Menu

28 Φεβ 2012

Ἡ Κυρά - Σαρακοστή

Γράφει ὁ  Πρωτ. π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός
Ὅταν ἤμουν μικρό παιδί καί ἔφτανε αὐτή ἡ λεγόμενη Καθαρή Ἑβδομάδα, στό σχολεῖο μᾶς μιλοῦσαν γιά μία παράξενη γυναίκα μέ 7 πόδια! Τή γυναίκα αὐτή τή λέγαμε Κυρά -Σαρακοστή! Μᾶς ἔβαζαν καί τή ζωγραφίζαμε καί κάθε βδομάδα τῆς σβήναμε ἀπό ἕνα πόδι! Ἔτσι περνούσαμε τό διάστημα αὐτό μέ τήν ἀναμονή τοῦ Πάσχα, ὅταν θά σβήναμε καί τό τελευταῖο πόδι της. Θυμᾶμαι μέ πόση χαρά περιμέναμε αὐτό τό διάστημα καί γιά τά κούλουμα καί γιά τά Σαρακοστιανά, τήν ἀλλαγή τοῦ φαγητοῦ! Βέβαια, κάπου μας πείραζε τό γεγονός ὅτι δέν μπορούσαμε νά φᾶμε τά σχολικά ἐδέσματα, ἀπό τήν τυρόπιτα μέχρι τή σοκολάτα, καί περιοριζόμασταν στό ἁπλό καί ταπεινό κουλουράκι, ὅμως κανένας ἀπό μᾶς δέν ἔλεγε νά ὑποκύψει στόν πειρασμό καί ἐφόσον ἡ μητέρα μας δέν ἦταν μπροστά νά κάνουμε μία μικροπαράβαση τοῦ τῆς νηστείας κανόνα! Ἀντίθετα, ἤμασταν περήφανοι πού νηστεύαμε καί χαιρόμασταν φοβερά τή πασχαλιάτικη μαγειρίτσα πού ἔρχονταν μετά ἀπό μία ὑπέρβαση τοῦ συνηθισμένου γιά τή θρησκεία ζήλου!
Καί σήμερα πολλοί ἄνθρωποι νηστεύουν, ὄχι μόνο τή Σαρακοστή, ἀλλά καί στίς ἄλλες νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ Τετάρτη καί ἡ Παρασκευή! Ὅμως ἡ νηστεία τῆς κυρά-Σαρακοστῆς παραμένει ἡ πιό σπουδαία νηστεία τοῦ χρόνου γιατί συνδυάζεται μέ κάποια ἄλλα στοιχεῖα πολύτιμα καί...

 γιά τό σύγχρονο ἄνθρωπο. Νά ποῦμε ὅτι 40 εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς νηστείας γιατί τόσες μέρες νήστεψε ὁ Χριστός στήν ἔρημο, μετά τή Βάπτισή Του, ἐνῶ οἱ 40 ἡμέρες εἶναι περίπου τό 1/10 τοῦ χρόνου, κι αὐτό τό 1/10 ὁ ἄνθρωπος τό ἀφιερώνει στό Θεό;!
Δυστυχῶς, ὅπως ὅλα τά θρησκευτικά στοιχεῖα, ἔτσι κι ἡ Σαρακοστή ἔχει ἀπολέσει τό βαθύτερο νόημά της σήμερα, ἴσως μέ εὐθύνη καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν. Κι αὐτό γιατί ἔχει τονιστεῖ ὑπέρ τό δέον τό θέμα τῆς σωματικῆς νηστείας καί καθόλου δέν τονίζονται τά συμπαρομαρτούντα της, τά ὁποία προσδίδουν καί τήν οὐσία της. Γιατί ἡ Σαρακοστή εἶναι ἡ ἀφορμή γιά τόν ἄνθρωπο τοῦ 21ου αἰώνα νά ἐπαναδιατυπώσει μέσα τοῦ τό νόημα τῆς ζωῆς.
Σαρακοστή σημαίνει πρῶτα ἄπ ὅλα νηστεία ἀπό τήν ἁμαρτία, ἀπό ὅ,τι δηλαδή μᾶς ἀσχημίζει ἐσωτερικά. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει πολλά πάθη καί ἀδυναμίες, τά ὁποία δυστυχῶς τά ὡραιοποιεῖ καί τά θεωρεῖ φυσικά. Τό πρῶτο καί κυριότερο πάθος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἐγωισμός, ἀπό τό ὁποῖο πάσχουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως. Ἡ σωματική νηστεία μᾶς βοηθᾶ νά περιορίσουμε τό νά θέλουμε διαρκῶς, κάνοντας ἐγκράτεια στά φαγητά ταυτόχρονα κάνουμε ἐγκράτεια στή διαρκῆ ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μας! Σκεφτεῖτε τί πρόταση ζωῆς προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, στήν καταναλωτική ἀδηφαγία καί ἐγωιστική αὐτάρκεια τοῦ ἀνθρώπου μιλᾶ γιά τόν περιορισμό τῶν ἀναγκῶν καί τήν ταπείνωση καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς!
Σαρακοστή ἀκόμα σημαίνει ἐπαναβίωση τοῦ λατρευτικοῦ στοιχείου τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ κατάνυξη στίς προηγιασμένες λειτουργίες, ἡ προσευχή στήν Παναγιά μας μέ τούς Χαιρετισμούς της, ἐκεῖνες οἱ ὡραιότατες λειτουργίες τοῦ Μ. Βασιλείου κάθε Κυριακή, τό Μεγάλο Ἀπόδειπνο καί ὁ θρηνητικός Μεγάλος Κανόνας, ποιητικά κείμενα ὕψιστης ἀξίας, ἀλλά καί παρουσίασης ἑνός τρόπου ζωῆς πού ἀπεικονίζει τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στόν σύγχρονο κόσμο τῆς κραυγῆς, τοῦ φτηνοῦ ἐντυπωσιασμοῦ, τῶν δυνατῶν ἤχων καί τῆς χειρίστης ποιότητας μουσικῆς, ἡ ἐκκλησιαστική λατρεία μιλᾶ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου μυστικά, μέ τούς κατανυκτικούς βυζαντινούς ψαλμούς της, τό ἱλαρόν φῶς τῶν κεριῶν, μέ τή μετοχή τοῦ ἀνθρώπου στό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ἐλπίδα στό πρόσωπο τῆς Παναγίας, μέ τήν μετοχή στό χρόνο τοῦ οὐρανοῦ καί τήν ἀποφυγή τοῦ ἄγχους τῆς γής! Στόν κόσμο πού προβάλλει ὡς ἰδανικό του τήν τάση τοῦ ἀνθρώπου νά τά προλαβαίνει ὅλα καί τήν παντοκρατορία τῆς Τεχνολογίας καί τῶν νέων ὅπλων, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει τήν προσευχή ὡς ἔκφραση ἀγάπης πρός τό Θεό καί τό συνάνθρωπο, τήν εὐχαριστία πρός τό Θεό γιά τό ἀγαθό της ζωῆς καί τήν ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του γιά μας! Ἡ φράση τῶν Πατέρων «Κύριε ὅπως ξέρεις καί ὅπως θέλεις, ἐλέησε μέ» εἶναι ἡ ἐπανάσταση τῆς Ἐκκλησίας στόν ἀκτιβισμό τοῦ κόσμου!
Ἀλλά ὑπάρχει κι ἕνα τρίτο στοιχεῖο στή Σαρακοστή πού τῆς προσδίδει οὐσία. Εἶναι τό στοιχεῖο τῆς χαρμολύπης! Αὐτό σημαίνει ὅτι γιά τήν Ἐκκλησία μᾶς αὐτή ἡ περίοδος εἶναι ἡ ἀποτύπωση τῆς πραγματικῆς ἱστορίας τοῦ καθενός ἀνθρώπου. Λύπη γιά τήν ἐξορία μας ἀπό τόν Παράδεισο πού γιά μᾶς δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν κοινωνία μέ τό Θεό, λύπη καί μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες μας, λύπη γιά τά ἐπικείμενα πάθη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά ὅ,τι μᾶς βασανίζει στή ζωή μας, ἀλλά ταυτόχρονα καί χαρά γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, χαρά γιά τήν ξαναγεννημένη ἐπιθυμία γιά τό Θεό, εἰρήνη γιά τήν ἐπιστροφή μας στό σπίτι Του πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ἡ χαρά τῆς ἐπικείμενης Ἀνάστασης πού δεσπόζει ἀκόμα καί στίς πένθιμα κατανυκτικές Ἀκολουθίες τῆς κυρά-Σαρακοστῆς!
«Πάντα τή Μεγάλη Παρασκευή, νά ‘σαί μόνος σάν τό Χριστό προσμένοντας τό τελευταῖο καρφί, τό ξύδι, τή λόγχη. Τίς ζαριές ν’ ἀκοῦς ἀτάραχα στό μοίρασμα τῶν ὑπαρχόντων σου, τίς βλαστήμιες, τίς προκλήσεις, τήν ἀδιαφορία. Πρίν τήν Παρασκευή δέν ἔρχεται ἡ Κυριακή, τότε λησμονᾶς τά μαρτύρια τῶν δρόμων τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς τῆς ζωῆς μας. Μήν ξαφνιαστεῖς, μή φοβηθεῖς στ’ ἀπρόσμενο σουρούπωμα. Οἱ μπόρες τοῦ οὐρανοῦ δέ στερεύουν. Ἡ ξαστεριά θά ’ρθεί τό Σαββατόβραδο. Τότε λησμονᾶς τά μαρτύρια τῶν δρόμων τῆς μεγάλης Παρασκευῆς τῆς ζωῆς μᾶς»(Μοναχός Μωϋσῆς). Εἶναι ὄμορφη ἡ κυρά-Σαρακοστή. Γιατί μᾶς φέρνει κοντά στήν Ἀνάσταση. Κι ὅταν αὐτή θά ἔρθει θά λησμονήσουμε τούς κόπους καί τό δάκρυ. Καί θά γευτοῦμε τή χαρά καί τό φῶς τῆς καινούριας ζωῆς! Στή βουή τοῦ κόσμου, στά πάθη τῶν ἀνθρώπων, στό χάος τοῦ τίποτα ἕνα νόημα ζωῆς, ἕνας κόσμος βασισμένος στήν ἀγάπη, τήν προσευχή, τήν κάθαρση ἀνατέλλει μπροστά μας. Ἄς τόν γευτοῦμε κι ἄς τόν περπατήσουμε! Τόν ἔχουμε ἀνάγκη! Καλή Σαρακοστή!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου