Από την αρχή μέσα στο σώμα της Εκκλησίας μας, υπήρχαν κοντά στους απλοϊκούς πιστούς και οι μορφωμένοι Χριστιανοί. Πάντοτε υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι εγγράμματοι, οι σοφοί και οι επιστήμονες, οι οποίοι ακριβώς επειδή είναι σοφοί και επιστήμονες, και ταυτοχρόνως διαθέτουν αγαθή προαίρεση, ελκύονται από το καταπληκτικό βάθος της Ευαγγελικής Αποκαλύψεως.
Ένας τέτοιος υπήρξε και ο Ευαγγελιστής Λουκάς ο Ιατρός, ο οποίος εορτάζει την Κυριακή 18 Οκτωβρίου.
Το όνομά του το αναφέρει με μεγάλη αγάπη ο θείος Παύλος στο Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας Ναούς.
Βέβαια, θα μας δοθεί η ευκαιρία ώστε να κάνουμε ειδικό λόγο για την μεγάλη αυτή προσωπικότητα της Εκκλησίας μας, που ήταν μάλιστα και Ελληνικής καταγωγής.
Σήμερα όμως θα σταθούμε στον 6ο στίχο του αναγνώσματος, διότι όπως θα δούμε, πάρα πολλά έχει να μας διδάξει. «Ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πως δει υμάς ενι εκάστω αποκρίνεσθαι». (Κολ. Δ΄ 6). Δηλ.
Στα τόσα που γράφει ο Απόστολος των εθνών στους Κολασσαείς, ιδιαιτέρως τους τονίζει να συμπεριφέρονται με φρόνηση προς τους έξω της Εκκλησίας ανθρώπους, επωφελούμενοι των ευκαιριών που παρουσιάζονται για πνευματική εργασία. Και αμέσως στη συνέχεια προσθέτει. Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε χαριτωμένος, αρτυμένος με το αλάτι της φρονήσεως, ώστε να είναι ευχάριστος και οικοδομητικός. Ποτέ ο χριστιανός δεν πρέπει να έχει λόγο κακό και αποκρουστικό. Τους εφιστά μάλιστα στη συνέχεια την προσοχή, να αποκρίνονται σε κάθε άνθρωπο με τον αρμόζοντα και κατάλληλο τρόπο!
Επειδή όπως και άλλη φορά έχουμε τονίσει, ο λόγος του Θεού είναι πάντοτε επίκαιρος, ας εμβαθύνουμε στη συνέχεια στον θεόπνευστο αυτό λόγο που αποδεικνύεται τόσο χρήσιμος και πρακτικός για τον κάθε συνειδητό πιστό.
Αρκετές είναι οι φορές που έχουμε διαπιστώσει ότι αρκεί και ένας μικρός λόγος, μια μόνο λέξη, για να χαλάσει την ατμόσφαιρα στην οικογένεια ή να δημιουργήσει μεγάλες παρεξηγήσεις στην παρέα ή στον χώρο εργασίας. Και τότε σκεπτόμαστε το πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχαμε μιλήσει ή αν δεν είχε από τον άλλο λεχθεί αυτό που τόσο μας πίκρανε...
Ο Απόστολος, θέλει οι Χριστιανοί να έχουν πάντοτε στο στόμα τους λόγια χαριτωμένα. Δηλ. λόγια που αποπνέουν χάρη Θεού, που είναι ευχάριστα και οικοδομούν πνευματικώς όσους βρίσκονται κοντά.
Αλλά και ο ίδιος ο Κύριός μας που αποτελεί και το αιώνιο παράδειγμά μας, πώς χρησιμοποιούσε το λόγο Του; Όσοι τον άκουγαν «...εθαύμαζον επί τοις λόγοις της χάριτος τοις εκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού...» (Λουκ. Δ΄ 22) Δηλ. Όλοι τον επιδοκίμαζαν και θαύμαζαν για τα χαριτωμένα λόγια που έβγαιναν από το στόμα Του.
Κατά το παράδειγμα λοιπόν του Κυρίου Ιησού, και εμείς που, τουλάχιστον αγωνιζόμαστε να βιώσουμε το πανάγιον θέλημά του, τέτοιους λόγους οφείλουμε να έχουμε πάντοτε στα χείλη μας. Τα λόγια μας να είναι αρτυμένα με το πνευματικό αλάτι της αρετής.
Φυσικά όταν αρχίσουμε να προσέχουμε το σπουδαίο τούτο κεφάλαιο της πνευματικής μας ζωής που ονομάζεται σωστός και ευλογημένος λόγος, αρχίζοντας από την αυτοσυγκράτηση, τελικώς δια της χάριτος του Θεού και μέσω της προσευχής, θα φθάσουμε και στην κορυφή του αγωνίσματος αυτού. Και η υψηλή αυτή κορυφή είναι το «πώς δει υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι». Δηλ. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος θα μας φωτίζει ώστε να γνωρίζουμε με ποιο τρόπο θα πρέπει να ομιλούμε και να αποκρινόμαστε στον κάθε άνθρωπο με τον οποίο καθημερινώς ερχόμαστε σε επικοινωνία.
Μέσα λοιπόν από αυτή την πνευματική διάσταση των πραγμάτων, γίνεται τώρα πολύ εύκολο να κατανοήσουμε ότι ο λόγος μας δεν θα πρέπει να εκφράζει το πνεύμα του κόσμου και να μεταφέρει την ταραχή των παθών και αλλοίμονο, σε κάποιες περιπτώσεις, την γεύση της κολάσεως. Αντιθέτως ο λόγος μας θα πρέπει να είναι εμβαπτισμένος στα νοήματα του Λόγου και να αποπνέει την «ευωδία του Χριστού» και το άρωμα του Παραδείσου!
Εύκολη υπόθεση;
Καθόλου.
Και επειδή τα λόγια μας αποτελούν, θέλοντας και μη τους δείκτες της πνευματικότητας στην οποία βρισκόμαστε, γι΄ αυτό μας χρειάζεται γενικότερα αγώνας για πρόοδο στην ταπείνωση, την ειρήνη, την αγάπη και γενικώς στις Ευαγγελικές αρετές.
Με δυο λόγια, απαιτείται καλλιέργεια εις βάθος.
Αυτήν ακριβώς την ευλογημένη καλλιέργεια και πνευματικότητα διέθετε και ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς.
Αυτός δε ήταν και ο λόγος που και ο δικός του γραπτός λόγος, στο τρίτο Ευαγγέλιο και στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων που συνέγραψε ως «συνέκδημος» του Παύλου, έχει τόση και τέτοια χάρη. Είναι λόγος Θεόπνευστος, γεμάτος με την δύναμη που ανασταίνει ακόμα και νεκρούς από την αμαρτία.
Είθε με τις ευχές του Ευαγγελιστού και Αποστόλου Λουκά, ο λόγος μας να καλλιεργείται ολοένα και περισσότερο, σε ζωντανό λόγο Θεού.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου