Καὶ πάλι μαζὶ φίλοι μας, γιὰ νὰ δοῦμε αὐτὴ τὴ φορὰ τὰ παθήματα τῶν «Πεντηκοστιανῶν», οἱ ὁποῖοι προφανῶς δὲν εἶχαν μάθει γιὰ τὸ ρεζίλεμα ποὺ ὑπέστησαν οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά», καὶ ἔτσι δοκίμασαν καὶ οἱ ἴδιοι μέσα στὸ κατακαλόκαιρο τὴν ζωντανὴ παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας στὴν περιοχή.
Ἀλλ’ ἂς ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Σάββατο μεσημέρι 18 Ἰουνίου.Ἕνα αὐτοκίνητο σταματᾶ στὴν κεντρικὴ πλατεία Κονίτσης καὶ ἀποβιβάζονται τρεῖς κύριοι καὶ δύο κυρίες. Μέχρις ἐδῶ, ὅλα ἀπολύτως φυσιολογικὰ καὶ οὐδὲν σχόλιον. Ἄλλωστε τόσος κόσμος εἶχε ἔρθει στὴν μικρή μας πολιτεία τὴν ἡμέρα αὐτὴ καὶ γιὰ τὸν λόγο...
ὅτι στὴν αἴθουσα τοῦ δημαρχιακοῦ μεγάρου ἐπραγματοποιεῖτο ἡ σύναξη τῶν μελῶν, ἀπ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, τοῦ Συλλόγου «Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη» (ΕΡΩ).
(Μέρα ποὺ βρῆκαν νὰ ἔρθουν καὶ οἱ «ἀφιλότιμοι»... Ἄρα βάσει τῆς θεωρίας τῶν πιθανοτήτων, πόσες πιθανότητες εἶχαν νὰ ἔρθουν στὴν Κόνιτσα γιὰ «κήρυγμα», καὶ νὰ πέσουν ἐπάνω ἃ) στὴ σύναξη τοῦ ΕΡΩ καὶ β) στὴν προετοιμασία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως γιὰ τὸ συλλαλητήριο περὶ τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη» ποῦ πραγματοποιήθηκε μὲ μεγάλη ἐπιτυχία τὴν ἄλλη μέρα; Θὰ χρειαστεῖ προφανῶς μεγάλο κομπιοῦτερ γιὰ νὰ βροῦμε ἄκρη στὸν μαθηματικὸ προβληματισμό. Καὶ ὅμως, οἱ ταλαίπωροι ἔπεσαν ἀκριβῶς ἐπάνω στὴν περίσταση. Ὅλη ἡ Κόνιτσα ἐπὶ ποδὸς πολέμου καὶ οἱ «πράοι» Πεντηκοστιανοί, ὡς «μαϊντανός», γιὰ νὰ ἀγρεύσουν θύματα! Ἐδῶ ἰσχύει ὁ λόγος: «Ποῦ πᾶς ρὲ φίλε, ποῦ πᾶς; Καλὰ δὲν ἤξερες, δὲν ρώταγες, ὅμως, γιὰ νὰ μάθεις πρὶν ξεκινήσεις;».
Ἡ πενταμελὴς λοιπὸν αὐτὴ ὁμάδα, ἔβγαλε ἀπὸ τὸ πὸρτ μπαγκὰζ τοῦ αὐτοκινήτου τὶς ἐφημερίδες, χωρίστηκε σὲ δύο ὁμάδες καὶ ξεκίνησε γιὰ τὸ ἔργο τοῦ «εὐαγγελισμοῦ».
Ξεκίνησαν νὰ κηρύξουν, ὅπως ἔλεγαν, τὸν Χριστὸ στὴν Κόνιτσα. (Βλέπετε στὴν Κόνιτσα ὑπάρχει ἡ κελτικὴ λατρεία καὶ οἱ πιστοὶ λατρεύουν τὸ δωδεκάθεο, καὶ εἶχαν ἀνάγκη νὰ γνωρίσουν ὅτι ὑπάρχει καὶ ἡ Χριστιανικὴ Πίστη).
