ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΣΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;

Ἀπάντηση σὲ μία ἐπιστολὴ

Τοῦ Ἄγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς Ἐπισκ. Ἀχρίδος

Στὸ προηγούμενο γράμμα μου ἀπαντᾶτε πάλι μὲ ἐρώτηση: «Θὰ ἀνεχόταν ὁ Χριστὸς τόση λάμψη στὴν Ἐκκλησία;». Ὁπωσδήποτε. Τὸ ἀνεχόταν καὶ τότε, θὰ τὸ ἀνεχόταν καὶ τώρα. Τότε ὑπῆρχε στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ ναὸς τοῦ Σολομώντα, ἕνα ἀπὸ τὰ σπάνια θαύματα τῆς ἀρχιτεκτονικῆς καὶ πολυτέλειας στὸν κόσμο. Τούτος ὁ ναὸς εἶχε περισσότερο χρυσὸ καὶ πολύτιμες πέτρες ἐσωτερικὰ ἀπ' ὅ,τι ἔχουν σήμερα ὅλοι οἱ χριστιανικοὶ ναοὶ στὰ Βαλκάνια. «Καὶ ὅλον τὸν οἶκον περιέσχε χρυσίω ἕως συντέλειας παντός του οἴκου» (Γ' Βάσ. 6,22). Σ' αὐτὸ τὸ ναὸ ἔμπαινε ὁ Χριστὸς πολλὲς φορές, ὅμως ποτὲ δὲν ἐξέφρασε τὴ δική σας σκέψη, ὅτι θὰ ἔπρεπε ὅλα αὐτὰ νὰ μεταμορφωθοῦν σὲ ψωμὶ καὶ νὰ φαγωθοῦν.

 Αυτός προέβλεψε τὴν κατάρρευση αὐτοῦ του ναοῦ καὶ ὁ ναὸς καταστράφηκε, ἀλλὰ ὄχι ἐξαιτίας τοῦ χρυσοῦ στὸν ναό, ἀλλὰ ἐξαιτίας τῆς λάσπης στὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Εμένα μὲ...

εὐχαριστεῖ ποὺ δείχνετε ἐλεήμων πρὸς τοὺς φτωχούς, ἀλλὰ ἀκόμα περισσότερο θὰ μὲ εὐχαριστούσε εαν δείχνατε ἐλεήμωνμε τὴ δική σας περιουσία καὶ ὄχι τῶν ἄλλων.

Δὲν θὰ ἤθελα νὰ σᾶς δῶ ὅμως στὴν ἴδια πλευρὰ μὲ τὸν Ἰούδα. Θὰ θυμάστε πῶς ὁ Ἰούδας θέλησε κάποτε να φανεῖ πιὸ ἐλεήμων ἀπὸ τὸν Χριστό... Διαβάστε τὸ δωδέκατο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου. Κάποια γυναίκα πῆρε ἕνα μπουκαλάκι μὲ πολύτιμο μύρο νάρδου καὶ ἄλειψε τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος ἀργότερα πρόδωσε τὸν δάσκαλό του γιὰ τὰ λεφτά, θύμωσε καὶ φώναξε: «Διατὶ τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς;» (Ἰωάν. 12,5). Σ' αὐτὸ τοῦ ἀπάντησε ὁ στοργικὸς Κύριος, ποὺ ἦταν καθ' ὁδὸν νὰ δώσει καὶ τὴ ζωή Του γιὰ τοὺς φτωχούς: «Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε» (Ἰωάν. 12,8).

Ἀκοῦστε, λοιπόν, τί θὰ σᾶς πῶ: ἐὰν ὅλοι ἐμεῖς εἴχαμε πάντα τὸν Χριστὸ μαζί μας, δὲν θὰ ὑπῆρχαν φτωχοὶ ἀνάμεσά μας. Εκείνοι οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὸν Χριστὸ μαζί τους, ἐκεῖνοι προσέφεραν στὴν Ἐκκλησία ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς ὀνομάζετε «λάμψη». Εκείνοι οἱ ἴδιοι δίνουν τὰ μέγιστα στοὺς φτωχούς. Η ἀγάπη πρὸς τὸν ζωντανὸ Χριστὸ τοὺς σπρώχνει καὶ στὶς δύο θυσίες: στὴ θυσία πρὸς τὴν Ἐκκλησία τους καὶ στὴ θυσία πρὸς τὰ φτωχὰ ἀδέλφια τους. Ενώ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν τὸν Χριστὸ μαζί τους, δὲν ἔχουν οὔτε τοὺς φτωχοὺς μαζί τους.Ἐκεῖνοι θὰ ἤθελαν νὰ πάρουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ δώσουν στοὺς φτωχούς, γιὰ νὰ μὴ δίνουν τὰ δικὰ τους καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἐνοχλοῦν οἱ φτωχοί. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθύτερος πειρασμός, ποῦ κάνει αὐθάδη περίπατο ἀνάμεσα μας μὲ τὸ προσωπεῖο τῆς εὐεργεσίας.

ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΤΕΥΧΟΣ 43 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ 2010

Πηγή:Ι.Μ.Παντοκράτορος