26 Σεπ 2009

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
(Λουκ. Ε΄ 1-11)

Με το Ιερό ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ξεκινά η περίοδος των αναγνωσμάτων από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον.

Όλοι φυσικά οι Χριστιανοί, αλλά περισσότερο εμείς οι Έλληνες, αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά και ευλογία που ο Έλληνας αυτός Ευαγγελιστής, ο ιατρός και ιστορικός, ο μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Παύλου, με την τέλεια γνώση της Ελληνικής Γλώσσας, αποθησαυρίζει στην Εκκλησία, και προσφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο τα
«ρήματα της Ζωής».

Η περικοπή αυτή της Α΄ Κυριακής συγκινεί ιδιαίτερα διότι, εκτός των άλλων, δείχνει πως όταν στη ζωή μας έχουμε την ευλογία και την συμπαράσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τότε όλα έρχονται κατά τον καλύτερο τρόπο…

Ο Ιησούς βρισκόταν κοντά στη λίμνη Γενισαρέτ και είδε τους αλιείς να τακτοποιούν τα δίχτυα του ψαρέματος. Και όπως σε κάθε ευκαιρία ο Θεάνθρωπος ομιλούσε και θαυματουργούσε, έτσι και τώρα, αφού μπήκε στο πλοίο του Σίμωνος (Πέτρου), τον παρακάλεσε να τραβήξει το πλοιάριον λίγα μέτρα από την ακτή. Από εκεί, ως να βρισκόταν επάνω σε άμβωνα «εδίδασκε τους όχλους»…

Δεν υπάρχει περίπτωση αδελφοί μου να προσφέρει ο άνθρωπος κάτι στον Θεό και να μη το λάβει «υπερεκπερισσού». Έτσι τώρα και εδώ. Μετά το κήρυγμα, ο Χριστός δίνει την εντολή να ανοιχθούν στο βάθος και να ξαναρίξουν τα δίχτυα «εις άγραν».

Φυσικά τούτο ήταν αδιανόητο για τους έμπειρους ψαράδες, για τούτο και ο Πέτρος ενώ στην αρχή προβάλλει το επιχείρημα της λογικής και του έμπειρου επαγγελματία ότι «…
Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». (Λουκ. Ε’ 5) Δηλ. Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά για τον λόγο σου θα ρίξω τα δίχτυα, ενώ λοιπόν προβάλλει το κατά πάντα λογικό επιχείρημα, τελικώς υποτάσσει την δική του γνώση και εμπειρία, εν υπακοή στην εντολή του Διδασκάλου!

Το αποτέλεσμα; Τόσα πολλά τα ψάρια που κινδύνευσαν τα δύο πλοία να βυθιστούν!

Τόσο δε συγκλονίστηκε ο Πέτρος και οι συνάδελφοί του, από το όντως θαυμαστό αυτό γεγονός, ώστε η συνείδησή του τον οδηγεί ευθύς αμέσως εν φόβω και θαυμασμώ να αποδώσει πίστη και λατρεία στο Θεάνθρωπο. «Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων. Έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε». (Λούκ. Ε’ 9) Δηλ. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα πόδια του Ιησού και είπε: Να βγεις και να φύγεις από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός.

Πολλά είναι τα σημεία που μας δίνουν διδάγματα, φίλοι μου. Εμείς ας καταλήξουμε σε ένα γενικό συμπέρασμα και δίδαγμα το οποίο έχει να κάνει τόσο με την προσωπική ζωή του καθενός μας, όσο και με το σύνολο γενικώς των ανθρώπων. Και τούτο είναι η ευλογία που επέρχεται όταν δείχνουμε υπακοή στο παντοκρατορικό και σωστικό θέλημα του Θεού.

Καλούμαστε αρκετές φορές να πράξουμε και να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας, τα καθιερωμένα, νομίζοντας ότι η «πεπατημένη οδός» θα μας προσκομίσει τα επιθυμητά αποτελέσματα…

Και όμως, πόσες φορές αντί θετικών αποτελεσμάτων, βρίσκουμε μπροστά μας το εντελώς αντίθετο και η απογοήτευση θέλει να μας πλακώσει την καρδιά…

Αντιθέτως όταν εντελώς ελεύθερα βάζουμε τον Ιησού και τοποθετούμε το πρόσταγμά του παραπάνω από την δική μας «σοφή λογική», παραπάνω από την προσωπική ή κοινή πείρα, όταν απλά εμπιστευόμαστε κατά πάντα την εντολή του Θεού, τότε τα πράγματα αλλάζουν και εκεί που ο άνθρωπος αναμένει την αποτυχία, έρχεται η επιτυχία του στόχου και η επιβράβευση αυτής της πίστεως.

Μόνο στον Πέτρο νομίζουμε οτι συνέβη αυτό το συγκλονιστικό θαύμα; Για τον Πέτρο μόνο επεφύλαξε ο Θεός την ιδιαίτερη αυτή στοργική μεταχείριση; Αλλά ο Θεός είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Περιβάλλει πάντοτε με άπειρη αγάπη τον κάθε άνθρωπο και θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». (Α’ Τιμ. β, 4). Αν προσέξουμε στη ζωή μας, αν με ερευνητικό βλέμμα εξετάσουμε τις ημέρες και τα έτη της ζωής μας, μετά βεβαιότητος θα διαπιστώσουμε την θαυμαστή παρέμβαση του Θεού! Θα δούμε ξεκάθαρα γεγονότα, τα οποία δεν μπορούμε με κανένα φυσικό τρόπο να τα εξηγήσουμε…

Και επόμενο είναι να τονίσουμε στο σημείο αυτό την ιδιαίτερη ευλογία και πρόνοια, τις ιδιαίτερες θαυμαστές επεμβάσεις της Πρόνοιας του Θεού, μέσω της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων μας, στο ταλαίπωρο αλλά και ευλογημένο Έθνος μας…

Δεν έχουμε παρά να μελετήσουμε μαζί με την εκκλησιαστική μας Ιστορία και αυτή την αντικειμενική εθνική μας Ιστορία. Την Ιστορία που γράφτηκε όχι μέσα στα «Κισσινγκερικά» αποπροσανατολιστικά -και όχι μόνο- εργαστήρια, αλλά αυτή την Ιστορία που γράφτηκε με το ανεξίτηλο αίμα των μαρτύρων και νεομαρτύρων. Να μελετήσουμε αυτές τις σελίδες που αποτυπώνουν την θυσία και που καθαγιάστηκαν από τα κόκαλα των Ορθοδόξων Ελλήνων τα ιερά, και από τα χαριτόβρυτα λείψανα των μεγάλων Αγίων μας!...

Αδελφοί μου, μελετώντας κανείς την Ευαγγελική αυτή περικοπή που μας ιστορεί ο Λουκάς, ο οποίος εμαρτύρησε στην περιοχή της Βοιωτίας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του, δεν έχει παρά να παρακαλέσει τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο Ιησού, να μας χαρίζει την ζωντανή πίστη στην καρδιά και την απόλυτη υπακοή στο θέλημά Του. Ταυτοχρόνως δε να δεηθούμε όλοι μας ώστε η Χάρις Του να προστατεύει το Έθνος μας φωτίζοντας άρχοντας και αρχομένους διότι «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. Ι΄ 31).

Αμήν.



25 Σεπ 2009

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.



Κίνηση ΜΑΤ από τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος προς όλα τα Κόμματα για τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου με Ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα. Ο Ι.Σ.Κ.Ε. ζητά αποσαφήνιση των θέσεων τους αναφορικά με τις σχέσεις Εκκλησίας - Πολιτείας και αυτό να γίνει ΤΩΡΑ, ώστε να ενημερωθούν οι κληρικοί και να τοποθετηθούν αναλόγως στις κάλπες των επερχόμενων εκλογών. Ο Ι.Σ.Κ.Ε. αναφέρει επί λέξη στην ανακοίνωση του:

“...οι απόψεις, θέσεις, γνώμες και διατυπώσεις σχετικά με το λεγόμενο χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, που κατά καιρούς προβάλουν στελέχη όλων των κομμάτων και δεν ικανοποιούν το σύνολο των Κληρικών Ελλάδος και τα χιλιάδες μέλη των οικογενειών των, που και αυτά είναι Ελληνες πολίτες ψηφοφόροι, θα πρέπει τα κόμματα προεκλογικά να ενημερώσουν τι προτίθενται να πράξουν μετεκλογικά για τα ως άνω θέματα, έτσι ώστε και ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος να ενημερώσει τους εφημερίους και αυτοί να πράξουν ανάλογα με τη συνείδησή τους...”
ΠΗΓΗ:ΣΤΟΧΟΣ

ΠΑΝΤΩΣ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΟΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ, (ΘΕΩΡΙΤΙΚΑ ΠΑΝΤΑ) ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΜΕ...

24 Σεπ 2009

Η πατρίδα είναι πιο σημαντική από την οικονομία


ΠΗΓΗ:sfeva.gr
Στη σύντομη προεκλογική περίοδο που διανύουμε παρατηρούμε με λύπη μας πως τη μερίδα του λέοντος στις πολιτικές συζητήσεις μονοπωλεί το ζήτημα της οικονομίας. Γίνεται πολύς λόγος για τη σοβαρή οικονομική κρίση που διανύουμε και για το αν εμείς, η νέα γενιά και τα παιδιά μας, θα έχουμε συντάξεις και άνετη διαβίωση στο μέλλον. Την ίδια στιγμή ωστόσο γίνεται ελάχιστος λόγος για το ποιά θα είναι η πατρίδα που θα κληθούμε να ζήσουμε, τη στιγμή που γύρω μας στα βαλκάνια, υπάρχει αναβρασμός δυσάρεστων εξελίξεων. Κύριοι πολιτικοί, η πατρίδα μπορεί να περάσει περίοδο με άσχημη οικονομία (το έχει κάνει και στο παρελθόν) αλλά καλή οικονομία χωρίς πατρίδα δεν έχει κανένα νόημα για μας, είναι το πλέον ζοφερό μέλλον. Συνεπώς, έστω και την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου περιμένουμε περισσότερη και ουσιαστικότερη ενασχόληση με τα εθνικά θέματα και μεγαλύτερο σεβασμό έναντι της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας.

Και όταν μιλάμε για εθνικά θέματα, επειδή φαίνεται ότι η μνήμη πολλών πολιτικών είναι αδύνατη, υπενθυμίζουμε ότι και το Βορειοπειρωτικό είναι πρωτεύον και εκκρεμές εθνικό θέμα, ιδίως με τις συνεχείς ανακατατάξεις στα Δυτικά Βαλκάνια τα τελευταία χρόνια. Δεν λύθηκε επειδή κάποιοι αδερφοί μας από τα μέρη της Βορείου Ηπείρου απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου, ούτε επειδή έγιναν κάποια έργα υποδομής.

Κύριε πρωθυπουργέ, ως βουλευτής είχατε πάρει θέση υπέρ του Βορειοηπειρωτικού. Συνεχίζετε να έχετε τις ίδιες απόψεις τώρα; Κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, ο παππούς σας το 1961 σας είχε πει ότι η διεκδίκησή μας για τη Βόρειο Ήπειρο είναι «ιερά και απαράγραπτος». Εσείς τι θα κάνετε για μια τέτοια διεκδίκηση; Ή μήπως πιστεύετε ότι τα γεγονότα που μεσολάβησαν από τότε είναι ικανά να αναιρέσουν 3000 και πλέον χρόνια ιστορίας; Κύριοι των υπολοίπων κομμάτων, πάρτε σαφή θέση γιατί οι εξελίξεις μας έχουν ξεπεράσει και σε λίγα χρόνια το Βορειοηπειρωτικό θα είναι μία τελειωμένη υπόθεση. Το λιγότερο που μπορούν να κάνουν τα κόμματα τούτη την κρίσιμη στιγμή είναι να ομονοήσουν πάνω στο Βορειοηπειρωτικό και να σταματήσουν να μεταφέρουν τις διαφορές τους στον ευαίσθητο χώρο της Βορείου Ηπείρου, όπως έγινε στις περασμένες εκλογές στην Αλβανία με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα της διχόνοιας των Βορειοηπειρωτών.

Εμείς οι νέοι της ΣΦΕΒΑ, που από το 1982 ανιδιοτελώς προσπαθούμε να προωθήσουμε το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα δηλώνουμε ότι, με τη βοήθεια του Θεού, θα αγωνισθούμε με κάθε νόμιμο μέσο για να μη μπει ταφόπλακα στο Βορειοηπειρωτικό, στη γραμμή που χάραξε ο αείμνηστος ιδρυτής μας, Μητροπολίτης Κονίτσης κυρός ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, και συνεχίζει ο διάδοχός του κ.ΑΝΔΡΕΑΣ.

ΣΦΕΒΑ, 24-09-2009

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Δικαστηρίου για τη δικαίωση της Μονής Βατοπαιδίου σχετικα με τη Λίμνη Βιστωνίδα

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΕΩΣ,ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥ ΧΑΖΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΥΦΟΥΣ!-ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ,ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ




Από το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Amen.gr,αντιγράφουμε τα παρακάτω:

"Ως απαράδεκτες απορρίφθηκαν από το πολυμελές Πρωτοδικείο Ξάνθης οι αγωγές τοπικών φορέων της Χαλκιδικής και της Ξάνθης κατά της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου για το θέμα της λίμνης Βιστωνίδας και των ανταλλαγών.

Ένα περίπου χρόνο μετά τις αποκαλύψεις για το καθεστώς της λίμνης και την ανταλλαγή της με εκτάσεις του Δημοσίου η Μονή Βατοπαιδίου φαίνεται να δικαιώνεται. Η δικαστική διαμάχη με τους τοπικούς φορείς της Χαλκιδικής και της Ξάνθης έχει ως εξής:

Ο Πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος Ουρανούπολης του Δήμου Σταγείρων-Ακάνθου, κ. Τρύφωνας Μινιντζής, σε συνεργασία με το Δημοτικό διαμερίσμα Τρίγλιας, στις αρχές του περασμένου χρόνου, είχαν καταθέσει αγωγή κατά της Μονής Βατοπαιδίου η οποία συζητήθηκε στις 5-12-2008.

Στην εν λόγω αγωγή τους, που κατέθεσαν στις 8-2-2008, υποστήριζαν ότι με το υπ’ αριθμ. 2823/22-5-2007 συμβόλαιο ανταλλαγής ακινήτων, της συμβολαιογράφου Αθηνών Αικατερίνης Πελέκη, που μεταγράφηκε νόμιμα, η Μονή Βατοπαιδίου μεταβίβασε κατά πλήρη κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο εκπροσωπήθηκε από την ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου) ποσοστό 23,625 ‰ του όλου εμβαδού της λιμναίας εκτάσεως της λίμνης (και όχι λιμνοθάλασσας) που ανταλλάχθηκε με ακίνητο στην Ουρανούπολη 8.600 στρεμμάτων που αποτελεί τμήμα που προέρχεται από την διανομή του Υπουργείου Γεωργίας του έτους 1971.

Συγκεκριμένα ισχυρίζονταν ότι:


Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή αυτής της εικόνας. α) η λίμνη Βιστωνίδα "είναι λιμνοθάλασσα και μάλιστα κοινόχρηστη" και με βάση τις διεθνείς συνθήκες το Ελληνικό Σύνταγμα τους νόμους και το πλέγμα του προϊσχύοντος Οθωμανικού και βυζαντινορωμαϊκού γαιοκτητικού συστήματος "ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και όχι στην Μονή",

β) η ανταλλαγή δεν έγινε για την ουσιαστική εξυπηρέτηση του καλώς εννοουμένου δημοσίου συμφέροντος, διότι το Ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να απαλλοτριώσει την λίμνη,

γ) αναφορικά με το μεταβιβαζόμενο προς την Μονή ακίνητο αποτελεί δάσος κοινόχρηστο υπαγόμενο στη δασική νομοθεσία, και όχι άρτια και οικοδομήσιμη έκταση μη υπαγόμενη στη δασική αλλά στην αγροτική νομοθεσία, πράγμα που κατά τη γνώμη πολλών σήμαινε και αλλαγή χρήσης, ώστε η αξία των ακινήτων να μην είναι ίση,

δ) η περιοχή της Ουρανούπολης είναι μη αρχαιολογικός χώρος με αποτέλεσμα το προσβαλλόμενο συμβολαιογραφικό έγγραφο να είναι άκυρο με βάση την ειδική διάταξη του Νόμου 2242/1994.

Επίσης ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ουρανούπολης μαζί με το Δήμο Τρίγλιας επικαλέστηκαν στο δικαστήριο υπέρ τους και εναντίον της Μονής την παρέμβαση του Δημοτικού Διαμερίσματος Σταγείρων-Ακάνθου καθώς και του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Βιστωνίδος. Ο Δήμος όμως πήρε απόφαση να μην παρέμβει υπέρ του Προέδρου και του Δήμου Τρίγλιας διότι θεωρούν ότι η περιοχή των 8.600 στρεμμάτων δεν είναι δάσος ούτε αρχαιολογικός χώρος και αυτό αποδεικνύεται από τις παραχωρήσεις που έχουν γίνει από το 1965 και μετά σε δημότες από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Ο Αλιευτικός Συνεταιρισμός παρενέβη υπέρ της Μονής αναγνωρίζοντας τα απ’ αιώνος δικαιώματα της Μονής στη λίμνη Βιστωνίδα.

Το δικαστήριο Ξάνθης αποφάσισε με τις υπ’ αριθμ. 99,100,101/9-7-2009 την απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης «ελλείψει εννόμου συμφέροντος» των εναγόντων, και διότι κατά τα ιστορούμενα στην αγωγή με την προσβαλλόμενη σύμβαση ανταλλαγής καθ΄ ό μέρος αυτή αφορά την λίμνη Βιστωνίδα (και όχι λιμνοθάλασσα όπως προέκυψε) η μεταβίβασή της στο Ελληνικό Δημόσιο δεν προσβάλλει αλλά αντίθετα προστατεύει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα αυτής και την ιδιαιτερότητά της ως περιβαλλοντικού αγαθού. Η αποκτηθείσα κυριότητα της Ιερά Μονής στα 8.600 στρέμματα της Ουρανούπολης είτε είναι αρχαιολογικός χώρος είτε έχει τον χαρακτήρα δάσους ή δασικής έκτασης την καθιστά περίπου σαν κοινόχρηστο πράγμα λόγω των εκτεταμένων και σημαντικών περιορισμών που υπαγορεύονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος και τους σχετικούς νόμους, συνέπεια των οποίων είναι και η χαμηλή αξία του ακινήτου.

Με την παρούσα απόφαση δεν ακυρώνονται τα συμβόλαια ανταλλαγής που αφορούν τις θρυλλούμενες ανταλλαγές ακινήτων."

Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή αυτής της εικόνας.

Μην περιμένετε να δείτε τη συγκεκριμένη απόφαση σε κάποιο Μμε:ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΑΖΟΥΣ,ΤΟΥΣ ΤΥΦΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΥΦΟΥΣ,ΓΙΑ ΕΥΝΟΗΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ!Βλέπετε,δεν θέλουν ο κόσμος να γνωρίζει την ΑΛΗΘΕΙΑ,ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΦΙΑΣΚΟ!ΓΙ'ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ,ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΚΟΜΑ ΒΑΣΙΖΕΙ ΤΗΝ "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" ΤΗΣ ΣΤΟ ΧΑΖΟΚΟΥΤΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΛΛΑΔΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ


Απεβίωσε ο αγωνιστής Βίας Λειβαδάς

ΠΗΓΗ:http://enwtikos-13.blogspot.com/
Χθες το πρωί ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ και πρώην πολιτικός κατάδικος Βίας Λειβαδάς άφησε την τελευταία του πνοή. Ο Βίας Λειβαδάς γεννήθηκε στο κατεχόμενο χωριό Βατυλή της επαρχίας Αμμοχώστου το 1934. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο της κατεχόμενης Αμμοχώστου.

Υπήρξε μέλος της ΕΟΚΑ κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955. Κατά την διάρκεια του πενταετούς αγώνα συνελήφθηκε από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Αφού εξέτισε ένα χρόνο φυλάκισης σε φυλακές της Κύπρου, μεταφέρθηκε σε φυλακές της Αγγλίας για πάνω από δύο χρόνια, όπου και αποφυλακίστηκε μετά το τέλος του αγώνα.


Κατά την διάρκεια της Τουρκικής ανταρσίας υπηρέτησε ως εθελοντής στην Εθνική Φρουρά, ενώ κατά την επταετία της Χούντας είχε έντονη αντιχουντική δραστηριότητα.

Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ, πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Καταδίκων ΕΟΚΑ και μέλος του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ (ΣΙΜΑΕ).

Έχει γράψει τα ακόλουθα βιβλία:
1. Αντίστροφη πορεία
2. Πορεία προς Αμμόχωστο
3. Η Κυπριακή επιχείρηση και η ανταπόκριση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό
4. Συμμετοχικό μάνατζμεν
5. Η εξέγερση του Οκτώβρη 1931
6. Δικαίωμα στ' όνειρο
7. Κύπριοι και Ιρλανδοί πολιτικοί κατάδικοι στις Αγγλικές φυλακές (εκδόθηκε και στην αγγλική γλώσσα)

Tα greeklish βλάπτουν σοβαρά την ορθογραφία


ΠΗΓΗ:http://infognomonpolitics.blogspot.com/
Μέχρι το 1976 κυριαρχούσε η καθαρεύουσα. Οι έντονες διαμαρτυρίες των λόγιων της εποχής, ωστόσο, οδήγησαν τον τότε Υπουργό Παιδείας, Γεώργιο Ράλλη, στην επίσημη κατάργησή της και στην αντικατάστασή της με τη νεοελληνική γλώσσα, γνωστότερη και ως «δημοτική».
Και ενώ μέχρι πρότινος, το βασικότερο πρόβλημα γονέων και δασκάλων ήταν η αλλοίωση της γλώσσας από τις λεξοπλαστικές ικανότητες της νέας γενιάς, τώρα, το πρόβλημα εστιάζεται στα…
greeklish!

Και εγένετο greeklish!
Από την στιγμή που διαβάζετε αυτές εδώ τις γραμμές στο διαδίκτυο, θεωρούμε σχεδόν απίθανο να μην γνωρίζετε τι εστί… greeklish! Ωστόσο, για τους ελάχιστους «αμύητους», αναφέρουμε πως πρόκειται για ένα επιτυχημένο (?) «πάντρεμα» της ελληνικής γλώσσας με λατινικούς χαρακτήρες, έτσι ώστε να προκύπτει ένα περίεργο συνονθύλευμα ελληνικών γραμμένων σε λατινικούς χαρακτήρες και με αγγλική απόδοση…
Η νέα αυτή μορφή γλώσσας, που αρχικά ξεκίνησε για εξοικονόμηση χρόνου-προκειμένου οι χρήστες να μην μετατρέπουν τη γραμματοσειρά τους στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή από τα αγγλικά στα ελληνικά, σταδιακά διαδόθηκε και πλέον επικρατεί στις σύγχρονες μορφές επικοινωνίας, όπως είναι το Facebook, το MSN, το Skype, αλλά και τα γραπτά μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα, e-mails κ.λπ.
Siga to pragma, μπορεί να σκεφθείτε αλλά αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και σε greeklish, δεν μας βλέπω καλά… Σε πρόσφατη έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που διεξήχθη σε μαθητές όλων των βαθμίδων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, διαπιστώθηκε, πως η ευρέως διαδεδομένη χρήση των greeklish, επιδρά αρνητικά στην ορθογραφική ικανότητα των μαθητών!
Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε κατά τη σχολική χρονιά 2008-09, τόσο σε μαθητές όλων των βαθμίδων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε σχολεία της Κοζάνης (Γυμνάσιο, Λύκειο, ΕΠΑΛ) όσο και σε φιλολόγους, διαπιστώνεται ότι, η διαδεδομένη χρήση των greeklish, που ξεκινά ακόμη και από το δημοτικό, οδηγεί στην αύξηση των ορθογραφικών τους λαθών στα γραπτά του σχολείου.
Τα είδη των λαθών των μαθητών αφορούν κυρίως την παράλειψη τονισμού ή σημείων στίξης και τη χρήση αγγλικών σημείων στίξης, το συνδυασμό ελληνικών και λατινικών γραμμάτων σε μία λέξη, ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους π.χ. κς αντί για ξ), καθώς, επίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa αντί τέλος πάντων, tpt αντί για τίποτα, dld αντί για δηλαδή κ.α.).

Aπειλή τα greeklish για τα ελληνικά;
Επίσης, οι φιλόλογοι δήλωσαν ότι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σε greeklish σε γραπτά του σχολείου σε ποσοστό 64,3% και ότι παρατηρήθηκαν και μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία.
Ακόμη σύμφωνα με την έρευνα, ποσοστό 77,4% των μαθητών χρησιμοποιούν τα greeklish, με αξιοσημείωτη αύξηση χρηστών από το γυμνάσιο στο λύκειο. Οι μαθητές που παραδέχτηκαν ότι τα χρησιμοποιούν στο γυμνάσιο φτάνουν το 67,8%, στο ΕΠΑΛ το 70,2% και στο ΓΕΛ 88,5%. Απ' αυτούς, περίπου το 50% τα χρησιμοποιούν από δύο έως και περισσότερα χρόνια, ενώ πάνω από το 63% τα χρησιμοποιεί καθημερινά ή πολλές φορές τη μέρα.
Επιπλέον το 19% των μαθητών της Α’ και το 51,6% της Β’ τάξης του Γυμνασίου δήλωσε ότι χρησιμοποιεί τα greeklish τουλάχιστον δύο χρόνια, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η χρήση τους ξεκινά από το δημοτικό. Οι μαθητές δήλωσαν ακόμη πως πέρα από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας (sms 52,8%, e-mail 78,2%, chat-forum 84,7%, smartphone 16,1%, pda 13,7%) χρησιμοποιούν τα greeklish και σε χειρόγραφα (προσωπικές σημειώσεις, σχολικές εργασίες, σημειώματα κ.α.) σε ποσοστό 15,7%.
Οι λόγοι χρήσης του συγκεκριμένου τρόπου γραφής είναι κατά τους μαθητές η συνήθεια, σε ποσοστό 83,9%, η εξοικονόμηση χρόνου (75,8%), επειδή το θεωρούν χρήσιμο ή βολικό εργαλείο (71,4%), για την αποφυγή ορθογραφικών λαθών (38,7%) και... επειδή είναι μόδα (33,9%).
Τέλος στην ίδια έρευνα, το 58,5% των μαθητών θεωρεί, ότι η χρήση των greeklish απειλεί την ελληνική γλώσσα, ενώ την ίδια άποψη έχει μόνο το 64,3% των φιλολόγων, ενώ το 53,6% έχει παρατηρήσει αύξηση των ορθογραφικών λαθών σε μαθητές, που παλαιότερα παρουσίαζαν καλύτερες επιδόσεις στο γραπτό λόγο.
Και ενώ αν είστε άνω των 25-30 ετών, μάλλον θα προβληματιστείτε με τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας, ένας 15χρονος, μάλλον, θα το αντιμετωπίσει λίγο διαφορετικά: tespa, den egine kai tpt (και για τους «αμύητους» η μετάφραση: τέλος πάντων, δεν έγινε και τίποτα…)!

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Γ΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Στο περασμένο μας άρθρο, είδαμε ότι ο «ορκισμένος» εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, μετέρχεται τα πάντα για να οδηγήσει τον άνθρωπο μακριά από τον ευλογημένο, ασφαλή και σωτήριο δρόμο που οδηγεί προς την ένωση με τον ίδιο τον Θεό. Και αν μεν δεν έχει γνωρίσει την αληθινή οδό, τον εμποδίζει στο να την γνωρίσει και να την βαδίσει. Αν δέ βρίσκεται επί της οδού, κάνει «ό,τι περνά από το χέρι του» για να τον ξεστρατίσει και να τον τοποθετήσει σε λεωφόρους που οδηγούν στην καταστροφή της υπάρξεως.

Εκπλήσσεται ο άνθρωπος όταν σιγά-σιγά γνωρίζει τις «μεθοδίες» του εχθρού. Μένει εκστατικός μπροστά στις καλοστημένες παγίδες του διαβόλου και αναφωνεί μετά του Μεγάλου Αντωνίου «είδον εγώ τα παγίδας του διαβόλου...». Είδε κάποτε ο Μ. Αντώνιος (ο καθηγητής της ερήμου) απλωμένες τις παγίδες του διαβόλου και τρόμαξε. Και διερωτήθηκε στενάζοντας, ποιος τάχα μπορεί να τις ξεφύγει; Και άκουσε φωνή να του αποκρίνεται και να του αποκαλύπτει: Ο ταπεινόφρων. Ο ταπεινός άνθρωπος που έχει τη Χάρη του Θεού και διά της ορθής πίστεως, αγωνίζεται να μένει σταθερός στα ευαγγελικά προστάγματα.

Και για να συνεχίσουμε στα καθ’ αυτό θέμα μας με τις αιρέσεις, τις παραθρησκείες και τις λατρείες, να τονίσουμε πως οι λατρείες αυτές που ξεστρατίζουν τον άνθρωπο, χωρίζονται σε:
α) Θρησκευτικές: οι οποίες έχουν χαρακτήρα θρησκείας με ιεραρχία, ιδιαίτερο λατρευτικό τυπικό και εορτές. Ευθύνονται για εκμετάλλευση ανθρώπων, διάλυση οικογενειών και δυστυχώς ακόμα και σε τελετουργικές αυτοκτονίες.

β) Θεραπευτικές: χρησιμοποιούνται με θεραπευτικό σκοπό, με πρακτικές οι οποίες δε γίνονται αποδεκτές από την ιατρική επιστήμη. Ευθύνονται για αποφυγή της κλασικής ιατρικής, με συνέπεια επιδείνωση της υγείας ή και θάνατο.

γ) Λατρείες αυτογνωσίας: υπόσχονται εξέλιξη, βελτίωση των ικανοτήτων που υπάρχουν και απόκτηση νέων, ανάπτυξη της προσωπικότητας και αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου. Ευθύνονται για μονομανίες, νευρολογικές διαταραχές, ψυχολογικά προβλήματα, διάλυση οικογενειών, αυτοκτονίες.

δ) «Πολιτικές» λατρείες: έχουν εμφανείς ή αφανείς πολιτικούς στόχους και εμπλέκονται σε εθνικά ή διεθνή προβλήματα.

ε) Εμπορικές λατρείες: πωλούν υπηρεσίες (σεμινάρια, διαλέξεις) καθώς και βιβλία, περιοδικά, ακόμη και γλυκίσματα. Ευθύνονται για αλλοίωση προσωπικοτήτων, οικονομικές αφαιμάξεις και εκμετάλλευση ανθρώπων.

στ) Λατρείες των νέων: Απευθύνονται κυρίως στη νεολαία. Κάνουν ό,τι όλες οι άλλες.

ζ) Σατανιστικές ή λατρείες «τελετουργικών θυσιών»: προβαίνουν σε όργια, θυσίες ζώων, δυστυχώς ακόμη και σε ανθρωποθυσίες. Ευθύνονται για προώθηση σε πορνεία, ναρκωτικά και δολοφονίες.

Τα θύματα όλων αυτών των καταστάσεων είναι πάρα πολλά. Φυσικά είναι περισσότερα απ’ όσα έρχονται στη δημοσιότητα και κανείς δεν μπορεί να τα απαριθμήσει επακριβώς. Ακόμα ουδείς μπορεί να περιγράψει τον φοβερό πόνο των ανθρώπων, που έχουν χάσει κάποιο μέλος της οικογένειας τους εξαιτίας μιας καταστροφικής λατρείας.

19 Σεπ 2009

Τραγούδι γιά τόν Γέροντα Ἰωσήφ τόν Βατοπαιδινό

πηγή:vatopaidi.wordpress.com

να ποίημα πού περιγράφει τή ζωή το μακαρίου Γέροντα ωσήφ το Βατοπαιδινου γραψαν Πατέρες τς Μονς Βατοπαιδίου σέ 15σύλλαβους στίχους. Μερικοί στίχοι μελοποιήθηκαν πό τόν μοναχό Θεοφάνη Βατοπαιδινό καί παρουσιάστηκαν τήν Κυριακή μετά τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο στό Συνοδικό της Μονς.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ

Γέροντάς μας ωσήφ, —Βατοπαιδίου κλέος—,

πρξε γόνος κλεκτός, συχαστή σπουδαος.

Κύπρος τόν γέννησε, νσος τν γίων,

στό Σταυροβούνι νεαρός νά ζήσει «θεον βίον»,

προσέρχεται ς ζηλωτής τν νοητν στέρων

νά γίνει μιμητής καλός τν βίων τν πατέρων.

Πατέρες ελαβες πολλούς καί ρετς ταμεα,

γεμάτη ταν μονή, τί θεία εωδία!

θεία Πρόνοια σοφά στο θωνα τά μέρη

τόν πάει γιά νά καταστε, τς νηπτικς στέρι,

παρά τούς πόδας μέγιστου καί μπειρου γίου,

πο καρδιακά τήν προσευχή τήν εχε διά βίου.

Μέ βία καί σκήσεις καί γνες νικηφόρους,

τά πάθη κατετρόπωσε, μά καί χθρούς πυρφόρους.

Παναγιά το στειλε γιά τίς συκοφαντίες,

πο θά ’ρχονταν μέτρητες, π’ τίς ντιζηλίες,

εκόνα χαριτόβρυτη, πού θά ’χε γιά λπίδα·

Παντάνασσα τήν κάλεσε, παρηγορις χτίδα.

Τριγύρω του μαζεύτηκαν λάφια πού διψοσαν

καί κενος τά πότιζε μέ νέκταρ, πού μποροσαν,

τά μαθα τά χείλη τους, μέ πόθο νά ρουφήξουν

καί στν Πατέρων τήν γραμμή νά μπον καί νά τραβήξουν.

Στό Βατοπαίδι τελικά, Παναγιά τόν φέρνει

γιά νά στηρίξει τήν μονή, πού ς γέτης παίρνει.

Ο δυσκολίες καί δ, δέν παύουν π’ τόν φθόνο,

πο δηγε τούς τελες καί φέρνει τόσο πόνο.

μέρες ζησε πολλές καί φώτισε τά πλήθη,

μέ λόγους παραινετικούς, τούς ψωσε τά θη.

Πατέρα μς ξέχαστε, πού λους συγχωροσες,

μή μς ξεχνς τά τέκνα σου, πού τόσο γαποσες!


ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 556 ΧΡΟΝΙΑ

ΠΗΓΗ:Ellinonea.blogspot.com
Την απόφασή του να οργανώσει στις 17 Σεπτεμβρίου 2010 Θεία Λειτουργία στο ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ανακοίνωσε ο ελληνοαμερικανός Κρίς Σπύρου, πρόεδρος της "Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας", σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα.Στο προσκύνημα, εκτός από μέλη της "Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας", θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι του Αμερικανικού και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Αποκατάσταση του ιστορικού ναού.Ο Κρις Σπύρου, δημοσιοποίησε την επιστολή που έχει στείλει προς τον Τούρκο πρωθυπουργό, Ταγίπ Ερντογάν, με την οποία τον ενημερώνει για την κίνηση αυτή και τον καλεί να συμμετάσχει σε αυτό το "ιστορικό", όπως το χαρακτηρίζει, "παγκόσμιο προσκύνημα και προσευχή στην Αγία Σοφία μετά από 556 χρόνια".

"Πεποίθησή μας είναι, κύριε πρωθυπουργέ, ότι το παγκόσμιο προσκύνημα και η λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας θα αποτελέσει το έναυσμα για μία παγκόσμια συνάντηση κορυφής για την ειρήνη και τη συνύπαρξη", τονίζει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του ο κ. Σπύρου.
Την επιστολή του αυτή προς τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ο κ. Σπύρου την έχει κοινοποιήσει στο γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον πρόεδρο της Επιτροπής Υπουργών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σάμουελ Μπόγκαρ και τους πρέσβεις της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον και στην Αθήνα.

ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ Η ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ;;;


ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΤΟΥΣ!!!
ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΚΚΟΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΟΡΑ!!!
ΜΕΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΚΚΟΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ.
ΤΑ ΤΗΡΟΥΝ ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ,ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...
ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ...''ΤΑ ΦΟΡΤΩΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΟΡΑ''
ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΣΟ ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ?

ΠΗΓΗ:dieyxontonagion.blogspot.com


Οι Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων

Πηγή:www.synaxaristis.googlepages.com
Μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.). Όταν λοιπόν ο Τρόφιμος με το Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη. Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Χρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά το Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και τους δύο τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά η πεινασμένη αρκούδα και η αιμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Το ίδιο και το αγριεμένο λιοντάρι που ελευθέρωσαν αργότερα. Για να πληρωθεί έτσι ο λόγος του Θεού: "οι δια πίστεως...
έφραξαν στόματα λεόντων". Αυτοί, δηλαδή οι Άγιοι, επειδή είχαν μεγάλη και συνειδητή πίστη, βούλωσαν και έφραξαν στόματα λιονταριών. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα θηρία, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν.


Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Την ακαθαίρετον, Τριάδος δύναμιν, ανθηφορήσαντες, Μάρτυρες ένδοξοι, εναπετέματε στερρώς, την άκανθαν της απάτης, Τρόφιμε μακάριε, Εκκλησίας εντρύφημα, Σαββάτιε πάνσοφε, Αθλητών εγκαλλώπισμα, και δόξα ευσεβών Δορυμέδον όθεν υμάς ανευφημούμεν.







Ο Άγιος Θεόδωρος(Theodore) (Άγγλος)

Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο "Οι Άγιοι των Βρετανικών Νήσων", του Χριστoφόρου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

18 Σεπ 2009

Κυριακή μετά την Ύψωση (Μαρκ. Η΄ 34- Θ΄ 1)

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Μετά την εορτή της υψώσεως που ως φωτεινό σημείο προβάλλει η Εκκλησία μας, στην Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, ο ίδιος ο Κύριός μας ακούγεται να κάνει λόγο για το Σταυρό και την σημασία του στη ζωή μας.

Ο ιερός Ευαγγελιστής Μάρκος, με τρόπο λιτό αλλά και δυναμικό, μας παρουσιάζει το κεντρικό σημείο της πνευματικής ζωής, πέριξ του οποίου πρέπει να στρέφεται η όλη προσπάθεια και ο αγώνας μας.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο Χριστός δεν εκβιάζει απολύτως κανέναν στο να τον ακολουθήσει. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, πλην όμως, νομοτελειακώς, θα δεχθεί και τις συνέπειες της ελεύθερης αυτής επιλογής του. Γι’ αυτό και τονίζεται το «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». (Μαρκ. Η΄ 34). Δηλαδή. Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του, και ας με ακολουθεί.

Ο δρόμος του Χριστού είναι Σταυρός. Αλλά επιτέλους, τί δεν είναι σταυρός στη ζωή του ανθρώπου; Ακόμα και αυτή η αμαρτία κοστίζει τόσο (και σε χρήμα και σε ψυχική φθορά), που κάνει τον άνθρωπο να γονατίζει, να σπάζει το ηθικό του, και να εξευτελίζεται... Επομένως βλέποντας τα πράγματα από την αντικειμενική τους αυτή σκοπιά, «συμφέρει» για να σωθεί η ψυχή μας, να την «απωλέσουμε ένεκεν του Χριστού και του Ευαγγελίου Του».

Συμφέρει δηλ. να πάμε κόντρα στον κακό εαυτό μας με τις κακές κλίσεις και τις επονείδιστες ορέξεις του, ακριβώς για να κερδίσουμε αυτό το οποίο πραγματικά διψά ο άνθρωπος και για το οποίο είμαστε πλασμένοι. Να κερδίσουμε αυτόν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την ουράνια, αιώνια και ατελεύτητη βασιλεία Του.

Πράγματι: «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Μαρκ. Η΄ 36-37). Δηλ. Τί δε ωφελείται ο άνθρωπος εάν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, αλλά χάσει τον εαυτό του; Ή τι δύναται να δώσει ο άνθρωπος ως αντίτιμο για τον εαυτό του;

Εδώ όμως, στο σημείο αυτό είναι που κάποιοι μπερδεύονται, διότι θέλουν να μπερδεύονται...

Νομίζουν ότι υπάρχει η δυνατότητα και το σταυρό τους να σηκώνουν, αλλά ταυτοχρόνως να παραμένουν μέσα σε μια «ατμόσφαιρα» σιωπής, χωρίς να τους γνωρίζει ο κόσμος ως «σταυροφόρους».

Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιστοί (;) που έχουν εφεύρει την εξής «απίθανη μηχανή». Να καλύπτουν την δειλία τους με ένα μανδύα συνέσεως, κρατώντας την «σιωπή των αμνών» και προβάλλοντας ως τρόπο ζωής την «ισορροπία» μεταξύ της κοσμικής και της «πνευματικής» τους ζωής!
Το ότι βέβαια τα πράγματα αυτά τελικώς είναι εντελώς «ανισόρροπα», φαίνεται και από τον παράδοξο λόγο ενός τέτοιου κατ’ όνομα χριστιανού, που έλεγε ο ταλαίπωρος: «Δεν με πειράζει να σηκώνω το σταυρό μου, δυσκολεύομαι όμως αφάνταστα να ομολογώ δημοσία την πίστη μου»... Λες και είναι διαφορετικό πράγμα ο Σταυρός από την καθαρή ομολογία.

Τελικώς φίλοι μου, οι ψοφοδεείς αυτοί άνθρωποι, μάλλον οι διχασμένες αυτές προσωπικότητες να λέμε καλύτερα, κάνουν (κατ’ άνθρωπον), το μεγαλύτερο κακό μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Και πάρα πολλές μάχες χάνονται στο επίπεδο του αγώνα της στρατευομένης μας Εκκλησίας, ακριβώς διότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, ή δε θέλουμε να παραδεχτούμε, ότι ο Σταυρός και η αυθεντική Ορθόδοξη Πίστη ταυτίζονται, πλην των άλλων και με την παρρησία και την ξεκάθαρη ομολογία. Και δυστυχώς, πρέπει να παραδεχτούμε, τούτο ισχύει και για αρκετούς εκ των κληρικών. Κυρίως θα λέγαμε ισχύει για αυτούς που επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να είναι μπροστάρηδες και να δίνουν τον τόνο του αγώνα...

Μπορεί βέβαια ο άνθρωπος, «δίκην δικολάβου» να αγωνιά και να προσπαθεί να βρίσκει διάφορες δικαιολογίες, για να διορθώσει το Ευαγγέλιο... Ο Ιησούς όμως είναι ξεκάθαρος και στο θέμα αυτό και ξεσκεπάζει όσους βασανίζονται από το φοβερό δαιμόνιο της δειλίας.

Ας προσέξουμε ευθύς αμέσως τους λόγους Του: «Ος γαρ εάν επαισχυνθεί με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του Ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων». (Μαρκ. Η΄ 38) Δηλ: Όποιος εντραπή για μένα και τους λόγους μου σ’αυτή τη γενεά τη μοιχαλίδα (την άπιστη στον ουράνιο Νυμφίο) και αμαρτωλή, και ο Υιός του Ανθρώπου θα εντραπεί γι’ αυτόν όταν θα έλθει με τη δόξα του Πατέρα Του μαζί με τους αγίους αγγέλους.

Λοιπόν, τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα και λαμπερότερα και αυτού του ηλίου. Αν τώρα κάποιος επιμένει στις πλανεμένες του απόψεις, αν κάποιος τρέμει τον μακράν του Θεού κόσμο, παρά την πίστη που ίσως αισθάνεται μέσα του, ας ανοίξει τα ώτα της καρδιάς του για να ακούσει τις καμπάνες του βιβλίου της Αποκαλύψεως που ηχούν και ξεσηκώνουν σε πνευματική εγρήγορση και σε συνέπεια λόγου και έργων. Ας ανοίξουμε λοιπόν το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης όπου εκεί βλέπουμε το «Αρνίον το ως εσφαγμένον», να κατανικά τον διάβολο και τα κοσμικά του όργανα. Τι λέει; «Τοις δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι, το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ό εστίν ο θάνατος ο δεύτερος» (Αποκ. ΚΑ΄ 8). Δηλ: Για δε τους δειλούς και λιποτάκτες (προδότες του χριστιανικού αγώνα) και σιχαμένους και τους φονείς και τους ανήθικους (σεξουαλικώς), και τους μάγους, και τους ειδωλολάτρες (αυτούς που πράττουν ειδωλολατρικά έργα), και όλους τους ασεβείς, η θέση τους θα είναι στη λίμνη, η οποία καίεται με φωτιά και θειάφι. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.

Αντιθέτως όσοι αγωνίζονται, όσοι κρατούν με υπομονή και καρτερία το Σταυρό τους και δεν ντρέπονται να ομολογήσουν με χριστιανικό θάρρος αυτή την Ορθόδοξη Πίστη μας, τόσο στο δόγμα όσο και στο ήθος, αυτοί γεύονται από τώρα την Βασιλεία του Θεού, μέσω των ιερών μυστηρίων, ευρισκόμενοι στην αγκαλιά της Εκκλησίας.

Αδελφοί μου. Η Εκκλησία στην γη λέγεται στρατευομένη και χρειάζεται γενναίους μαχητές. Η Εκκλησία στον ουρανό ονομάζεται θριαμβεύουσα και δέχεται μόνο νικητές. Οι δειλοί δεν έχουν θέση ούτε στην κάτω ούτε και στην άνω Εκκλησία, αλλά στην κόλαση. Και τί είναι τόσο φοβερό, ώστε να δειλιούμε προ αυτού και να μη δειλιούμε προ της αιωνίου κολάσεως;

ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑ Β΄

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

Κλείνοντας το περασμένο μας άρθρο, είδαμε την κοινή διαδικασία που υφίσταται σε όλες τις ομάδες οι οποίες επαγγέλονται κάτι το νέο που δεν έχει δήθεν μέχρι τώρα αισθανθεί ο άνθρωπος. Πριν περάσουμε να δούμε αναλυτικότερα τι ακριβώς συμβαίνει με την κάθε μια ομάδα από αυτές, είναι ανάγκη εξ’ αρχής να τονίσουμε κάποιες αλήθειες, οι οποίες για τον συνειδητό Χριστιανό είναι εκ των ων ουκ άνευ, και που δυστυχώς στην εποχή που ζούμε ή έχουν λησμονηθεί ή είναι παντελώς άγνωστες.

Και η μεγάλη αυτή αλήθεια είναι ότι ο διάβολος, ο ξεπεσμένος αυτός με τη θέλησή του, σκοτεινός πλέον άγγελος, υπάρχει και εξακολουθεί να γεννά το κακό και να κάνει το καταστροφικό του έργο.

Μια ματιά στο λόγο του Θεού και στην εμπειρία των αγίων μας (που διαφυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός μέσα στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας), πείθει τον άνθρωπο, τουλάχιστον τον καλοπροαίρετο άνθρωπο, ότι ο εχθρός του Θεού και του ανθρώπου, όσο περνά ο καιρός, ολονέν και περισσότερον εργάζεται για να χτυπήσει το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία δηλαδή και να καταστρέψει ψυχοσωματικά όλο και περισσότερες υπάρξεις.

Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι ο φοβερός αυτός εχθρός δεν είναι πρόσωπο, δεν είναι ύπαρξη, απλώς έχει προσωποποιηθεί από την Εκκλησία. Απαντούμε. Μακάρι να μην υπήρχε ο διάβολος και η όλη «φιλολογία» περί αυτού να ήταν μόνο η προσπάθειά προσωποποιήσεώς του. Δυστυχώς υπάρχει και προσθέτουμε ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του εχθρού, είναι να κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει ότι δεν υφίσταται. Όντως, όσες ψυχές έχουν καταλήξει σ’ αυτό το έωλο και ανυπόστατο συμπέρασμα, ήδη έχουν υποστεί ό,τι χειρότερο θα μπορούσαν να φανταστούν...

Βέβαια, σκοπός μας στο άρθρο αυτό δεν είναι να κάνουμε ειδική αναφορά στην «ιστορία» του ζοφερού τούτου προσώπου. Θέλουμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι ο εχθρός αυτός στον οποίο υπάρχει μόνο η άρνηση και ο οποίος καταστρέφει και νεκρώνει τα πάντα, διότι είναι πνεύμα νεκρότητας κατ’ αποβολήν της Όντως Ζωής, είναι εκείνος που διαιρεί, που χωρίζει, που αποκόπτει κάθε επικοινωνία και κατεβάζει το ον στην έσχατη μοναξιά... Το δε μεγαλύτερο δράμα του διαβόλου, θα πρέπει να γνωρίζουμε, είναι ότι δεν μπορεί να αγαπήσει!...
Και επειδή το βασικό μας θέμα είναι οι παραθρησκευτικές ομάδες-αιρέσεις και οι καταστροφικές λατρείες, τονίζουμε στο σημείο τούτο ότι όλες αυτές οι κινήσεις, παρά την εξωτερική κρούστα της «επιτυχίας» και παρά τις μεγαλοστομίες όσων φέρονται ως υπεύθυνοι και «ειδήμονες», δεν είναι παρά κατασκευάσματα και ενέργειες του εχθρού του ανθρώπου, του σατανά.

Ας μη βιαστούν κάποιοι να μας κατηγορήσουν ότι είμαστε δήθεν υπερβολικοί ή ότι πολύ περισσότερο, κινδυνολογούμε. Ας κάνουμε λίγη υπομονή και, πρώτα ο Θεός, θα ξετυλιχθεί το κουβάρι των «νέων εμπειριών» και τότε θα δούμε ξεκάθαρα ότι τα πράγματα είναι περισσότερο τραγικά και πιο ύπουλα απ’ όσο μπορεί κανείς να φανταστεί...

Θα κλείσουμε το άρθρο μας αυτό με κάποιες αλήθειες που βιώνουν οι συνειδητοί Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, δηλ. τα τέκνα της Εκκλησίας μας.

Όσο και αν προσπαθεί ο διάβολος με τα συνειδητά ή έστω ασυνείδητα όργανά του να χτυπήσει για να συνθλίψει τον άνθρωπο, ο πιστός, ο όντως πιστός, δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτε. Και τούτο διότι γνωρίζει πολύ καλά δύο βασικές πραγματικότητες.

α)Ότι ο Θεός δεν επιτρέπει στον πειρασμό να μας πειράξει περισσότερο από τις δυνάμεις μας και

β)ότι ο διάβολος δεν έχει το δικαίωμα να συντρίψει την προαίρεσή μας.

Πιό απλά; Αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν θελήσει να πέσει, αν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν πει το ναι στις εισηγήσεις του εχθρού, ο διάβολος δεν έχει την δυνατότητα να τον ρίξει στην πλάνη και στην αμαρτία και μάλιστα την κατ’ εξακολούθησιν και κατά συνείδησιν αμαρτία.

Και αυτό είναι το μεγαλείο του αγωνιστού, του γνήσιου πιστού Χριστιανού, ότι μπορεί μεν να πολιορκείται το κάστρο της υπάρξεώς του, αλλά όσο ο ίδιος αγωνίζεται μέσω της αυθεντικής πίστεως, και με τα όπλα που του παρέχει η Εκκλησία, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε απολύτως. Όχι μόνο δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, αλλά αυτή η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετατρέπει τις εφόδους του πειρασμού σε σημεία νίκης και ουράνιας ευλογίας!

Αλήθεια, πόσες ψυχές, κατά τα άλλα καλές, αν γνώριζαν τα «μυστικά» της πνευματικής ζωής, αν ζούσαν συνειδητά τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας, θα είχαν ξεφύγει από τα δίχτυα του διαβόλου που ονομάζονται εν προκειμένω, αιρέσεις και παραθρησκεία.

Αλλά ας μην απελπιζόμαστε φίλοι μου. Αν υπάρχει αγαθή διάθεση και γνήσια προαίρεση στον άνθρωπο (και τούτο εξαρτάται βέβαια καθαρώς από τον ίδιο τον άνθρωπο), τον τελευταίο λόγο δεν θα τον έχει το σκοτάδι αλλά το φως. Όχι η άγνοια αλλά η αλήθεια.

Ξεκάθαρος και πάλι ο λόγος του Κυρίου Ιησού. «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωαν. Η΄ 32).

(Συνεχίζεται)

14 Σεπ 2009

Η ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΠΗΓΗ:VATOPAIDI.WORDPRESS.COM
Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Η εορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις Δεσποτικές εορτές, τις εορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό. Η εορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γι’ αυτό έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Συγχρόνως όμως αναφέρεται στη σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, γι’ αυτό και τιμάται με αυστηρή νηστεία, όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Το Ευαγγέλιο, που διαβάζεται στη θεία Λειτουργία, είναι το ίδιο που διαβάζεται και τη Μεγ. Παρασκευή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού ήταν ήμερα γενικής αργίας, αλλά μετά τον πόλεμο οι εργάσιμες ήμερες της εβδομάδος, ενώ από έξη έγιναν πέντε, η εορτή του Σταυρού είναι εργάσιμη ήμερα.

Το 326, ένα χρόνο μετά την πρώτη οικουμενική Σύνοδο, η αγία Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα, να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό, για τις νίκες και τις θριαμβευτικές επιτυχίες του παιδιού της και πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Τότε έκτισε διάφορους ναούς, όπως στο όρος των Ελαιών και στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Με διαταγή του Κωνσταντίνου ανέλαβε να κτίσει μεγάλο ναό στο λόφο του Γολγοθά, εκεί που σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός. Εκεί, πριν από διακόσια χρόνια, ο αυτοκράτορας Αδριανός, για να εμποδίσει τούς χριστιανούς να προσκυνούν τον άγιο τόπο, είχε ανεγείρει ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η αγία Ελένη κατεδάφισε τον ειδωλολατρικό ναό, ξεκαθάρισε τον τόπο, εξακρίβωσε τη θέση που σταυρώθηκε ο Κύριος και βρήκε τον τίμιο Σταυρό.
Η είδηση ότι βρέθηκε ο τίμιος Σταυρός διαδόθηκε σ’ όλο τον τότε χριστιανικό κόσμο. Έτρεξαν λοιπόν όλοι, και μάλιστα οι πιστοί της Παλαιστίνης, για να προσκυνήσουν το τίμιο ξύλο. Όταν περατώθηκε ο ναός της Αναστάσεως, που έκτισε η αγία Ελένη επάνω στο λόφο του Γολγοθά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 336 έγιναν επίσημα και με κάθε λαμπρότητα τα εγκαίνια. Τότε ο Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Μακάριος, επειδή το πλήθος του λαού ήταν πολύ, για να δουν όλοι και να προσκυνήσουν, ανέβηκε στον άμβωνα, που ήταν στη μέση του ναού και ύψωσε τον τίμιο Σταυρό. Οι πιστοί προσκυνούσαν, κάνοντας το σταυρό τους κι έλεγαν «Κύριε, ελέησον». Αυτή λοιπόν την ύψωση του τιμίου Σταυρού εορτάζει σήμερα η Εκκλησία και υψώνει τον τίμιο Σταυρό στη μέση τού ναού.

Ύστερ’ από 280 περίπου χρόνια, το 614, οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα, έκαναν μεγάλες καταστροφές, πήραν αιχμάλωτο τον Πατριάρχη Ζαχαρία και μαζί τη μεγάλη ασημένια λειψανοθήκη, στην οποία η αγία Ελένη είχε φυλάξει τον τίμιο Σταυρό. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, ύστερ’ από 14 χρόνια, έκαμε εκστρατεία, έφτασε νικητής ως την πρωτεύουσα της Περσίας, ελευθέρωσε τους αιχμαλώτους χριστιανούς, πήρε τον τίμιο Σταυρό και τον Πατριάρχη Ζαχαρία και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί κατέβηκε στα Ιεροσόλυμα, έβγαλε το βασιλικό στέμμα και ανυπόδητος, σηκώνοντας το κιβώτιο με το τίμιο Ξύλο το έφερε στο Γολγοθά. Εκεί, πάλι στις 14 Σεπτεμβρίου και στο ναό της Αναστάσεως, ο Πατριάρχης Ζαχαρίας ύψωσε στον άμβωνα τον Σταυρό κι ο λαός έψαλλε «Σώσον, Κύριε, τον λαόν σον,..».

Η ανεύρεση του τιμίου Σταύρου από την αγία Ελένη και η δεύτερη ύψωση του στον άμβωνα από τον Πατριάρχη Ζαχαρία συνοδεύονται με δυό θαύματα. Το πρώτο θαύμα είναι η θεραπεία μιας ετοιμοθάνατης γυναίκας. Η αγία Ελένη βρήκε τρεις σταυρούς· οι άλλοι δύο ήσαν των δύο ληστών. Γεννήθηκε λοιπόν απορία ποιος ήταν ο Σταυρός του Κυρίου. Εκεί κοντά βέβαια βρέθηκε η επιγραφή του Πιλάτου «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων», αλλά ο Πατριάρχης Μακάριος άγγιξε την ετοιμοθάνατη γυναίκα με το τίμιο Ξύλο κι η άρρωστη αμέσως έγινε καλά. Το δεύτερο θαύμα είναι ότι, ανεβαίνοντας με το τίμιο Ξύλο προς το Γολγοθά, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος σταμάτησε και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Τότε ο Πατριάρχης Ζαχαρίας του είπε κι έβγαλε το βασιλικό στέμμα και τα υποδήματα του. Κι αμέσως ξεκίνησε.

13 Σεπ 2009

Γέρων Παΐσιος

Οικουμενισμός - Συγκρητισμός Σχέδια διαβόλων
Γέρων Παΐσιος o Αγιορείτης

ΠΗΓΗ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία. Γι' αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβερνήση εδώ στην γη. Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σιωνιστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «αυτός είναι». Θα γίνη μεγάλη σύγχυση. Μέσα στην σύγχυση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώση. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πη: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχη!... (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τ. Β'- Πνευματική αφύπνιση, Ι. Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θες/νίκης 1999,σ.176).....
Όλα από ‘κει ξεκινούν

Μου έκανε εντύπωση αυτό που μου είπε ένας επίσκοπος από το Πατριαρχείο. Του είχα πεί: « Μα τι κατάσταση είναι αυτή; Από την μια ο Οικουμενισμός, από την άλλη ο Σιωνισμός, ο σατανισμός!...Σε λίγο θα προσκυνούμε τον διάβολο με τα δυό κέρατα αντί για τον δικέφαλο αετό». «Σήμερα, μου λέει, δύσκολα βρίσκεις επισκόπους σαν τον επίσκοπο Καισαρείας Παΐσιο τον Β'». Ο Παΐσιος ο Β' τι έκανε; Πήγαινε στον Σουλτάνο για τα αιτήματά του με ένα σχοινί δεμένο στην μέση, αποφασισμένος δηλαδή να τον κρεμάσουν οι Τούρκοι. Σαν να έλεγε στον Σουλτάνο: «Μην ψάχνης σχοινί και χασομεράς ˙ άμα θέλης να με κρεμάσης, έτοιμο το έχω το σχοινί»...Βλέπετε πως τους έφερνε σβούρα; Κι αυτό, γιατί είχε αποφασίσει τον θάνατο. Αν δεν αποφασίση κανείς τον θάνατο, τίποτε δεν γίνεται. Όλα από ‘κεί ξεκινούν. (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έ.ά., σ.230-232)


Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό;

Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά. Τι διαταγή είχε δώσει ο Βασιλιάς! Να καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες! Πήγαν οι άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον Βασιλιά να παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή. Αλλά ο βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε. Πηγαίνει ο ελεφαντάρχης να ειδοποιήση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη. «Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα ˙ τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οι προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιος σας είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές... Και αυτό δεν έγινε μια φορά αλλά τρείς (*). Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ο βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ο ίδιος; Και όχι μόνον αυτό αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους. Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος. -Γέροντα οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο; -Εξαρτάται. Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύωνται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις -, για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέση, αυτά είμαι κουρελούδες του διαβόλου. Γίνεται ειρήνη με αμαρτωλό συνεταιρισμό; Πως μπορεί να έρθη η ειρήνη, όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιωθή με τον Θεό; Μόνον όταν συμφιλιωθή ο άνθρωπος με τον Θεό, έρχεται και η εσωτερική ειρήνη και η εξωτερική. Για να συμφιλιωθή όμως ο άνθρωπος με τον Θεό, πρέπει να έρθη σε συναίσθηση, να μετανοήση, να ζη σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, και τότε έρχεται η Χάρις και η ειρήνη του Θεού μέσα του, οπότε μπορεί να βοηθήση και για την ειρήνη γύρω του. (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, έ.ά., σ. 355-356)


Διακοπή μνημοσύνου του πατριάρχου

Ιδιαιτέρως σεβόταν τον Οικουμενικό θρόνο. Αναγνώριζε την πανορθόδοξη αποστολή του και κατανοούσε την δύσκολη θέση που βρίσκεται. Προσευχόταν πολύ και τον υπερασπίστηκε δημόσια σε πολλές περιπτώσεις. Από το Στόμιο είδαμε τον Γέροντα σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Στα θέματα της πίστεως ήταν ακριβής και ασυγκατάβατος. Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι' αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη». Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δη κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετεροδόξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτισθούν. Καταπολέμησε τον οικουμενισμό και μιλούσε για το μεγαλείο και την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, την πληροφορία του αρυόμενος από την εν καρδία του θεία χάρι. Ο βίος του αποδείκνυε την υπεροχή της Ορθοδοξίας. Για ένα διάστημα είχε διακόψει, μαζί με όλο σχεδόν το υπόλοιπο Άγιον Όρος, το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα για τα επικίνδυνα ανοίγματά του προς τους Ρωμαιοκαθολικούς. Αλλά το έκανε με πόνο: «Κάνω προσευχή», είπε σε κάποιον, «για να κόβη ο Θεός μέρες από μένα και να τις δίνη στον πατριάρχη Αθηναγόρα, για να ολοκληρώση την μετάνοιά του». Για τους Αντιχαλκηδονίους (μονοφυσίτες) είπε: «Αυτοί δεν λένε ότι δεν κατάλαβαν τους αγίους Πατέρες, αλλ' ότι οι άγιοι Πατέρες δεν τους κατάλαβαν. Δηλαδή σαν να έχουν αυτοί δίκαιο και τους παρεξηγήσανε».Χαρακτήρισε ως βλασφημία κατά των αγίων Πατέρων την προτεινόμενη κάθαρση των Λειτουργικών βιβλίων από τον χαρακτηρισμό του αιρετικού για τον Διόσκορο και Σεβήρο. Είπε: «Τόσοι άγιοι Πατέρες που είχαν θείο φωτισμό και ήταν σύγχρονοι δεν τους κατάλαβαν και τους παρεξήγησαν, και ερχόμαστε εμείς μετά από τόσους αιώνες να διορθώσουμε τους αγίους Πατέρες; Αλλά και το θαύμα της αγίας Ευφημίας δεν το υπολογίζουν; Και αυτή παρεξήγησε τον τόμο των αιρετικών;». Χωρίς να επιδιώκη να φαίνεται ομολογητής, με τον τρόπο του, αντιδρούσε, μιλούσε και έγραφε σε εκκλησιαστικά πρόσωπα. «Η Εκκλησία», έλεγε, «δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ότι θέλει». Οι αντιδράσεις του αυτές συνωδεύονταν από πολλή προσευχή και αγάπη για την Εκκλησία, αλλά και για τους παρεκτρεπομένους, και προϋπέθεταν απάθεια, διάκριση και άνωθεν φωτισμό. († Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004, σ.690-691)


Τα τρία πλοκάμια του διάβολου

Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασσωνία.

(† Μακαρίου Ιερομονάχου, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι σοφίας και χάριτος, Άγιον Όρος, σελ. 73)
Εκ του περιοδικού "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ" Αριθ. Φύλ. 634 Νοέμβριος 2005

Ορθοδοξία, η μόνη αλήθεια!

πηγή:[Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΤΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ]www.impantokratoros.gr

Πολλοί θεωρούν πως η Ορθοδοξία είναι μία από τις πολλές «εκκλησίες». Μία «άποψη», δηλαδή, του χριστιανισμού, ή άλλοι θεωρούν την Ορθοδοξία ως μία θρησκεία. Και οι δύο απόψεις είναι παντελώς λανθασμένες. Ορθοδοξία στην κυριολεξία σημαίνει ορθή δόξα, ορθή πίστη. Δεν είναι μία εκ των «εκκλησιών» διότι είναι η ΜΟΝΗ αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Αυτό δεν είναι φυσικά αλαζονεία αλλά η ΑΛΗΘΕΙΑ. Αφού ο Κύριος ίδρυσε μόνον μία Εκκλησία πώς μιλούμε εμείς για πολλές; Επίσης, η Ορθοδοξία δεν μπορεί να ονομαστεί θρησκεία διότι η θρησκεία είναι δεισιδαιμονία· προσπαθεί να καλύψει (η κάθε θρησκεία) τις ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου. Αντίθετα η Ορθοδοξία θεραπεύει τον πάσχοντα ψυχικά άνθρωπο (εννοείται κάθε άνθρωπο) και τον καθιστά άγιο, αυτό είναι η απτή και περίτρανη απόδειξη της αλήθειας Της. Ορθοδοξία.

Ο Σταυρός του Χριστού αποκάλυψη της Θείας Αγάπης

πηγή:vatopaidi.wordpress.com
Τα λόγια του Χριστού στην περικοπή Ιωαν 3,13-17 αποτελούν μέρος της συζητήσεώς του με τον Νικόδημο, τον Ιουδαίο άρχοντα που ήλθε μια νύκτα κρυφά από τους ομοθρήσκους του να καταθέσει την προσωπική ομολογία του προς τον σταλμένο από τον Θεό διδάσκαλο που επιτελεί θαυμαστά έργα και σημεία τα οποία μαρτυρούν, ότι ο Θεός ενεργεί δι’ αυτού. Ο Χριστός δέχεται την κρυφή ομολογία του Νικόδημου, βρίσκει ειλικρινείς τις προθέσεις του και του αποκαλύπτει μερικές βασικές πτυχές τις διδασκαλίας του που είναι συγχρόνως και υπόμνημα στο όλο έργο του και στον σκοπό της ενανθρωπήσεώς του.....
Αφού του ομιλεί στην αρχή για την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου σαν προϋπόθεση κατανοήσεως και βιώσεως της βασιλείας του Θεού φθάνει στο κέντρο της διδασκαλίας αλλά και της αποστολής του: Στην ύψωσή του στον σταυρό που αποτελεί αποκάλυψη της αγάπης του Θεού για τον κόσμο. Και επειδή ο συνομιλητής του είναι Ιουδαίος, του δίνει ένα τύπο, μια προεικόνιση του κοσμοσωτηρίου αυτού γεγονότος από την ιστορία της Π. Διαθήκης: «Καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του άνθρωπου». Αναφέρεται δηλ. στο γεγονός εκείνο της ισραηλιτικής ιστορίας κατά το οποίο δηλητηριώδη φίδια εμφανίσθηκαν στο στρατόπεδο των ισραηλιτών στην έρημο και σκόρπισαν τον θάνατο στο λαό που γόγγυζε κατά του Θεού· αλλά ο ελευθερωτής και σωτήρας Θεός δεν άφησε τον λαό του να χαθεί. Έδωσε εντολή στον Μωϋσή να υψώσει ένα χάλκινο φίδι μέσα στο στρατόπεδο ώστε να το βλέπουν οι προσβαλλόμενοι από φίδια και να διαφεύγουν τον θάνατο (Αριθμ. 21, 4-9). Σ’ αυτό βλέπει ο ίδιος ο Χριστός, πού ερμηνεύει αυθεντικά την Π. Διαθήκη, μια προτύπωση του σταυρού του.

Η αγάπη του Θεού που με ποικίλους τρόπους εκδηλώθηκε μέσα στην ιστορία των ανθρώπων αποκορυφώνεται στην θυσία του σταυρού, ο οποίος δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός αλλά πράξη υπέρτατης αγάπης του Θεού για την προσβλημένη από το φίδι της αμαρτίας και την καταδικασμένη σε θάνατο ανθρωπότητα. Ο σταυρός του Χριστού αποτελεί γεγονός όχι μόνον της εν γένει ιστορίας της ανθρωπότητας αλλά γεγονός με ιδιαίτερο νόημα για την ύπαρξη του καθ’ ενός ανθρώπου ξεχωριστά· Έχει νόημα και περιεχόμενο υπαρξιακό. Ο θάνατος του Χριστού και εν συνεχεία η ανάστασή του δεν έχουν άλλο σκοπό παρά την χορήγηση της ζωής στους ανθρώπους. Είναι γνωστό σ’ όλους πόσο επιθυμούμε τη ζωή την ευτυχισμένη και πόσο γίνεται πιο μακροχρόνια ζωή και πόσο ο φόβος του θανάτου μας παραλύει και μας δημιουργεί αγωνιώδη προβλήματα και ερωτηματικά. Ο θάνατος του Υιού του Θεού πάνω στο σταυρό – για τον οποίο κανείς άνθρωπος δεν ευθύνεται σε τελευταία ανάλυση, ούτε Ιουδαίος ούτε Ρωμαίος, παρά μόνο η αγάπη του Θεού για τον κόσμο – ο θάνατος αυτός κατά παράδοξο τρόπο που τα μέτρα της ανθρώπινης λογικής παρέχει ζωή και μάλιστα ζωή χωρίς τέρμα, χωρίς αγωνία θανάτου, ζωή αιώνια.

Είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο της εποχής μας αλλά και κάθε εποχής να γνωρίζει – κι αυτό είναι το ουσιαστικό μήνυμα της περικοπής μας – ότι ο Θεός δεν είναι μόνον ο αυστηρός τιμωρός, ο κριτής, αλλά κατά πρώτο και κύριο λόγο ο γεμάτος αγάπη σωτήρας των ανθρώπων. Κι η αγάπη αυτή δεν είναι μια συναισθηματική τοποθέτηση· αλλά είναι ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, ο σταυρός του Ιησού Χριστού.

12 Σεπ 2009

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΏΣΕΩΣ

Γράφει o Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης

(Ιωαν. Γ΄ 13-17)

Ουδέποτε ο άνθρωπος θα μπορούσε από μόνος του να συλλάβει την υπερβολική αγάπη που τρέφει ο Θεός στο ευλογημένο του αυτό πλάσμα, τον άνθρωπο, το οποίο και αποτελεί την κορωνίδα της όλης δημιουργίας.

Και επειδή η γνήσια αγάπη δεν είναι δυνατόν να εκφράζεται μόνο με συγκινητικά λόγια αλλά και με έργα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, γι’ αυτό και ο μαθητής της αγάπης, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μέσα σε λίγες λέξεις συνοψίζει την «έκρηξη» της αγάπης του Θεού: «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. Γ΄ 16) δηλαδή. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο των ανθρώπων, που ζούσε μέσα στην αμαρτία, ώστε παρέδωκε σε θάνατο τον μονάκριβο Υιόν του, για να μη χαθεί σε αιώνιο θάνατο καθένας, που πιστεύει σε αυτόν, αλλά να έχει ζωήν αιώνιον.

Ο Θεός Πατήρ, παρέδωσε τον μονογενή του Υιόν, σε Σταυρικό θάνατο!

Είναι τόσο υψηλή αυτή η αλήθεια αδελφοί μου, που απλώς την καταγράφουμε.

Είναι εντελώς αδύνατον η πτωχή μας διάνοια να εννοήσει σε όλο της το ύψος και το βάθος την θεία αυτή πραγματικότητα.

Πώς αλήθεια να κατανοήσουμε ως φυσική κατάσταση το ύψος του Σταυρού;

Πώς είναι δυνατόν να φανταστεί από μόνος του ο μικρός άνθρωπος ότι ο θρόνος και η δόξα του Υιού και Λόγου του Θεού, είναι ο Σταυρός, που από εκείνη τη στιγμή μεταβάλλεται από ατιμωτικό όργανο, σε όργανο σωτηρίας και σε αήττητο όπλο εναντίον του διαβόλου;

Ναι. Αυτός που βρισκόταν στον ουρανό και που κατέβηκε στη γη, «η εικών του Θεού του αοράτου, ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως» (Κολασσαείς Α΄15), Αυτός στον οποίον «κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολασσ. Β΄ 9), έχει προτυπωθεί αιώνες ολόκληρους, πριν ανεβεί επάνω στο ξύλο του Σταυρού για να σώσει εμάς που έχουμε δηλητηριαστεί από το δηλητήριο της αμαρτίας.

Πόσο ξεκάθαρος είναι και στο σημείο αυτό ο λόγος του Θεού και πόσο η θεολογία της Εκκλησίας μας αποδεικνύεται και γνήσια Ιστορία, μακριά από φαντασίες και πλάνες... «Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δεί τον Υιόν του Ανθρώπου» (Ιωαν. Γ΄ 14) δηλ. Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια.

Και γιατί γίνονται όλα αυτά;

Μα ήδη το είπαμε.

Η αγάπη του Θεού είναι τόση που δεν θέλει κανένα από τα αγαπημένα του δημιουργήματα να χαθεί, αρκεί και ο ίδιος ο άνθρωπος, εντελώς ελεύθερα να πιστέψει στον Χριστό και να αποδεχθεί την απολυτρωτική του Θυσία.

Ο Τριαδικός Θεός, ενοχλείται και θλίβεται τόσο πολύ από την αμαρτία που έχει καταρρακώσει τον άνθρωπο, με την ελεύθερη επιλογή του ίδιου του ανθρώπου, ώστε για να τον σώσει, ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς, ανεβαίνει επάνω στο Σταυρό «ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. Γ΄ 15) δηλ. Ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί, αλλά να ζήσει αιώνια.

Αδελφοί μου, υπάρχουν κάποιοι που τους αρέσει να παίζουν με την αμαρτία και σπαταλούν το πολυτιμότατο τούτο δώρο που ονομάζεται χρόνος, σε έργα και πράξεις που αμαυρώνουν την πανέμορφη εικόνα του Θεού... Όπως επίσης υπάρχουν και ορισμένοι οι οποίοι, λόγω διαφόρων καταστάσεων, αντιμετωπίζουν και εκλαμβάνουν αρνητικά την αγάπη του Θεού με αποτέλεσμα να κλείνουν την καρδιά τους στα απαλά και διακριτικά χτυπήματα της χάριτος (Αποκάλυψις Ιωαν. Γ΄ 20), και όντας απογοητευμένοι, έχουν καταλήξει ότι ο Θεός ήδη τους έχει κατακρίνει.

Φυσικά, όπως κατανοούμε, τόσο η πρώτη, όσο η δεύτερη ψυχολογική κατάσταση που εκφράζει τα παραπάνω, είναι κάτι που έχει σπαρεί «από τον εχθρό» στη συνείδηση.

Εμείς, παρά τα λάθη μας, ομολογουμένως τα μικρά αλλά και τα μεγάλα, ας μη το βάζουμε ποτέ κάτω.

Ας ατενίζουμε τον Κύριο Ιησού, νικητή επάνω στον θρόνο του Σταυρού του, όντας βέβαιοι ότι η απολυτρωτική του Θυσία μέσω της ζωντανής πίστεως που του προσφέρουμε, θα μας σώσει, αφού: «ουκ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωαν. Γ΄17), δηλ. Δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιόν του στο αμαρτωλό γένος των ανθρώπων, για να κατακρίνει και καταδικάσει το γένος αυτό, αλλά τον απέστειλε για να σωθεί ολόκληρος ο κόσμος των ανθρώπων δι’ Αυτού.

Είθε η χάρις που εκπηγάζει από το τίμιον ξύλον του Σταυρού, να μας περιφρουρήσει και να μας οδηγήσει εις την οδόν της σωτηρίας.

Αμήν.



ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.