(Προσέγγιση στὸ "φαινόμενο" Λιακόπουλος)

Κωνσταντίνου Παπαχριστοδούλου: Προσέγγιση στὸ "φαινόμενο" Λιακόπουλος

Χριστός, Ἀπόλλωνας, Λευκὴ Ἀδελφότητα, Κοίλη Γῆ, Ἔλ, Ἐλοχίμ, Νεφελίμ, Διεθνεῖς Συνομωσίες, Γέροντες, Προφητεῖες, UFO, Ἀποκρυφισμός, Δαιμονολογία, Ἐξορκισμοί", εἶναι μερικά, μόνο ἀπὸ τὰ θέματα μὲ τὰ ὁποῖα ἀσχολοῦνται οἱ τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς προώθησης βιβλίων καὶ πονημάτων τοῦ "ἐρευνητῆ συγγραφέα" κ Δημοσθένη Λιακόπουλου.

Τὸ γεγονὸς δὲν θὰ ἦταν ἄξιο ἰδιαίτερου σχολιασμοῦ, ἀφοῦ τέτοιου εἴδους βιβλία κυκλοφοροῦν ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεσαίωνα. Μπορεῖ νὰ τὰ ἀνακαλύψει κανεὶς στὰ ράφια βιβλιοπολείων ἀλλὰ καὶ ὁμάδων ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ μεταφυσικὲς ἀναζητήσεις. Τὸ φαινόμενο ὅμως ἔχει πάρει διαστάσεις ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ δημιουργεῖ σύγχυση καὶ ἀλλοίωση τῆς χριστιανικῆς συνείδησης τοῦ μέσου Ἕλληνα πολίτη, ἀφοῦ γιὰ τὴν προώθηση αὐτῶν τῶν βιβλίων γίνεται χρήστης τοῦ μέσου της Τηλεόρασης σὲ πολὺ μεγάλο βαθμό.

Ὁ κ. Λιακόπουλος εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς παρουσιαστὴς καὶ διαφημιστὴς μίας μεγάλης γκάμας βιβλίων πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποία φέρεται νὰ ἔχει γράψει ὁ ἴδιος. Ὁ συγγραφέας ἀσχολεῖται μὲ πλῆθος μεταφυσικῶν καὶ παραφυσικῶν θεμάτων, ποὺ μπλέκονται ὅμως - καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα - μὲ τὴν Ἐθνικὴ ταυτότητα τῶν Ἑλλήνων ἀλλὰ καὶ τὴν Χριστιανικὴ καὶ Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα.

Ὁ ἴδιος διαθέτει ἕνα χαρακτηριστικὸ ἐπικοινωνιακὸ χάρισμα καὶ μία ἀμεσότητα, ποὺ θυμίζει σὲ πολλὰ σημεῖα τοὺς ἀμερικανοὺς "τηλε-εὐαγγελιστές". Ὁ λόγος τοῦ χειμαρώδης. Χρησιμοποιεῖ διάφορα ἐπικοινωνιακὰ τρὺκ (αὐξομείωση στὴν ἔνταση τῆς φωνῆς, παρακλήσεις, ρητορικὰ σχήματα, ἀκόμα καὶ προσταγὲς πρὸς τοὺς... τηλεθεατὲς π.χ. "...σηκωθεῖτε τώρα! Ἀπὸ καναπέδες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καρέκλες... καὶ πάρτε τηλέφωνο"!) καὶ διάφορα ἐποπτικὰ μέσα: video, animation, τραγούδια καὶ μουσικὲς ἀνάλογου περιεχομένου μὲ τὰ βιβλία κ.α., τὰ ὁποία προκαλοῦν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ τηλεθεατῆ.


Ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἡ διαφήμιση καὶ μόνο βιβλίων δὲν θὰ ἦταν ἄξια σχολιασμοῦ . Μέσα ὅμως ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐκπομπές, προβάλλονται κάθε εἴδους Ἀποκρυφιστικὲς θεωρίες (Κοίλη Γῆ, Λευκὴ Ἀδελφότητα, μεγάλη Πυραμίδα), ἀναβιώνει μία λανθάνουσα ἀρχαιολατρεία μπλεγμένη μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, ἕνα κράμα ἐθνικισμοῦ καὶ προγονολατρίας μὲ ρατσιστικὲς ἀποχρώσεις, ἀλλὰ καὶ μία ἀκατάσχετη συνωμοσιολογία - οἱ πάντες ἀπεργάζονται, κατὰ τὸν κ. Λιακόπουλο, τὸν ἀφανισμὸ τῶν Ἑλλήνων-. Μπλέκονται μὲ μεγάλη εὐκολία ἡ δαιμονολογία μὲ τὴν οὐφολογία καὶ τοὺς ἐξωγήινους. Καὶ τέλος, χῶρο στὶς ἐκπομπὲς τοῦ κ. Λιακόπουλου ἔχουν οἱ γέροντες τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ προφητεῖες τοῦ πατρο Κοσμᾶ καὶ τοῦ γέροντος Παϊσίου, μάλιστα ἑρμηνευμένες μὲ τέτοιο τρόπο ποὺ δὲν φαντάζονταν ἀκόμα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Πατέρες.


Μετὰ ἀπὸ μία σχετικὴ ἔρευνα ὅλων τῶν "καταπληκτικῶν" καὶ ἐξωφρενικῶν θεωριῶν τοῦ κ. Λιακόπουλου κατέληξα στὰ ἀκόλουθα συμπεράσματα:


1. Στὰ βιβλία ποὺ ὑπογράφει περιέχονται "ἀνακαλύψεις" καὶ θεωρίες οἱ ὁποῖες τὶς περισσότερες φορὲς δὲν συμβαδίζουν μὲ τὴν λογικὴ καὶ τὴν ἐπιστήμη. Αὐτὸ βέβαια δικαιολογεῖται ἀπὸ τὸ συγγραφέα ἀφοῦ πάντοτε δίνεται μία μεταφυσικὴ διάσταση σὲ κάθε ἐπιστημονικὴ θεωρία. Ἔτσι, σύμφωνα μὲ τὸν κ. Λιακόπουλο: "ἡ γῆ εἶναι κούφια γεμάτη μιαρὰ ἔθνη διαβολαραίους καὶ καλικαντζαραίους Νεφελίμ, ὁ ἥλιος εἶναι σιδερένια μηχανή, οἱ ὑποχθόνιοι ζοῦν ἀνάμεσά μας καὶ τρῶνε ἀνθρώπους, ὁ Διόνυσος καὶ ὁ Μεγαλέξανδρος ἔπειτα ἀπὸ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ βούλωσαν τρύπες μὲ τεράστιες τάπες - πυραμίδες, ἡ σελήνη εἶναι γεμάτη ἑλληνικὲς πόλεις καὶ μέλαθρα, ὁ Λουκιανὸς ἔγραψε ἀληθῆ ἱστορία, ὁ πλανήτης εἶναι ἑλληνικός, ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ εἶναι ἑλληνικοί, ὅλες οἱ γλῶσσες προέρχονται ἀπὸ τὴν ἑλληνική, ὁ Ἀριστοτέλης ἀνακάλυψε τὴν σχετικότητα καὶ τὸ νόμο τῆς ἀπροσδιοριστίας, ὅλες οἱ γνώσεις τοῦ κόσμου εἶναι γραμμένες στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ χειρόγραφα, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν μονοθεϊστές, μᾶλλον πρώιμοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ δὲν πίστευαν στὸ δωδεκάθεο....". Σὲ αὐτὸν τὸν ὀρυμαγδὸ τῶν θεωριῶν ὁ κ. Λιακόπουλος ἀπαντᾶ μὲ πλῆθος "ἐπιχειρημάτων", video, φωτογραφιῶν, ἐγγράφων καὶ δημοσιευμάτων. Οἱ περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς τὶς θεωρίες καταρρίπτονται ὡς ἀβάσιμες ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν μία σχετικὴ γνώση καὶ πανεπιστημιακὴ μόρφωση. Ὁ μέσος ὅμως πολίτης μπορεῖ πολὺ εὔκολα νὰ ἐντυπωσιαστεῖ, νὰ προβληματιστεῖ, ἕως καὶ νὰ ἐκστασιαστεῖ μὲ τὸν τρόπο ποὺ προβάλλονται ὅλα αὐτὰ μέσα ἀπὸ τὶς σχετικὲς ἐκπομπές.




2. Εἶναι ἀπορίας ἄξιο, πῶς ὁ κ. Λιακόπουλος χρησιμοποιεῖ στοιχεῖα ποὺ μὲ μία μικρὴ ἔρευνα στὸ διαδίκτιο καὶ τὴν σχετικὴ βιβλιογραφία, ἀποδεικνύεται περίτρανα ὅτι εἶναι ἀστήρικτα καὶ παραπλανητικά. Ἔτσι, ἔχει διαπιστωθεῖ ὅτι ¨ὁ σκελετὸς Κενταύρου, ποὺ ἀνακαλύφθηκε καὶ φυλάσσεται σὲ Πανεπιστήμιο", δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μία φάρσα ποὺ θέλησε νὰ κάνει ἕνας καθηγητής, ἐνῶ οἱ φωτογραφίες μὲ σκελετοὺς γιγάντων μὲ "μικροσκοπικοὺς" ἀνθρώπους δίπλα τους, ἀποτελοῦν πειραγμένες φωτογραφίες ἀπὸ διαγωνιζόμενους σὲ ἕνα διαγωνισμὸ "photoshop". Ἡ παράθεση παρόμοιων ντοκουμέντων εἶναι ἀτελείωτη. Ἡ χρήση τέτοιων "ἀποδεικτικῶν" μέσων ὅμως κατὰ τὴ γνώμη μας, μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὸ κοινὸ σὲ παραπληροφόρηση καὶ σύγχυση.




3. Παραποιεῖται συστηματικὰ ἀπὸ τὸν κ. Λιακόπουλο τὸ περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς προκειμένου νὰ ὑποστηριχθοῦν καὶ μὲ χωρία οἱ θεωρίες του. Ἄλλωστε, ὅπως ἔχει πεῖ ὁ ἴδιος σὲ ἐκπομπή του, οἱ «ἑβδομήκοντα», ποὺ μετέφρασαν τὸ κείμενο στὰ ἑλληνικά, «παραχάραξαν» τὸ κείμενο τῆς Π. Διαθήκης. Ἔτσι, δὲν διστάζει νὰ ἀλλοιώνει ὁ ἴδιος τὰ χωρία, προκειμένου νὰ στηρίξει τὶς θεωρίες του. Τὸ χωρίο π.χ. τοῦ Ψαλμοῦ ΡΓ΄, στὶχ 4: «ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα», γίνεται: «ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς ἐλοχὶμ αὐτοῦ πυρὸς φλόγα». Ἀλλοιώνοντας τὸ χωρίο Γέν. ΣΤ΄ στίχ. 1-4, προσπαθεῖ νὰ στηρίξει τὴν περίφημη θεωρία του γιὰ τὰ «Ἐλοχὶμ καὶ τὰ Νεφελίμ». Ἡ θεωρία τοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἐν ἀρχὴ ὁ Θεὸς ἔκανε τοὺς Ἐλοχίμ, τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ, αὐτοὶ κάναν Νεφελὶμ ἀφοῦ διασταυρώθηκαν μὲ τοὺς ἀνθρώπους, τὰ κακὰ Νεφελὶμ ἔμειναν κακὰ καὶ τὰ καλὰ γίναν Ἔλ. Ἀπὸ τὰ καλὰ Νεφελίμ, τὰ Ἔλ, βγῆκαν οἱ Ἕλληνες. Τὰ κακὰ ζοῦνε κάτω ἀπὸ τὴ Γῆ (τὴν κοίλη γῆ) καὶ ἐξουσιάζουν τὸν κόσμο, μέχρι νὰ γίνει πόλεμος ξανά».




4. Στὸ βιβλίο ποὺ διαφημίζει: «Ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς», παρουσιάζεται καὶ σχολιάζεται ἐκτενῶς ἡ λεγόμενη «Προφητεία τοῦ Τραχωνίου Λεμεσοῦ». Μάλιστα ἐπὶ καθημερινῆς βάσης στὶς ἐκπομπὲς τοῦ γίνεται προσπάθεια νὰ συνδεθοῦν διάφορα γεγονότα τῆς ἐπικαιρότητας μὲ τὶς ἐν λόγω «προφητεῖες». Ἀποκρύπτεται ὅμως τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐξέτασε τὸ φαινόμενο καὶ ἀπέρριψε τὶς δῆθεν «προφητεῖες» ὡς ἀπαράδεκτες: «Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔχοντας ὑπόψη τὶς ἀπόψεις μελῶν της ποὺ ἐκφράστηκαν ἀπὸ καιρό, καθὼς καὶ τὴν ἔκθεση τῆς Ἐπιτροπῆς, ποὺ ὁρίστηκε γιὰ ἐξέταση τῆς ἐμφάνισης «σημείων», σὲ οἰκία στὸ Τραχώνι, ἀποδέχεται χωρὶς καμία ἐπιφύλαξη τὸ πόρισμα τῆς Ἐπιτροπῆς ὅτι τὰ κακότεχνα σχεδιάσματα, τὰ γράμματα καὶ οἱ ἡμερομηνίες στὴν πιὸ πάνω οἰκία εἶναι «ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΑΠΑΤΗΣ» καὶ «ἀσυνάρτητον συνονθύλευμα φαντασιῶν πασχούσης καὶ ἀπατώσης προσωπικότητος». (Ἀνακοινωθὲν Ἱερᾶς Συνόδου Κύπρου 7/7/99).




Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, συνέχονται ἀπὸ ἕνα φόβο γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὰ ἔσχατα. Ἔτσι, πολὺ εὔκολα σαγηνεύονται ἀπὸ κάθε εἴδους προφητεῖες καὶ ἐνοράσεις. Τὸ κλειδὶ γιὰ τὴν ἀναγνώριση κάθε εἴδους προφητικοῦ λόγου, κατ’ ἀρχήν, εἶναι ἡ διάκριση «τῶν πνευμάτων», διότι εἶναι δυνατὸν πολλὲς φορὲς νὰ ὁμιλοῦν ἀκόμη καὶ δαιμόνια. Γιὰ τὴν ἑρμηνεία μίας προφητείας τὸν πρῶτο λόγο ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Κάθε ἰδιωτικὴ προσπάθεια ἑρμηνείας, ἀκόμα κι ἂν κρύβει εὐσεβῆ πόθο καὶ θρησκευτικὴ εὐλάβεια, ἐφόσον εἶναι ξεκομένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἐπικινδύνες ἀτραπούς. Πόσο μᾶλλον ὅταν κάποιος ἀντὶ νὰ ἑρμηνεύει προφητεῖες, παράγει ὁ ἴδιος «προφητικὸ» λόγο. Δὲν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις «φωτισμένων» «προφητῶν» ποὺ δημιούργησαν σύγχυση σὲ πλῆθος ἀνθρώπων καὶ τελικὰ καταδικάστηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.


Ἡ ἐμμονὴ τοῦ κ. Λιακόπουλου σὲ ἀμφιβόλου ποιότητος προοράσεις καὶ λαϊκοῦ τύπου προφητεῖες, ποὺ εἶναι μάλιστα καταδικασμένες ἐπίσημα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, προκαλεῖ τουλάχιστον ἐντύπωση. Ἡ ἐνασχόλησή του ἐπίσης μὲ θεωρίες ξεχασμένες ἀπὸ καιρό, τὶς ὁποῖες προβάλλει ὡς νέες πρωτότυπες δικές του ἀνακαλύψεις, ὅπως ἐπίσης καὶ τὰ ἀμφιβόλου προέλευσης «ντοκουμέντα» καὶ ἀποδείξεις τῶν θεωριῶν του, ὁδηγοῦν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ ψευδοεπιστήμη καὶ ἡ μελλοντολογία «πουλᾶνε» καὶ μάλιστα πολύ. Ἡ ἀνάμιξη δὲ τῶν ὀνομάτων καὶ τῶν λόγων τοῦ γέροντος Παϊσίου καὶ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν κοσμοθεωριῶν τοῦ κ. Λιακόπουλου ἀποτελεῖ τουλάχιστον ἀσέβεια πρὸς τὰ πρόσωπά τους, ἂν ὄχι προσπάθεια σύγχυσης τοῦ κοινοῦ.

--------------------------------
Πηγή: Περιοδικὸ "Διάλογος", τεῦχος 52.
Ἀπό:Ἀγκαλιὰ Παναγίας