Τὸ τί ἔγινε;
Ά) Ἄναψαν τὰ τηλέφωνα, εἰδοποιώντας οἱ πιστοί τους ὑπευθύνους κληρικούς, μὲ τὸ εἰδικὸ σύνθημα γι’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις «λύκοι στὰ πρόβατα».
Β) Οἱ περισσότεροι πιστοὶ ὅταν ἔρχονται πρόσωπο πρὸς πρόσωπο μὲ τοὺς αὐτόκλητους «ἱεραποστόλους», τοὺς ἔλεγαν καὶ μὲ μία δόση ἀστειότητας ὅτι χάνουν τὸν χρόνο τους, τὰ καύσιμα καὶ τὰ χρήματά τους, καὶ ὅτι δὲν εἶναι τώρα καιροὶ γιὰ σπατάλες... Σοβαρὰ ὅμως τοὺς παρακαλοῦσαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ νὰ ἐπιστρέψουν καὶ νὰ γνωρίσουν καλὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν ὁποία κι ἔφυγαν.
Γ) Δὲν ἔλειψαν βέβαια καὶ ἀρκετοὶ ποὺ κράτησαν τὴν ἐφημερίδα ποὺ τοὺς πρόσφεραν τὰ ταλαίπωρα θύματα καὶ ὅ,τι σχετικὸ ἔντυπο. Θὰ ρωτήσετε τώρα, καὶ μὲ τὸ δίκιο σας, γιὰ ποιὸ λόγο δέχτηκαν νὰ τὰ κρατήσουν;
Θὰ ἐκπλαγεῖτε ὅταν ἀκούσετε τὴν ἀπάντηση, ὅπως ἐξεπλάγημεν κι ἐμεῖς.
Πρὸ καιροῦ ἔχει ξεκινήσει καὶ στὴν Κόνιτσα εἰδικὴ ἐκστρατεία γιὰ τὴν ἀνακύκλωση τοῦ χαρτιοῦ.
Ἐπειδὴ ὅμως οἱ κάτοικοι δέχτηκαν παρατηρήσεις ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους γιὰ τὴν σχετικὴ ἀδιαφορία τοὺς ἐπὶ τοῦ θέματος, τώρα βρῆκαν καὶ αὐτοὶ τὴν εὐκαιρία νὰ δείξουν ὅτι ἔγιναν καλοὶ μαθητὲς καὶ ὅτι ἀπέκτησαν «οἰκολογικὴ συνείδηση». Ἔτσι λοιπόν, ὅλες οἱ ἐφημερίδες καὶ ὅ,τι σχετικό, ἔλαβαν τὴν «ἄγουσαν» γιὰ τὸ ροκάνισμα τῆς ἀνακυκλώσεως. (Μεταξύ μας, οἱ κάτοικοι φάνηκαν καλοὶ μαθητὲς διότι εἶναι καλοκαίρι. Ἂν αὐτὸ συνέβαινε τὸν χειμώνα, τὰ ἔντυπα θὰ ἦταν ὅ,τι ἔπρεπε γιὰ προσανάμματα. Ὅπως ἀκριβῶς εἶχε συμβεῖ μὲ τὰ ἔντυπα «Σκοπιὰ» καὶ «Ξύπνα» τῶν «Μ.τ.Ι». Τί νὰ κάνουμε φίλοι μου, κάποιες φορὲς οἱ περιστάσεις μᾶς ἀναδεικνύουν καὶ οἰκολόγους... Ὄχι παίζουμε).
Μία ἄλλη φαιδρὴ σκηνὴ ποὺ σημειώθηκε εἶναι ἡ ἑξῆς: Σὲ κάποιο ἑστιατόριο τῆς γραφικῆς μας πόλεως, κάποιοι σύνεδροι τοῦ ΕΡΩ, γευμάτιζαν. (Ἦταν νομικοί, ἰατροί, καθηγητὲς κ.λπ.). Ἐ λοιπόν, θεώρησαν οἱ «ἀπόστολοι τῆς πεντηκοστῆς» νὰ πᾶνε σ’ αὐτοὺς γιὰ νὰ τοὺς κάνουν «κατήχηση». Φυσικὰ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἤθελαν νὰ χαλάσουν τὴν ὄμορφη ἀτμόσφαιρα τῆς παρέας τους καὶ δὲν ἔδιναν σημασία. Οἱ κύριοί της «πεντηκοστῆς» ἐπέμεναν. Ἕως ὅτου ἕνας ἀπὸ τὴν παρέα τοὺς λέει: «Ρὲ παιδιά, πρώτη φορὰ ἦρθα γιὰ ν’ ἀπολαύσω τὴν Κόνιτσα, καὶ θὰ μοῦ τὸ βγάλετε ξινό; Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει. Ἢ μᾶλλον, ἐλᾶτε σὲ λίγο στὸ συνέδριο κι ἐκεῖ νὰ τὰ ποῦμε ξεκάθαρα»... Γιὰ τὸ πότε ἐξαφανίστηκαν, οὔτε καὶ οἱ ἴδιοι κατάλαβαν.
Ἐν τῷ μεταξὺ κατέφτασαν καὶ οἱ ὑπεύθυνοι κληρικοὶ ἐπὶ τῶν αἱρέσεων. Τὸ τί ἔγινε; Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζουμε, σᾶς παραπέμπουμε νὰ διαβάσετε τὸ τί συνέβη μὲ τὴν ἐπίσκεψη τῶν «Μ.τ.Ι». Περίπου στὸ ἴδιο μοτίβο βρίσκονται οἱ διάλογοι καὶ οἱ σπαρταριστὲς ἀπαντήσεις τῶν θυμάτων.
Τὰ δὲ θεμελιώδη ἐρωτήματα ποὺ ἔθεταν οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔμεναν ἀναπάντητα.
Οἱ ταλαίπωροι προσπαθοῦσαν νὰ ἀλλάζουν θέματα, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ κατόρθωναν ἦταν νὰ γίνονται καταγέλαστοι...
Ἐκεῖ δὲ ποὺ «ἔπεφτε τὸ γέλιο», εἶναι τὸ ἑξῆς: Στὴν ἀρχή, οἱ Πεντηκοστιανοὶ φαίνονταν εὐγενέστατοι καὶ μελιστάλακτοι καὶ τὴν κάθε φράση τοὺς τὴν ἔκλειναν, κατὰ τὴν συνήθειά τους, μὲ τὸ «ἀμὴν» καὶ τὸ «ἀλληλούια». Ὅταν ὅμως ἄρχισαν νὰ πέφτουν βροχὴ τὰ ἐρωτήματα ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ τὰ θύματα κατάπιναν τὴ γλώσσα τους, τότε ὡς δικός τους ἀντίλαλος ἀκουγόταν τώρα ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Κονιτσιωτῶν ποὺ εἶχαν συγκεντρωθεῖ. «Ἀμὴν καὶ ἀλληλούια».
Φυσικὰ δὲν ἄντεξαν οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι. Καὶ ξαφνικὰ ἔγιναν τὰ φοβερὰ ἀποκαλυπτήρια! Οἱ μέχρι τὴ στιγμὴ ἐκείνη, εὐγενεῖς καὶ πράοι καὶ ἠσύχιοι, ἄρχισαν νὰ ὠρίονται, νὰ τὰ χάνουν, νὰ μὴ μποροῦν νὰ συγκρατήσουν τὴ γλώσσα τοὺς (κυρίως ὁ ὑπεύθυνος), σὲ τέτοιο βαθμὸ μάλιστα ποὺ ἕνας ἐξ αὐτῶν πραγματικὰ αἰφνιδιάστηκε μὲ τὸ κατάντημα τοῦ ἀδελφοῦ του, ποὺ ὅπως ἰσχυριζόταν πρὶν ἔρθει στὴν Κόνιτσα, εἶχε λάβει τὸ «βάπτισμα τοῦ πνεύματος» καὶ μάλιστα τὸ χάρισμα τῆς «προφητείας» καὶ ἰδίως τῆς «πραότητας».
Ἔφτασε μάλιστα στὸ σημεῖο (ὁ πράος) νὰ κάνει δῆθεν μὲ τὸ κινητὸ ὅτι καλεῖ τὴν ἀστυνομία γιὰ παρεμπόδιση «κηρύγματος» (ὄντως ὁ τύπος αὐτὸς ἔβγαζε πολὺ γέλιο).
Ὅταν ὅμως οἱ κληρικοὶ τοῦ εἶπαν ὅτι θέλουν νὰ ἔρθει ὄχι μόνο ἡ ἀστυνομία, ἀλλὰ θὰ κληθοῦν καὶ οἱ δημοσιογράφοι μὲ τὶς κάμερες ποὺ παρεβρίσκονταν γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἐκδηλώσεων, ὅτι θὰ ἔρθουν καὶ νομικοὶ καὶ ὅτι θὰ ἀνέβουν ὅλες οἱ σκηνὲς στὸ You Tube, τότε πραγματικὰ ὑπέστησαν πανωλεθρία. Κόντεψαν νὰ μαλώσουν μεταξύ τους καὶ μέσα στὴ σύγχυση καὶ τὸν πανικὸ ἔψαχναν νὰ βροῦν τὸ αὐτοκίνητο γιὰ «ἄτακτη φυγή», πράγμα φυσικὰ ποὺ ἔγινε.
Στὴν ἐρώτηση τῶν πιστῶν, μὰ ποῦ πάτε; Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι δὲν καλέσατε τὴν ἀστυνομία; Οἱ ἀπαντήσεις θύμιζαν ἀνθρώπους, ἔχοντες προσφέρει «σπονδὴ στὸν Βάκχο». (Δηλαδὴ ἄνθρωποι ὄχι τοῦ Πνεύματος, ἀλλὰ τοῦ οἰνοπνεύματος).
Τὸ δὲ χειρότερο γιὰ τὴν ὁμάδα ἦταν τὸ ὅτι καθὼς ἔφευγαν, ὁ ἀρχηγός τους, ὁ μέχρι πρὶν λίγη ὥρα «ἀμὴν καὶ ἀλληλούια», μὲ κατασκότεινο πρόσωπο, ἀπὸ τὴν ὀργὴ λόγω τοῦ ρεζιλέματος, ἄφησε τὴν ἀχαλίνωτη γλώσσα του νὰ ὑβρίζει. Νὰ ὑβρίζει χυδαία, βγάζοντας ὄντως μέσα ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ τὸ «πνεῦμα τοῦ Πείθωνος» ποὺ τὸν εἶχε κυριεύσει...
Αὐτὰ φίλοι μου, συνοπτικῶ τῷ τρόπω γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ποὺ ἔκαναν καὶ αὐτοὶ τὸ λάθος νὰ ἔρθουν στὴν Κόνιτσα. Καὶ ὁπωσδήποτε θὰ τὸ θυμοῦνται καλὰ τὸ ὡραῖο μάθημα ποὺ πῆραν.
Υ.Γ.: Μετὰ τὸ πέρας τοῦ ἐπεισοδίου, οἱ κληρικοὶ προέτρεψαν τοὺς πιστοὺς νὰ γίνει θερμὴ προσευχὴ γιὰ τὰ θύματα καὶ αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, καὶ ταυτοχρόνως ἐπεσήμαναν τὸ τί θὰ πεῖ στὴν πράξη νὰ φύγει κανεὶς ἀπὸ τὴν μοναδικὴ κιβωτὸ τῆς σωτηρίας ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ἐπίσης, κλῆρος καὶ λαός, γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ θαύμασαν τὴν ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἀλλὰ καὶ τὴν ποιμαντικὴ μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου