Menu

1 Απρ 2013

Φωτεινὰ παραδείγματα τῶν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς Κύπρου ἀπηγχονισθεντων νέων

«Ἐμένα δὲν πρέπει νὰ μὲ λυπάστε διότι καὶ ἐγὼ δὲν βλέπω νὰ εἶμαι καὶ τόσον ἀξιοκλαυστος καὶ ἐφ' ὅσον ἐγὼ δὲν βρίσκω λόγον γιὰ νὰ κλαίω τὸν ἑαυτόν μου, τότε οὔτε καὶ οἱ δικοί μου δὲν πρέπει νὰ μὲ κλαῖνε». (Μιχαλ Καραολής, τν 23. πηγχονίσθη τν 10ην Μαΐου το 1956 ες τς Κεντρικς Φυλακς Λευκωσίας).

« ρα το θανάτου μου πλησιάζει. Χωρς θυσίες δν κατακτιέται λευθερία. λπίζω ν εμαστε ο πρτοι κα ο τελευταοι».
(νδρέας Δημητρίου, τν 22. πηγχονίσθη ες τς Κεντρικς Φυλακς Λευκωσίας).

«Τί κι' ν ζήσω 50 κα 60 χρόνια, πάλι θ πεθάνω κα μάλιστα δοξα...
Τς τελευταες ρες μου τς περν διαβάζοντας θρησκευτικ βιβλία κα τραγουδώντας θνικ τραγούδια».
(Χαρίλαος Μιχαήλ, τν 23. πηγχονίσθη μετ το Πατάτσου κα το Ζάκου τν 9.8.1956).

«Τότε μόνον θ ασθανόμουνα λύπη, ν ξερα τι θ μποροσα ν μείνω γι πάντα νέος κι' θάνατος ν πέφευγα τν κτέλεση. Νομίζω μως τι μόνο μ τν κτέλεση θ μπορέσω ν μείνω πάντα νέος κι' θάνατος. Πρτα στερα πρεπε ν δώσω τ ζωή μου».
(νδρέας Ζάκος, τν 24).

« ψυχή μου λαχταρ ν' νεβ στν κορυφν κα ν' ναπνεύση τν καθαρ έρα τς λευθερίας...»Μακάριοι ο νεκρο ο ν Κυρίω ποθνήσκοντες π' ρτι. Να λέγει τ Πνεμα            παύσωνται κ τν κόπων ατν. Τ δ ργα ατν κολουθε μετ' ατν».
(άκωβος Πατάτσος, τν 22).

«Προσεύχομαι στν περαγία Θεοτόκο ν σς δώση θάρρος κα ψυχραιμία γιατί κι' κείνη χασε τ γυιό της. Χριστς σταυρώθηκε γι ν μς παλλάξη π τ δεσμά, π τν δικία κα τν φόβο το θανάτου».
(Μιχαλ Κουτσόφτας, τν 22. πηγχονίσθη τν 21.9.1956).

«Νιώθω τν αυτό μου σχυρν κα γαλήνιον κα εμαι τοιμος ν ντιμετωπίσω λα μ θάρρος κα πομον γιατί χω τν Χριστ μέσα μου κα μ βοηθ. Μήπως δν μς επεν ησος «Μ φοβηθτε π τν ποκτεινόντων τ σμα τν δ ψυχν μ δυναμένων ποκτεναι»;
(Στέλιος Μαυρομάτης, τν 23. πηγχονίσθη τν 21.9.1956).

«ς εχαριστήσουμε λοι τν Θεν κα ς γίνη τ θέλημά Του. ργ γρήγορα θ δώσουμε τν ψυχή μας στν Θεό, γιατί χι τώρα; Μν τ νομίσετε τι δικαστήρια, στυνομίες κα στρατς κρίνουν τν τύχην μου. Ατ λα τ κρίνει Παντοδύναμος Θεός».
(νδρέας Παναγίδης, τν 23. ξετελέσθη τν 21.9.1956).

«ρα 7.30' μ.μ. πι μορφη μέρα τς ζως μου. πι μορφη ρα. Μ ρωττε τ γιατί».
αγόρας Παλληκαρίδης, μαθητς το Γυμνασίου Πάφου, τν 18. πηγχονίσθη τν 14.3.1957).

«...λοι μαζί, χειροπιαστά, θ προχωρήσουμε στ τέρμα μ μία θέλησι κα μία φωνή: θ νικήσουμε, θ πέσουμε λοι, νδρες, γυνακες, παιδιά».
(π προκήρυξι τς ΕΟΚΑ).

τσι διδασκόμενοι ο Χριστιανοί μας π τος γίους διδασκάλους τς κκλησίας προετοιμάσθηκαν ν σηκώσουν τν βαρύτατο Σταυρ τς δουλείας κα ν ναδειχθον μάρτυρες κα μολογητα το Χριστο.
Ο εχς τν γίων Πατέρων, Μαρτύρων κα μολογητν τς πίστεώς μας ς βοηθήσουν κα μς τος δυνάτους Χριστιανος το 20ου αιώνος ν μολογομε ρθοδόξως ργω κα λόγω, Πατέρα, Υόν, κα γιον Πνεμα, Τριάδα μοούσιον κα χώριστον.

1 σχόλιο:

  1. Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι΄Ο Μεγαλοδυναμος να αναπαυσοι εν ειρηνη την ψυχη τους και να την βαλει μετα των δικαιων αιωνια η μνημη τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή