Menu

25 Μαρ 2012

Ἡ 25η Μαρτίου καί τό πραγματικό νόημά της

Γράφει ὁ Μητροπολίτης Προικοννήσου Ἰωσήφ 
Ἡ 25η τοῦ Μαρτίου μᾶς φέρνει καί πάλι μπροστά στή μεγαλύτερη καί ἱερώτερη ἐπέτειο τῆς ἱστορίας τῆς Ρωμηοσύνης. Ἐκείνη τοῦ ξεσηκωμοῦ τοῦ Γένους ἐνάντια στόν κατακτητή καί τύραννο, πού γιά περισσότερους ἀπό τέσσερεις αἰῶνες τό σταύρωνε καί τό εὐτέλιζε στόν Γολγοθά τῆς δουλείας. Τοῦ ξεσηκωμοῦ, ἀλλά καί τῆς παλιγγενεσίας πού, Θεοῦ εὐδοκήσαντος, ἀκολούθησε. Βρισκόμαστε πάλι μπροστά σέ μνῆμες ἱερές γεγονότων σπουδαίων καί μεγάλων, πού σημάδεψαν ὄχι μόνο τήν ἑλληνική, μά καί τήν πανανθρώπινη ἱστορία. Τό Μεσολόγγι, γιά παράδειγμα, τό Κούγκι, τό Ζάλογγο, ἡ Ἀραπίτσα, τό Μανιάκι, ἡ Ἀλαμάνα καί τόσα ἄλλα, πού «ἐπιλείψει μέ διηγούμενον ὁ χρόνος» (Ἑβρ. 11: 32), σημάδεψαν τήν πανανθρώπινη ἱστορία ἀνεξίτηλα! Καί πίσω ἀπ’ αὐτά βρίσκονται ἄνθρωποι μεγάλοι, ἐλεύθεροι μέσα στήν ἐξωτερική σκλαβιά, γενναῖοι καί δυνατοί. Καί, γιά νά θυμηθῶ τόν ποιητή, «Γιά τούς μεγάλους, γιά τούς ἐλεύθερους, γιά τούς γενναίους, τούς δυνατούς, ἁρμόζουν τά λόγια τά μεγάλα, τά ἐλεύθερα, τά γενναία, τά δυνατά». Λυπᾶμαι πού ὁ λόγος μου εἶναι φτωχός καί δέ θά μπορέσει νά σταθεῖ ἀντάξιός τους. Ἄς μέ συγχωρήσουν οἱ ἱερές τους σκιές…
Πολλά γράφτηκαν μέσα στίς  δεκαετίες πού κύλισαν ἀπό τότε, σχετικά μέ τό νόημα τοῦ ξεσηκωμοῦ ἐκείνου καί τῆς θυσίας τῶν προγόνων μας. Ἄλλα πλησιέστερα στήν ἀλήθεια κι ἄλλα μακρύτερα. Δέν ἔλειψαν, δυστυχῶς, κι ἐκεῖνοι πού....

 θέλησαν νά δώσουν στόν Ἀγώνα ἕνα νόημα πού οἱ ἴδιοι θά προτιμοῦσαν, βλέποντας τά πράγματα μέσα ἀπό χρωματιστά γυαλιά καί παραμορφωτικά ἰδεολογικά κάτοπτρα! Γι’ αὐτό κι ἐγώ θά προτιμοῦσα ν’ ἀκουστεῖ ἡ ἤρεμη φωνή τοῦ ποιητῆ, πού ἀντιμετωπίζει τήν ἱστορία μέ τήν εὐαισθησία πού χαϊδεύει ἕνα λουλούδι, μέ τή λαχτάρα πού ἀκούει τά πρωινά τόν ὄρθρο τῶν πουλιῶν καί μέ τήν εὐλάβεια πού ἀκούει τό κλάμα ἑνός παιδιοῦ. Λέει, λοιπόν, ὁ μεγάλος μας Σεφέρης:

«Γιά μᾶς ἦταν ἄλλο πράγμα ὁ πόλεμος
γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ
καί γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου
καθισμένη στά γόνατα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ,
ποῦ εἶχε στά μάτια ψηφιδωτό τόν καημό τῆς Ρωμηοσύνης».

«Γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ», λοιπόν, καί «γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου», ἦταν ὁ ξεσηκωμός τοῦ ’21! Γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, πού χλευαζόταν καθημερινά ἀπ’ τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή καί βιαζόταν ἀδιάντροπα ἀπό τίς ἀσταμάτητες προσπάθειες τοῦ στανικοῦ ἐξισλαμισμοῦ. Καί γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού τόν εἶπαν «ραγιά» καί τόν ξάπλωσαν στό προκρούστειο κρεβάτι τοῦ γούστου τοῦ τελευταίου ἀνθρωποειδοῦς πού ἄκουε στήν προσφώνηση «ἀγάς»! Γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ, πού κυνηγήθηκε ἐπίμονα, μέ ἀποτέλεσμα τό μέγα ἱερό νέφος τῶν Νεομαρτύρων ἀπό τή μία μεριά, καί τό φαινόμενο τοῦ «Κρυπτοχριστιανισμοῦ», μέ ἔξαρση στόν Πόντο, τήν Κρήτη καί τήν Κύπρο (λινομπάμπακοι). ἀλλά καί τούς πολλούς -δυστυχῶς- ἐξισλαμισμούς, ἀπό τήν ἄλλη! Καί γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού μέ τό «παιδομάζωμα», τόν τρομερό κι ἀπάνθρωπο «ντεβσιρμέ» (ἔτσι τό ἔλεγαν), ἀπέθαινε χίλιες φορές πρίν ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ θανάτου τοῦ κορμιοῦ!… Γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού ἔλειωνε σάν τό κερί κάθε φορᾶ πού ὑποχρεωνόταν νά κάμει «τεμενά», γιατί ἤξερε νά κάμπτει τά γόνατά της μόνο ἐνώπιόν του Θεοῦ κι ὄχι ἀνθρώπων!… Γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού κυνηγημένη ἔπαιρνε τά βουνά καί ζοῦσε σάν τ’ ἀγρίμια, μέ τή ρετσινιά τοῦ «κλέφτη»· τοῦ «χαΐνη». Μία ρετσινιά, πού ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων τήν ἔκαμε τίτλο τιμῆς! Γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού διψασμένη γιά παιδεία καί μάθηση, ἦταν ἀναγκασμένη νά τρέχει νύχτα σέ Κρυφά Σχολειά γιά μία χούφτα κολυβογράμματα! Γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού κυνηγημένη σάν στρουθί, ἔπαιρνε τῶν ὀμματίων της, ζητώντας μία λεύτερη ἀνάσα σ’ Εὐρῶπες καί Ρωσίες, σέ κόσμους καί πολιτισμούς ξένους κι ἀλλόκοτους, μέ τό σαράκι τῆς ξενιτειᾶς νά τή χτικιάζει!…

Γι’ αὐτά τά πράγματα ἔγινε ὁ ξεσηκωμός τοῦ ’21! Καί τόν εὐλόγησε ἀπό πάνω ὁ Θεός, πού «εἶχε βάλει τήν ὑπογραφή Του νά λευτερωθεῖ τό Γένος». Καί τόν προστάτεψε ἡ Μάννα τοῦ λαοῦ μας, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, «πού εἶχε στά μάτια Τῆς ψηφιδωτό τόν καημό τῆς Ρωμηοσύνης». Καί πέτυχε! Μέ ὀδυνηρότατες θυσίες! Μέ αἷμα ἄφθονο καί δάκρυα περισσότερα! Μέ σκοντάμματα κι ἀνασηκώματα! Παρά τά πάθη καί τήν ἀγριάδα πού τά τετρακόσια χρόνια του «χειροπιαστοῦ σκοταδιοῦ» τῆς «πικρῆς σκλαβιᾶς» εἶχαν σωρέψει στούς ἀνθρώπους καί τόν τόπο μας! Παρά τίς τρικλοποδιές τῶν μεγάλων! Παρά τίς προδοσίες τῶν χαμερπῶν! Παρά τίς παρασπονδίες καί τίς ἐγκαταλείψεις ἄφιλων φίλων! Παρά τίς κάθε λογής κακομοιριές κι ἀντιξοότητες!…

Καί σήμερα, «στοῦ κύκλου τά γυρίσματα», εἶναι χρέος νά μνημονεύσουμε τούς αἴτιους. Τούς ἀφανεῖς καί τούς ἐπιφανεῖς. Τούς ἄγνωστους καί τούς γνωστούς κατ’ ὄνομα. Τίς μαννάδες καί τίς γιαγιάδες πού λίκνισαν τά παιδιά τους καί τά γαλούχησαν μέ τ’ ὄνειρο τῆς λευτεριᾶς. Τούς ἀπροσκύνητους πατεράδες καί παπποῦδες. Τά λεβεντοπαλλήκαρα τῆς Κλεφτουριᾶς. Τζαβέλλες, Κολοκοτρωναίους, Καραϊσκάκηδες, Νικηταράδες, Ἀνδρούτσους, Μακρυγιάννηδες καί τούς ἄλλους. Τούς θαλασσόλυκους Κανάρηδες, Τσαμαδούς, Μιαούληδες καί Μπουμπουλίνες. Τούς Φαναριῶτες ἄρχοντες, Μουρούζηδες, Ὑψηλάντηδες, Μαυροκορδάτους καί λοιπούς. Τούς Δημογέροντες καί τόν ἁπλό λαό τῶν πόλεων, τῶν χωριῶν καί τῶν μαρτυρικῶν νησιῶν μας. Τούς Φιλικούς πού ὁρκίζονταν στό Εὐαγγέλιο νά σώσουν τήν Πατρίδα. Τούς πλούσιους πού ἔδωσαν τά πάντα γιά τόν ἱερό ἀγώνα. Τούς φτωχούς πού ἔθεσαν στή διάθεση τοῦ Γένους τόν πλοῦτο τῆς γενναίας τους ψυχῆς. Τούς ταπεινούς καλόγερους καί παπάδες, πού στό μοναστήρι τους, τήν ἐκκλησιά τους, τό Κρυφό Σχολειό τους, κράτησαν ζωντανή ὄχι μόνο τήν Πίστη καί τή γλώσσα τοῦ λαοῦ μας, μά καί τήν ἴδια τήν ψυχή τοῦ Γένους. Τούς θεοφώτιστους Διδάχους, πού μέ κορυφαῖο ἕναν Κοσμᾶ Αἰτωλό, κράτησαν ἄσβηστο τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἔνθεης παιδείας μέσα στό ἔρεβος τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Τούς μαρτυρικούς Ἱεράρχες καί Πατριάρχες, πού ἀπό τόν πολυμουσο Ἅγιο Κύριλλο Λούκαρι ὡς τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε΄ καί τόν Κύριλλο τόν ΣΤ΄, μέ τό παράδειγμά τους, τή διδαχή τους καί τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου τούς ἐφώτισαν τό Γένος, ἐπότισαν κι ἐκαλλιέργησαν τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας του κι ἐπλήρωσαν τό βαρύ τίμημά της.

Ποιόν νά μνημονεύσει πρῶτον κάνεις καί ποιόν δεύτερο! Ἐθναπόστολοι καί Ἐθνομάρτυρες. Νεομάρτυρες κ’ Ἱερομάρτυρες. Φωτιστές καί πρωτοπόροι. Δάσκαλοι καί κήρυκες. Μικροί καί μεγάλοι. Τρανοί καί ἄσημοι. Σφάγια Ἱερά ὅλοι στό βωμό τοῦ Ἔθνους. «Γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου»!…

Μά ὅλα τοῦτα κινδυνεύουν νά καταντήσουν «λησμονημένο ἀνάγνωσμα σ’ ἕνα παλιό εὐαγγέλιο» – γιά νά θυμηθῶ καί πάλι τόν ποιητή. Λόγια πού ἁπλῶς θά στολίζουν τήν ἐπέτειο, ἄν δέν τούς δώσουμε χειροπιαστό ἀντικρυσμα στή σημερινή ζωή πού ζοῦμε. Δέν ἔγινε τό ’21. ἁπλῶς γιά νά περάσουν μερικά ὀνόματα στήν ἀθανασία! Ἔγινε γιά νά βροῦμε ἐμεῖς, κι αὐτοί πού θά ’ρθουν μετά ἀπό μας, τό μίτο τοῦ νήματος πού ὁδηγεῖ τά ἔθνη καί τούς λαούς στήν ἀλήθεια! Κι αὐτός ὁ μίτος εἶναι τό χριστιανικό πνεῦμα τῆς θυσίας γιά χάρη τῶν μεγάλων ἰδανικῶν! Τό χριστιανικό αἴσθημα τῆς ἀδελφικῆς ἀλληλεγγύης! Τό χριστιανικό πνεῦμα τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τή σκλαβιά κυρίως τῶν παθῶν, τῶν ἐσωτερικῶν αὐτῶν ἐπικίνδυνων ἐχθρῶν του ἀνθρώπου! Τό πατριωτικό αἴσθημα τῆς εὐθύνης γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας. Τό αἴσθημα τῆς ἀξιοπρέπειας καί τῆς δικαιοσύνης. Τῆς εὐθύνης «γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου»! Τήν ψυχή τή δική μας, τῶν παιδιῶν μας, τῶν συμπαροίκων μας, κι ὅσων ἀκόμη μοιράζονται μαζί μας τόν ἑλλαδικό ἥλιο… Αὐτή θά εἶναι ἡ καλύτερη καταξίωση τῆς θυσίας ἑνός Ρήγα Φεραίου, ἑνός Γιωργάκη Ὀλύμπιου, ἑνός Ἀθανασίου Διάκου, ἑνός Δυσσέα Ἀνδρούτσου, ἑνός Παπαφλέσσα, ἑνός Δασκαλογιάννη, ἑνός Μητροπολίτου Κρήτης Γερασίμου, ἑνός Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ τῆς Κύπρου! Αὐτή θά εἶναι ἡ καλύτερη καταξίωση ἑνός Μεσολογγίου, ἑνός Σουλίου κι ἑνός -ἀργότερα- Ἀρκαδίου! Ἡ δικαίωση τῶν ἀγώνων καί τῶν ὁραματισμῶν ἑνός Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη! Ὁ καλύτερος φόρος τιμῆς σ’ ὅσους ἔβαλαν τούς ὤμους τους νά σηκώσουν, σάν ἄλλοι Ἄτλαντες, τό βάρος τῆς εὐθύνης γιά τό Ἔθνος. Εὐθύνης ἀπέναντι στόν Θεό, στόν κόσμο καί στήν Ἱστορία, ὅταν ὁ Ὑψηλάντης διάβηκε τόν Προῦθο καί λίγο ἀργότερα ἡ Ἁγία Λαύρα ἔδωσε τό σύνθημα, κι ὁ Παλαιῶν Πατρών Γερμανός ἐσήμανε τήν καμπάνα τοῦ χρέους!

Ἄς εἶναι ἀγέραστη κι ἀθάνατη ἡ ἅγια μνήμη τοῦ ’21! Κι ἄς γίνει ἡ Ρωμηοσύνη τοῦ σήμερα  ἀντάξιά της!
(Ἰωσήφ Μητροπολίτου Προικοννήσου, «Ὀσμή ζωῆς», ἔκδ. Ἄθως, σ. 290-296) Θησαυρός Γνώσεων καί Εὐσεβείας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου