
Ἐρχόμενοι ὅλοι αὐτοὶ στὶς πόλεις καὶ ἀλλάζοντας ἡ οἰκονομία τῆς χώρας μας, ἄριχσε ὁ καθένας νὰ βγάζει χρήματα εἴτε ἀπὸ τὸ ἐμπόριο, εἴτε ἀπὸ ἄλλες δουλειὲς ποὺ δὲν εἶχαν καμία σχέση μὲ τὴν προηγούμενη ζωή τους. Τὸ φαγητὸ ὑπῆρχε στὸν μπακάλη κι ἀργότερα στὰ σοῦπερ-μάρκετς κι ἔτσι χάνοντας τὴν ἄμεση ἀνάγκη γιὰ καλὴ σοδειὰ ἢ γιὰ προστασία τῶν κοπαδιῶν τους, ὑπὸ τὴν θεϊκὴ εὔννοια, ὅλοι αὐτοὶ Τὸν λησμόνησαν... Ἔφυγε ἡ συστολὴ τῆς γνώσης τῆς ἀδυναμίας τους κι ἄρχισε νὰ θεριεύει τὸ ἐγώ.
Ὁ χωρικὸς μὲ τὸν γαίδαρο πλέον κυκλοφοροῦσε μὲ αὐτοκίνητο καὶ καθιστὸς ταξίδευε ὅπου ἤθελε. Ἦρθε τὸ ρεῦμα καὶ ἡ τεχνολογία καὶ ὅλοι πιστέψαν ὅτι γίνανε μικροὶ θεοί.
Φαντάζεστε τὴν ἔκπληξη τῆς παρέας ὅταν ὑποστήριξα ὅτι μία - ἔστω ἀναγκαστικὴ - ἐπιστροφὴ στὴν ὕπαιθρο θὰ ἀναγεννήσει τὴν Ἑλλάδα... «Μὰ πῶς θὰ ζήσουμε χωρὶς φάρμακα, ὑγεία, χωρὶς παιδεία γιὰ τὰ παιδιά!» ἀντέτεινε κάποια ἡλικιωμένη κυρία ποὺ - νὰ εἶναι καλά! - χαίρει ἀκόμη ἄκρας ὑγείας. «Γιατί ἔχετε μήπως τώρα φάρμακα, ὑγεία καὶ παιδεία;» τὴν ρώτησα. Δὲν ἀπάντησε... «Ἴσα - ἴσα ποὺ θὰ ἔχετε λιγότερες ἀφορμὲς γιὰ νὰ ἀρρωστήσετε, σὲ ἕνα φυσικὸ περιβάλλον...» συμπλήρωσα.
Ὁπωσδήποτε ἡ ἐπιστροφὴ στὴν ὕπαιθρο δὲν εἶναι αὐτοσκοπὸς γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν πίστη τῶν παπούδων μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τῆς ἀπόλυτης δυνατότητας ποὺ αὐτὴ παρέχει στὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ ὅταν ὁ περισσότερος πληθυσμὸς ζεῖ πλέον σὲ ἀσυνείδητη κατάσταση διαστροφῆς κι αὐτοκαταστροφῆς αὐτὸ ἴσως εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἐπανέλθει εἰς ἑαυτόν, ἐπανερχόμενος στὴν θεϊκὴ ἀγκαλιὰ καὶ νὰ σωθεῖ...
Χριστός ανέστη! καλά όλα αυτά αλλά δεν έχετε υπ΄όψιν σας ότι οι μηχανές διώξανε τους ανθρώπους από τα χωριά. σήμερα ένας αγρότης με τα μηχανήματά του καλλιεργει τα χωράφια 100 αγροτων του παρελθόντος. επομένως οι 99 περισσεύουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τεχνολογία βοηθά με τον τρόπο της να αξιοποιήσουμε τον χρόνο που κερδίζουμε για τα πιο ουσιαστικά πράγματα, την πραγματική κοινωνία με την οικογένεια και κυρίως για τις πνευματικές ασχολίες (προσευχή-προσωπικός κανόνας-πνευματική ανάγνωση-παρουσία στις ακολουθίες και τα μυστήρια της εκκλησίας και την καθολική προσωπική αυτοβελτίωση δια των μεθόδων της ορθοδοξίας).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η ευλογία για την συνολική διευκόλυνση της ζωής μας, δώθηκε από τον Θεό για να γίνουμε καλύτεροι, όχι πιο οκνηροί & άκηδοι όσο αφορά την αθάνατη ψυχή μας βουλιάζοντας μέσα στις πρόσκαιρες και βραχυπρόθεσμες ηδονές του σώματος με την γιγάντωση της ηδονοθηρίας όπως κάνουμε τις τελευταίες δεκαετίες αποκομίζοντας ως καρπό τις συνέπειες που βιώνουμε όλοι μας!