Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1971 τέσσερις νεαροὶ φοιτητὲς ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὸν Ἄθωνα. Ἐπιβιβάζονται σὲ ἕνα παλαιϊκὸ λεωφορεῖο τῶν ΚΤΕΛ γιὰ τὴν Οὐρανούπολη κι ἀπὸ κεῖ παίρνουν τὸ καραβάκι γιὰ τὴ Δάφνη. Ἀπὸ μοναστήρι σὲ σκήτη κι ἀπὸ μοναχὸ σὲ ἀσκητή, τὰ παιδιά, ἀλλὰ κι ἐμεῖς ἀνακαλύπτουμε ἕναν διαφορετικὸ κόσμο, παράλληλο καὶ ξεκομμένο ἀπὸ τὸ δικό μας. Ἢ μήπως τοὺς ἑαυτούς μας;; Ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ βιβλίου παρελαύνουν σεβάσμιοι γέροντες, σοφὲς κουβέντες, διδάγματα καὶ θαύματα. Τὸ περιβάλλον, ἡ φύση, τὰ κειμήλια, ἡ μορφὴ τῆς λατρείας γεννοῦν ἕνα μοναδικὰ θαυμαστὸ δημιούργημα ποὺ λέγεται «ἁγιορείτης μοναχός». Δίπλα του ποθεῖς τὴν ἁγιότητα. Δίπλα του ζεῖς. Αὐτὸ ποὺ διαφοροποιεῖ ὅμως τὸ Ὑψηλότερο Σημεῖο τῆς Γὴς ἀπὸ τὰ ἄλλα γεροντικὰ εἶναι ἡ ἐπιλογὴ τοῦ συγγραφέα νὰ διατηρήσει καὶ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸ βλέμμα τοῦ εἰκοσάρη φοιτητῆ ποὺ γιὰ πρώτη φορά, ἐρχόταν σὲ ἐπαφὴ μὲ ἕνα κόσμο ὁραμάτων καὶ θαυμάτων, ποὺ τὸν παρέσυρε ὁριστικὰ μέσα του. Καὶ μὲ αὐτὸν τὸν εὔγλωττο καὶ ἀφοπλιστικὸ τρόπο νὰ ἀποκαλύπτεται τὸ...
«Ὅρος τῶν μορφῶν», τὸ Ὅρος του τότε καὶ τοῦ σήμερα. Παράλληλα, ὁ μητροπολίτης Νικόλαος δὲν ὡραιοποιεῖ καταστάσεις, δὲν προσπαθεῖ νὰ σκεπάσει τὸ κακὸ καὶ τὴν ἀσχήμια. Θυμίζει στὸν ἀναγνώστη ὅτι δὲν ἦταν οὔτε καὶ τότε ὅλα καλὰ καὶ ἅγια στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Τὸ βιβλίο αὐτό, ἀπ'τὶς ἔκδ. Καστανιώτη, μπορεῖ νὰ ἐνθουσιάσει καὶ νὰ παρασύρει τοῦ πάντες, Χριστιανοὺς καὶ μή, πιστούς, ἀγωνιστὲς ἢ ἀδιάφορους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου