Α΄. Ἀγάπη στοὺς ἐχθροὺς
Εἶναι χαρακτηριστικό του ἐχθροῦ νὰ βλάπτει καὶ νὰ καταστρώνει δόλια σχέδια. Κάθε ἄνθρωπος λοιπὸν ποὺ βλάπτει κάποιον μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, θὰ μποροῦσε νὰ λέγεται ἐχθρός, ἰδιαίτερα ἐκεῖνος ποὺ ἁμαρτάνει. Γιατί, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπ’ αὐτόν, βλάπτει κατὰ διάφορους τρόπους καὶ δολιεύεται ἐκεῖνον ποὺ συναναστρέφεται ἢ συναντάει κατὰ τύχη. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή, ὡς πρὸς μὲν τὴ ψυχὴ ἂς ἀγαπήσουμε τοὺς ἐχθρούς μας, ἐλέγχοντας καὶ συμβουλεύοντας καὶ ἐπαναφέροντας αὐτοὺς στὴν εὐσεβῆ ζωὴ μὲ κάθε τρόπο- ὡς πρὸς τὸ σῶμα ὅμως ἂς τοὺς εὐεργετοῦμε, ὅταν χρειάζονται τὰ ἀπαραίτητα νὰ ζήσουν. Ὅτι δὲ ἡ ἀγάπη ἔχει τὴ ρίζα της στὴ διάθεση εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους. Τὸ ὅτι δὲ εἶναι κατορθωτὴ τὸ ἀπέδειξε καὶ τὸ δίδαξε ὁ Κύριος, ποὺ ἔδειξε τὴν ἀγάπη τοῦ Πατέρα Του καὶ τὴ δική του, ὑπακούοντας μέχρι θανάτου γιὰ χάρη τῶν ἔχθρων Του, ὄχι τῶν φίλων Του, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λέγοντας: «Δείχνει τὴν ἀγάπη Του σὲ μᾶς ὁ Θεός, μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ χάρη μας». Προτρέπει δὲ κι ἐμᾶς σ’ αὐτό, λέγοντας: «Νὰ γίνετε λοιπὸν καὶ σεῖς, σὰν τέκνα ἀγαπητά του Θεοῦ, μιμητές Του καὶ νὰ συμπεριφέρεστε μὲ ἀγάπη, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του στὸ σταυρικὸ θάνατο γιὰ χάρη μας, ὡς προσφορὰ καὶ θυσία στὸ Θεό». Δεν θὰ εἶχε δώσει δὲ ἐντολὴ ὁ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος Θεός, ἐὰν δὲν μᾶς εἶχε χαρίσει τὴ δύναμη νὰ τὴν ἐκτελέσουμε, πράγμα ποὺ φανέρωσε ὅτι βρίσκεται ἀναγκαστικὰ στὴ φύση μας. Ἀκόμη καὶ τὰ θηρία ἀγαποῦν ἀπὸ τὴ φύση τους, τοὺς εὐεργέτες τους. Ποιὸς φίλος μπορεῖ νὰ εὐεργετήσει τόσο πολύ, ὅσο οἱ ἐχθροί; Γιατί γίνονται ἀφορμὴ νὰ ἀπολαύσουμε τὸ μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶπε: «Μακάριοι εἶστε, ὅταν σᾶς καταδιώξουν καὶ σᾶς ἐμπαίξουν καὶ εἰποῦν κάθε εἴδους κατηγορίες ἐναντίον σας, λέγοντας ψέματα, ἐπειδὴ πιστεύετε σὲ Μένα. Χαίρετε καὶ γεμίστε ἀπὸ ἀγαλλίαση, γιατί ἢ ἀνταμοιβή σας στοὺς οὐρανοὺς θὰ εἶναι...μεγάλη».
Εἶναι χαρακτηριστικό του ἐχθροῦ νὰ βλάπτει καὶ νὰ καταστρώνει δόλια σχέδια. Κάθε ἄνθρωπος λοιπὸν ποὺ βλάπτει κάποιον μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, θὰ μποροῦσε νὰ λέγεται ἐχθρός, ἰδιαίτερα ἐκεῖνος ποὺ ἁμαρτάνει. Γιατί, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπ’ αὐτόν, βλάπτει κατὰ διάφορους τρόπους καὶ δολιεύεται ἐκεῖνον ποὺ συναναστρέφεται ἢ συναντάει κατὰ τύχη. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή, ὡς πρὸς μὲν τὴ ψυχὴ ἂς ἀγαπήσουμε τοὺς ἐχθρούς μας, ἐλέγχοντας καὶ συμβουλεύοντας καὶ ἐπαναφέροντας αὐτοὺς στὴν εὐσεβῆ ζωὴ μὲ κάθε τρόπο- ὡς πρὸς τὸ σῶμα ὅμως ἂς τοὺς εὐεργετοῦμε, ὅταν χρειάζονται τὰ ἀπαραίτητα νὰ ζήσουν. Ὅτι δὲ ἡ ἀγάπη ἔχει τὴ ρίζα της στὴ διάθεση εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους. Τὸ ὅτι δὲ εἶναι κατορθωτὴ τὸ ἀπέδειξε καὶ τὸ δίδαξε ὁ Κύριος, ποὺ ἔδειξε τὴν ἀγάπη τοῦ Πατέρα Του καὶ τὴ δική του, ὑπακούοντας μέχρι θανάτου γιὰ χάρη τῶν ἔχθρων Του, ὄχι τῶν φίλων Του, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λέγοντας: «Δείχνει τὴν ἀγάπη Του σὲ μᾶς ὁ Θεός, μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῶ εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ χάρη μας». Προτρέπει δὲ κι ἐμᾶς σ’ αὐτό, λέγοντας: «Νὰ γίνετε λοιπὸν καὶ σεῖς, σὰν τέκνα ἀγαπητά του Θεοῦ, μιμητές Του καὶ νὰ συμπεριφέρεστε μὲ ἀγάπη, ὅπως καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό Του στὸ σταυρικὸ θάνατο γιὰ χάρη μας, ὡς προσφορὰ καὶ θυσία στὸ Θεό». Δεν θὰ εἶχε δώσει δὲ ἐντολὴ ὁ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος Θεός, ἐὰν δὲν μᾶς εἶχε χαρίσει τὴ δύναμη νὰ τὴν ἐκτελέσουμε, πράγμα ποὺ φανέρωσε ὅτι βρίσκεται ἀναγκαστικὰ στὴ φύση μας. Ἀκόμη καὶ τὰ θηρία ἀγαποῦν ἀπὸ τὴ φύση τους, τοὺς εὐεργέτες τους. Ποιὸς φίλος μπορεῖ νὰ εὐεργετήσει τόσο πολύ, ὅσο οἱ ἐχθροί; Γιατί γίνονται ἀφορμὴ νὰ ἀπολαύσουμε τὸ μακαρισμὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶπε: «Μακάριοι εἶστε, ὅταν σᾶς καταδιώξουν καὶ σᾶς ἐμπαίξουν καὶ εἰποῦν κάθε εἴδους κατηγορίες ἐναντίον σας, λέγοντας ψέματα, ἐπειδὴ πιστεύετε σὲ Μένα. Χαίρετε καὶ γεμίστε ἀπὸ ἀγαλλίαση, γιατί ἢ ἀνταμοιβή σας στοὺς οὐρανοὺς θὰ εἶναι...Β΄. Ἀγάπη καὶ φόβος.
«Ἂς φοβηθεῖ τὸν παντοδύναμο Κύριο ὅλη ἡ γῆ, ἀπὸ αὐτὸ τὸ φόβο ἂς σαλευτοῦν ὅλοι ὅσοι κατοικοῦν τὴν οἰκουμένη». Ἐπειδὴ «ὃ φόβος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀρχὴ συναισθήσεως καὶ ἐπιγνώσεως», ἐκεῖνοι ποὺ φρονοῦν τὰ γήινα (ἔχουν κοσμικὸ φρόνημα), ἂς παιδαγωγοῦνται μὲ τὸ φόβο τοῦ Κυρίου. Γιατί ὁ φόβος ἀναγκαστικὰ χρησιμοποιεῖται, ἐπειδὴ εἰσάγει καὶ ὁδηγεῖ στὴν εὐσέβεια, ἐνῶ ἡ ἀγάπη παραλαμβάνει καὶ τελειοποιεῖ ἐκείνους ποὺ προετοιμάστηκαν μὲ τὸν παιδαγωγικὸ φόβο. Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ ψαλμοῦ παραγγέλλει σ’ ὅλη τὴ γῆ τὸ φόβο καὶ λέει: «Ἂς σαλευτοῦν ἀπὸ αὐτὸ τὸ φόβο (τοῦ Θεοῦ) ὅλοι ὅσοι κατοικοῦν τὴν οἰκουμένη». Κατὰ κάποιο τρόπο δηλαδὴ κάθε ἐνέργεια ποὺ κάνουν οἱ ἄνθρωποι εἴτε μὲ τὴ σκέψη εἴτε μὲ τὶς σωματικὲς δυνάμεις, ἂς ἐκτελοῦνται ἀπ’ αὐτοὺς σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἔτσι ἐννοῶ τὸ «σαλευθήτωσαν ἀπ’ αὐτοῦ» (ἂς σαλευτοῦν ἀπὸ αὐτὸ τὸ φόβο). Δηλαδὴ οὔτε τὸ μάτι νὰ σαλεύει χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὔτε τὸ χέρι νὰ κινεῖται χωρὶς τὸ Θεό, οὔτε ἡ καρδιὰ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ συμπαθεῖ ὅσα δὲν εἶναι ἀρεστὰ στὸ Θεό. Καὶ γενικὰ ἀπὸ τίποτε νὰ μὴ σαλεύονται καὶ τίποτε ἄλλο νὰ μὴν τοὺς κινεῖ, παρὰ μόνον ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖνος ποὺ φοβᾶται βρίσκεται ἀκόμη στὴν τάξη τοῦ δούλου. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ ἔχει τελειοποιηθεῖ μὲ τὴν ἀγάπη, ἀπέκτησε πλέον τὴν ἀξία τοῦ γιοῦ. Γι’ αὐτὸ ὁ δοῦλος ὀνομάζεται καὶ φτωχός, γιατί δὲν ἔχει τίποτε δικό του· ὁ δὲ γιὸς εἶναι ἤδη πλούσιος, γιατί εἶναι κληρονόμος τῶν πατρικῶν ἀγαθῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου