Ἀνέκδοτες μαρτυρίες ἀπὸ τὸν παπὰ-Γιάννη Καλαΐδη

Ἀπὸ τὸ ἰστολόγιο Ἤγγικεν

Μαρτύρια α)

Ὅπως μᾶς τὸ διηγήθηκε ἡ μητέρα τῆς γυναίκας μου. Ἦταν 26 ἰουλίου καὶ στὸ χωρίο ποὺ λειτουργοῦσε ὁ π. Ἰωάννης ὑπάρχει ἕνα ἐξωκλήσι τῆς Ἅγιας Παρασκευῆς. Ὅμως γινόταν κάποια ἔργα στὸ ἐκκλησάκι κι ἔτσι ἡ λειτουργία ἔγινε στὸ ἐξωκλήσι ἀλλὰ χωρὶς σκέπη. Ἔκανε πολὺ ζεστὴ ἐκείνη τὴν ἥμερα καὶ δὲν εἶχε οὔτε ἕνα σύννεφο. Ἔβαλαν μία κουβερτούλα γιὰ νὰ κάνει σκιὰ πάνω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα κι ἔτσι ὁ παππούλης τουλάχιστον λειτουργοῦσε ἔχοντας λίγη δροσούλα. Ὅμως ὁ κόσμος ἦταν μέσα στὸν ἥλιο καὶ ὑπέφερε. Ξαφνικὰ ἐμφανίστηκε ἕνα πολὺ μικρὸ συννεφάκι καὶ πῆγε κι ἔκατσε μπροστὰ στὸν ἥλιο. Μέχρι νὰ τελειώσει ἡ ἀκολουθία ἔμεινε κολλημένο τὸ συννεφάκι στὸν ἥλιο. Μετὰ ἔφυγε. Ἀφοῦ τελείωσαν ὅλα, ὁ π. Ἰωάννης ἐξομολογήθηκε  σὲ κάποια πρόσωπα ὅτι πολὺ στενοχωριόταν ποὺ ἐνῶ αὐτὸς εἶχε σκιὰ , ὁ κόσμος ὑπέφερε. Ἔτσι παρακάλεσε τὴν ἅγια νὰ βοηθήσει. Καὶ μὲ αὐτὴ τὴν μικρὴ θεικη  παρέμβαση ὅλοι χάρηκαν τὴν ὑπαίθρια λειτουργία καὶ δόξασαν καὶ τὸν Θεὸ ποὺ τοὺς σκέφτηκε καὶ δὲν κάηκαν ἀπὸ τὸν καυτὸ...
καλοκαιριάτικο ἥλιο.

Μαρτύρια β)

Εἴχαμε μία φίλη οἰκογενειακὴ ποὺ ἦταν ἐλεύθερη καὶ στενοχωριόταν ποὺ ἀκόμα δὲν εἶχε βρεῖ τὸν ἄνθρωπό της νὰ παντρευτεῖ.Εἶχε πέρασει ἤδη καὶ τὰ 30 καὶ αὐτὸ τῆς ἐφερνε μεγαλύτερη λύπη. Τῆς εἴπαμε ἂν ἤθελε νὰ ρωτήσουμε τὸν παππούλη , ἴσως κάτι νὰ ἔκανε καὶ γὶ αὐτήν. Δέχτηκε μὲ χαρά. Ρωτήσαμε λοιπὸν τὸν πάτερα Ἰωάννη καὶ μᾶς εἶπε πρῶτα καθαρὴ ἐξομολόγηση καὶ θεία κοινωνία. Μετὰ  νὰ κάνει εὐχέλαιο καὶ νὰ σταυρώνεται κάθε μέρα ἀπὸ τὸ λάδι τοῦ εὐχέλαιου, ἐπιπλέον μᾶς ἔδωσε καὶ κάποιες προσευχοῦλες ποὺ ἔπρεπε νὰ τὶς διαβάζει κάθε μέρα καὶ εἶπε νὰ κάνει καὶ τρεῖς φανουροπιττες σὲ διάστημα 40 ἥμερων μὲ ἀπόσταση 20 ἥμερων ἀπὸ τὴν πρώτη μέχρι τὴν δεύτερη καὶ ἀπὸ τὴν δεύτερη μέχρι τὴν τρίτη φανουροπιττα. Ἡ φίλη μας ὄντως τὰ ἀκολούθησε αὐτὰ καὶ μέσα στὸ διάστημα τῶν 40 ἥμερων ποὺ ἔκανε καὶ τὶς φανουροπιττες σὺν βέβαια ὅλα τὰ ἀλλὰ , εἶδε 3 φορὲς στὸν ὕπνο τῆς ἕνα παλληκάρι γνωστό της. Ὅταν ἔβλεπε αὐτὸν τὸν νεαρὸ , κάθε φόρα σκεφτόταν: - μὰ αὐτὸν θὰ πάρω γιὰ ἄντρα μου; μπὰ μόνο ὄνειρο θὰ ἦταν μονολογοῦσε.

Μόλις ἔκανε καὶ τὴν τελευταία φανουροπιττα (καὶ ὅπως καὶ τὶς ἄλλες βέβαια) ἀφοῦ τὴν διάβασε ὁ παππας τοῦ χωρίου της καὶ τὴν μοίρασε στὸν κόσμο σκέφτηκε ὅτι κάτι θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει τὶς ἑπόμενες μέρες! Κυριακὴ ἔκανε τὴν τελευταία φανουροπιττα, Δευτέρα πῆγε σπίτι τῆς ὁ νεαρὸς ποὺ ἔβλεπε στὸν ὕπνο της καὶ τὴ ζήτησε ἐπίσημα ἀπὸ τοὺς δικούς της καὶ μάλιστα τῆς εἶπε ὅτι πάντα τὴν ἤθελε γιὰ γυναίκα τοῦ ἀλλὰ δὲν ἔβρισκε τὸ θάρρος!!

Μαρτύρια γ)

Στὴν ἐργασία μου ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιῶ πολὺ τὸ ἀριστερό μου χέρι. Ὅμως εἶχε πάθει μία ζημία καὶ ὑπέφερα ἀπὸ ἐπικονδυλιτιδα. Αὐτὴ ἡ μυικη βλάβη κατὰ βάση ἐπιδιορθώνεται μὲ χειρουργικὴ ἐπέμβαση, ἐὰν φθάσει σὲ σημεῖο ποὺ δὲν δέχεται τὴν κλασσικη θεραπεία μὲ ξεκούραση καὶ ἀλοιφές. Πῆγα σὲ ἕνα πολὺ καλὸ νοσοκομεῖο καὶ ἀφοῦ ἔκαναν μία διάγνωσή μου εἶπαν ὅτι τὸ πρόβλημά μου ἦταν σύνθετο. Ναὶ μὲν ὕπηρχε ἐπικονδυλιτιδα , ὅμως ὕπηρχε καὶ αὐχενικὸ πρόβλημα σὲ μενα, ὅποτε  ἦταν δύσκολο νὰ  μοῦ ἐγγυηθοῦν τὴν ἐπιτυχία τῆς ἐγχείρησης. Πῆγα στὸν π. Ἰωάννη καὶ τὸν παρακάλεσα νὰ μοῦ εὐχηθεῖ νὰ πετύχει ἡ ἐγχείρηση. Δὲν χρειάζεται νὰ κανεὶς ἐγχείρησή μου εἶπε, μοῦ εἶπε νὰ κάνω ἁγιασμό, καὶ κάποιες προσευχοῦλες καθημερινά. Ἐ! πέρασε ἕνα διάστημα μηνὸς ἴσως καὶ περισσότερο; Ξαφνικὰ ξέχασα τελείως ὅτι εἶχα πόνους στὸν ἀριστερὸ ἀγκώνα !! Ὅλα ὄντως εἶχαν ἠρεμήσει...