Τοῦ Μάριου Μπέγζου, Ἀναπλ. Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Πᾶνεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ἐφέτος (2001) συμπληρώνονται 150 χρόνια ἀπό τήν γέννηση τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη (4.3.1851) καί 90 ἔτη ἀπό τήν κοίμησή του (1911). Οἱ ἐπέτειοι χρησιμεύουν στήν ἀνάμνηση ὄχι μόνο τοῦ παρελθόντος ἀλλά καί τοῦ μέλλοντος ὅλων μας, ἀφοῦ τά ἐρωτήματα παραμένουν, μολονότι οἱ ἀπαντήσεις ἀλλάζουν. Ὁ Σκιαθίτης διηγηματογράφος ἐνσαρκώνει μιά στάση ζωῆς ποῦ συνεχίζει νά εἶναι ἐπίκαιρη καί ζωτική. Τήν σημασία τῆς προσφορᾶς τοῦ μποροῦμε νά τήν ἀντιληφθοῦμε καλύτερα, ἄν τόν συγκρίνουμε μέ ἕναν ἄλλο ρηξικέλευθο χριστιανό διανοούμενο τῆς ἐποχῆς του, τόν Σίφνιο λόγιο Ἀπόστολο Μακράκη (1831-1905), ποῦ ἀντιπροσωπεύει μιάν ἐντελῶς ἀλλιώτικη ἀντίληψη γιά τήν ἐκκλησία καί τόν νεοελληνισμό. Ἀνάμεσα στόν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί στόν Ἀπόστολο Μακράκη ὑφίστανται πάρα πολλές διαφορές.
Μιά πρώτη διαφοροποίηση μεταξύ Παπαδιαμάντη καί Μακράκη ποῦ μέ ἔμφαση ἐπισημαίνεται ἀπό τό Σκιαθίτη μᾶς εἶναι ἡ ἀπόσταση ποῦ χωρίζει τό μακρακισμό ἀπό τό φιλοκαλικό κίνημα ἀναγέννησης τῆς Ὀρθοδοξίας στό 18ο-19ο αἵ. γνωστό μέ τή μειωτική ἐπωνυμία...
"Κολλυβάδες", ποῦ ἀναφάνηκε στό Ἅγιον Ὅρος μέ ἡγήτορα τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη καί συνίστατο στήν ἀναβίωση τῆς ὀρθόδοξης πατερικῆς παράδοσης μέ ἐπίκεντρο τή μελέτη τῆς "Φιλοκαλίας" καί ὁρατό ἀναγνωριστικό σημεῖο τή συχνή συμμετοχή τῶν πιστῶν στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας.
Οἱ ἀντίπαλοί της φιλοκαλικῆς ἁγιορετικῆς κίνησης κατασυκοφάντησαν τούς πρωτεργάτες αὐτῆς τῆς πρωτοβουλίας κάνοντας κατάχρηση τῆς συνήθειας νά τηρεῖται πιστά ἡ λατρευτική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί νά μή τελοῦνται μνημόσυνα τήν Κυριακή, ἡμέρα ἀνάστασης, παρά μόνο τό Σάββατο, ἡμέρα μνήμης τῶν νεκρῶν καί προσφορᾶς κολλύβων στό ναό. Ἔτσι ἐπινοήθηκε τό περιπαικτικό παρωνύμιο "Κολλυβάδες" ἀπό τή δῆθεν νομιζόμενη τυπολατρική προσκόλληση στά "κόλλυβα", ἐνῶ στήν πραγματικότητα προκειτο γιά ρωμαλέο ἐκκλησιαστικό κίνημα ἀνακαίνισης μέ βάση τή "Φιλοκαλία" τῶν νηπτικῶν πατέρων τῆς μυστικῆς θεολογίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατάλοιπα τῶν καταδιωγμένων "Κολλυβάδων" βρῆκαν καταφύγιο στή Σκιάθο, ποῦ κατά μία εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Τάκη Παπατσώνη1 εἶναι ἡ σκιά τοῦ Ἄθωνα (Σκιάθος: Σκιά τοῦ Ἄθως: Σκί-Ἄθως).
Ἔτσι ὁ Παπαδιαμάντης τρέφεται ἀπό τήν ὀρθόδοξη παράδοση στή φιλοκαλική τῆς ἐκδοχή μέ τήν ὁποία κρίνει, συγκρίνει καί κατακρίνει τό μακρακισμό. Ἀπέναντι στόν δυτικό, προτεσταντικό καί εὐσεβιστικό Μακράκη2 ὀρθώνεται ὁ ἀνατολικός, ὀρθόδοξος καί φιλοκαλικός Παπαδιαμάντης. Ἰδιαιτέρως ἀποκαλυπτικός εἶναι ὁ κοσμοκαλόγερός μας στή νεκρολογία τοῦ συντοπίτη τοῦ ἱερομονάχου πατρός Διονυσίου τόν ὁποῖο διαφοροποιεῖ ἀπό τόν μακρακισμό ποῦ τόν τοποθετεῖ στόν ἡσυχασμό τῶν φιλοκαλικῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάλιστα ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιός μας γιά τούς Κολλυβάδες ὅτι "τό σκωπτικόν ἐπίθετον ἀναξίως ἐδόθη αὐτοῖς ὑπό φθονερῶν του μοναστικοῦ βίου ἀπτήνων"3 καί σημειώνει ἐπιπροσθέτως ὅτι "ἐκ τῶν Κολλυβάδων ἤσαν ἐκ τῶν παλαιῶν λογίων πατέρων ὁ Κορίνθου Μακάριος, ὁ Νοταρᾶς, ἅγιος τιμώμενος, Ἀθανάσιος ὁ Πάριος καί Νικόδημος ὁ πολυγραφώτατος, ὁ Κύριλλος, ὁ Ἠλίας, ὁ Ἀρσένιος καί ἄλλοι ἐνάρετοι πατέρες"4.
Σέ ἄλλη συνάφεια δηλώνει ρητά ὅτι ὁ Μακράκης ἐπιχείρησε νά ἀπομιμηθεῖ τά "κολλυβάδικα" ἔθιμα γιά τήν συχνή θεία μετάληψη, ἀλλά χωρίς καμμιά ἐπιτυχία, διότι προκειτο γιά ξηρό τυπολοατρικό, ἐπιδερμικό μιμητισμό: "ὁ ἐν λόγω διδάσκαλος "Μακράκης", αὐτός μᾶλλον εἶχεν ἀκολουθήσει τινά τῶν παλαιῶν ἐθίμων μοναστικῆς τινός κοινότητος, λίαν ἀρχαιοπρεποῦς, εἰς τήν ὁποίαν ἀνῆκον οἱ ἀσκηταί οὗτοι. Οὕτω συνέπεσαν ἐν μέρει εἰς τάς δοξασίας"5. Ἐξηγεῖ τήν μακρακική ἀποτυχία στήν ἀπομίμηση τοῦ φιλοκαλικοῦ ἀνανεωτικοῦ κινήματος μέ τόν ἀκόλουθο τρόπο: "Παρά τῶν Κολλυβάδων τούτων ἠθέλησε καί ὁ κ. Μακράκης νά μιμηθῆ τινά ἔθιμα, ὡς τό τῆς συχνῆς μεταλήψεως καί ἄλλα, καί ἀπέτυχεν, ὡς εἰκός. Διότι δέν ἐδόθη εἰς κοσμικούς ἀνθρώπους νά μιμῶνται τά ἔθιμα τῶν ἀσκητικῶν ἐκείνων ἀνδρῶν, τῶν ἐν ἀμέμπτω πολιτεία διαγόντων, οὐδ' ἔξεστιν εἰς τούς ἐν τή τύρβη τοῦ κόσμου βιούντας νά παραδώσει τά σεμνά καί ὑψηλά ἐκεῖνα πράγματα"6.
Γιά τόν Σκιαθίτη διηγηματογράφο ὁ Σίφνιος λόγιος φέρεται σάν προτεστάντης κι ὄχι ὡς ὀρθόδοξος. Παρόλα τά καλά ποῦ τοῦ ἀναγνωρίζει τόσο στίς προθέσεις ὅσο καί στό ἦθος, ὡστόσο μέ τρόπο ἀνυποχώρητο ὁ Παπαδιαμάντης μέμφεται τόν Μακράκη γιά προτεσταντισμό7 καί μάλιστα κατ' ἐπανάληψη στά ἔργα του. Ὁ κοσμοκαλόγερος τῆς λογοτεχνίας μᾶς ἀπορρίπτει τόν μακρακισμό μέ τήν ὀργίλη ἀποστροφή: "Τί καινοτομίαι, τί ξενισμοί, τί λεσχηνεῖαι εἶναι αὐτά; Προτεστάνται εἴμεθα ὑμεῖς ἐδῶ;"8.
Στήν ἐπιστολογραφία τοῦ μάλιστα ὁ Παπαδιαμάντης γίνεται σαφέστερος καί δριμύτερος: "Ἡ οὐσία τοῦ προτεσταντισμοῦ δέν ἔγκειται τόσον ἐν τή μή τιμή τῶν εἰκόνων καί τῶν λειψάνων, ὅσον ἐν τή ἀπορρίψει τοῦ κύρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν Πατέρων καί τῆς παραδόσεως, ἐν τή ἀπολύτω ἐλευθερία τοῦ ἐρμηνεύειν ἕκαστον τάς Γραφᾶς, ὅπως ἄν αὐτῶ ἀρέσκη. Τοῦτο δέ ἀκριβῶς πράττει καί ὁ κ. Μακράκης, ὅστις περιέρχεται τάς πόλεις καί τά χωρία ἑρμηνεύων κατά τήν ἰδίαν αὐτοῦ φαντασίαν τάς Ἱερᾶς Γραφᾶς, ἄνευ κύρους, ἄνευ ἀδείας καί ἐγκρίσεως ἐκκλησιαστικῆς"9.
Ἡ ἁπτή καί ὁρατή διαφοροποίηση τοῦ ὀρθοδόξου καί τοῦ προτεσταντικοῦ στοιχείου ἐντοπίζεται στήν ὁριοθέτηση τοῦ κοινωνικοῦ καί τοῦ ἀτομικοῦ παράγοντα. Ὁ προτεσταντισμός εἶναι ἕνας θρησκευτικός ἀτομικισμός, ὅπου τό ἄτομο ἔχει ἀπόλυτη προτεραιότητα, προηγεῖται ὁ ἰδιώτης πιστός καί ὅλος ὁ βίος ἐξατομικεύεται. Ἀντιθέτως στήν Ὀρθοδοξία πρυτανεύουν τό κοινωνικό, τό κοινοτικό καί τό κοινοβιακό στοιχεῖο. Ἡ ἐκκλησία κατανοεῖται ὡς σῶμα Χριστοῦ καί ὄχι ὡς σωματεῖο χριστιανῶν. Ἡ καταστατική πράξη τῆς ἐκκλησίας, ἡ θεία εὐχαριστία, λέγεται καί εἶναι "θεία κοινωνία", γι' αὐτό ἤδη στήν πρωτοχριστιανική παράδοση διακηρυσσόταν ἡ πεποίθηση: "unus christianus, nullus christianus", δηλαδή "ἕνας χριστιανός ἴσον κανένας χριστιανός".
Τέτοια ἀκριβῶς ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική αὐτοσυνειδησία ἀντιτάσσει ὁ Παπαδιαμάντης στόν Μακράκη, τόν ὁποῖο ἔχει κατηγορήσει γιά προτεσταντική κακοδοξία, καί ὁριοθετεῖ τήν δική του ἐκκλησιαστική ὀρθοδοξία μέ τόν ἀκόλουθο τρόπο: "Ἐγώ εἶμαι τέκνον γνήσιόν της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐκπροσωπουμένης ὑπό τῶν ἐπισκόπων της. Ἐάν δέ τυχόν πολλοί τούτων εἶναι ἁμαρτωλοί, ἁρμοδία νά κρίνη εἶναι μόνον ἡ Ἐκκλησία, καί μόνον τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἠμεῖς πρέπει νά ἐπικαλώμεθα. Τό κύρος καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἠμεῖς δέν τά συγχέομεν μέ τάς ἁμαρτίας τῶν προσώπων, καθώς οἱ παρασυνάγωγοι σεῖς"10.
Γιά τόν Παπαδιαμάντη ἡ ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, ἐνῶ γιά τόν Μακράκη αὐτό ποῦ προέχει καί μέλλει νά σώσει τόν ἄνθρωπο καί τήν ἀνθρωπότητα, τόν χριστιανισμό καί τόν ἑλληνισμό μαζί, εἶναι ἕνα σωματεῖο χριστιανῶν, γι' αὐτό ἄλλωστε ὁ ἴδιος διά βίου προέβαινε στήν ἵδρυση πολλῶν καί ἀλλεπάλληλων σωματείων θρησκευτικοῦ ἤ πολιτικοῦ προσανατολισμού11.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὅμως ἡ ἐκκλησία διαφθείρεται: στό Σῶμα Χριστοῦ καταντᾶ σωματεῖο χριστιανῶν. Ἔτσι καταργεῖται ἡ ἐκκλησιαστικότητα καί ἀναφύεται ἡ παραεκκλησιαστικότητα. Ἡ σχέση τῆς ἐκκλησίας μέ τήν παραεκκλησιαστική θρησκευτική ὀργάνωση εἶναι εὐθέως ἀνάλογη μέ τήν σχέση τοῦ κράτους καί τοῦ παρακράτους, τῆς παιδείας καί τῆς παραπαιδείας, τῆς οἰκονομίας καί τῆς παραοικονομίας, τοῦ σώματος καί τοῦ σωματείου, τῆς ὀρθοδοξίας καί τῆς ἑτεροδοξίας, τοῦ φιλοκαλικοῦ ἡσυχασμοῦ καί τοῦ προτεσταντικοῦ εὐσεβισμοῦ, δηλαδή τῆς ἐκκλησιαστικότητας καί τῆς θρησκευτικότητας.
Ἡ συγκεκριμένη διαφορά ἐντοπίζεται στήν προτεραιότητα: ποιός προηγεῖται; ὁ Χριστός ἤ ὁ χριστιανός, ἡ ἐκκλησία ἤ τό ἄτομο; τό σῶμα ἤ τό σωματεῖο; τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἤ τό σωματεῖο τῶν χριστιανῶν; ἡ ἐκκλησιαστικότητα ἤ ἡ θρησκευτικότητα; Μέ τήν γλώσσα τοῦ Παπαδιαμάντη λοιπόν: "Ποῖος Μητροπολίτης, ποία Σύνοδος, δύναται ποτέ ν'ἀναγνωρίση τόν κ. Μακράκην ὡς ὀρθόδοξον, ἐάν οὗτος δέν προσέλθη ἁπλῶς καί καθαρῶς, ἐν ταπεινώσει, ἄνευ σοφισμάτων καί ἄνευ ὑστεροβουλίας, ἐάν δέν προσπέση εἰς τήν Ἐκκλησίαν νά εἴπη τό ἥμαρτον, ν' ἀποπτύση τό τρισύνθετον καί πάσαν ἄλλην κακοδοξίαν, καί νά εἴπη ὅτι μετανοεῖ εἰλικρινῶς; Ὡς ἴσος πρός ἴσην τολμᾶ νά διαπραγματεύεται πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἤ ἔτι θρασύτερον, ὡς θεραπαίνιδα θέλει νά τήν μεταχειρισθῆ ὁ ἀγχίστροφος διαλεκτικός, ὁ πολυπλαγκτος ἀγορητής, ἀξιῶν, ἴνα ἡ Ἐκκλησία αὐτή καί ὄχι ὁ Μακράκης ὁμολογήση ὅτι ἔσφαλε νά τόν ἀποκηρύξη: Οἶον ἐξαίσιον πτῶμα! Οἶος κρημνός! Ἐν ὅμως λησμονεῖ ὁ πολύστροφος λογοκόπος, τό ὅτι οἱ Ἄρειοι καί οἱ Ἀπολλινάριοι καί οἱ Ὠριγένεις ἤσαν πολύ αὐτοῦ εὐφραδέστεροι καί λογιώτεροι καί ἐπιφανέστεροι... Ἀλλ' εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν ἄτακτος εἶναι ὁ κ. Μακράκης, ὅστις δέν πείθεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν"12.
Μέ τέτοια ἐκκλησιολογική λογική ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας ὁ Σκιαθίτης ἅγιος του αἰώνα μᾶς γράφει γιά τόνΣιφνιο "Σωκράτη τοῦ 19ου αἰώνα" τά ἑξῆς: "πᾶς χριστιανός ὀφείλει νά πειθαρχῆ εἰς τούς ὁρατούς ἀντιπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε ἁμαρτωλοί εἶναι οὗτοι εἴτε ἅγιοι, καί νά μή πλησιάζη εἰς τόν Μακράκη. Ἄλλως, θά ἦτον ἀναρχία καί τίποτε ἄλλο"13. Σέ ἄλλη πάλι συνάφεια διαδηλώνει τίς ἀπόψεις του μέ ἐμφαντικότερο τρόπο: "Τό βῆμα τῆς ἐκκλησίας δέν εἶναι, ὅπως τό βῆμα τό δικανικόν, τό βῆμα τό πολιτικόν, ὅπου ὑπάρχουν ρήτορες καί ἀντιρρήτορες... Τό ἐκκλησιαστικό βῆμα -ὁ ἄμβων- εἶναι αὐστηρόν, ἀποκλειστικόν, αὐθεντικόν. Εἰς μόνος ὁμιλεῖ. Ὑποτίθεται, ὅτι λέγει, ὄχι διδόμενα, ἀλλά συμπεράσματα, παραδεδεγμένα, ἀναμφισβήτητα, δόγματα. Δέν ἐπιτρέπονται ἐκεῖ αἵ αὐτοσχέδιοι ἀνοησίαι. Διά τοῦτο ὁ εἷς ἐκεῖνος πρέπει νά εἶναι χρισμένος ἀπό τήν ἐκκλησίαν// ὀφείλει νά εἶναι τό στόμα τῆς ἐκκλησίας, ἐπειδή συζήτησις δέν ἐπιτρέπεται, οὔτε δευτερολογία, οὔτε διακοπῆ. Ἀνάγκη ἄρα νά εἶναι κληρικός"14.
Τό φάντασμα τοῦ Μακράκη καί ἡ σκιά τοῦ Παπαδιαμάντη μέλλουν νά παραμένουν διαρκῶς μαζί μας σέ κάθε τίμια ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας τοῦ γένους μας σέ κάθε τύπο καί σέ κάθε καιρό. Ἡ ἐπιλογή ὑπέρ τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου ἀποτελεῖ προσωπική ἐπιλογή καθενός μας καί συλλογική εὐθύνη ὅλων μας.
________________
1. Τ. Παπατσώνης, Ἄσκηση στόν Ἄθω, Ἀθήνα 1963 (1984), 14.
2. Λ. Μπράνγκ, Τό Μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ στόν Ἰδεολογικό Κόσμο τοῦ Α. Μακράκη, Ἀθήνα 1997, 111: "Ὁ Μακράκης ... ἀναδεικνύεται τελικά ἀντί-ἡσυχαστικός".
3. Α. Παπαδιαμάντης, Ἅπαντα (ἐπιμ.), Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, 5 τόμοι, Ἀθήνα 1981-1988, τόμ. Ε?, σέλ. 330. Πρβλ. τόν σχολιασμό τοῦ Ζ. Λορεντζάτου, Μελέτες, Ἀθήνα 1994, τόμ. Ά', σέλ. 235-258.
4. Στό ἴδιο.
5. Παπαδιαμάντης, ο.π., Β', 498-499.
6. Παπαδιαμάντης, ο.π., Ε', 330.
7. Εὔστοχα κάνει λόγο γιά τόν "ὀρθόδοξο προτεσταντισμό" τοῦ Μακράκη ὁ π. Θεοκλητός Διονυσιάτης (στό Μπράνγκ, ο.π., 30 καί 28-30, ὅπου καταχώριση τῆς ἀντιμακρακικῆς τοποθέτησης τοῦ π. Φιλοθέου Ζερβάκου).
8. Παπαδιαμάντης, ο.π., Δ', 148.
9. Παπαδιαμάντης, ο.π., Ε', 163.
10. Παπαδιαμάντης, ο.π., Ε', 165. Πρβλ. παλαιότερη μελέτη μας: Μ. Μπέγζος, "Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης καί Ἀπόστολος Μακράκης: "Ἀειπλάνητος Διδάχος" ἤ "Κοσμοκαλόγερος"; Νέα Κοινωνιολογία, τχ. 27 (Ἄνοιξη 1999), 32-42 ποῦ ἀφορμήθηκε ἀπό προφορική ὑπόδειξη τοῦ ποιητῆ Δημήτρη Κοσμόπουλου γιά τήν ἀντιστικτική σχέση Παπαδιαμάντη-Μακράκη.
11. Πρβλ. Μπράνγκ, ο.π., 313επ., ἴδ. 327 ὅπου διασύνδεση τοῦ μακρακισμοῦ μέ τίς μετέπειτα παραεκκλησιαστικές ὀργανώσεις ("Ἀδελφότητες Θεολόγων") στήν ἑλλαδική ἐκκλησία μέ πρωτεργάτη τόν ἀρχιμανδρίτη π. Εὐσέβιο Ματθόπουλο (1849-1929), ἀρχικά ὀπαδό τοῦ Ἄπ. Μακράκη καί μετά (μετά τήν ἀποσκίρτησή του ἀπό τόν μακρακισμό) ἱδρυτή τῆς "Ζωῆς" (1907). Πρβλ. Χ. Γιανναρᾶς, Ὀρθοδοξία καί Δύση στή Νεώτερη Ἑλλάδα, Ἀθήνα 1992, 348] ἔπ., 359: "Ἡ πρώτη ἐξωεκκλησιαστική ὀργάνωση στήν Ἑλλάδα ἱδρύεται τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1976 ἀπό τόν Ἀπόστολο Μακράκη". Βλ. τήν διδακτορική διατριβή στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (μέ ἐπιβλέποντα καθηγητή τόν π. Θεόδωρο Ζήση) τοῦ Ἔμμ. Καραγεωργούδη, Χριτσιανισμός καί Πολιτική κατά τόν Ἀπόστολο Μακράκη, Θεσσαλονίκη 1992, ἴδ. σέλ. 107επ., ὅπου τεκμηριώνεται ἡ "μακρακική" γενεαλόγηση τοῦ κινήματος "Χριστιανική Δημοκρατία" καί τῶν ὀργανωσιακῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη.
12. Παπαδιαμάντης, ο.π., Ε?, 164.
13. Παπαδιαμάντης, ο.π., Γ?, 576.
14. Παπαδιαμάντης, ο.π., Δ?, 148.
(Πηγή: "Ἱερά Μητρόπολις Ἀττικῆς")
Πολύ καλό άρθρο, συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους θίξατε το θέμα των αδελφοτήτων. Τόσο καιρό προσπαθούσα να σας ψυχολογήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφέρω απόσπασμα από το: http://www.orthros.org/Greek/EA/EA.htm#q16
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρίν ἀπ᾽ ὅλα πρέπει νά ποῦμε ὅτι πολλοί ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας σχετίζονται μέ τίς χριστιανικές ὀργανώσεις εἴτε ὡς τακτικά μέλη τους εἴτε ὡς συμμετέχοντες στούς κύκλους τους στίς ὁμάδες νέων κλπ. Πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς εἶναι εὐλαβέστατοι καί ἀξιόλογοι. Ὅσα θά εἰπωθοῦν δέν ἀφοροῦν τά πρόσωπα ἀλλά τό πνεῦμα, ἡ νοοτροπία τῶν χριστιανικῶν ὀργανώσεων, άδελφοτήτων κλπ..
Οἱ ὀργανώσεις αὐτές ἀρχίζουν νά ἐμφανίζονται πρός τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα κυρίως μέ τόν Ἀπόστολο Μακράκη πού ξέφυγε ἀπό τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία. ἀκολουθοῦν ἡ «Ζωή» στήν πρώτη δεκαετία τοῦ 20ου αίῶνα δημιούργημα τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου καί οἱ Ὀρθόδοξες Χριστιανικές Ἑνώσεις τοῦ π. Ἀγγέλου Νησιώτου. Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60 ἔχουμε τήν ἀπόσχιση ἀπό τή «Ζωή» τμήματος της πού ὀνομάζεται «Σωτήρ», ἐνῷ τήν ἴδια περίοδο ἱδρύεται καί ἡ ἀδελφότης «Σταυρός».
Οἱ ὀργανώσεις αὐτές, σχηματικῶς μιλώντας, ἀποτελοῦν τόν τρίτο πυλῶνα καί τόν πιό πρακτικό ἀπό ὅπου εἰσῆλθε στήν πατρίδα μας ὁ ἐκδυτικισμός, ὁ εὐσεβισμός καί ἡ ἀλλοτρίωση ἀπό τήν ὀρθόδοξη παιδεία καί Παράδοση. Εἶχε προηγηθεῖ α) ἡ ἀλλοίωση τῆς Παιδείας ἀπό τόν Κοραή καί τούς δυτικοθρεμμένους λογίους καί β) ἡ βίαιη διακυβέρνηση τῶν Βαυαρῶν μέ τούς άντορθόδοξους νόμους, τή διάλυση τῶν μοναστηριῶν καί τήν δικτατορική παρέμβαση στήν Ἐκκλησία.
Οἱ ἱδρυτές τῶν ὀργανώσεων ξεκίνησαν μέ ἁγνές προθέσεις, ἀλλά μέ κρυφή ὑπερηφάνεια καί περιφρόνηση στήν Ὀρθόδοξη παραδοση. Οὐσιαστικά ἀρνήθηκαν τίς ὀρθόδοξες προϋποθέσεις καί μαζί μ᾽ αὐτό τόν ἀληθινό σκοπό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς πού εἶναι ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη διά τῆς ἀσκήσεως, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Θαμπωμένοι ἀπό τά «ἀποτελέσματα» τῶν μεθόδων ἱεραποστολῆς τῶν παπικῶν καί προτεσταντῶν, τίς οἰκειοποιήθηκαν. Ρίχτηκαν σέ μιά ἀγχώδη δράση μέ κηρύγματα, κατηχητικά κύκλους μελέτης ἁγίας Γραφῆς, κατασκηνώσεις κλπ. ἀκολουθώντας τά δυτικά πρότυπα. Ἔδωσαν πίστη στήν ἀλλαγή συμπεριφορᾶς καί παρέβλεψαν τή διδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Πίστεψαν στή δύναμη τῶν πολλῶν λόγων, τῶν ἐπιστημονικῶν ἀποδείξεων καί τῆς πειθοῦς γιά νά μεταστρέψουν τούς ἀνθρώπους, νά τούς φέρουν κοντά στό Θεό. Ἀλλά μέ τόν τρόπο αὐτό πέτυχαν νά βελτιώσουν μόνο ἐξωτερικά τούς ἀνθρώπους πού τούς πλησίαζαν. Ἡ εὐσέβεια πού συμπεριλαμβάνει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή μετατράπηκε σέ εὐσεβισμό σέ «μόρφωσιν εὐσεβείας». Τό νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία εἰ δυνατόν στό ναό τῆς ἀδελφότητος, νά ἐξομολογούμαστε στόν πνευματικό τῆς ἀδελφότητος, νά διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή, νά μή λέμε ἄσχημα λόγια καί πρό πάντων νά διαβάζουμε τά ἔντυπα τῆς ὀργανώσεως καί νά πηγαίνουμε στούς κύκλους αὐτό ἀποτελοῦσε τό Ακαί τό Ω τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Καλά είστε τελείως λάθος. Οι οργανώσεις έχουν ορθοδοξότατο πνεύμα και μην ακούτε τέτοιες απόψεις. Δείτε τι προσέφεραν τόσες δεκαετίες. Μήπως κάποιοι τις ζηλεύουν και γι' αυτό τα λένε αυτά;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάριος
Η OOAA (Ορθόδοξη Ομάδα Αντισωτηρικού Αγώνα) είναι εδώ. Θα λέει την άποψή της όσο και αν κάποιοι την πολεμούν με σθένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρός να γυρίσουνε στις ενορίες. Να ενσωματωθούν εκεί που βρίσκεται κ η υπόλοιπη εκκλησία.
ἀδέλφια μήν τσακωνόμαστε μεταξῦ μας. ὅπως ἔλεγε καί ὁ γεροΠαΐσιος και λάθος νά ἔχουν νά μήν τίς πολεμοῦμε. Ἄλλωστε ἐδῶ καί μερικά χρόνια ἔχουν στραφῆ περισσότερο στήν ὀρθόδοξη παράδοση.
ΑπάντησηΔιαγραφήοργανώσεις:προτεσταντισμός ελληνικής εμπνεύσεως
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μπέγζος είναι ο υπερασπιστής του βλάσφημου Ανδρουλάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να ξέρετε τί διαβάζετε.
Καλά ανώνυμε 12:02 μ.μ. μας έπεισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτά που γράφει έχεις τίποτε να αντιπροτείνεις και να επιχειρηματολογήσεις;;
Σε τι διαφωνείς με αυτά που γράφει στο συγκεκριμένο άρθρο;
Δεν με ενδιαφέρει αν ο ψάλτης στην εκκλησία είναι άγιος ή αμαρτωλός αρκεί να ψάλλει.
Εν προκειμένω ο Μπέζγος λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Σε ενοχλεί μήπως ότι ο Παπαδιαμάντης καταφέρεται εναντίον των οργανώσεων;
Δεν καταλαβαίνω εσείς είστε υποστηριχτές του Μητροπολίτη Ανδρέα και δεν υπάρχει να μην είστε και υποστηριχτές του Μακαριστού Μητροπολίτου Σεβαστιανού τον προκάτοχο του Σεβασμιότατου Ανδρέα που ήταν μέλος της αδελφότητος «Ζωής».
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικό είναι να ξέρουμε και ποιός είναι αυτός που τα λέει. Αν είναι τόσο αντίχριστος ώστε να υποστηρίζει αισχρούς βλάσφημους τότε ό,τι λέει εναντίον τους είναι υπερ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για το θέμα του ψάλτη, πάλι ΛΑΘΟΣ έχεις. Φυσικά και στην Ορθοδοξία μας νοιάζει ποιος τα λέει, αν ένας ψάλτης είναι φάλσο αλλά είναι άγιος αυτός αξίζει ως ψάλτης πολύ περισσότερο απο ένα αναίσθητο ψάλτη που ψέλλει καλλίφωνα.
Φαίνεσαι εντελώς άσχετος.
Φίλε θεωρώ ότι θίχτηκες από τα γραφόμενα γιατί προφανώς ανήκεις σε κάποια οργάνωση. Γιατί δεν απαντάς με επιχειρήματα σε αυτά που γράφει στο κείμενο και απλά περιορίζεσαι στο να χαρακτηρίσεις τον συγγραφέα ως αντίχριστο;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μακράκης έχει καταδικαστεί από την Εκκλησία. Η αλλοίωση όμως που επέφερε με τη δράση του στην Ορθοδοξία μας ακόμα δεν λέει να εξαφανιστεί. Ο εκδυτικισμός στο ορθόδοξο τρόπο ζωής οφείλεται εν πολλοίς σε αυτόν τον άνθρωπο.
Και στο θέμα του ψάλτη πάλι λάθος είσαι. Πάρε ένα άλλο παράδειγμα: Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αμαρτωλός ή άγιος ο ιερέας που με κοινωνεί ή με εξομολογεί γιατί από τη στιγμή που έχει χειροτονηθεί φέρει τη χάρη του Θεού. Ο π. Παΐσιος το λέει πολύ χαρακτηριστικά.
Συνεπώς προσπάθησε να ξεκολλήσεις από τη νοοτροπία των οργανώσεων που σε μερικά θέματα ξεφεύγει από τα όρια της ορθόδοξης παράδοσης. Μόνο έτσι θα αντιληφθείς ορθά την Ορθοδοξία!!!
Ελπίζω ο Θεός να σε φωτίσει. Καλό αγώνα... Θα χαρώ πολύ να μου απαντήσεις...
Δημήτρης Κονιτόπουλος
Αγαπητέ Δήμητρη εσύ είσαι λάθος και στα δύο θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μακράκης είχε λάθος και είχε καταδικαστεί αλλά οι οργανώσεις δεν έχουν μακρακιστικές θεωρίες.
Είσαι λάθος και να βάζεις στο τσουβάλι όλες τις οργανώσεις και σε όλους τους καιρούς. Κάποιες είχαν εκδυτικιστεί αλλά και αυτές διορθώθηκαν.
Στο θέμα του ψάλτη έχεις λάθος και κάνεις λάθος να το συγχέεις με την εξομολόγηση όπου εκεί ενεργεί το μυστήριο, η Χάρη. Ο ψάλτης που έχει θεία χάρη μέσα του, ας είναι κακόφωνος αυτός περνά τα θεία λόγια μέσα στις καρδιές των ανθρώπων γιατί αυτό που έχει σημασία είναι η Χάρη και όχι οι εξωτερικές φανφάρες, καλλιφωνίες, που αυτά δεν μπορεί να μπουν στην ψυχή του ανθρώπου.
Ο π.Παϊσιος ήταν αγράμματος αλλά σου μίλαγε 1 λεπτό απλά και σου έμπαιναν στην ψυχή γιατί τα ζούσε και τα πίστευε. Ένας καθηγητής θεολογίας άπιστος και ανήθικος, όσα καλά και σοφά και αν σου πει σε διωχνει γιατί καταλαβαίνεις ότι είναι ξύλινος λόγος.
Ο καθένας κρίνεται με τις πράξεις του. Μπορεί να έχει δίκαιο εδώ, αλλά η αντίχριστη συμπεριφορά του, τον κάνει ανάξιο να κρίνει τις οργανώσεις που ποτέ δεν υποστήριξαν τόσο αισχρούς βλάσφημους. Το να υποστηρίξεις αισχρό βλάσφημο σημαίνει ότι δεν πιστεύεις τίποτα.
Εύχομαι ο Θεός να σε φωτίσει να αγωνιστείς σωστά χωρίς να απορρίπτεις ανθρώπους που αναμόρφωσαν τόσο κόσμο.
Ορέστης
Εκλαμβάνω αυτά που λες ως ΑΝΕΚΔΤΟΤΟ. Οι οργανώσεις βασίστηκαν πάνω στις απόψεις του Μακράκη. Ο π. Ευσέβιος Ματθόπουλος επηρεάστηκε καταλυτικά από τις δυτικοφερμένες απόψεις του Μακράκη με αποτέλεσμα να τις μεταδώσει στη Ζωή. Σήμερα δυστυχώς ακόμη επιβιώνουν πιετιστικά-ευσεβιστικά στοιχεία κυρίως στον Σωτήρα (Τα στοιχεία αυτά είναι πολλά αλλά βαριέμαι να κάθομαι να πληκτρολογώ). Στα λέει ένας άνθρωπος που για χρόνια ασχολούνταν ως φοιτητής με την αδελφότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που το Άγιον Όρος δεν επηρεάστηκε και κράτησε το αυθεντικό ορθόδοξο πνεύμα.
Όταν κατάφερα να φύγω από τη λογική των οργανώσεων άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο όλο τελείως διαφορετικά.
Προσωπικά μένω στα λόγια του Γέροντος Παϊσίου που είπε: "ΟΙ ΟΡΓΑΝΏΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ".
Τα τελευταία χρόνια ίσως έγιναν κάποιες προσπάθειες αλλά ο δρόμος ακόμα είναι πολύ μακρύς.
Δημήτρης Κονιτόπουλος
ΑΝΕΚΔΟΤΟ είναι αυτά που λες εσύ. Αν έχεις κακές εμπειρίες μην προσπαθείς να τις φορτώσεις σε όλες τις οργανώσεις, ίσως να οφείλεται σε κάποιους κακούς εκπροσώπους τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνεις λάθος και για τον π. Ευσέβιο που διέρρηξε τις σχέσεις του με τον Μακράκη. Πώς μπορεί να επηρεάστηκε ένας που διαφώνησε και χώρισε τον δρόμο του απο τον Μακράκη;
Αφήνω ότι ο Μακράκης είχε και αιρέσεις, δεν σημαίνει ότι όλα όσα είχε ήταν απόβλητα. Τότε μην τρως διότι έτρωγε και ο Μακράκης!
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει ο Μακράκης ο οποίος είχε πράγματι αιρετικές απόψεις με τις οργανώσεις. Τώρα αν είχε κάποιες σχέσεις ο π. Ευσέβιος Ματθόπουλος με τον Μακράκη αλλά μετά κατάλαβε ότι ο άνθρωπος ήταν πλανεμένος δεν λέει τίποτα όλοι κάνουμε λάθη και έχουμε την ευκαιρία να τα διορθώσουμε άλλωστε και οι άγιοι έκαναν λάθη μόνο ο Θεός δεν κάνει λάθη. Να υπενθυμίσω πως ο άγιος Νεκτάριος είχε πει πως «ο Ευσέβιος Ματθόπουλος είναι άνθρωπος του Θεού». Αν θέλετε βγάλτε προτεστάντη και τον άγιο Νεκτάριο. Ο άγιος Νεκτάριος είχε πει και για τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο ιδρυτή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών τα ακόλουθα «Εις το πρόσωπό του βλέπω τον αυριανόν ταγόν της Εκκλησίας τον γνήσιον ποιμένα του χριστεπωνύμου πληρώματος». Να σημειωθεί πως ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος ήταν μία αγία μορφή του 20ου αιώνα και υπάρχουν μαρτυρίες πως και θαύματα είχε κάνει αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες περί του πατρός Γερβάσιου πατήστε: http://www.impantokratoros.gr/Simia_Xarismata.el.aspx
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία άλλη πολύ συκοφαντημένη αλλά αγία μορφή είναι ο Αυγουστίνος Καντιώτης τον οποίο επειδή ήταν τόσο απλός και δεν ενδιαφερόταν για τα του κόσμου αλλά φρόντιζε να ετοιμάσει σωστές αποσκευές για τον άλλο κόσμο δεν έβρισκαν και πολλές κατηγορίες εναντίον του κατάφεραν να πουν ότι ήταν οργίλος και ότι φώναζε στα κηρύγματα όμως και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος φώναζε μήπως ήταν και αυτό οργίλος ή μήπως τον έπνιγε η αλήθεια και η αγάπη του για τους συνανθρώπους του που πρέπει να μάθουν την αλήθεια; Βεβαίως και για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη υπάρχουν μαρτηρίες για θαύματα αλλά επειδή πάντα υπάρχουν οι καλοθελιτές που μόνο να κατηγορούν ξέρουν και έχουν φθόνο μέσα τους ή άλλοι που επηρεάζονται από αυτούς και κατ' ευθείαν θα προσπαθήσουν να αποδείξουν το αντίθετο θα αποδείξω πως ο Αυγουστίνος Καντιώτης υπήρξε πράγματι άγιος άνθρωπος με τα λόγια των αγίων γερόντων του αιώνα μας. ῾Ο θαυμαστὸς Γέροντας τῶν ἡμερῶν μας π. Πορφύριος εἶπε στον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο· «῾Ο Αὐγουστῖνος εἶνε ὁ μεγάλος ἀσκητής. ῞Οσα λέγει καὶ ὅσα γράφει εἶνε ὅλα διαμάντια». Καὶ σὲ ἄλλο πρόσωπο εἶπεν· «῾Ο Αὐγουστῖνος εἶνε Πατερικὴ μορφή, σὰν τοὺς Πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου». Επίσης θαυμαστός Γέροντας τῶν ἡμερῶν μας π. Ιάκωβος είπε στον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο «Τί κάνει, Νῖκο, ὁ δεσπότης μας, ὁ π. Αὐγουστῖνος; Αὐτὸς μᾶς κρατάει ὅλους, αὐτὸς κρατάει ὅλη τὴν ᾿Ορθοδοξία. Ξέρεις γιατὶ τὸν μισοῦν καὶ τὸν διώκουν ἄλλοι δεσποτάδες; Τὸν μισοῦν καὶ τὸν διώκουν, διότι τὸν φθονοῦν, ἐπειδὴ εἶνε ἀνώτερός τους καὶ δὲν μποροῦν νὰ τὸν φθάσουν». Περισσότερα δείτε εδώ http://niksotiropoulos.blogspot.com/search/label/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%82. Τέλος πρέπει να πως οι αδελφότητες έχουν βγάλει μοναχούς και μοναχούς όπως και πολλούς ιερείς. Και οι άνθρωποι των οργανώσεων όσο ζούσαν οι άγιοι γέροντες όπως ο π. Πορφύριος, ο π. Παΐσιος, ο π. Ιάκωβος ο Τσαλίκης κ.α. τους επισκέπτονταν και οι γέροντες αυτοί είχαν χαρίσματα από τον Θεό και ένα από αυτό είναι να γνωρίζουν τα πάντα για τους άλλους ώστε να βοηθούν του ανθρώπους στα προβλήματά τους. Και ρωτώ αν οι οργανώσεις δεν είναι σωστές δεν θα έλεγαν σ'αυτούς του ανθρώπους να φύγουν απ' τις οργανώσεις;
Βέβαια μπορεί να υπάρχουν και αιρετικές οργανώσεις όπως ο σύλλογος του π. Μάξιμου Βάρβαρη που λέει ένα σωρό ανοησίες και πλάνες στον κόσμο περί της Δετέρας Παρουσίας του Κυρίου μας και περί του αντιχρίστου. Αλλά τουλάχιστον οι αδελφότητες που γνωρίζω εγώ η «Ζωή», ο «Σωτήρ» και ο «Σταυρός» δεν διδάσκουν ουδεμία πλάνη.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ. ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝ, ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΡΑΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ "ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΖΟΥΝ"...ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί κάποιος που δεν είναι "της Εκκλησίας" αλλά με καλή προαίρεση και με στόχο να γίνει ενεργός μέλος της, δεν μπορεί να αισθανθεί άνετα μέσα στις οργανώσεις;;;; Μήπως γιατί τον απορρίπτουν και μόνο από την εμφάνιση χωρίς να σκέφτονται ότι αυτός ο άνθρωπος έχει μια αθάνατη ψυχή που αξίζει τη σωτηρία;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί οι οργανώσεις αναφέρονται με επαίνους σε μεγάλες προσωπικότητες που ήταν μέλη τους (και πράγματι μπορεί να είναι σημαντικοί) αλλά δεν θα κάνουν μια διάλεξη για τον π. Παΐσιο ή για έναν Αγιορείτη Γέροντα;;;;;;
Γιατί οι οργανώσεις δεν ενώνονται με τις ενορίες;;; Από τη μία μιλούν για εκκλησιαστική ενότητα και από την άλλη αρνούνται να ενταχθούν στον θεοΐδρυτο οργανισμός της Εκκλησίας.
Γιατί στα τραγούδια των οργανώσεων δεν αναφέρονται ονόματα αγίων και της Παναγίας;;; Μήπως γιατί πολλά εξ αυτών αποτελούν μεταφράσεις προτεσταντικών τραγουδιών όπως το τραγούδι: "Του Χριστού οι στρατιώτες";;
Ο Επίσκοπος Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός είχε πει:
"Μία είναι η Αλήθεια, ότι η Εκκλησία είναι Σώμα και αι θρησκευτικαι οργανώσεις είναι Σωματεία, δηλαδή παρασιτικοί οργανισμοί εις το σώμα".
Γιατί οι αφιερωμένοι/ες δεν γίνονται μοναχοί/ες παραβιάζοντας της εκκλησιολογική τάξη και τον θεσμό του μοναχισμού;;
Ως κατακλειδα θα αναφέρω το εξής: Ο Χριστός δεν ζητάει ιεραποστολές προτεσταντικού τύπου, ζητάει ιεραποστολές τύπου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που αφού πέραασε από το καμίνι των πειρασμών και καθαρίστηκε από τα πάθη του, φωτισμένος και αγιασμένος όπως ήταν ανέλαβε το έργο στηρίξεως των αδελφών στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ 3:40 μμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕ !
Καταρχάς Ανώνυμε 6:43 δεν απάντησες στα επιχειρήματά μου δηλαδή στου Ανώνυμου 3:40 και δεν μπορείς να λες κάτι χωρίς να έχεις επιχειρήματα. Τώρα όσο αναφορά τα χριστιανικά τραγούδια δεν γνωρίζω αν είναι αντιγραφή από προτεσταντικά τραγούδια αλλά αν μου βρεις δογματική διαφορά σ' αυτά τα τραγούδια να το δεχτώ. Τα τραγούδια αυτά αναφέρουν τον Χριστό ο οποίος είναι ο ίδιος ο Θεός αλλά αναφέρονται καμιά φορά οι άγιοι και η Παναγία σ'αυτά τραγούδια. Και είναι φτιαγμένα με σκοπό να απομακρύνουν τους νέους από τα διεφθαρμένα τραγούδια της εποχής μας και να βάλουν λίγο Χριστό μέσα τους διότι όπως σίγουρα ξέρεις τα κοσμικά τραγούδια περνούν και σατανικά μηνύματα. Αν όμως εσύ Ανώνυμε 6:43 είσαι κατά των οργανώσεων μόνο και μόνο για αυτά τα τραγούδια μετά τι να σου πω. Αλλά ακόμα και αν μπορούμε να το θεωρήσουμε λάθος από μέρους των οργανώσεων και πάλι δεν λέει τίποτα διότι όλοι κάνουν λάθη αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όποιος κάνει λάθος είναι αιρετικός. Όλα διορθώνονται με την αγάπη του Χριστού όμως την αγάπη. Όσο αναφορά το θέμα γιατί να πας σε μια χριστιανική οργάνωση στην εκκλησία και όχι στην ενορία θα έλεγα τα εξής: Πρώτα πρώτα πρέπει να πούμε πως δεν είπε κανείς πως αν δεν πας σε μια οργάνωση είσαι κακός απλούστατα κάνουν κηρύγματα και κατηχητικά αν θέλετε της ενορίας διαλέγετε και παίρνετε δικαίωμα σας αλλά δεν είναι σωστό να κατηγορείτε άδικα πως κηρύττουν πλάνες. Ύστερα επειδή οι ιεράρχες μας τείνουν προς τον οικουμενισμό και επειδή οι ενορίες ελέγχονται από τους επισκόπους πολλές φορές μπορούν τα κηρύγματα των ιερέων στις ενορίες να νεοφερτίζουν και να οικουμενιστίζουν φοβούμενοι μην τους κάνει την παρατήρηση ο Μητροπολίτης τους. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πάντοτε πως είναι κακό να πας να ακούσεις κήρυγμα στην ενορία σου άλλωστε οι αδελφότητες συνεργάζονται πολλές φορές με τις Μητροπόλεις. Και θέλω να ρωτήσω κάτι σε όσους βάλονται με τις οργανώσεις. Είναι τυχαίο που πιο φανατικός άνθρωπος είναι ο Χρήστος Γιανναράς που είναι νικολαΐτης; Θέλετε μήπως και εσείς να πέσετε σε τέτοιο κατάντημα; Θα ήθελα επίσης να πω πως όλοι κατηγορούν τις αδελφότητες ότι προτεσταντίζουν μα το άκρως αντίθετο γίνετε. Διδάσκουν την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατερικών Κειμένων, την τακτική εξομολόγηση και κατόπιν Θεία Κοινωνία, την νηστεία, την καθημερινή προσευχή. Αν όλα αυτά είναι πλάνες τότε μάλλον εσείς είστε τελικά οι πλανεμένοι. Δεν έλεγε ο άγιο Ιωάννης ο Χρυσόστομος να γίνονται συγκεντρώσεις των πιστών για την μελέτη και ερμηνεία της Αγίας Γραφής; Γιατί κατηγορούν τις οργανώσεις και για τους κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής. Τέλος να πρέπει να αναφέρω πως υπήρχαν αδελφότητες και στα πρώτα Χριστιανικά χρόνια και στα Βυζαντινά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα επίσης να παρακαλέσω τους διαχειριστές του blog να απαντήσουν και αυτοί στα σχόλια των αναγνωστών γιατί πιστεύω πως εφόσον ανέβασαν μια ανάρτηση έχουν χρέος και να απαντήσουν στα σχόλια.Κλείνοντας προτείνω σε όλους το βιβλίο του έγκριτου θεολόγου Σταύρου Μποζοβίτη «Σύλλογοι και Αδελφότητες στο σώμα του ζώντος Χριστού» εκδ. Σταυρού
καλά ο σωτηρόπουλος είναι τελείως πέρα βρέχει...χαχαχα. Ότι να'ναι ρε φίλε, ΈΛΕΟΣ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω τη μέρα που θα πουν ένα συγγνώμη οι οργανωσιακοί και θα ρωτήσουν μια συμβουλή κάποιου Αγιορείτου ή γενικότερα από κάποιον Γέροντα σε Μοναστήρι και όχι "κουρεμένο" αρχιμαδρίτη μέσα σε μια εβδομάδα, με τα χρυσά μανικετόκουμπα, τα χρυσοποίκιλτα άμφια και όλα τα συναφή...
Αγαπητέ ανώνυμε 9:25μμ εκδόσεις Σωτήρ είναι και όχι Σταυρού το τελευταίο βιβλίο που λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε 9;30 δεν γνωρίζω ποιές οργανώσεις έχεις στο νου σου ή αν είσαι συκοφάντης τους. Αλλά οι Σωστές οργανώσεις είναι πρώτες και στην λιτότητα και στην παραδοσιακότητα και δεν έχουν στους κόλπους τους κουρεμένους και με χρυσοποίκιλτα ή μανικετόκουμπες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αποκλείεται και να είσαι βαλτός και να λες ότι σου κατέβει η κούτρα σου, ως ανώνυμος.
Παιδιά μην σκάτε ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος θα μας λύσει τα προβλήμτα: "Τις Χριστιανικές οργανώσεις να μην τις καταργήσουμε αλλά να τις κάνουμε πατερικές", προσέξατε κάτι; Δεν είπε πιό πατερικές, αλλά πατερικές... Όποιος κατάλαβε κατάλαβε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.:Και κάτι προς τους διαχειριστές του ιστολογίου: Δεν χρειάζεται να βάζετε άρθρα για τις οργανώσεις κλπ, όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση και τις αντιλήψεις που έχουν, και οι περισσότεροι έχουμε περάσει από οικοτροφεία, συλλόγους κλπ...Σχεδόν όλοι ξέρουμε και χωρίς πολλά επιχειρήματα ότι δεν πάνε καλά, σταματήστε το εδώ λοιπόν και ας μην ξαναδεχτήτε άλλο σχόλιο ούτε θετικό, ούτε αρνητικό.
Συνεχίστε Ρωμαϊικα και προ πάντων Πατερικά όπως είστε!
"Ένας καθημερινός αναγνώστης σας!!!!!!!"
ὥς ἕνας ἀπό τούς διαχειριστές τοῦ ἰστολογίου σταματάω ἀπό τοῦδε καί στό ἑξῆς νά ἐγκρίνω σχόλια γιά τήν συγκεκριμένη ἀνάρτηση. ὁ σύντάκτης πού ἀνέρτησε τό ἄρθρο, τό ἔκανε μόνο γιά νά δοῦμε ποιά ἄποψη εἶχε ὁ κυρ Ἀλέξανδρος γιά τήν συγκεκριμένη (καί τονίζω τὀ συγκεκριμένη) ἐκκλησιαστική κίνηση τοῦ Μακράκη. τό νά κατηγοροῦμε ὅμως συλλήβδην τίς ἀδελφότητες εἶναι ἀντιεκκλησιαστικό. ἄς παρουμε καλλίτερα τό κομποσχοίνι νά τούς φωτίσει ὁ Θεός γιά ὅσα λάθη τους καί λάθη μας. Δυστυχῶς μᾶς λείπει ἡ ἑνότητα. Γ.Ε.
ΑπάντησηΔιαγραφή