Σημεῖο ἁγιότητος τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου

Πρὶν καιρὸ εἴχαμε δημοσιεύσει ἀποκλειστικὴ συνέντευξη, μὲ τὸν φύλακα στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ πατέρα Ἰουστίνο νὰ μιλάει γιὰ θαυματουργικὲς ἐπεμβάσεις τοῦ σύγχρονου Ἁγίου. 

Διαβάστε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νεαπόλεως καὶ Σαμαρείας κ. Ἀμβροσίου, ποὺ ἐκφωνήθηκε στὸ Συνοδικό της Ἱερᾶς ἠμῶν Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου τὴν 24ην Ὀκτωβρίου 1986.

Περὶ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἱερομάρτυρος Φιλουμένου

Τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1984 ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω ὁ μητροπολίτης Πέλλης Κλαύδιος καὶ τὸν συνωδεύσαμε μέχρι τὸ νεκροταφεῖο μας ποὺ εἶναι στὸ ὅρος Σιῶν. Τότε μᾶς εἶπε ὁ Πατριάρχης νὰ κάνουμε τὴν ἀνακομιδὴ τοῦ π. Φιλουμένου.

Πράγματι, ὅταν ἀνοίξαμε τὸν τάφο, ἐβγάλαμε τὸ σῶμα τοῦ ἐπάνω σ' ἕνα μάρμαρο διπλανοῦ τάφου. Τὰ ροῦχα του ἦταν μισολειωμένα καὶ ἔπαιρναν οἱ μοναχοὶ ὡς εὐλογία νὰ τὰ μοιράσουν καὶ σὲ ἄλλους. Τὰ χέρια του ἦταν εὐλύγιστα. Τὸ δεξιό του πόδι, ἀπὸ τὸν ἀστράγαλο καὶ κάτω, εἶχε λειώσει, διότι ὁ φονιὰς τοῦ τὸ εἶχε κόψει μὲ τὸν μπαλντά, καθὼς καὶ τὰ δάκτυλα τοῦ ἀριστεροῦ του ποδός. Τὸ ὑπόλοιπο σῶμα του ἦταν ἀκέραιο, παρ' ὅτι παρέμεινε στὸν τάφο τρία χρόνια. Τὸ πρόσωπο, ἐπειδὴ ἦταν κτυπημένο μὲ τὸν μπαλντά, εἶχε ἀνοίξει τὸ κρανίο καὶ τοῦ ἔλειπε καὶ ἡ...

μύτη. Εἶχε ἀκόμη τὰ γένειά του καὶ τὰ μαλλιά του. Κάποιος ἐκεῖ καθάρισε τὸ σῶμα μὲ κρασὶ καὶ σφουγγάρι, τὸ ὁποῖον μάλιστα δὲν εἶχε καμμιὰ δυσοσμία. Δὲν ἦταν σκωληκόβρωτο, δὲν εἶχε καμμιὰ ὀπή, οὔτε μία. Πιέζαμε τὸ στῆθος καὶ τὴν κοιλιά του καὶ πάλι ἔρχονταν στὴν θέσι τους. Τὸ τοποθέτησαν σ' ἕνα φέρετρο καὶ τὸ ἔθαψαν πάλι σ' ἕνα ἄλλο τάφο. Ἐκεῖ ἔμεινε μέχρι τὸ Πάσχα τοῦ 1985, ὅποτε ἔγινε καὶ ἡ δεύτερη ἀνακομιδή του. Τότε εἶχαν ἀπορροφηθῆ τὰ ὑγρά του. Τὸ ἔβαλαν στὴν ἐκκλησία καὶ εἶναι ὅπως τὰ σώματα τῶν Ἁγίων Γερασίμου καὶ Σπυρίδωνος.

Θὰ μοῦ εἰπῆτε: Εἶναι ἅγιος; Σίγουρα εἶναι μάρτυς, διότι ἐμπόδισε τὸν ἑβραῖο νὰ προσευχηθῆ σὲ χριστιανικὸ προσκύνημα. Ὅταν ἐκεῖνος ἐκτύπησε τὸ κουδούνι τοῦ σπιτιοῦ του, βγῆκε ἔξω ὁ πατὴρ Φιλούμενος μὲ τὸ ἐπιτραχήλιο, διότι ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἐδιάβαζε τὸν Ἑσπερινό. Τὸν ἐπίασε ὁ ἑβραῖος ἀπὸ τὰ γένεια, τὸν ἔρριξε κάτω καὶ τὸν κτύπησε μὲ τὸν μπαλντά. Ἐκεῖνος προσπαθοῦσε ὁ καϋμένος μὲ τὰ χέρια νὰ βγῆ ἔξω, νὰ γλυτώση, διότι μετὰ εἴδαμε καὶ εἶχαν γεμίσει οἱ σκάλες αἵματα. Ἑπομένως εἶναι μάρτυς.

Καὶ τώρα θὰ σᾶς εἰπῶ μία θαυματουργικὴ ἐπέμβασι τοῦ πατρὸς Φιλουμένου.

Στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1985 εἶχε ὁρίσει τὸ Πατριαρχεῖο τὸν μητροπολίτη Παλλάδιο νὰ τελέση πανηγυρικὴ Δοξολογία σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη ἐκκλησία. Καθυστέρησε ὅμως νὰ ξεκινήση, ὅποτε ἄλλοι ἀδελφοί του τηλεφώνησαν ἐπανειλημμένως. Κανεὶς ὅμως δὲν σήκωνε τὸ τηλέφωνο. Ἐπῆγαν καὶ στὸ δωμάτιό του καὶ τοῦ κτύπησαν τὴν πόρτα, μὰ δὲν ἐπῆραν ἀπάντησι. Εἰδοποίησαν τὸν Γέροντά του, τὸν Καισαρείας Βασίλειο, καὶ τὸ πρωὶ τὸν εὐρήκαν μέσα στὸ δωμάτιο τοῦ πεσμένον στὸ πάτωμα, σχεδὸν νεκρό. Τί τοῦ εἶχε συμβῆ; Ἀπὸ τὸ βράδυ τοῦ ἦλθε λιποθυμία καὶ ἔμεινε μέχρι τὸ πρωὶ στὶς 10 ἀναίσθητος κάτω στὸ πάτωμα. Ἐφώναξαν τὸ Πρώτων Βοηθειῶν.

Μαζὶ μὲ τὸν Καισαρείας μπῆκε καὶ ὁ μοναχὸς Σωφρόνιος, ὁ ὁποῖος εἶχε μαζί του ἕνα δακτυλάκι τοῦ πατρὸς Φιλουμένου. Ὅλοι ἔκλαιγαν. Σὲ μία στιγμὴ λέγει ὁ μοναχὸς Σωφρόνιος:

—    Σεβασμιώτατε, μοῦ ἐπιτρέπετε νὰ τὸν σταυρώσω μὲ αὐτὸ τὸ ὀστοῦν τοῦ πατρὸς Φιλουμένου;

—    Κᾶνε ὅ,τι μπορεῖς. Τί νὰ σοὺ εἰπῶ;

Ἔβγαλε τὸ ὀστοῦν καὶ τὸν ἐσταύρωσε στὸ μέτωπο λέγοντας καὶ τὸ τροπάριο: «Οἱ Μάρτυρές Σου, Κύριε, ἐν τὴ ἀθλήσει αὐτῶν...».

Μόλις τὸν ἐσταύρωσε, ἐκεῖνος ἀνέπνευσε βαθειὰ καὶ εἶπε:

—    Ποῦ εἶμαι; Ποῦ εἶμαι;

Αὐτὸ εἶναι ἀποδεικτικό της ἁγιότητος τοῦ πατρὸς Φιλουμένου.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΌΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΤΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΕΤΟΣ 1987 ΑΡΙΘΜ. 12

Ι.Μ.Παντοκράτορος