Μία ἀπόφαση.

Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε φέτος. Μπήκαμε στὸ 2011  καὶ ἀκόμη περιμένουμε… Τί θὰ γίνει; Νὰ πᾶμε γιὰ ἐξομολόγηση σὲ κάποιον πνευματικὸ ποὺ μᾶς ἀναπαύει νὰ τοῦ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ ξαναζωντανέψουμε…Ναὶ σὲ σένα τὸ λέμε ποὺ τὸ σκέφτεσαι ἀκόμη, ποὺ ἔχεις ἀμφιβολίες μήπως δὲν εἶναι καλὸς ὁ πνευματικός, ποὺ ντρέπεσαι καὶ ποὺ νομίζεις ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο νὰ τὰ πεῖς καὶ σὲ μία εἰκόνα. Λοιπὸν ἀκόμη;  Μὴν φοβᾶσαι, νὰ πᾶς καὶ θὰ δεῖς πὼς εἶναι τόσο εὔκολο, τέτοια ἀγαλλίαση θὰ νιώσεις καὶ θὰ λὲς μετὰ «αὐτὸ ἦταν;», «καλά…σιγὰ τὸ πράγμα…». Εἶναι πολὺ ὡραία αὐτὴ ἡ ἐμπειρία νὰ τὸ ξέρεις στὸ λέμε καὶ μὴν ἀργεῖς….α, πάντα ὑπάρχει πρώτη φορά.