Menu

29 Μαΐ 2012

Ἀποφράδα ἡμέρα γιά τήν Ὀρθοδοξία, τόν Ἑλληνισμό καί τόν Πολιτισμό

Γράφει ὁ Συμεών Σκαρμοῦρτσος
Ἐάν ἀποφράδα ἡμέρα εἶναι ἡ 29η Μαΐου 1453, ἀφοῦ “ἡ πόλις τῶν πόλεων”, ἔπεσε στά χέρια τῶν Τούρκων, ἐξίσου σημαντική εἶναι καί ἡ 13η Ἀπριλίου 1204, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Πόλη κατακτήθηκε ἀπό τούς Σταυροφόρους καί τούς Φράγκους.
Μετά τό 1204 ἀρχίζει ἡ μακρά περίοδος τῆς πτώσης τῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ Πόλη πλέον ἦταν καταδικασμένη νά πέσει, νά πεθάνει. Τό κύριο χτύπημα κατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Ρωμιοσύνης, τῆς Ρωμανίας, γίνεται τό 1204 καί ὄχι τό 1453. Τό 1453 δόθηκε ἡ χαριστική βολή. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ἡ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων εἶναι σημαντική.
Ὁ ἀνομολόγητος στόχος τῶν Σταυροφοριῶν ἦταν ἡ κυριαρχία στήν Ἀνατολή. Τό πνεῦμα, οἱ στόχοι καί ἡ κινητήριος δύναμή τους ἦταν ἡ ἐνοποίηση Δύσης καί Ἀνατολῆς, ἡ πραγμάτωση μία ὑπέρ-ἑνωμένης Εὐρώπης ὑπό τό σκῆπτρο τῆς Φραγκοσύνης. Αὐτός ἦταν ὁ στόχος τόσο τῆς θρησκευτικῆς ὅσο καί τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τους. Τό ἴδιο σχέδιο θά ἐπαναληφθεῖ ἀπό τό Μέγα Ναπολέοντα στά τέλη τοῦ 18ου καί στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰώνα. Κι αὐτό τό ὅραμα τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης ἔγινε πραγματικότητα σήμερα μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
Σήμερα εἶναι...

 πλέον ξεκαθαρισμένο πώς ἡ ἐκτροπή τῆς σταυροφορίας πρός τήν Κωνσταντινούπολη, ἦταν σκόπιμη. Κι αὐτό φαίνεται ἀπό τό γεγονός πώς, ὅταν καταλαμβάνεται ἡ Πόλη, ἡ καταστροφή εἶναι πλήρης. Τά ἐγκλήματα τῶν χριστιανῶν τῆς Δύσεως ἦταν τρομακτικά, σέ σημεῖο πού, ὅπως λένε οἱ ἱστορικοί, δέν μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ ὅσα ἔκαναν ἀργότερα οἱ Μουσουλμάνοι.
Ἡ Δύση ὅμως ἄλλαξε; Ἡ Εὐρώπη ἄλλαξε; Ὑπάρχει μία μόνιμα ἀρνητική στάση, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τόν 18ο αἰώνα. Ἡ εὐρωπαϊκή αἰχμαλωσία τῆς παιδείας μας καί τῆς πολιτικῆς  μας, δείχνει ὅτι εἰσήλθαμε σέ μία τρίτη ἅλωση, πού εἶναι συνέχεια τῆς ἁλώσεως τοῦ 1204. Τό 1453 εἴχαμε τίς ψυχικές δυνάμεις καί τά συνειδησιακά ἀποθέματα, τό φρόνημα -ὅπως λένε ἐκκλησιαστικά- νά ὑπερβοῦμε τήν κατάσταση. Σήμερα φαίνεται πώς οἱ περισσότεροι δέν τά διαθέτουμε. Δόξα στό Θεό, ἡ μαγιά μένει· μένει ἡ πλατιά λαϊκή βάση καί συνεχῶς ἀποδεικνύεται αὐτό πού τό λέμε πολλές φορές, ὅτι ὁ λαός μᾶς προηγεῖται τῆς ἡγεσίας του. Ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἐσωτερική ἐλευθερία, καί γι’ αὐτό τό λόγο ὑπάρχουν ὁριακές στιγμές μέσα στήν πορεία μας, ὅπου δέν ὑπακοῦμε στά κόμματα καί στήν ἡγεσία μας. Δέν ὑπακοῦμε ἀκόμη καί στήν ἐκκλησιαστική ἡγεσία, ὅταν δέ μᾶς διδάσκει τό νόμο τοῦ Χριστοῦ μας, καί δέ συνεχίζει τό κήρυγμα τόν Ἅγιων Πατέρων
Στόχος τῶν Δυτικῶν -καί τῶν Παπικῶν συμπεριλαμβανομένων- συνεχίζεται νά εἶναι ἡ ἀποσύνδεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν Ἑλληνισμό! αὐτό σημαίνει χωρισμός Ἐκκλησίας – Πολιτείας. Ὁ χωρισμός γιά τόν ὁποῖον γίνεται κατά καιρούς λόγος, δέν σημαίνει διοικητικό χωρισμό, διότι αὐτός ὑπάρχει καί καθορίζεται νομικά. Θέλου τήν ἀποσύνδεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό ὅλες τίς δομές, ἀπό ὅλους τους θεσμούς, ἀπό ὅλες τίς περιπτώσεις τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου. Σήμερα λοιπόν ὑπάρχει ἀπειλή ἁλώσεως τῆς ψυχῆς, διότι τά σύνορά μας πλέον δέν εἶναι γεωγραφικά. Αὐτοπαραδοθήκαμε στήν εὐρύτερη αὐτή ἕνωση πού λέγεται Ἑνωμένη Εὐρώπη καί στή Νέα Ἐποχή, καί στή Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τά σύνορά μας ὅμως συνεχίζουν νά εἶναι μέσα στήν ψυχή μας. Ἐκεῖ ζεῖ καί ἐπιβιώνει ὁ Ἑλληνισμός, ὁ Ἑλληνορθόδοξος ἄνθρωπος, κι ἐκεῖ χάνεται.
Πηγή:π.Γ.Μεταλληνός

1 σχόλιο:

  1. ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ;

    Σχεδόν κανένας από τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν υπήρξε Έλληνας (και η καταγωγή μερικών εξ αυτών που θεωρούνται Έλληνες, είναι εξαιρετικά αμφισβητήσιμη).

    *** Ο Κωνσταντίνος ο επονομαζόμενος Μέγας δεν γνώριζε ούτε ελληνικά!!
    *** Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός, "ευγενής εξ Ιβήρων" σύμφωνα με τον Λέοντα τον Γραμματικό.
    *** Ο Ιουστινιανός ήταν Ιλλυριός (το πραγματικό του όνομα ήταν Γιουτπράδα).
    ***Ο Ηράκλειος ήταν από την Καππαδοκία (περιοχή με πολυεθνική πληθυσμιακή σύνθεση).
    ***Ο Βασίλειος, ο ιδρυτής της Μακεδονικής Δυναστείας ήταν Αρμένιος.
    ***Ο Ιωάννης Τσιμισκής ήταν Αρμένιος (το πραγματικό του όνομα ήταν Τσεμίσκε).

    ***Όσο για τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ήταν Σέρβος στην καταγωγή (το πραγματικό του όνομα ήταν Κονσταντίν Ντράγκατς) από την πλευρά της μητέρας του, ενώ απ’ την πλευρά του πατέρα του υπάρχει ένα χάος, καθώς προέρχεται από ένα συνονθύλευμα πρόσμιξης εθνοτήτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή