Γιατί κάψαμε τὴν Σμύρνη;

Τὸ πιὸ κάτω ἀποκαλυπτικὸ ἀπόσπασμα τῶν τουρκικῶν σοβινιστικῶν προθέσεων εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Τούρκου συγγραφέα Φαλὶχ Ριφκι Ἀτάι καὶ τὸ βιβλίο τοῦ "Τσάνκαγια" τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τοῦ Κεμὰλ Ἀτατούρκ.

"… Ἦταν ἡ μέρα τῆς Μεγάλης Φωτιᾶς. Καθὼς οἱ φλόγες ἔσωζαν τὶς γειτωνιὲς ὁ κόσμος ἔτρεχε πρὸς τὴν παραλία…Κάποιοι ἔπεφταν στὴν θάλασσα γιὰ νὰ κρατηθοῦν ἀπὸ τὶς βάρκες… Παρακολουθοῦσα αὐτὴ τὴν μοναδικὴ τραγωδία μὲ τὴν καρδιά μου νὰ πονᾶ…
Ἡ Σμύρνη καιγόνταν καὶ μαζί της ἡ Ἑλληνικότητά της (Ρουμλούκ), οἱ ἄνθρωποι τῶν πρώτων πολιτισμῶν, ἐκεῖνοι ποὺ πέρασαν τὸν μεσσαίωνα μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦσαν στὶς πατρίδες τους καὶ στὰ σπίτια τους σὲ ἄνεση, ἐκεῖνοι ποὺ κρατοῦσαν τὸ ἐμπόριο καὶ γεωργία τῆς Σμύρνης καὶ ὅλης της Δυτικῆς Ἀνατολίας, καὶ ὁλόκληρη τὴν οἰκονομία της, ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦσαν σὲ παλάτια, κονάκια, καὶ τσιφλίκια, τώρα, τὸν εἰκοστὸ δεύτερο χρόνο τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα πεθαίνουν γιὰ ἕνα κομμάτι βάρκας νὰ τοὺς μεταφέρει μακριὰ γιὰ πάντα…

Ἡ Γκιαβοὺρ (ἄπιστη) Σμύρνη κάηκε καὶ τελείωσε μὲ τὶς φλόγες στὸ... σκοτάδι καὶ τὸ καπνὸ τὸ ξημέρωμα. ΄Ἠσαν πράγματι ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ φωτιὰ οἱ Ἀρμένιοι ἐμπρηστὲς ὅπως μᾶς λέχθηκε τὶς μέρες ἐκεῖνες;… Καθὼς ἀποφάσισα νὰ γράψω τὴν ἀλήθεια ὅπως τὴν γνωρίζω θέλω νὰ ἀντιγράψω μία σελίδα ἀπὸ τὶς σημειώσεις ποὺ ἐπερνα τὶς μέρες ἐκεῖνες.
Οἱ λαφυραγωγοὶ βοήθησαν στὴν ἐξάπλωση τῆς φωτιᾶς… Γιατί καίγαμε τὴν Σμύρνη; Φοβόμασταν ἂν τὰ κονάκια στὴν προκυμαία, τὰ ξενοδοχεῖα καὶ οἱ ταβέρνες ἔμεναν στὸ τόπο τους, δὲν θὰ μπορούσαμε ποτὲ νὰ ξεφορτωθοῦμε τὶς μειονότητες;

Ὅταν ἀπελαύνονταν οἱ Ἀρμένιοι τὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, εἴχαμε κάψει ὅλες τὶς κατοικημένες περιοχὲς καὶ γειτονιὲς στὶς πόλεις τῆς Ἀνατολίας μὲ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν φόβο. Αὐτὸ δὲν σχετίζεται μόνο μὲ τὴν διάθεση γιὰ καταστροφή. Ὑπάρχει καὶ κάποιο αἴσθημα κατωτερότητας μέσα του. Σὰν τὸ κάθε τί ποὺ ἐμοίαζε μὲ Εὐρώπη ἦταν πεπρωμένο νὰ παραμείνει Χριστιανικὸ καὶ ξένο γὶ΄αὐτὸ καὶ ἐμεῖς ἔπρεπε ἐμεῖς νὰ τὸ στερηθοῦμε."

Ὁ Τοῦρκος συγγραφέας Αtay Falih Rifki Atay, ἕνας διακεκριμένος δημοσιογράφος καὶ συγγραφέας ἔζησε τὸ κάψιμο τῆς ἑλληνικῆς Σμύρνης, ἕνας Τοῦρκος αὐτόπτης μάρτυρας τῆς κεμαλικῆς κτηνωδίας ἐπιβεβαίωσε πρὶν πεθάνει τὶς τουρκικὲς εὐθύνες γιὰ τὴν πρωτοφανῆ ἐκείνη βαρβαρότητα. Στὸ προαναφερθὲν βιβλίο τοῦ ὁ συγγραφέας ἀναφέρεται σὲ λεπτομέρεια καὶ στὶς κτηνωδίες τοῦ Νουρεττὶν Πασιᾶ. Βλέπε ἐξώφυλλο τοῦ σχετικοῦ βιβλίου – πρώτης ἔκδοσης. Ὁ ἐν λόγω δημοσιογράφος γεννήθηκε τὸ 1894 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πέθανε στὶς 20 Μαρτίου 1971.
 
Δία στόματος Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ

Τὸν Ἰούλιο τοῦ 1926 ὁ σφαγέας Ἀτατοὺρκ ἔδωσε συνέντευξη στὴν Ἐλβετίδα ἀνταποκρίτρια κὰ Emile Hilderbrand καὶ ἡ ὁποία (συνέντευξη) δημοσιεύθηκε τὴν 1η Αὐγούστου 1926 στὴν ἀμερικανικὴ ἐφημερίδα ‘ The Los Angeles Examiner‘. Στὸ πρωτοσέλιδο δημοσίευμα (πρῶτο μέρος) τῆς ἀμερικανικῆς ἐφημερίδας τοῦ Λὸς Ἀντζελὲς ποὺ πλαισιωνόταν μὲ φωτογραφία τοῦ Κεμὰλ Ἀτατούρκ, ὁ Ἀτατοὺρκ παραδέχεται τὴν καταστροφὴ καὶ γενοκτονία τῶν ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν στὴν σημερινὴ Τουρκία (Ἑλλήνων, Ἀρμενίων καὶ Ἀσσυρίων) καὶ δήλωνε:
“Δεν θὰ σταματήσω μέχρι ποὺ κάθε ἔνοχο ἄτομο ἀνεξαρτήτως θέσεως ἢ βαθμοῦ ἔχει κρεμμασθεῖ ὡς μία φρικαλέα προειδοποίηση πρὸς ὅλους τους ὑποκινητὲς συνωμότες ἐναντίον τῆς ἀσφάλειας τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας…”.
Καὶ βέβαια, ἡ ἴδια βάναυση καὶ ἀμετανόητη τουρκικὴ ἐξοντωτικὴ πολιτικὴ ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων συνεχίζεται. Παραδείγματα, ἡ ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς ΄Ἰμβρου καὶ Τενέδου, τῆς ἡμικατεχόμενης Κύπρου…

hellas.wordpress.com
ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Ἰστολόγιο

ΣΧΟΛΙΟ
Δὲν ξεχνᾶμε.......
Θὰ ξαναγυρίσουμε.

(εὐχαριστῶ τὸν Ποσειδώνα)
Τὸ εἴδαμε στὸ Θάνος Εὔη