Ἀντὶ Τάμα Τέμενος - Ἀνάξιοι ἀπόγονοι ὑπεραξίων προγόνων

Ἡ Τουρκοκρατία στὴν Ἑλλάδα κράτησε σχεδὸν πέντε αἰῶνες. Καὶ ἦταν στυγνή...

ἀπάνθρωπη, κτηνώδης, βάρβαρη. Τὸ Γένος ἔζησε τραγικὲς ὧρες. Οἱ γκιαούρηδες (=οἳ ἄπιστοι, οἱ ἄθεοι), ὅπως μᾶς ἀποκαλοῦσαν οἱ Τοῦρκοι, εἶχαν στερηθεῖ τὰ πάντα. Ὃ δυστυχὴς ραγιὰς (ὃ μὴ μωαμεθανὸς ὑπήκοος, ὃ δοῦλος) ἦταν στὴ διάθεση καὶ τοῦ τελευταίου Τούρκου. Ὃ βίαιος ἐξισλαμισμὸς ἦταν στὴν καθημερινὴ διάταξη, γι' αὐτὸ καὶ τὸ νέφος τῶν νεομαρτύρων Χριστιανῶν στὰ χρόνια της δουλείας. Τὸ παιδομάζωμα, ἢ βίαιη ἁρπαγὴ τῶν ἑλληνοπαίδων ἀπὸ τὴ μητρικὴ ἀγκάλη, ἦταν ὅ,τι σατανικότερο μπόρεσε νὰ σοφισθεῖ ὃ τουρκικὸς φανατισμός. Διότι μετέβαλλε τὸν ἀνθὸ τοῦ Γένους, τὸ αὔριο τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, σὲ γενίτσαρους, δηλαδὴ στοὺς πιὸ φανατικοὺς ἐχθροὺς τῶν ἀδελφῶν τους Ἑλλήνων!...

Αὐτὰ εἶναι ἐλάχιστα ἀπὸ τὰ ἀνήκουστα βάσανα ποῦ ἔζησαν οἱ ἀδελφοί μας στὰ χρόνια της Τουρκοκρατίας, τοῦ φανατικοῦ Ἰσλάμ.

'Ἦρθε ὅμως κάποτε ἢ μεγάλη ὥρα ποῦ τὸ Γένος, ἐμψυχωμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, συγκέντρωσε ὅσες δυνάμεις τοῦ ἀπόμειναν. Ὕψωσε τότε τὸ λάβαρο τῆς ἐλευθερίας μὲ τὸ Σταυρὸ καὶ μὲ τὴν ἰαχὴ «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία». Καὶ ἀποδύθηκε στὸν ὑπὲρ πάντων ἄνισο ἀγώνα. Καὶ μὲ τὸ Σταυρὸ στ' ἀνεμίζοντα μπαϊράκια τῶν γιγαντομάχων τοῦ 1821 ἐδίωξε τὴν ἡμισέληνο -τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως. Καὶ προσφέροντας ἑκατόμβες θυσιῶν στὸ Σούλι, τὴν Ἀλαμάνα, στὸ Μεσολόγγι, στὸ Μωρία, στὴ Μακεδονία' καὶ ἀφοῦ ἔχυσε καὶ τὴν τελευταία σταγόνα τοῦ αἵματός του, χάρισε στὴν Ἑλλάδα τὴν Ἐλευθερία. Καὶ ἔγινε ἢ Ἑλλάδα ἐλεύθερο κράτος.

Συγκλονισμένοι οἱ 'Ἕλληνες ἀπὸ...

 τὸ θαῦμα τοῦ 1821 ἀποφάσισαν στὴν Δ' Ἐθνοσυνέλευσή τους, ποῦ συνῆλθε στὸ "Ἀργός, τὴν 25η Ἴου νίου 1829:

«Ή Δ' τῶν Ἑλλήνων Ἐθνικὴ Συνέλευσις (...) νομίζει ἕαυτην εὐτυχῆ γενομένην ὄργανον, δὶ’ οὗ (διὰ τοῦ ὅποιου) τὸ Ἔθνος ἔκπληροι τὸ πλέον ἔφετον (=τὸ πιὸ ἐπιθυμητὸ) τῶν χρεῶν του, δηλαδὴ νὰ ἀνάπεμψη τὴν εὔγνωμοσυνήν του πρὸς τὸν Θεόν, ὅστις ἔδειξε τοσαύτα θαύματα, διὰ νὰ τὸ σώση. Κατὰ συνέπειαν, ἢ Δ' Ἐθνικὴ τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις ψηφίζει: Ὅταν ἢ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἢ καθέδρα τῆς κυβερνήσεως τῆς κατασταθῶσιν ὁριστικῶς, οἱ δὲ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ Κράτους τὸ ἐπιτρέψωσιν, ἢ Κυβέρνησις θέλει διὰ τάξει νὰ ἔγερθη εἰς τὴν καθέδραν εἰς Ναὸς ἒπ' ὀνόματος τοῦ Σωτῆρος» (Ψήφισμα Η').

Πέρασαν ἀπὸ τότε σχεδὸν 180 χρόνια, Ἢ χώρα ἐλευθερώθηκε μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, «ὃ ὁποῖος ἔδειξε τοσαύτα θαύματα» καὶ μὲ τὶς ἑκατόμβες τῶν θυσιῶν τοῦ λαοῦ της. «Ἢ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεως κατεστάθη ὁριστικῶς». Γίναμε βασίλειο, γίναμε δημοκρατία, γίναμε δικτατορία, ξαναγίναμε βασίλειο, σήμερα εἴμαστε δημοκρατία. Ἦλθε καιρός, ποὺ οἱ οἰκονομικοί του κράτους πόροι εἶχαν τὴ δὺ νατότητα τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ τάμα τός. Ἀλλὰ τὸ τάμα ξεχάστηκε! Διότι ἢ ἀγνωμοσύνη πρὸς τὸν κραταιὸ σύμμαχο καὶ Προστάτη μᾶς Σωτήρα Κύριο περίσσεψε!...

Καὶ τώρα; Τώρα ποῦ διανύουμε πορεία ἔσχατης πενίας τί κάνουμε; Τώρα ἀκούσαμε τὸν κυβερνητικὸ ἐκπρόσωπο νὰ ἀνακοινώνει, ἐν ὄψει τῆς ἀφίξεως τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ στὴν Ἑλλάδα (14-16.5.2010): «Τὸ (μουσουλμανικὸ) Τέμενος μὲ χωρητικότητα περίπου 500 ἀτόμων, θὰ οἰκοδομηθεῖ σὲ τμῆμα τοῦ οἰκοπέδου, ποῦ βρίσκεται τὸ Ναυτικὸ Ὀχυρὸ στὸ Βοτανικό, μὲ τρόπο, ποῦ θὰ ἐνταχθεῖ ὀργανικὰ σὲ ἕνα εὐρύτερο ἀνοιχτὸ χῶρο πρασίνου. Ἢ κατασκευὴ τοῦ Τεμένους θὰ ἀνταποκρίνεται ἀπόλυτα στὶς ἀπαιτήσεις τῆς μουσουλμανικῆς λατρείας μὲ καλυμμένο χῶρο, σύμμετρο πρὸς τοὺς συντελεστές. Τὸ ἔργο θὰ ἐκτελεστεῖ μὲ κρατικὰ κονδύλια».

Ἔτσι χωρὶς αἰδῶ! Σταράτα καὶ κοφτά! Ἀπὸ στόμα Ἕλληνος (πιστεύουμε) Ὀρθόδοξου! Τοῦ ὁποίου ὃ ραγιὰς προπάππος μόλις καὶ μετὰ βίας γλύτωσε ἀπὸ τὸ βίαιο ἐξισλαμισμό. Ἀντὶ τάμα, τέμενος! Ἀντὶ ναός, τζαμί! Ἀντὶ ὃ Σταυρός, τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, ἢ ἡμισέληνος! Ἀντὶ ὃ Σωτήρας Χριστός, ἢ εἰδωλολα τρία, ὃ ὑβριστὴς τοῦ Χρίστου Μωάμεθ! Καὶ μάλιστα στὴν «καθέδρα τῆς κυβερνήσεως» τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὀρθόδοξου κράτους, τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.

Καὶ αὐτὴ ἢ χωρὶς αἰδῶ κίνηση τῆς ἀγνωμοσύνης τῶν νεοελλῆ νῶν ἀρχόντων πρὸς τὸν Σωτήρα καὶ Εὐεργέτη τοῦ ἔθνους πότε; Σὲ καιρὸ ἔσχατης πενίας. Τὴν ὥρα ποῦ εἴμαστε ζήτουλες καὶ διακονιαρέοι μὲ ἁπλωμένα τὰ χέρια πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα. Αὔτη τὴν κρίσιμη ὥρα ποῦ ὃ λαὸς μᾶς πιέζεται ἀφάνταστα ἀπὸ οἰκονομικῆς πλευρᾶς, οἱ κυβερνῆτες μᾶς ἐξαγγέλλουν ὅτι θὰ διαθέσουν 20-30 ἑκατομμύρια Εὐρὼ γιὰ τὸ μουσουλμανικὸ τέμενος. Οἱ ξένοι μας δίνουν μὲ τόκο τὰ ἑκατομμύρια, γιὰ νὰ μὴν πεινάσει ὃ λαός μας. Καὶ ἢ κυβέρνηση παίρνει ἀπὸ τὰ λεφτὰ αὐτὰ καὶ τὰ προσφέρει γιὰ ἀνέγερση εἰδωλολατρικοῦ ναοῦ, διότι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι εἰδωλολατρία. Καὶ μάλιστα τὴ στιγμὴ ποὺ τὸ Ἰσλὰμ μετέτρεψε τοὺς Ὀρθόδοξους ναούς μας στὴ Μικρασία καὶ τὴν Κύπρο σὲ τζαμιά, μαντριά, καφὲ τέριες, ἢ τοὺς κατεδάφισε...

Οἱ πολιτικοί μας, ὁρισμένοι τῶν ὁποίων μπαίνουν στὴν πολιτικὴ φτωχοὶ καὶ ἀποχωροῦν πάμπλουτοι, ἀφοῦ μᾶς χρεοκόπησαν ὑλικά, τώρα χρεοκόπησαν καὶ ἠθικὰ τὴν Ἑλλάδα τοῦ 1821, τοῦ 1912-13, τὴν Ἑλλάδα τοῦ 1940-41. Ἔτσι ἀπέδειξαν πανηγυρικὰ πῶς εἶναι ἀνάξιοι ἀπόγονοι ὑπεράξιων προγόνων.

Αἰδὼς Ἀργεῖοι. Τίποτ' ἄλλο.

Ἢ σύνταξη - Περιοδικὸ «Ἡ Δράσις μας»